Morgunblaðið - 20.01.1956, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 20. janúar 1956
ANNA KRISTÍN
EFTSR LALLi KNUTSEN

"SEsr:
rrsorrr-^"
Framhaldssagan 53
— Nei, nei, snökti Sesselja. Ég
hef ekkert gert. Spyrjið hana og
eystur hennar.... Setningin end-
aft' í grátstunum.
Presturinn sneri sér að systur
minni. Mér fannst hann vera
eins og illur andi, sem ómögu-
fegt væri að verjast. — Ætlið
jþér enn að neita sekt yðar? Þorið
ípér að sverja það frammi fyrir
úsjónu drottins að þér hafið ekki
drepið eiginmann yðar?
Anna Kristín reikaði og greip
J mig sér til stuðnings. Augu
hennar litu hvarflandi frá einum
til annars. Svo hvíslaði hún svo
lágt að það heyrðist varla. — Nei,
ég neita ekki. Ég viðurkenni að
hafa gert það. Jesús Kristur,
þyrmdu lífi mínu.
30. kafli.
Eiginlega þarf ég ekki að skrifa
meira. Sögunni um Önnu Krist-
ínu, hina fögru, lífsglöðu hús-
freyju á Mæri, er lokið. Eftir er
aðeíns saga nafnlauss, grátandi
fanga, sem biður sér lífs. Fanga,
sem svift hefur mannlega veru
ixfi, en brýst nú um til að losna
við afleiðingar ódæðisins.
Við systurnar vorum nú settar
í gæzlu á Mæri. Auðvitað vorum
við sín í hvoru herbergi og
vopnaðir verðir við dyrnar. •—
Katja og Sesselja voru fluttar til
íénsmannsins og þeirra gætt þar.
I>að var með ráði gert og gafst
vel, því að píningartækin voru
geymd þar og Sesselja sagði frá
öllu, sem hún vissi, þegar henni
voru sýnd þau. Þó sleppti hún að
sriestu frásögn um sína eigin hlut-
deild í verkinu.
Júní leið. Nú þráði ég að rétt-
arhöldin færu að hefjast. Ég vissi
hver árangur þeirra yrði. Ég
vissi að systur minni myndi ekki
verða þyi’mt. En var ekki betra
fyrir hana, og okkur öil; að þessu
tyki sem fyrst? Þjáningar henn-
ar nú mundu vera óbærilegar.Og
ég gat engan styrk veitt henni.
Hvers átti ég að óska henni ann-
ars en eilífs friðar?
En þá sendu forlögin Pétur
Timmermann til Mæris og það
breytti rás viðburðanna.
Fógetinn setti hann sem yfir-
fangavörð á Mæri meðan systir
mín sæti þar í gæzlu. Lárus hélt
að mestu leyti kyrru fyrir í hjá-
leiyunni, en magisterinn var
áfram á Mæri og hann notaði vel
auyu sín og eyru. Hann komst
fljótlega að því að Timmermann
var með afbrigðum ágjarn mað-
ur. Og það notfærðum við okkur.
Það komst seinna í hámæli að
Pétur hefði hjálpað systur minni
vegna ofurástar sinnar til henn-
ar. Það er ekki satt. Hvorki bros
né tár Önnu Kristínar höfðu áhrif
á hann. En peningarnir, þeir
höfðu áhrif! Það er mér kunnugt
um, því að ég útvegaði þá. Til
allrar hamingju gat ég það. Ég
er sparsöm að eðlisfari og ég
hafði lagt taisvert til hliðar af
peningunum. sem ívar fékk mér
til heimilisþarfa. Þá geymdi ég í
smiörkrukku, sem stóð úti í einu
búrinu. Skartgripi mína hafði ég
fahð og þeir voru mikils virði.
Við Pétur Timmermann töiuð-
umst við í fyrsta skipti kvöid
nokkurt í júlí.
Mér leizt strax illa á manninn,
en sá að í fonum rnundu húa þeir
eiginleikar, sem mér var mest
þörf á nú: Harka, slægð og sam-
vizkuleysi.
