Morgunblaðið - 07.12.1933, Blaðsíða 7

MOftGUNBLAÐIÐ
7
Forstofu-
Hommóður
í nýtísku stíl, eru tilvaldar
til gjafa, og prýða hvert
heimili.
Húsgagnaversl. við
DomKirkluna.
(Clausensbræður).
Mjög ódýrar Muonnoi IICIIP
imm nýkomnar. m\ ▼
Vörohú 810.
byggju góðra barna og- uppsker í
þeim það sem hún hefir sáð.
Hugsa allir með óskertri vin-
semd til hennar og óska henni
farsællar elli það, sem eftir er.
S... ,x-
Frá Mötuneytí
safnaðanna.
Þegar nokkurn veginn er sjeð
fyrir endann á blaðaárásum gegn
Mötuneytinu, mun koma svar fra
aðalnefndinn, en í bili tel jeg rjett
mætt að biðja Morgunblaðið að
birta eftirfarandi grein:

Melrose’s
Tea
hennar. Heimilishestar koma til
hennar, ef lnin kallar á þá með
nafni. Og virðist þeim Ijúft að
láta að vilja hennar í hverju sem
er- Perðamaður nokkur færði það
í frásögu að hann sá Vilborgu
koma utan af stöðli og elta hana
fveir hestar, kálfur, kind og kött-
ur. Annars er þessu líkt ekki fá-
gæt sjón á Laug.
Enn er hiin við allgóða heilsu
og skemtir sjer við að lita eftir
liestum sínum, sem rrfun vera henn-
ar mesta-ánægja. Hún nýtur um-
Eins og bæjarbúum er kunnugt
eni tvær stefnur, sem togast á
um framkvæmd líkna.rmála. Seg-
ir önnur þeirra, að ,hið opinbera'
(þ. e. ríki og bæjarfjelög) eigi að
annast þau, helst að öllu leyti,
en hin vill láta sjálfboðalið ann-
ast þau eftir því, sem við verður
komið með frjálsum gjöfum borg-
aranna og styrk frá því opinbera
— þegar þess þarf með.
Hjer skulu ekki taldar þær
ástæður, sem livor stefnan styðst
við, enda mundu þær flestum
kunnar.
Og- hitt er heldur ekkert lairn-
ungarmál, að síðustu árin hafa
hjer í bænum aukist tortrygni
og allskonar • árásir gegn ýmsu
sjálfboðastarfi að líknarmálum
frá þeim, sem hafa tekið „rikis-
relcstur“ eða „bæjarrekstur". í því
sem öðru á stefnuskrá sína.
Nægir í því efni að minna á
ýmsar greinar í VerkalýSsblaðinu
í fyrra um Mötuneytið og leík-
sýninguna ,,frá mötuneyti safnað-
anna“, sem kommúnistar höfðu
sjer til skemtunar í fyrra vetur-
Þegar svo þar við bættist, að
Gísli Sigurbjörnsson, sem verið
hafði framkvæmdastjóri Mötuneyt
isins frá því það byrjaði í janúar
1932, fór að fá.st við stjórnmál í
fyrra vor, og lcomst í harðsnúna
an clstöðu við ýmsa stjórnmála-
flokka, þá mátti búast við að
árásirnar hörðnuðu, eins og kom-
ið er á daginn.
Að vísu átti hann engin upptök
að því að stjói-narnefnd Mötu-
neytisins samþykti í fyrra í jan-
úar, daginn áður en hann fór af
stað til útlanda, að veita honum
700 kr. ferðastyrk til að kvnnast
líknarmálum, sem viðurkenningu
þess, að hann hefði unnið allra
manna mest að Mötuneytinu alveg
kauplaust frá því það hófst. árið
áður. Enginn annar nefndarmaður
hefði getað tekið starf hans' að
sjer, vegna annara starfa, og hefði
nefndin orðið að kauþa það starf,
þá liefði það- kostað miklu meira.
Það er alveg rangt að sumir
menn í aðalnefndinni „væru ekki
tilkvaddir“ þegar þessi samþykt
var gerð. Fundir þeirrar nefndar
voru ja.fnan boðaðir öllum nefndar
mÖnnum — en eins og við má bú-
ast af 17 manna nefnd, voru alt
af einhverjir, sem ekki gátu kom-
ið á fund. Pundarbókin sýnir að
fhndir aðalnefndar voru 11 í
fyrravetur og vantaði þá Big-
urjón A. OlafssSon og Arngrím
Kristjánsson á ýmsa þá fundi. —
Eru þeir hjer nefndir af því að
þeir hafa sagt í AlþýÖublaðinu,
að þeir hafi ekki fengið fundar-
boð um þenna fund-
Annars er fremur ótrúlégt, að
þeir muni nokkuð um það. eftir
svo langan tíma. Og aldrei kvört-
uðu þeir um að þeir hefðu ekki
fengið fundarboð, þótt þá vantaði
á marga fundi.
f fundarbókinni frá 25. jan. þ.
