Morgunblaðið - 25.08.1939, Blaðsíða 8

JCcuips&apuc
DRENGJAFATAEFNI
í góðu úrváli. Fóðurefni — Töl-
Föstudagur 25. ágúst 1939t
'•K"K"K'*K**K**K"K,K**:**K**K,*K,*K-KKK'*>*K,*>*>*K“:"K"K"K"K**K*í4
Rauða akurliljan og rænda brúðuriu

FRAMHALDSSAGA

„Hvert eigum við að fara, faðir
ur og fleira tillegg. Drengja- miiin?“ andmælti hún. „Við eig-
ullarvesti — Drengjahosur og
Sportsokkar — Axlabönd —
Enskar húfur og „Knapahúfur“.
Versl. „Dyngja“.
KÁPUTAU í ÚRVALI.
Kápufóður, Káputölur. Versl.
„Dyngja“._______________
SILKIUNDIRFÖT
á 5,95 settið. Silkibolir frá 2,25.
Undirkjólar frá 6,35. — Versl.
„Dyngja“.
Afmællskort
Bókaverslun Sigurðar Kristjáns
sonar, Bankastræti 3.
í SUNNUDAGSMATINN
viljum við bjóða:
Buff á kr. 1,20 þú kg.
Gullachs - — 1,00 4/2 —
Steik - — 0,75 ý2 —
Súpukjöt - — 0,55 J/2 —
Hangið hestakjöt 0,85 1/2 —
Nýslátrað dilkakjöt — Bláber
á kr. 1,00 1/2 kg. Krækiber á
0,75 !/2 kg. Nýr rabarbari, ó-
dýrastur í bænum. Pantið. hann
um ekkert erindi út á götu“.
„Við rötum niður að Loir“.
svaraði hann hörkulega. Hann
greip um úlnlið hennar og ætlaði
að draga hana með sjer, er hann
hafði íkomið auga á fólkið, sem
var á leið út.
En forystumaður þess hafði
augsýnilega ekki verið ánægður
með það, sem hann sá í myrkr-
inu, því að hann hörfaði inn aft-
ur og hvíslaðist á við fólkið. Her-
toginn var þó sannfærður um, að
leiðir þessara vesalinga lægju til
frelsis, og honum gramdist við
Yvonne fyrir mótspyrnuna.
„Faðir minn“, sagði liún loks
í bænarróm. „Ef þú vilt fara,
verður þú að fara án mín. Eng-
inn mannlegur máttur fær mig
til þess að fara hjeðan, fyr en jeg
veit, hvort maðurinn minn kemux
eða ekki“.
„Bölvaður sje þrái þinn“, svar-
aði faðir hennar. ,.Þú stofnar lífi
okkar beggja í voða“.
F'VÁ'
I . hatt
ett í þessu var hrópað
og hvelt úr hópnum,
strax. Gulrófur fyrir hálfvirði.JÞar sem bardaginn stóð sem hæst:
Kartöflur. Grænkál
Von — Sími 4448.
fl. —
? KAUPUM FLÖSKUR,
itórar og smáar, whiskypela,
?Iö8 og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
KAUPUM FLÖSKUR
llðe og bóndósir af flestum teg-
undum. Hjá okkur fáið þjer á-
vlt hæsta verð. Sækjum Fi
yðar að kostnaðarlausu. Sími
5883. Flöskuversl. Hafnarstr. 21
EFTIRMIÐDAGSKJÓLAR
sumarkjólar og blúsur í úrvali.
Saumastofan Uppsölum, Aðal-
stræti 18. — Sími 2744.
SiC&ifnnbttgtw
ERUM KOMNIR 1 BÆINN.
Tökum að okkur hreingerning-
ar eins og að undanförnu. —
Guðni og Þráinn. Sími 2131.
„Faðir Lemoine! Gætið að! Hefð-
arfólkið er að flýja, og þjer miss-
ið tækifærið til þess að vinna yð-
ur inn 50 franka!“
Það var Paul Friche, sem hafði
orðið. Hann hafði litið yfir hóp-
inn og komið auga á hertogann,
sem var að draga dóttur sína burt
með valdi.
