Morgunblaðið - 05.06.1935, Side 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudaginn 5. júní 1935-
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
ftutbtufav
Ef þjer viljið fá sendan
heixn góðan miðdegisverð, þá
hringið í síma 1289.
Það er viðurkent, að maturinn
& Café Svanur sje bæði góður
og ódýr.
Slysavamafjelagið, skrifstofa
Við hlið hafnarskrifstofunnar í
hafnarhúsinu við Geirsgötu,
seld minningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum, árstillögum
m. m.
Mikið úrval af fjölærum
plöntum og sumarblómum,
fæst á Suðurgötu 12, selt til
kl. 91/2 á kvöldin.
Sundbolir, í fallegu úrvali,
nýkomnir. Versl. Lilju 'Hjalta.
Baðsait, styrkjandi og ilm-
andi, nýkomið. Hárgreiðslu-
stofa J. A. Hobbs. Sími 4045.
Aðalstræti 10.
Mjög falleg sumarkjólaefni
í Verslun Kristínar Sigurðar-
dóttur.
mmm, lil)) M^hhim
allar tegundir,
nýkomin.
Permanentkrullur fyrir sum-1
arið fáið þjer bestar hjá oss. j
Hárgreiðslustofa J. A. Hobbs.
Sími 4045. Aðalstræti 10.
' j
Regnhlífar teknar til viðgerð-
ar. Breiðfjörð, Laufásveg 4.
Regnhlífar, hanskar og margt, 1
fleira. Nýasta tíska, í Verslun*
Kristínar Sigurðardóttur. j|
— Hefirðu heyrt að Grjeta liefir
látið mála mynd af sjer?
— Er hún lík henni?
— Það hlýtur að vera, því að
hún vill ekki lofa neinum að sjá
hana.
Barnavagnar og kerrur tekn-
ar til viðgerðar. Verksmiðjan
Vagninn, Laufásveg 4.
Jíaufts&ajtuv
Glænýr silungur. Nordalsís-
hús. Sími 3007.
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29. Sími
3024.
Fallegar vor og sumarkápur
í Verslun Kristínar Sigurðar-
dóttur.
Eftirmiðdagskjólar, fallegir í
Versl. Kristínar Sigurðardóttur
Kvenbolir frá kr. 1.50. Silki-
sokkar frá 1,95, og sansjeraðir
silkisokkar, nýasta tíska í
Versl. Kristínar Sigurðardóttur
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Riígbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 aura hvert.
Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð
3Ö aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavíkur. Sími 4562.
Hangikjöt, nýreykt. Nordals-
íshús. Sími 3007.
Haupsýslumenn!
flytur auglýsingar yðar
og tilkynningar til
flestra blaðlesenda um
alt land, í sveit og við
sjó - utan Reykjavíkur.
Blaðið kemur út vikulega
Ekkert blað er lesið jafn
víða í SVEITUM lands-
ins og
Tll Akureyrar
alla Mánudaga, Miðvikudaga og Föstudaga.
Ágætar bifreiðar og bifreiðastjórar.
Ódýr fargjöld.
Blíreiðastöð Stelndórs.
Sími 1580.
í 8NORVNNI. 20.
— Hver hafði það síðast?
— Mjer þykir þú forvitinn. Skiftir það nokkru
máli?
— Hann hefir að minsta kosti gengið vel um
það.
— Það kemur nú málinu ekkert við. ÖIl her-
bergi í mínu húsi eru hrein og snyrtileg, sagði
konan mynduglega — hver sem býr 1 þeim.
— Hann hefir kannske verið umferðasali eins
og jeg?
— Nei, hann var ekki umferðasali. Ef þú endi-
lega vilt vita það, þá var hann bifreiðastjóri.
— Af hverju var hann að flytja?
— Hann hafði ekki vinnu nema um stundar-
sakir hjerna. En viljir þú hlíta mínum ráðum,
Ernest, skaltu ekki minnast á hann við hann
frænda þinn. Jeg veit ekki af hverju, en hann
kærir sig ekki um það. Raunar var hann þokka-
legur piltur og borgaði vel fyrir sig.
-— Jeg kæri mig kollóttan um hann. Nú verð
jeg að fara út og heimsækjá viðskiftavinina. Hve-
nær er borðað á kvöldin?
— Klukkan átta, og í kvöld er heitur matur,
svínakjöt og steikt egg og te, ef þú vilt. — Sá
gamli bragð&r ekki te.
— Hann heldur sje enn að ölinu?
— Já, og hann virðist ekki hafa illt af því, sagði
frænkan.
— Það er gott. Þú skalt heldur ekkert vera að
hugsa um te fyrir mig, frænka.
