Morgunblaðið - 26.01.1949, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 26. janiiar 1949
ið. Þeir fóru í kaf og voru kyrr
ir í kafi þangað til þeir voru
að springa. Komu þá snöggvast
upp úr til að draga andann.
V arðmaðurinn hafði ekki
hreyft sig.
Níu sinnum fóru þeir í kaf
og upp úr aftur áður en tungl-
ið náði ekki lengur að skína
ofan í sýkið. Þá synti Kit yfir
í kafi. Þegar hann gat snert
ytri vegginn með fingurgóm-
unum, leit hann við. Varðmað-
urinn var farinn að ganga fram
og aftur. Hann sneri baki í þá
núna. Kit veifaði til Bernard-
os um að koma yfir. Bernard-
os synti yfir í nokkrum sund-
tökum. Þeir klifruðu upp á
mjóa brún, sem var á ytri
veggnum rjétt fyrir ofan vatns
yfirborðið. Kit beygði sig niður
og sagði Bernardos að stíga
upp á axlir sjer. Síðan rjetti
hann sig upp. Bernardo náði
upp á brúnina og fikraði sig
upp á vegginn. Síðan tók hann
í hendur Kits og dró hann upp.
Þeir fleygðu sjer niður í sand-
inn á ströndinni fyrir utan
vegginn.
Þeir hlupu meðfram veggn-
um, þangað til þeir komu í
rjóður. Þar hentu þeir sjer nið
ur og bljesu mæðinni.
„Hvað nú?“, sagði Bernardo.
„Nú förum við til Santa
Marta“, sagði Kit.
„Nei, Kit“, tsagði Bernardo.
„Við skulum íhuga aðstæð-
umar betur áður en við leggj-
um út í það. Við þurfum að fá
vopn og fatnað og mat og jafn-
vel eitthvað fje, áður en við
förum til Santa Marta“.
Allt í (únu fór Kit að brosa.
„Don Luis er nokkuð hugul-
samur við okkur“, sagði hann.
„Hann fer með Biöncu til
Santa Marta, en þangað þurf-
um við einmitt að fara til að
komast til Saint Domingue. Og
hann hefur enn gert okkur
annan greiða".
,,Greiða?“, sagði Bernardo
undrandi. „Hvað áttu við?“.
„Það liggur ósköp beint við.
Við gerum það sem við ákváð-
um í fyrstu. Leitarmönnunum
mun síst detta í hug að leita
okkar í Cartagena. Don Luis
er ekki heima og því skyldum
við þá ekki fara tíl húss hans
og fá okkur þar það sem okkur
vantar?“.
Bros færðist yfir varir Bern-
ardos. ,,Fyrirtak“, sagði hann.
„Það er einmitt ágætt að láta
hann sjá um fefðakostnaðinn“.
„Við skulum leggja af stað“,
sagði Kit og stóð upp.
Þeim miðaði furðuvel áfram
í gegn um skógarþykknið á
Terra Bomba. En það var far-
ið að birta, þegar þeir komu
að borgarveggjunum, svo að
þeir ákvóðu að bíða kvölds.
Þeir höfðu ekkí enn getað satt
hungur sitt en þeir höfðu sval-
að þorsta sínum í lækjarspræn
um og þvegið af sjer mestu
óhreinindin. Síðan lögðust þeir
á bakið á jörðina og horfðu
upp í heiðan himininn. Þegar
fór að dimma lögðu þeir aftur
af stað. Þeir komu að borgar-
hliðinu, rjett áður en lokað
var... Fólkig hópaðist inn um
hfiðið til þess áð vera ekkí
lokað úti yfit nóttina. Það
65. dagur
koom sjer vel fyrir Kit og Bern
ardo. Bernardo fylgdist inn
með hóp manna og Kit kom í
humátt á eftir. Síðan hjeldu
þeir beina leið til húss Don
Luis. Eftir að Seaflower hafði
gert óskundann í höfninni,
hafði allt verið með kyrrum
kjörum í Cartagena. Fólkið var
orðið rólegt og lítið vart um
sig. Þeir komust því óhindrað
til húss Don Luis.
Kit beið í dimmu skoti, á
meðan Berardo fór að athuga
hesthúsin. Þar hitti hann fyrir
gamlan og syfjulegan varð-
mann. Bernardo var ekki lengi
að ráða niðurlögum hans. Hann
gaf honum vel útilátinn löðr-
ung, svo að gamli maðurinn
lyppaðist niður án þess að gefa
nokkurt hljóð frá sjer, en
Bernardo tók af honum stóra
lyklakippu, sem hann bar í
beltinu.
Hann gaf Kit merki um að
koma og beir lögðu á ráðin,
hvað gera skyldi við varð-
manninn. Loks ákváðu þeir að
hætta ekki á neitt. Þeir bundu
hann og kefluðu og skildu
hann eftir í hesthúsinu. Síðan
gengu þeir inn í húsið. Þeir
fundu uppbúið borð með kjöti
og víni og engu sjer þar nægju
sína. Síðan kveiktu þeir á
tveim kertum og lögðu af stað
í rannsóknarleiðangur um hús
ið.