„Og þau, sem áttu upphafið að
öllum þessum ólátum! Þau eru nú
að læðast burt, meðan lögreglan
ræðst að okkur!“
„Hver fjárinn!“ hvæsti Lemoine
bak við afgreiðsluborðið. „Það má
ekki ske! Komdu, gamla mín, við
skulum geyma þau hjerna fyrir
innan borðið! Fljótt nú!“
Það skifti engum togum. Áður
en varði voru þau veitingahjónin
komin út í horn til þeirra feðg-
ina, og Yvonne var dregin nauð-
ug frá föður sínum.
„Þessa leið, stúlka mín, og enga
vitleysu“, heyrði hún sagt rjett
við eyrað á sjer. , Þú getur beðið
eftir vinum þínum hjer fyrir inn-
an!“
Yvonne gaf ekkert hljóð frá
sjer. Hún ímyndaði sjer meira að
segja, að þetta hefði orðið þeim
til bjargar, þar sem faðir hennar
hefði ef til vill annars neytt hana
til þess að fylgja sjer.
„Þetta er okkur fyrir bestu, fað-
ir minn“, kallaði hún með erfiðis-
munum, er hún sá, að hann veitti
Lemoine mótspyrnu.
En hertoginn liafði í engu við
Lemoiné, sem gramdist mótspyrna
hans og sló gamla manninn í höf-
uðið með kreptum hnefa.
„Yvonne, komdu og hjálpaðu
mjer!“ kallaði faðir hennar um
leið og hann hnje meðvitundar-
laus niður.
Yvonne heyrði vein föður síns
blandast saman við óhljóðin
í hinum. En það dó út rjett í því
er bfldmingshögg var barið á úti-
dyrnar og alt varð hljótt inni.
„Upp með hendurnar!“ var
sagt í skipunarróm í dyrunum.
Og Lemoine gamla, sem stöðugt
hjelt í Yvonne, tautaði dauð-
skelkuð:
„Hamingjan góða! Nú er úti um
okltur!‘ ‘
Alt var á ringulreið.
Vopnaglamur og skellir í gólf-
inu, er þung stígvjel trömpuðu í
það. Mörgum, er reyndu að skjót-
ast út, var hrint hrottalega til
baka. Konur hljóðuðu upp yfir sig
og börn grjetu, og þungir líkamar
heyrðust detta í gólfið.
Yvonne var algerlega utan við
sig í öllum þessum látum.
Rjett hjá henni hvíslaði einhver
flausturslega:
„Felið hertogarm og dóttur hans
einhversstaðar, Lemoine. Hermenn
irnir hafa kannske aðeins ætlað
að skjóta okkur skelk í bringu.
Ef til vill eru þeir aðeins hjer í
þeim erindum að gá að hertogan-
um og láta yður í friði, ef þjer
skilið honum heilum á hófi. Felið
þau, uns mesti gauragangurinn er
hjá liðinn. Hver veit, nema þjer
fáið laun fyrir. Jeg skal tala við
Fleury kaptein, ef jeg get“.
Yvonne kiknaði í knjáliðunum.
Nú var öll von úti!
Hún fann, að henni var lyft upp,
en var of máttvana, til þess að
skilja, hvað var að gerast í kring
sins.
Yvonne á fætur og”
upp á pallinn. Hún-.
um hana. Og hvernig sem húnj En hún var hræðilega einmana,.
reyndi, gat hún ekki heyrt til föð- er hún sat þarna vfirgefin af öll-
ur síns. um og vakti yfir líki látins föður
Litlu síðar varð hún vör við
það, að hún sat einhversstað
ar úti á gólfi. Hvar hún var, eða
hvernig hún var þangað komin,
vissi hún ekki. Myrkur var alt í
kringum hana, og henni fanst sem
myndi hún kafna í þessari inni-
lokuðu, röku matar- og vínlykt,’
sem þarna var. Hiin hafði óþol-
andi höfuðverk, sveið í augun og
sárkendi til í hálsinum. Og f
fjarska heyrði hún gegnum suð-
una, sem hún hafði fyrir eyrunum,
óminn af áflogum og óhljóðum.