— Hann fór aftur upp og var feginn að heyra,
að það marraði dálítið í stiganum. Hann ljet hurð.
ina standa í hálfa gátt, til þess að heyra í frænku
sinni, ef hún kæmi upp, og fór síðan að rannsaka
herbergið í krók og kring. En það bar lítinn ár-
angur. Reglusemi bifreiðarstjórans og hreinlæti
frænkunnar hafði afmáð öll merki, svo að ekki
sást nokkur snefill eftir hinn fyrri leigjanda. —
Pank var hálf stúrinn og vonsvikinn, þegar hann
labbaði niður aftur, tók regnkápu sína, kvaddi
og hjelt af stað til litla veitingahússins „The Cat
& Chickens“, þar sem hann hafði heyrt hin mik-
ilvægu orð falla. Þegar þangað kom, fekk hann
sjer sæti í hægindastól við kamínuna, bauð gest-
gjafanum upp á hressingu og sendi þjónustu-
stúlkuna eftir morgunblaðinu og gerði sjer lífið
yfirleitt þægilegt. En enginn gestur ljet sjá sig.
Um eitt leytið fór hann daufur í dálkinn á mat-
stað til þess að fá sjer að borða — og síðan
hneykslaði hann frænku sína með því að fá sjer
blund það sem eftir var dags. En þegar hann svo
borgaði henni fyrir fram, varð hún hin blíðasta.
Á tilsettum tíma vitjaði hann Amy við bak-
dyrnar. Nú var hætt að rigna, og hann var hinn
snyrtilegasti, í dökkbláum fötum, með snjóhvítt
hálslín, hann var eitthvað laglegri nú, en um
morguninn í gömlu regnkápunni. Amy var reglu-
lega stolt af honum.
— Eigum við ekki að fá okkur röska göngu?
sagði hann.
— Jú, það skulum við gera, samsinti hún.
Hann var mjög svo skemtilegur, og gæddi
henni á konfekt, en undraði sig á, hve fljótt það
var að hverfa.
— Verðurðu ekki þyrst af þessum sætindum?
— Jú, afskaplega.
— Hvað segðir þú við því, að við fengjum okk-
ur eitt glas? spurði hann.
— Jeg fer aldrei á þess háttar staði, svaraði
hún hikandi. En með þjer. . . . hún þrýsti hand-
legg hans. Með þjer get jeg víst vel farið hvert
sem er.
— Þau stefndu nú í áttina til ,,Cat & Chickens11.
En enn varð Pank fyrir vonbrigðum. Maðurinn,
sem öll hugsun hans snerist um þessa dagana,
var þar ekki. ,,Pank var annai’s tekið vel, sem
góðum gesti, og hann ljet ekki standa á sjer, bað
um eitt glas af portvíni fyrir dömuna, cherry fyrir
sig og einn whisky fyrir gestgjafann. Svo ljet
hann fara vel um sig í besta hægindastólnum og
Amy settist á stólbríkina..
— Þú mátt svo sem fá einn koss, ef þú vilt„
Ernst, hvíslaði hún, þegar gestgjafinn skrapp út..
— Hvort jeg vil, svaraði Ernst. — Finst þjer
ekki gaman, að jeg kom og heimsótti ykkur? Það
er raunar ágætis herbergi, sem. jeg hefi fengið.
— Þá vona jeg að þú ver.ðir sem allra lengst
hjá okkur, sagði hún blítt og flutti sig nær.
— Þó jeg verði kannske ekki lengi núna, þá.
kem jeg aftur seinna. Hvað var síðasti leigjandi.
lengi hjá ykkur.
— Hann? Nokkrar vikur.
— Hann var bifreiðarstjóri?
Hún kinkaði kolli.
— Það var skrítinn náungi, hjelt hún áfram.
— Mjer fanst hann hálfleiðinlegur. Hann var alt-
af svo bjánalega feiminn. Eins og hann væri dauð-
hræddur við að opna munninn. Fyrst Ijet hann
eins og hann væri bifreiðarstjóri hjá einhverjum
hjer í grendinni, en síðar komumst við að því, að-
hann var hjá „Preston & Cor“. Hann flutti alt í
einu upp úr þurru. Mjer fanst reyndar altaf eitt-
hvað grunsamlegt við hann. En hann borgaði vel,.
það má hann eiga.
— Hvað hjet hann?
— Bowhill, Tom Bowhill.. Hamingjan hjálpi
mjer, hrópaði hún alt í einu upp yfir sig óttasleg-
in á svip.
— Hvað gengur að þjer, Amy?
— Jeg var búin að sverja, að jeg skyldi aldrei
segja nokkrum lifandi manni nafn hans, þó jeg
væri spurð um það. Jeg lofaði pabba og mömrnu
því. Hann hafði eitthvað undarlega vinnu, og jeg:
held, að hann hafi borgað þeim peninga fyrir að
leyna nafni sínu. En það gerir ekkert til þó að
jeg hafi sagt þjer það, Ernst, sagði hún óróleg.
Heldurðu, að það geri nokkuð?
— Nei, auðvitað ekki, sagði hann kæruleysis-