Magisterínn hafði undirbúið
jarðveginn og kom með honum.
1 Eftir að þeir höfðu setið þög-
ulií' nokkra stund sagði ég: — Þú
vei/t siáif sagt hvaða erindi ég
ú við þig? Hann kinkaði kolli.
— Hvernig ætlarðu að fara að
, þessu? Það verður ekki létt verk.
' — Komið þér með peningana,
sagði hann þvermóðskulega. Þá
skal ég sjá um hitt.
— Peningarnir eru enn mín
! eign, sagði ég gremjulega Ég vil
fá að vita hvernig þeim verður
varið.
— Þér leggið til fé. Ég sé um
framkvæmdir. Þannig verður
samningur okkar að hljóða. Ann-
ars dreg ég mig í hlé.
: Ég stillti mig og sagði rólega:
: — Hve mikið viltú fá fyrir að
koma henni af landi burt?
— Þúsund dali fyrir að koma
henni heilu og höldnu til Þránd-
heims. Fimm hundruð fyrir yður.
— Ég fer ekki. — Það er heimsku
legt af yður.
— Ég verð að vera hér og
standa fyrir máli mínu Mér geta
þeir ekkert mein gert — Það
vantar ekki að þér eruð bjartsýn.
— Það var laglega gert af yður
að verðleggja mig aðeins helming
á við systur mína, sagði ég háðs-
iega. Hann spýtti á góifið. — Líf
yðar er ekki í hættu. En frú Mog-
ensson verður að leggjast á högg-
stokkinn ef ég hjálpa henni ekki.
Þegar um lífið er að tefla þýðir
ekki að horfa í peningana,
Ég stundi þungan. — Þú skalt
fá þúsund dali, þó að ég viti ekki
enn hvernig mér auðnast að afla
þeirra.
— Fyrir tvö hundruð í viðbót
skal ég koma henni um borð x
skip, sem flytur hana til útlanda.
Ég yppti öxlum. — Ég verð að
ganga að því.
— Fyrirfram!— Fimm hundr-
uð fyrirfram. Það hef ég hér hjá
mér. Hitt færðu í ávísun. — Ávís-
un, sagði hann og gretti sig. Á
hvern? — Ebbe Carstensson.
Hann ætti að vera öruggur borg-
unarmaður. — Carstensson er
öruggur. En get ég treyst yður?
Hvernig get ég verið viss um að
Carstensson borgi 700 dali eftir
yðar beiðni. — Spennið þér ekki
bogann of hátt, Timmermann,
sagði nú magisterinn. Tólf hundr-
uð dalir eru mikil upphæð. Það
er ekki von að hægt sé að borga
það allt út í einu. Ég ábyrgist
yður peningana. Þar að auki vitið
þér að frú Mogensson á volduga
vini. Þér skuluð ekki hika við
að taka þessum kostum. Annars
verður hætt við allt saman.
Timmermann stóð upp. — Ég tek
þetta að mér. Þér heyrið frá mér
fljótlega. Undirbúið hana undir
flóttann. Að svo mæltu gekk
hann út.
Tveim dögum síðar var réttur
settur í stóru stofunni á Mæri og
þar játaði Anna Kristín glæp
sinn. Hún var þaulspurð af fóget-
anum og prestinum og hún svar-
aði spurningum þeirra róiega og
virðulega. En hún bað jafnframt
sárt um að lífi sínu yrði þyrmt.
Eftir að fanginn hafði þannig
játað sök sína opinberlega var
vörðurinn tvöfaldaður
Pétur Timmermann réði nú
lögum og lofum á Mæri og hélt
laganna vörðum veizlu á veizlu
ofan. Eftir að ég hafði verið sex
vikur í gæzluvarðhaldinu leyfði
Pétur Lárusi dag nokkurn að
heimsækja mig.
Lárus færði mér ýmsar fréttir.