á. er svo bókað um þetta atriði:
,,f tilefni af því, að Gísli Sig-
urbjörnsson fer á morgun til
Norðurlanda og Þ.ýskalands, að
kynna sjer ýmis konar b’knarstarf
semi, samþykltir Mötuneytið, að
veita honum til fararinnar í við-
urkenningarskyni fyrir störf hans
við Mötuneytið lcr. 70000. Samþ.
með , öllum gr- atkvæðum“.
Sá, sem nú er að tala um, að
hann hafi greitt. atkvæði á móti,
fer því með rangt mál.
Þetta er nú alt liðin tíð. en nii
Raupmenn!
Kartöfliir.
„King Edvard“, mjög góðar, nýkomnar.
Rafljósakerti á jálatrje.
— engin eldhætta
— auðvelt að koma fyrir
— tilbúin til notkunar
OSRAM jólakerti í keð.jum
bregða upp rjettum jólablæ — eru nothæf árum saman.
4
9SRAM
<*^a^S júlakerti i keðjum.
er .spurningin hvernig á að iiaga
þessu starfi frainvegis ?
Plestir munu sammála - um. að
deihirnar um Mötuneytið megi
ekki spilla því að eitthvað veru-
legt verði unnið að jólasamskot-
um til fátækra nú á næstnnni og
einhverskonar almenn vetrarhjálp
fyrir bágstadda verði hafín eftir
áramótin. Hínsvegar mun hvorki
stjórnum safnaðanna nje öðrum
auðvelt að fá marga sjálfboðaliða
til þess starfs, ef þeir mæta sí-
feldum árásum dagblaðanna og
tortryggnin situr um störf þeirra.
Oetur þá svo farið að jafnaðar-
menn og kommiinistar fái þeim
vilja sínum framgengt að „bæjar-
rekstnr“ verði á vetrarhjálpinhi í
'þetta sinn, -—■ eða hún verði engin.
Minsta kosti mun fremur ólík-
legt að safnaðarstjórnirnar kjósi
Betur bú fvrlrgefið V
„Lafði Judith“, tók hann til
'máls. Hún leit á hann með skelf-
íngu.
„Þú svíkur mig þó ekki“ sagði
hún í bænarróm. „Jeg vil aldrei
heita annað en Juditli. Jeg vil
ekki að þú komir Öðru vísi fram
við mig, en eins og þá konu, sem
hefír gefið hverja hjartataug sína.
Láttu ekki eins og þú skiljir það
ekki- Jeg veit mætavel, að jeg
hefi verið óvarkár, fólk hefir tal-
•að um mig, en þú veist eins vel
•og jeg, að jeg hefi aldrei kyst
nokkurn mann annan en þig. Og
þú — jeg þekki þig nú orðið
•sæmilega veb Það verður ekki
aftur tekið, Lawrence Paule. Jeg
geri kröfu til þess, sem tilbeyrir
mjer.“
Hanu greip hönd hennar og
kysti hana. Hún sá sjer til óum-
ræðilegrar gleði breytingu þá, sem
varð á andliti hans, og mætti
blíðuatlotnm hans með fögnuði.
í þetta skifti tók bann hana
í faðm sinn, með enn þá meiri
blíðn — hún var sæl. Án nokk-
urra orða frá vörum hans, vissi
Jiún, að hún befði sigrað algerlega.
XXVIII. KAPÍTULI.
Þetta kvöld borðuðu þau saman
'í matsöluhúsi, sem var á afvikn-
mm stað, en þangað komu helst
listamenn — en ekki fólk, sem
Judith var vön að umgangast,.
Ekki gat samt hjá því farið, að
hún þektist- Pegurð hennar, auð-
æfi, og svo hinir sjerstöltu sorg-
aratburðir, höfðu gert hana al-
þekta.
Fólk talaði í hálfum hljóðum
um hann, og söktu sjer niður í
getgátur um það, hver hann
mundi vera, þessi sjerkennilegi og
alvörugefni maðnr, sem með benni
var. Hvorugt þeirra tók þó eftir
])essari athygli, sem þau vöktu-
— Það sem hún óskaði eftir
fremur öllu öðru í þessum heimi,
var í þann veginn að koma fram.
Hún undraðnst sjálf yfir því, að
vera þarna ein með honum, og
vita það, aS henni hafði tekist
að vinna bng á hinum sjerkenni-
legn lífsvenjum hans og fálæti.
Hún var algjörlega hamingjusöm,
og í besta skapi, sem orðið gat.
Hún talaði óaflátanlega, og fylgd-
armaður hennar þurfti ekkert að
gera annað en hlusta á hjal henn-
ar og gamna sjer yfír henni- Þeg-
ar þau höfðu lokið við að borða,
studdi hún olnbogunum á horðið,
með AÚndling milli fingranna, og
fór að tala um starf hans.
