Morgunblaðið - 02.09.1945, Blaðsíða 2

2
MORG UNBLABIB
Sunnudagur 2. september 1945
ÞAÐ ÁTTI AÐ KOMA REUMERTSHJÓN-
UNUM UNDAN TIL SVÍÞJÓÐAR
Þau njóta nú meiri hylli en nokkru sinni fyr
Anna Borg fær mikið lof fyrirleik sinn í kvikmyndum
Anna Borg. - - Poul Reumert.
hú.si sínu um þakglugga og það
FRJETTÍR hafa nú borist
til ættingja þeirra hjóna
Önnu Borg og Pouls Reumert
hjer í l)a> um lí'ðan þeii'ra
styrjaldarárin. Um tíma voru
þau í stöðugri hættu frá I’.jóð
verjurn og einu sinni ætlaði
frelsishreyfingin að komfl
þeim hjónum undan til Sví-
jijóðar, þar sem óttast var. að
ÍÞjóðverjar mvndu handtaka
þau og skjóta sein gisla. En
T’oul Reumert neitaði að yfir-
gefa landið og í stað þess að
flýja land fóru Reumertshjón-
in í felur á meðan mesta hætt-
an leið hjá.
Af dönskum blöðum og
frásögnum ferðamanna, sein
verið hafa í Danmörku, má
sjá, að Reumertshjónin hafa
aldrei notið meiri hylli meðat
Dana en einmitt nú.
.Fyrstu kvikmyndir
Önnu Borg Reumert.
DFRIÐARÁRIX ljeku Rem-
ershjónin stögt hjá Konung-
lega leikhúsinu í ýmsum leik-
ritum. Síðasta leikritið, sem
íni Anna ljek í á Konunglega
leikhúsinu mufi hafa verið
. Kjartan og Guðrún“, eftír
Oelensehlager. Fór hún þar
með- hlutverk Guðrúnar Ósvíf-
nrsdóttur og hlaut frábæra
iblaðádóma fyrir leik sinn. —
Þetta lcikrit var leikið seint
ú leikárinu, eða í marsmán-
uði Um sama leyti Ijek frú
Anna fyrsta hlutverk sitt í
kvikmynd. Heitir sú myfid
„Affæren Birthe“. Þótti leik-
iir hennar þar með afburðum
og hefir hún verið ráðín kvik-
myndaleikkona hjá kvikmynda
fjelaginu ASA og er nú að
leika í annari kvikmynd sinui,
sem nefnist „Vi lcloge og de
gale“.
Reumertshjóniii eru nú að
æfa í leikritinu Niels Ebbesen
e'ftir Kaj Muiik sem verður
fyrsta leikrit Konunglega leik-
hússins á leikárinu, sem nú
fer í hönd.
Leikritið, sem Kaj Munk
gaf Poul Reumert.
SKÖMMU ÁÐUR eu Kaj
EMunk var myrtur, sendi hann
Poul Reumert leikrit eftir sig,
sem heitir „Kongen og Kar-
dinalen". Þeir Kaj Munk og
Reumert. voru miklir vinir og
fór Kaj Munk ekki levnt með,
að honum fannst enginn leik-
ari túlka verk sín betur en,
Reumert. Þegar Munk sendi
Reumert, handritið að þessu
leikriti skrifaði hann með því
þessa stórmannlegu setningu:
„Leikritið er yðar eign. —
Gerið það sem yður sýnist við
það“.
Reumert kaus, " „að færa
þjóðinni gjöfina, sem elskar
og virðir minningu skáldsins
og harmar dauða hans“, eins
og danskt blað kemst að orði,
sjálfur með því að lesa leik-
ritið upp. .Lás hann leikritið
upji í Oddfellowhöllinni af
þeirri snikl, sem'honum einum
er lagið og, sem Reykvíking-
ar kannast við af upplestrum
hans hjer í Reykjavík, t. d.
„En Idealist“, sem enginn við-
staddur mun gleyma. Dönsku
blÖSin lukU upp einum munni
um hve frábær þessi upplest-
ur á leik riti Munks hefði vef-
ið.
