Morgunblaðið - 15.08.1950, Blaðsíða 6

6
MORGVIS BLAÐIB
Þriðjudagur 15. ágúst 1950.
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ristjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Áskriftargjald kr. 14.00 á mánuði, innanlands.
í lausasölu 60 aura eintakið. 85 aura með Lesbók.
Besti varasjóðurinn
BESTI VARASJÓÐUR Reykjavíkurbæjar er hollusta og
manndómur þeirrar æsku, sem er að alast upp.
Höfuðstaðurinn hefur verið lánsamur í því að eiga voldug
og sterk fjelagssamtök áhugamanna, sem hafa helgað sig
íþróttahreyfingunni til líkamsræktar og þroska hinni ungu
kynslóð. Margir einstakir áhugamenn íþróttahreyfingarinnar
hafa fórnað ótrúlega miklum tíma og starfsorku í þágu
bæjarf jelagsins og með því unnið samborgurum sínum ómet-
anlegt starf.
Bæjaryfirvöldin í Reykjavík hafa á sama hátt haft opin
augu fyrir gildi íþróttanna og jafnan verið reiðubúin til þess
að leggja ríflega af mörkum fje og annað til stuðnings þess-
um fjelagsmálum.
★
Þegar blaðamenn fóru um bæinn fyrir helgina og skoðuðu
þau helstu íþróttamannvirki, sem nú er verið að vinna að
i Reykjavík, gafst þeim kostur á að sjá glögga yfirlitsmynd
þessara mála.
í stórum dráttum er þannig komið skipulagi þessara mála
hvað snertir íþróttasvæði og leikvallagerð, að bæjarfjelagið
viðheldur og ber kostnað af íþróttavellinum á Melunum og
ymsum öðrum minni almenningssvæðum til íþróttaiðkana,
svo sem Fálkagötuvellinum, svæðinu fyrir neðan Háskólann,
Vesturvelli o. fl. Jafnframt er svo unnið af kappi að hinum
miklu íþróttaframkvæmdum í Laugardal, þar sem framtíðar-
iþróttasvæði til almenningsnota verður komið upp og aðal-
íþróttaleikvangur landsins verður. Þar er einnig verið að
undirbúa byggingu sundlauga fyrir almenning og til sund-
keppni um leið og Laugadalurinn í heild er ráðgerður sem
útivistarsvæði bæjarins, — einskonar lunga borgarinnar.
★
Hins vegar hafa svo hin einstöku íþróttaf jelög eignast sín
sjerstöku svæði í bænum, þar sem þau vinna nú af kappi
að því að byggja fjelagsheimili sín og æfingasvæði. Ármann
er að undirbúa æfingasvæði sitt í „Túnunum“. Valur hefur
eignast sitt fjelagsheimili undir Öskjuhlíðinni, komið sjer
þar upp malarvöllum og er að vinna að því að græða upp
grasvelli. K.R. — auðvitað í Vesturbænum — fyrir vestan
Nesveg. Þar eru nú að gróa grænir vellir, sem áður var fúa-
mýri, og fjelagsheimili að rísa frá grunni. Fram hefur eign-
ast sitt fjelagsheimili og æfingavöll, þar sem áður var gamla
grjótnámið, fyrir neðan Sjómannaskólann. í. R. og Víking
hafa verið ætluð æfingasvæði í Vatnsmýrinni.
Með þessum hætti eru æfingasvæði íþróttafjelaganna
dreifð um bæinn. Samvinna bæjarstjórnar og íþróttafjelag-
anna hefur verið mjög náin og ákjósanleg. íþróttabanda-
lag Reykjavíkur er allsherjar fuUtrúi fjelaganna gagnvart
bæjarstjórninni og vinnur að því að samhæfa baráttu og átök
fjelaganna.
★
Kann að vera að ýmsum finnist að til þessara mála sje
á stundum varið miklu fje. Og það er satt, að í því, sem
gert hefur verið, liggja bæði miklar fjárhæðir og tíma-
og starfsfórnir. En þó aldrei svo að fje eða fyrirhöfn hafi
farið forgörðum. Á það verður enginn mælikvarði lagður,
hvers virði aukin hollusta og vaxandi lífsþróttur er fyrir
Reykjavík og landið í heild.
Þær stundir, sem æskan eyðir á íþróttasvæðunum, ávaxt-
ast í framtíðinni í atorku og dugnaði fólksins. Því fremur
sem sambýlið í borgum og bæjum verður ríkari þáttur í
þjóðlífinu og þar af leiðandi minna um venjulega, holla úti-
vinnu til lands og sjávar.
★
íþróttahreyfingin á íslandi hefur sinnt sínu hlutverki
með dugnaði og sóma. Hún hefur lagt sinn mikla skerf til
þess, að æska íslands hefur getað borið fána lands síns
með heiðri á alþjóðavettvangi. Hún hefur átt sinn stærsta
þátt í því að ala upp frjálshuga, hrausta 'og glaða æsku.