En hjá henni var alt kyrt og
niðadimt.
VIII. kapítuli.
Ein og yfirgefin.
Pegar Yvonne fór að skynja
betur það, sem í kringum
hana var, sá liún að hún var stödd
á litlum stigapalli, eins og lokuð
inni í skáp. Þarna inn hafði henni
og föður hennar verið troðið, þeg
ar mest gekk á. Hann lá í neðstu
tröppunni — hreyfingarlaus. Yv-
onne drógst þangað og þá fyrst
var henni ljóst, hvað skeð hafði.
I daufri ljósskímu, sem lagði gegn
um rifu á hurðinni, sá hún, að
faðir hennar var örendur. Hún
vissi það upp á hár, áður en hún
var búin að snerta andlit hans eða
hendur. Vissi, að síðasti hertog-
inn af Kernogan-ættinni var dá-
inn, eftir slagsmál í alræmdri
knæpu. Hafði hnigið í valinn, yf-
irbugaður af söknuði, sorg og
samviskubiti, fyrir höggi frá ölv-
nðu ómenni!
„Yvonne, komdu og hjálpaðu
mjer!“ voru síðustu orðin, sem
hann hafði kallað til dóttur sinn-
ar, er hann hafði valdið slíkrar
sorgar. ,
Yvonne kraup niður við líkið
og tók hönd föður síns. Hún var
ekki hrædd við brostin augun,
aðeins skelfd yfir örlögum þessa
stolta aðalsmanns.
Hún gleymdi þeim órjetti, sem
hann hafði gert henni. Gleymdi
jafnvel sorg sinni, er hún kysti
kalt enni föður síns með djúpri
lotningu.
VENUS SKÓGLJÁI
tnýkír leðrið og gljáir skðn« «if
burða vel.
VENUS-GÓLFGLJÁI
»fburðagóður og fljótvirkur. —
Ávalt í næstu búð.
FRIGGBÓNIÐ FÍNA,
er bæjarins besta bón.
BESTI FISKSlMINN
er 5 2 75.
IO. G. T.
ST. VÍKINGUR NR. 104
fer í BERJAFÖR n. k.
sunnudag, 27. þ. m. Þátttakend-
ur gefi sig fram í síma 4235
sem fyrst. Lagt verður af stað
frá Templarahúsinu kl. 914. f.h.
Fjölmennið og mætið stundvís-
íega. Allir templarar og gestir
þeirra velkomnir.
Best að auglýsa
í Morgunblaðinu.
'Truuj
u
írlendingur nokkur var tekinn
fastur í Sidney í Ástralíu nýlega,
fyrir ölæði og óspektir á götu.
Um morguninn vai hann svo las-
inn, að hann gat ekki mætt í rjett
inum. Hann skýrði frá því seinna,
að þetta væri í fyrsta skifti á æv-
inni að hann bragðaði áfengi.
Hann var 98 ára gamall.
★
M. Yico, forstjóri franska ríkis-
happdrættisins fekk fyrir nokkru
brjef frá manni, sem var sárgram-
ur. Hann kvaðst nú hafa verið með
í happdrættinu sex sinnum, en
aldrei grætt svo mikið sem einn
eyri. Og ef þessu heldi áfram, þá
skyldi hann finna M. Vico í fjöru,
eins og hann kvað á. Vico stakk
brjefi þessu í vasa sinn og hugs-
aði ekki meira um það. En þeg-
ar dregið var næst rifjaðist þetta
upp fyrir honum, því að þá kom
miljón franka vinningur á númer
brjefritarans. — Það þýðir ekk-
ert, sagði Vico, að skýra mann-
inum frá því, að jeg kafi ekki
haft þarna hönd í bagga. Hann
mun ekki trúa því! Hann heldur
að hótunarbrjefið hafi hrifið!
★
í London er risin upp ný stofn-
un; Fegrunar-„bar“ fyrir konur.
Þar geta konur skroppið inn og
snyrt sig upp í snatri. En þær
verða sjálfar að hafa fyrir því.