Tvaupmannahafnarblaðið
„Billed-Bladet“ birtir myndir
af Poul Reumert í nokkrum
hlutverkum leikritsins og auk
þess heilsíðumynd af leikar-
anum. Má af þeim myndum fá
nokkra hugmynd um persónur
leikritsins af svipbrigðum leik-
arans, sem íklæðir hverja per-
sónu holdi og blóði í huga
áhorfendanna, þó sjálfur sje
hann klæddur kjólfötum á leik
sviðinu og lesi einn hlutverk
hverrar einustu persónu.
Voru í stöSugri hættu.
SYSTIvINl frú Önnu Borg
Reumert segja, að ekki hafi
])au fengið staðfest í brjefum
þá frjett, sem barst hingað
til fslands á stýrjaldarárunum,
að Poul Reumert hafi verið
hnepptur í varðhald, en hitt
er r.jett, að Reumertshjónin
voru kölluð til yfirheyrslu hjá
Þ.jóðver.jum og þau voru í
stöðugri hættu öll stríðsárin.
Á heimili sínu urðu þau
að gera sjerstakar varúðar-
ráðstafánir, ef svo skyldi íara
að þau yrðu sótt heim. Voru
settar skotheldar stálplötur
fyrir dyr og glugga og marg-
faldar læsingar fyrir allar dyr.
Ef þau hefðu orðið Arör við,
að taka ætti þau föst var af-
ráðið að þau kæmust út úr
an inn í næsta hús, en eftir
það ætlaði frelsisherinn að sjá
þeim fyrir öruggum felustað
þar til liægt hefði verið að
koma þeim úr landi til Sví-
þ.jóðar. En aldrei kom til þess,
að þau þyrftu að flýja á þenna
hátt.
Á lista yfir leikara,
sem átti að skjóta, ef
VIÐ KONUNGLEGA leik-
húsið var - ballettdansari', Leif
Örnberg, sem var handbendi
nazistíj, illa liðinn af með-
leikurum sínum og öllum, sem
tii hans ])ektu. Þjóðver.jar ótt-
uðust, að í'relsishreyfingiu
myndi taka Ömherg af lífi
fyrir svik hans og framkomu
alla. Til þéss að reyna að
koma í veg fyrir þetta, til-
kyntu þýsku yfirvöldin, að ef
svo færi, að Leif örnberg yrði
drepinn, eða tilraun væri gerð
til að ráðast á hann, myndi
s.jö leikarar við Konunglega
Ieikhúsið verða líflátnir í
hefndarskyni.
Meðal nafna á þessum sjö-
mannalista voru Anna Borg
Reumert og Poul Reumert.
Má geta nærri hvernig fólkinu
hefir liðið, sein var á þessum
lista, því Þjóðverjar voru ekki
vauir að láta sitja við órðin
tóm er þeir hótuðu einhverju,
cn þessi Leif Örnherg var þekt
ur svikari og hafði komið fyr-
ir, að menn, sem höfðu minna
til saka urmið, hurfu.
Kom sjer vel að tala íslensku.
SVO VAR það dag nokkurn
í vor, er frú Anna var að æfa
í leikritinu „Kjartan og Guð-
rún“ í Konunglega, að fregn
barst um það til leikaranna,
að þá um daginn hefði verið
gerð tilraun til að ráða
„sprellukárlinnb Leif Örnberg
af döguiu.
Poul Reumert var heima og
nú kom það sjer vel fyrir þau
hjónin, að kunna íslenskuna.
Frú Anna náði í mann sinn í
síma og sagði honum á ís-
lensku hvernig komið var, en
ekki hefði verið örugt að tala
dönsku, því símar vortt hlust-
aðir, eða að minnsta kosti
mátti húast A'ið því.
Frú Anna bað mann sinn,
að vera rólegan heima og bíða
■eftir sjer. Hún myndi reyna
að komast heim í skyndi. —,
Gekk það alt vel, en svo fýlgd
ust föðurlandsvinirnir í and-
stöðuhreyfingunni vel með því
sem var að gerast, að er frú
Anna kom heim til sín voru
komnir föðurlandsvinir til að
fara með þau hjón á tryggan
feliístáð.