Þegar þeir komu út aftur,
voru þeir komnir í ný föt og
stígvjel. Þeir höfðu jafnvel gef
ið sjer tíma til að skera hár
sitt og skegg. Þeir voru nú vel
vopnaðir með byssur og hnífa.
Þeir stungu vínflöskum, brauði
og osti í nestispokana. Það var
að vísu ekki nógur matur til
ferðarinnar, en þeir treystu
því að þeir gætu veitt sjer í
matinn. í birtingú hjeldu þeir
af stað burt úr borginni. Þeir
gengu hiklaust eftir fjölförn-
um götum. Kit hafði vafið
klút um hár sitt og litað skegg
sitt svart með sóti. Þeir fóru
niður að bryggjunni og leigðu
negra með bát til að róa með
þá út flóann. Negrinn fjekk
fjelaga sinn með sjer og síðan
ýttu þeir bátnum frá. Undir
kvöld reru þeir framhjá Boca
Chica virkinu. Þar sýndist allt
vera með kyrrum kjörum, svo
að þeir drógu þá* ályktun að
þeir væru álitnir dauðir.
^ Síðan reru þeir suður með
| Dique skaganum, sem er á
milli Cartagena og Magdalena.
árinnar. En þegar þangað var
komið neituðu negrarnir að
fara lengra. Kit gaf Bernardo
merki og þeir miðuðu báðir
byssum sínum á bátaeigand-
ann. Augnabliki síðar voru
negyarnir komnir aftur í skut
en Bernardo sat undir árum.
Kit leit á negrana, og þegar
hann sá hvað skelfdir þeir
voru, stakk hann hendinni í
vasa sinn og dró upp gullpen-
ing og henti í bátseigandann.
í Negrinn leit á Kit ljómandi
augum, því að hann hafði feng
ið ferðina borgaða margfald-
léga og jafnvel andvirði báts
síns.
23.
Það fór hrollur um Biöncu,
þar sem hún stóð. á torginu
fyrir framan dómkirkjuna í
Santa Marta. Hrollurinn staf-
aði ekkj af kulda, því að í
Santa Marta er alltaf sól og
sumar. Hún vissi að hrollur-
inn stafaði af hugarangri, sem
hún átti við að stríða.
Bianca og Quita gengu hægt
yfir torgið og upp kirkjutröpp-
urnar. Bianca hikaði áður en
hún gekk inn. Það var hálf-
dimmt inn í kirkjunni og þar
var svalar en úti. Hún deif
hendinni niður í vígða vatnið
og signdi sig. Síðan kraup hún
á knje fyrir framan litla helgi
mynd og reyndi að biðjast fyr
ir. En henni gat ekki dottið
neitt í hug og hún mundi ekki
neina bæn, sem hún kunni ut-
an að. Hún var gagntekin ó-
skiljanlegum ótta og einmana-
leika. Hún hafði ekki fengið
neina vitneskju um, hvort Kit
hefði tekist að flýja úr fang-
elsinu í Boca Chica. Einmitt á
þessu augnabliki gat hann átt
í dauðastríði vegna sára, sem
hann hefði hlotið við flóttatil-
raunina. Eða það gat líka ver-
ið, að hann væri orðinn frjáls
og væri lagður af stað til henn
ar. Það var þessi hugsun sem
raskaði svo mjög sálarró henn
ar. Ef Kit væri frjáls og kæmi
til hennar. hvað þá?
Don Luis mundi aldrei leysa
hana - undan skuldbindingum
sínum. Hún var viss um það.
Hún vissi líka að sjálf sín
vegna gat hún ekki gengið á
bak orða sinna. Hún hafði lof-
að að vera trú eiginmanni sín
um og fæða honum börn, ef
hún gæti. Don Luis haíði stað-
ið við sín loforð og hún yrði
að standa við sín. Enda þótt
hún elskaði Kit ofar öllu og titr
ingur færi um hana við tilhugs
unina um nærveru hans, þá
gat hún ekki svikið loforð sín.
Meðan Don Luis lifði neyddist
hún til að standa í stöðu sinni,
sem eiginkona hans.
Og enn var önnur hlið þessa
máls. Hún hafði fýrir löngu
fundið ýmsa góða hæfileika hjá
Don Luis. Hann var óneitan-
lega mikill maður á þeirra tíma
mælikvarða. En hann var
þröngsýnn og honum fanst
hann ekki þurfa að sýna góð-
vild nema ættmönnum sínum
og mönnum sem höfðu sömu
þjóðfjelagslegu aðstöðu og hann
sjálfur. Ef einhver hefði bent
honum á, að hann ætti að um-
gangast menn af öðrum trúar
flokkum, Gyðinga og þræla,
með sömu alúð og hann um-
gekkst Biöncu, þá hefði hon-
um fundist það fjarstæða.