Þar er alt til reiðu: speglar, duft,
roði og varalitur! Skyldi þær all-
ar eiga að nota sama varalits-
griffilinn 1
★
Það hafði verið orgelkonsert og
fólk hylti orgelleikarann. Gömlum
manni, sem tróð orgelið, fanst sjer
rangt gert með þessu, hann ætti
ekki síður skilið að vera hyltur.
Á næsta orgelkonsert þagnaði
orgelið skyndilega í miðju lagi.
Skeggjað andlit gægðist fram og
áheyrendur heyrðu sagt: Sjáið
þjer nú til, hvor okkar á meiri
þakkir skilið.
★
Slátrarasveinn í Aabenraa var
að deyja úr tannpínu. Hann tók
það til bragðs að setja bensín of-
an í tönnina. Við það batnaði
tannpínan. En til þess nú að losna
við bensínbragðið úr munninum
ætlaði hann að kveikja sjer í síg-
arettu. Um leið kviknaði í and-
gufu hans og loginn læsti sig of-
an í kok og skaðbrendi pilturinn
á sjer allan munninn.
★
I síðastliðnum maímánuði fór-
ust til jafnaðar ,18 menn á dag af
umferðaslysum í Englandi, og í
sama mánuði hlutu 20.020 alvar-
leg meiðsl við umferðaslys. Þess-
um slysum fjölgar jafnt og þjett.
í maí í fyrra voru þau 19.004
Loks reis
steig upp á
varð vör við vindsúg einliversstað-
ar frá og fann brátt lítinn glugga,.
með grindum fyrir i þilinu. Hún
stóð góða stund og andaði að sjer
útiloftinu.
Smátt og smátt lirestist hún.
Enn heyrðist hávaðinn handani
við skilrúmið, og nú, þegar sljó-
leikinn fór að hverfa og skilning-
arvit hennar að skerpast, heyrði
hún, að tveir menn stóðu fyrir
neðan gluggann og voru að tala
saman.
„Jeg bað Paul Friche að koma,
út og tala við mig“, sagði annarr
og Yvonne fanst hún kannast við
málróminn.
„Þá ætti hann að koma, og mig
skyldi ekki undra — —“.
Eftir nokkra þögn sagði sá->
f yrri:
„Halló! Nemið staðar! Er þa8
Paul Friche f“
„Já, hjer er jeg, borgai'i“, var-
svarað.
„Ágætt! Gengur alt vel þarna.*,
inni f ‘
„Ójá, en Englendingarnir yðar
eru þar ekki“.
„Hvernig vitið þjer það?“
„Jeg kannast við öll andlitin,,.
sem jeg sje í „Dauðu rottunni“'
núna. Ekkert þeirra er mjer ó—
kunnugt“.
Framh.

MATREIÐSLA.
Fullorðin stúlka vön allri mat—
reiðslu, einnig smjörbrauðsfram--
reiðslu óskar eftir atvinnu 1.
sept. eða seinna. Tilboð sendist
Morgunblaðinu merkt: „Mat—
reiðsla“.
OTTO B. ARNAR,
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar—
atræti 19. Sími 2799. Uppsetn—
ing og viðgerðir á útvarpstækj—
um og loftnetum
SOKKAVIÐGERÐIN,
Hafnarstræti 19, gerir við kven—
sokka. Fljót afgreiðsla. — Sími.
2799. Sækjum sendum.
ROTTUM, MÚSUM
og alskonár skaðlegum skor--
kvikindum útrýmt úr húsum og
skipum. — Aðalsteinn Jóhanns-
son, meindýraeyðir, simi 5056».
Reykjavík.
MANN I FASTRI STÖÐU
vantar 2 herbergi og eldhús með -
öllum þægindum. Upplýsingar-
í síma 5379 kl. 5—7.
GOTT FORSTOFUHERBERGI
,,Skilvís“, sendist til Morgun-.-
blaðsins.
2 HERBERGI OG ELDHUS
með þægindum, óskast, má vera;
í kjallara. Áreiðanleg greiðsla..
Tilboð óskast sent afgreiðslu.
Morgunblaðsins merkt: ,,Jón“'..