„Sást. þú „Times“ í morgun?“
spurði hún. „Þeir eni mjög for-
vitnir viðvíkjandi fyrirlestri þeim,
sem þú ætlar að halda á ráðstefn-
unni í París“.
Það leið skuggi yfir andlit
Panles, um leið og hann svaraði:
„Jeg skil ekkert í því hvernig
fólk hefír fengið að vita það. For-
maðnr ráðstefnunnar vill einmitt
ekkert birta fyrirfram og við
þurfnm ekki að tilkvnna um ræðu-
efni okkar“.
„Hvað ætlar þú að tala um?“
spurði hún hvatlega.
„Jeg ætla að útskýra árangur-
inn af þeim tilraunum, sem jeg
hefi verið að gera undanfarið. Það
sem jeg hefi skrifað viðvíkjandi
rannsólinum, er aðallega um efna-
fræðina, en eftir því, sem maður
gengur lengra inn í hin óvissu vís-
indi, fær maður meiri áhuga fyr-
ir því“.
„Hvað meinar þfi með „óviss vís-
indi“ ?“ spurði hún.
„Það er nú ef til vill ekki rjett
til orða tekið“, sagði hann. ,,En
jeg á við þau svið vísindanna, þar
sem þekking vor er ófullkomin, og
maður fer aðallega eftir hugmynd-
um, til dæmis stjörnufræðin. Það
er næstum því auðmýkjandi, að
vísindin skuli ekki enn hafa leyst
þá gátu, hvort stjörnurnar eru
bj'gðar, og hvort hægt. sje að kom-
ast í samband við þær“.
„Hefir fyrirlestur þinn nokkuð
með st.jörnufræði að gera?“ spurði
hún.
Hann fór að skellihlæja. Hún
gladdist vfir þessum hlátri — hann
var svo sjaldgæfur. Útlit lians
hreyttist og hún sá bregða fyrir
æsku og gáska, sem hafði ugglaust
lengi verið niðurbældur.
„Nei“, viðurkendi hann. ..Jeg
hefi reikað spölkorn um aðrar
leiðir vísindanna, en ef þú hefir
löngnn til — þá mátt þú fara á
skrifstofu „Times“, og friða þá í
þessu efni“.
„Jeg get nú líka haft anna? er-
indi þangað“; sagði hún og brosti-
„Jeg gæt.i tilkynt triilofun okkar“.
Hann leit á hana með þeim
svip, sem hún átti bágt með að
skilja hvað þýddi.
„Trúlofun okkar! Hvað meinar
þú?“
„Þú hefír þó víst hugsað þjer
að giftast mjer, Lawrence“. sagði
hún, „en hefir ekki verið að leika
með mig‘ ‘.
Hann reyndi til að svara í svip-
uðum róm.
„Pinst þjer eðli mitt fallið til
slíkra liluta?‘‘
„Jeg’ efast um að þú lifir sam-
kvæmt eðli þinu- — En þú ert
ekki bviinn að svara spumingn
minni‘ ‘.
Hann bað um reikninginn. Hún
hallaði sjer fram á borðið og lagði
hönd sína á hans.
„Þarf jeg að endurtaka spurn-
inguna. Lawrenee?“ spnrði hiín
ról ega.
„Ef þú vissir hverskonar mað-
ur je£ er — og hver jeg er-----
„Hvað kemur það málinu við“,
tók hún fram í fyrir honum-
] „Hvað sem þú ert, — og hvað
slæmt sem þú hefir gert — þá
ert þú eini maðurinn, sem jeg hefi
hugsað mjer að giftast, Jeg ætla
ekkert að reka. ð eftir þjer —
mjer liggur ekkert á, en ef það
er eitthvað sem þjer finst þú eiga
að segja mjer — þá láttu^ mig
heyra. þa.ð• Jeg vil vera domari
þinn. Það mætti þá vera eitthvaS
slæmt. ef jeg slepti þjer. Tnw-
renee. Þú sjerð að mjer þykir
vænt nm þig“.
Hann borgaði án þess að segja
nokkuð og stuttu seinna fóru þau
út. Hann hjálpaði henni inn í bíl-
inn, en stóð sjálfnr kyr á göt-
unni.
„Yertu nú ekki sjervitur“, sagði
hiúi dálítið óþolinmóðlega. —
„Komdu inn — þú kemur heim
með mjer“.
ITann gerði eins og hún skipáði;
og þegar vagninn fór af stað, stakk
hún henðinni alúðlega uudir hand-
legg lians.
„Hvað sem jeg’ er. og hvaða glæpi
sem jeg kann að hafa gert------- þú
hefir vakið iðrun í sál minni“.
,, Jeg set þig strax í skriftastolinri ‘,
sagði hún ógnandi.
„Jeg fer þangað sjálfviljugur eft-