II111111111111111111111111111III || IIIIIMIIIIIMIIMIIIIIMtlMlllltfK
| X* votta v jel |
i Sá, sem getur útvegað f
| þvottavjel, getur fengið, |
i með sanngjörnu verði, |
i karlmannafataefni og f
f kápuefni, hvortveggja 1. |
i flokks. Þeir, sem vildu f
f sinna þessu, leggi tilboð i
i inn á afgr. blaðsins, f
| merkt: „Þvottavjel — |
I Fataefni—660“.
!
I leit að guili
eftix M. PICKTHAi&X
62
63
Nú skuluð þjer setjast á stóra kassann, meðan jeg' bý til
kvöldmatinn, sagði Villi. Svo dró hann fram úr einhvers-
konar leyndardómsfullum felustöðum kexmola og ostbita.
— Allt eins pg þegar jeg skildi við það, sagði hann.
Þetta. er ágætt bæli, sagði Leifur. Ekki datt mjer í hug,
að það gæti verið svona skemmtilegt að vera hjerna. Kannski
að jeg búi hjerna eins lengi og þú villt hafa mig, Villi.
— Já, sagði Villi. Jeg skal þá fara niður í bæ á morgun
og selja Blesa, svo að þjer hafið þá dálitla peninga, en jeg
verð alltaf bálvondur, þegar jeg hugsa til þess, að fantur-
inn hann ....
—• Það verður að hafa það, sagði Leifur. Hann borðaði,
það sem Villi bauð honum og síðan lagðist hann fyrir í
fletið og hvíldi sig. Villi slökkti á ljósinu og settist út í hellis-
opið.
Hann horfði upp í himininn og sá ljóslitað ský koma úr
austurátt meðfram hlíðum Klakaborgar. Kannski það komi
alla leið frá Krákum, hugsaði hann og horfði inn til Leifs,
sem var sofnaður. Og Villi stóð á fætur, gekk inn í hellirinn,
lagði teppi yfir Leif og sofnaði síðan við hliðina á honum.
Leifur svaf vært alla nóttina og vaknaði fyrst um morg-
uninn þegar hlýr sólargeisli læddist inn um hellisopið og
fvrir utan heyrðist mannamál, hestahnegg og hávaði. Hann
reis þegar á fætur, en í því kom Villi þjótandi inn í hellinn.
Hann var fölur í framan, en gleðin lýsti úr litlum augum
h.ans.
— Það eru þeir, það eru þeir, Brown og Indíána Tommi,
.... nei, þjer þurfið ekki að taka byssuna með, því að nú
koma þeir sem vinir og-vilja okkur ekkert illt.
— Nei, við viljum ekkert illt, sagði dimm rödd að utan.
— Hafið þjer nokkuð með-
ferðis, sem þarf að greiða toll
af?
— Nei.
— Þá leyfist mjer kannske
að álíta, frú, að refaskottið,
sem kemur undan kápunni yð-
ar, tilheyri yður sjálfri.
★
AUGLÝSING: — Dreng vant
ar til þess að gæta hests, sem
talar þýsku.
★
Sherlock Holmes: — Hvað
er þetta, Waston, jeg sje að þú
hefur farið í ullarnærbuxurn-
ar þínar í dag.
Waston: — Stórkostlegt,
Holmes, stórkostlegt. Hvernig
fórstu að finna þetta út?
Holmes: — Það var ekki svo
mjög erfitt, þar sem þú hefur
gleymt að fara í utanyfirbux-
urnar.
★
Hún: Jeg skal fara með
þjej- á ballið á laugardaginn,
það er að segja, ef þú hefur þá
ekki hitt einhverja aðra, sem
þú vilt heldur fara með.
Hann: — Heyrðu, eigum við
ekki heldur að láta þessa reglu
gilda, þegar við förum heim
af ballinu?
★
Viðskiptavinurinn: — Eru
þetta alullarföt?
Abraham kaupmaður: —
Jeg vil ekki skrökva að yður.
Baðmullin í þessum fötum er
gerð úr ekta silki.
★
— Hvort vildurðu heldur
vera milljóner í dollurum eða
eiga tólf dætur?
— Tólf dætur.
— Hversvegna?
— Ef jeg væri milljóner,
myndi jeg reyna að eignast
tvær, þrjár, tíu, tuttugu millj.
í viðbót. En ef jeg ætti tólf
dætur, væri jeg ánægður með
það.
SKieAÚTCi£RÐ
RIKISINS
- _ii__
Esja
austur um land í hringferð hinn
31. þ. m. Tekið á móti flutn-
ingi til Fáskrúðsfjarðar, Reyð-
arf jarðar, Eskifjarðar, Norð-
fjarðar, Seyðisfjarðar, Þórs-
hafnar, Kópaskers, Húsavíkur,
Akureyri og Siglufjarðar í dag
og á morgun. Pántaðir farseðl-
ar óskast sóttir á morgun