Meðal annars að nú bæri Sesselja
það fyrir rétti að ég væri upp-
hafsmaður morðtilraunanna við
fvar. Um systur mína sagði hann:
— Ég held að hún sé búin að
míssa vitið. Ég fékk að heim-
sækja hana í dag og þá sat hún
og var að sauma sér dýrindis
fiauelskjól. Hún sagðist ætla að
dansa í honum í vetur. — Býst
hún við að verða náðuð. — Já,
það gerir hún áreiðanlega. Hún er
svo vön að geta vafið karlmönn-
unum um fingur sinn að hún býst
kannske við að dómarinn og böð-
ullinn snúist á sveif með henni
á síðustu stundu. En nú á að
kveða upp dóm eftir nokkra daga
og þá verður hún að líkindum
tekin strax af lífi. Ég reyndi að
útskýra fyrir henni hvernig mál-
um væri háttað, en hún virtist
ekki gefa því neinn gaum. Mér

apnanna
6
„Æ, bíddu, bíddu!“ sagði hún, „aðeins eitt andartak enn.
Ég verð enn þá rétt einu sinni að horfa á þig, kyssa þig
og vefja þig fast í fangi mínu.“
Og hún kyssti barnið og hélt fast um það. Þá heyrir hún
uppi yfir sér að kallað er á hana með nafni. Það var í svo
raunalegum málróm. Hvað gat það verið?
„Heyrirðu?“ sagði barnið, „það er hann pabbi, sem er að
kalla á þig.“ Og eftir fáein andartök heyrðust þung andvörp
eins og frá grátandi börnum.
| „Það eru sys.tur mínar,“ sagði barnið. „Ekki hefurðu víst
gleymt þeim, móðir mín?“
Og nú minntist hún þeirra, sem eftir höfðu orðið. Hún
varð angistarfull og leit fram undan sér og alltaf svifu fram
hjá henni myndir, og þóttist hún þekkja sumar.
Þær sviíu gegnum höll dauðans og að fortjaldinu dimma
og þar hurfu þær. Skyldi mí maðurinn hennar og dætur
hennar birtast henni þarna?
Nei, köli þeirra og andvörp heyrðust enn þá ofan að.
Nærri lá, að hún hefði gleymt þeim vegna barnsins, sem
dáið vár.
„Móðir mín, nú er kiukkunum hringt í himnaríki,“ sagði
barnið. „Móðir mín, nú kemur sólin upp.“
Og yfirtaks geislaljómi streymdi í móti henni. Barnið var
horfið og hún hófst upp — það varð svalt í kringum hana,
hún lyfti upp höfðinu og sá nú, að hún lá í kirkjugarðinum
á gröf barnsins síns. En Guð hafði í draumnum orðið styrkt-
arstafur fyrir fætur hennar og ljós fyrir skilning hennar.
Hún beygði kné sín og baðst fyrir.
Unglinga
vantar til að bera blaðið til kaupenda
í
Tómasarhaga
Kringlumýri

Læknataska hefur fapazt
Fundarlaun kr. 500,00. — Upplýsingar í síma 2269
eða á Sjúkrahúsinu Sólheimar.
:
|
I
NYKOMIÐ
Hnmpgóliteppin
eru komin aftur í mörgum stærðum og faHegum
iitum
Teppafílt
Teppamottur
Ullargólfteppi
margar stærðir, failegir litir.
Hollenzku
gangadreglomir
i fjölda litum og mörgunx breiddum.
//
GEYSIR" h.f.
Teppa axg dregladeildin.
Vesturgötu 1.
TftH tlíreitt
/ /
a n
'jjan.
Ldtt
Örlítið af Nestei í bollann
Hcllt á sjóðandi vatni
og þér getið strau farlð
að gæða yður á Nesteinu
NESTEA
Neste er uppieysanieg bianda
af bragðefnum tes og kolvetn-
m Kolvetnin koma í veg fyr-
ir að bragðið dofni.

Heildsölubirgðir:
I. Brynjólfsson & Kvaran