Dulbúin á frumsýningu.
ÞANNIG STÓÐ Á, að þenna
dag var haldin frumsýning í
Kaupmannahöfn á fyrstu kvik
mynd, sem Auna Borg Reum-
ert Ijek í, „Affæren Birthe“,
sem áður er getið. Frú Anna
vildi helst ekki missa af að
s.já sjálfa sig í fyrsta sinni á,
kvikmynd. En ekki var óhætt
að hún færi þannig að hún
þekktist og tók hún því það
rað að fara dulbúin á frum-
sýninguna.
Klæddi hún sig í sínar ]je-
legustu flíkur og hafði stór-
eflis gleraugu til að gera sig
tórkennilega. Gekk það alt að
óskuin.
í felum.
NÚ ÞOTTÍ ekki annað ráð,
en að Reumertshjónin hyrfu af
sjónarsviðinu í Kaupmannas
höfn, eða ,færu undir jörðina%
eins og það var orðað. Frels-<
isvinirnir, sem voru einskonarj
lífvörður fyrir hjónin, lögðtt
fast að þeim að fara úr landí
til SvíþjóÖar. Það væri búiðl
áð undirbúa ferð þeirra. Enl
Poul' Reumert þvertók' fyric,
að i'ara af landi burt. ílanni
kvaðst ekki vilja flý.ja af hólini
inum.
Ilinsvegar gekk hann inúá!
að „fara' í felur“ á meðaú
mesti ákafinn væri í Þ.jóðverj-i
um og óku föðui'landsvinirniC
þeim hjónunúrn á öruggan,
stað fýrir utan Kaupmanna-*
höfn.
En þau voru ekki lengi í
felum, því eftir tvo daga heimt
aði Reumert bíl og þau óku!
aftur til Ilafnar. Fóru þaui
beint á góðgerðarskemtun, ]>ar
sem þau höfðu áður lofað að(
koma fram.
Var íhikill fögnuður meðal!
Kaupmannahafnarbúa er þaui
sýndu sig, því það var þá al-.
talað í borginni að Reumei ts-
hjónin væru komin yfir um|
sundið til Svíþjóðar. — Ekkí
varð úr því, að Þjóðverjafl
gerðu þeim neitt mein í þettal
skiftið. f
1
I
Koma ef til vill til
íslands að sumri.
REUMERTSHJÓNIN . liafaj
verið of upptekin við lisfi
sína til ]iess, að leyfa sjer að
koma hingað til Islands ái
þessu sumri; en góðar vonirj
standa til þess, að þau heim-
sæki landið næsta sumar. —i
Mundi því verða fagnað aí
fjölda' vinum þeirra lijóná
hjer og aðdáendum.
Þegar slíka gesti ber aðj
garði, verður Reykvíkinguwl
hvað tilfinnanlegri skorturj
þeirra á sæmilegu leiksviði,
þar sem list þeirra hjóna gæt|
notið sín. I þau skifti semj
Remertshjónin hafa heimsótH
ísland, Hafa þau ávalt verifS
reiðubiiin til þess, að takaj
þátt í leiksýningum á veguml
Leikfjelags Reykjavíkur, þóttj
heimsóknir þeirra hingað hafí
.verið á þeim tíma árs, sem!
þau ættu að nota sjer tií
hvíldar og hressingar. Áhugai
sinn fyrir ísl, leikhúslífi hafá
þau sýnt með þessu og því,
að er þau dvöldu hjer síðastl
Ijeku þau hjer endurgjalds-
laust, en heittu sjer fyrir því
að ágóðanum af leiksýningumi
þeirra yrði varið til styi'ktar-
Þjóðleikhússjóðnum.
í. G.
Glæpur að gefa bita
LONDON: Jarlinn af Rose-
berry hefir nýlega látið svo urrí
mælt í Skotlandi, „að það værl
glæpur af þeim mönnum, seiri
stríðsfangar vinna hjá, að gefa
þeim matarbita“. Skotskum
bændum finst þetta heldur
harkalega að orði komist.