Innan þessarar hreyfingar er fólginn hinn dýrmæti sjóður
— unga ísland.
Vikwerjiskrifan R QAGLEGA LÍFINU
TIL FYRIRMYNÐAR
MARGIR starfsmenn Landssímans eiga mynd-
arlegt íbúðarhús vestur á Melum. Undanfarnar
vikur hafa eigendur íbúðanna notað frístund-
ir sínar, einkum á kvöldin til að lagfæra lóðina
við húsið og er þeirri lagfæringu nú senn lokið.
Þessi framtakssemi símafólksins er sannarlega
til fyrirmyndar og því til sóma. íbúðareigend-
ur fengu sjerfræðing til að gera teikningu af
lóðinni, en unnu svo að öllu leyti sjálfir það,
sem gera þurfti. Var hverju^n íbúðareiganda
mældur út blettur, sem hann átti að sjá um.
•
ÞETTA ÆTTU FLEIRI AÐ GERA
FLEIRI húseigendur ættu að fara að dæmi síma
fólksins, því þótt miklar framfarir hafi orðið
í fegrun og hreinlæti kringum hús manna hjer
í bænum á undanförnum árum, er víða pottur
brotinn í þeim efnum ennþá.
Það • er ekki einasta, að menn komist hjá
miklunv fjárútlátum með því að dytta sjálfir
að hjá sjer, heldur fá þeir mikla ánægju af að
gera það sjálfir. En öruggast er, að leita til
sjerfræðinga um útlit, áður en byrjað er á
verkinu.
•
HESTUR „RÆÐST Á” BÍL
KUNNUR ritstjóri ljet einu sinni svo ummælt,
að það væri engin frjett, þótt hundur biti
mann, en ef maður biti hund, þá væri það
stórfrjett. Og þessi frjett átti sjer stað fyrir
skömmu suður í Frakklandi. Maður nokkur
varð svo argur út í hund nágranna síns, að
hann rauk á seppa og beit hann!
Og nú hefir það skeð hjer á landi, sem telja
má til tíðinda, að hestur rjeðist á bíl og ger-
eyðilagði alla málningu á brettum og skrokk.
Var þak bílsins eitt óskemmt.
•
ÁTTI SJER EKKI ILLS VON
UNGUR piltur hjer í bænum fjekk lánaðan
bílinn hans föður síns á dögunum og ók meðal
annars í Borgarfjörð. Bíllinn hafði nýlega verið
málaður, eða sprautaður, eins og bílstjórar orða
það. Gljáandi og fínn.
Pilturinn skildi bílinn eftir, að því hann hjelt,
á öruggum stað yfir nótt, en varð heldur en
ekki forviða, er hann kom að vagninum um
morguninn og sá, að buið var að rífa alla máln-
ingu af bílnum. Við rannsókn kom í Ijós, að
það hafði komist hestur að bílnum og nagað af
honum alla málningu.
•
AÐVÖRUN
ÞAÐ ER vitað, að kýr sækja ákaft í málningu,
en hitt mun vera sjaldgæft, að hestar ráðist á
bíla eins og í þetta skifti. Er frá þessu sagt
meðal annars til að aðvara menn, sem fara með
nýmálaða bila sína í sveit.
Það er vissara, að láta hrossinn ekki komast
að þeim, því það er dýrt spaug, að þurfa að
láta mála bíla nú á dögum.
•
UM GRÆNMETISVERÐLAG
í TILEFNI af frásögn hjer í dálkunum um verð-
lag á grænmeti í Danmörku hefir borist eftir-
farandi brjef frá lesanda:
„Kæri Víkverji: — Upplýsingar þínar um
blómkálsverðið í Danmörku í sumar géfa tíl-
efni til að ætla, að hjer á landi sje eitthvað
meira en lítið athugavert við framleiðsluhætti
á þessari vöru, eða álagningin sje úr hófi fram.
„Því vildi jeg lejúa mjer að beina þeirri
spurningu til garðyrkjumanna, eða fjelags
þeirra, hvað því veldur, að blómkál er hægt
að selja í Danmöx-ku fyrir 25 aura, en hjer
kostar það kr. 7.50 á sama tíma, eða með þrí-
túgföldu verði. Og hvað segir verðlagseftir-
litið“.
•
ÞAÐ, SEM KOM ÚR
SJÚKRABÍLNUM
KUNNINGI minn sagði mjer eftirfarandi sögu
til gamans í sambandi við umræðurnar um
sjúkrabílaskortinn:
— Það bar við einu sínni í sumar, að sjúkra-
bíl var ekið með talsverðum hraða í einu íbúð-
arhverfi bæjarins. Fólkið í nágrenninu góndi
á bílinn og bollalagði um hver myndi hafa
veíkst, eða hvort orðið hefði slys.
Út úr bílnum kom maður í einkennisbúningi.
Tók hann þrjá rauðmaga og bar hátiðlega inn í
húsið, sem hann hafði numið staðar við.
Geta má nærri; að áhórfendunum Ijetti
stórum.
Níræð í dag: Sigríður lierysÍPÍRsdóttir
Sigríður Bersteinsdóttir, Grett-
isgötu 35 B, Reykjavík.
Hún er fædd að Torfastöðum
í Fljótshlíð 15. ágúst 1860. For-
eldrar hennar voru hjónin Berg
steinn Vigfússon og Kristín
Jónsdóttir. Sigríður er af góð-
um bændaættum komin. Berg-
steinn faðir hennar var sonur
Vigfúsar á Grund í Skorradal,
og konu hans Vigdísar Auðuns-
dóttur, prests. á Sóru-Völlum.
Bergsteinn var mikill atorku
maður og því mjög eftirsóttur
til allra starfa. hvort heldur var
til sjávar og sveita.
Þau Torfastaðahjón, Berg-
steinn og Kristín, eignuðust 13
börn, og er því eðlilegt, að
nokkuð hafi orðið þröngt í búi
hjá þeim, þrátt fyrir það, þó
jörðin gæti talist sæmileg til
afkomu, og Bergsteinn væri
mjög eftirsóttur til vinnu við
húsabyggingar o. fl. utan heim-
ilis, fyrir dugnað og mjög góða
útsjón við þau verk, en hann
hugsaði meira um það, að koma
verkum sínum sem fyrst og best
í framkvæmd, en þó vinnulaun
væru ekki ávalt alheimt að
kvöldi. En hvernig er þetta
orðið nú á tímum?
Sem eðlilegt var urðu þau
Torfastaðahjón að ljetta á hin-
um stóra barnahóp sínum, og
var þvx Sigríði, þegar hún var
á 5. ári, komið í fóstur til hjón-
anna Guðrúnar Auðunsdóttur,
ömmusystur sinnar og Ólafs
Einarssonar á Núpi í Fljótshlíð,
dvaldi hún hjá þeim meðan þau
iifðu, það er til ársins 1871. —
Fór hún þá að Fljótsdal í Fljóts
hlíð til hjónanna Guðbjargar
Eyjólfsdóttur og Jóns Jónsson-
ar. Guðbjörg var á sínum tíma
talin að vera með fjölhæfustu
konum, og stúlkum oft komið
til hennar til að læra ýmsar
hannyrðir, telur Sigríður sig
hafa haft gott af dvöl sinni hjá
henni.
Árið 1889 fór hún að Múla-
koti í Fljótshlíð til Þuríðar Jóns
dóttur, ekkju Þorleifs Eyjólfs-
sonar. Þar kyntist hún uppeld-
issyni þeirra hjóna, Sigurði
Jónssyni, mesta dugnaðar- og
sómamanni, og leiddi það til
þess, að 16. okt. 1897 giftust
þau. Byrjuðu þau búskap að
Langstöðum í Flóa og bjuggu
þau þar í nokkur ár, en sök-
um vanheilsu Sigríðar urðu þau
að bregða búi, fluttu þau þá að
Búrfelli í Grímsnesi til Kristín-
ar systur Sigríðar, þaðan fluttu
þau að Efri-Brú í sömu sveit,
dvöldu þar í nokkur ár. —- Til
Reykjavíkur fluttu þau 1911 og
hefur Sigriður dvalið þar siðan.
Þó Sigríður ætti þess ekki
kost að dvelja á heimili foreldra
sinna á sínum æsku og þroska
árum og njóta þar með leið-
beininga þeirra fyrir lífið, þá
má það merkilegt heita, og sýn-
ir best skapgerð hennar, og
ágætt upplag sem hún hefur
fengið í vöggugjöf, að hvar sem
hún dvaldi, þá ávann hún sjer
traust, virðingu og vináttu
þeirra, sem hún var með, fyrir
trúmensku og prúða framkomu
og þau vináttubönd, sem i þá
urðu til, hafa haldist og munu
haldast til æfiloka.
Þau hjón eignuðust aðeins
einn son, Bergstein Kristin,
múrara, hinn ágætasta efnis-
mann, giftist hann Filippíu Ól-
afsdóttur, mestu myndarkonu,
eignuðust þau 3 börn, en 1929,
þegar þau voru öll í bernsku,
veiktist faðir þeirra af hættu-
legum sjúkdómi, sem eftir
langa og þunga " sjúkdómslegu
dró hann til dauða. Var þetta
sár harmur og tilfinnanlegur
missir fyrir eiginkonu hans,
born og foreldra. Árið 1931
missti Sigríður mann sinn eftir
langvarandi veikindi. síðan hef-
ur hún dvalið hjá tengdadótt-
ur sinni og sonarbörnum, sem
endurgjalda henni nú ásthenn-
ar og aðstoð, þegar kringum-
stæður héimilisins voru sem erf
iðastar og kraftar hennar ent-
ust til. — Sitt eigið heilsuleysi
og ástvinamissi hefur Sigríður
borið með einstakri þolinmæði
Frh. á bls. 8.