Morgunblaðið - 24.12.1965, Qupperneq 3

-uuioui[t; ppis tpKS riBcj
•jjs cíipi ge ui;ec[ cjoj
]>|3ja TPTTft tlWna T1¥I?S
gB ssocj buSoa ppæxuSaos
ruoA So BUBggnjg uin uui
umgniBJBunSupx ngjjoti
‘umuofus i ijn ngojs
necj -umunjvíp bjjoj 3o jn
•niiEgais bSbjp pB in nuuruXp
}jaAi{jj;3 pj fiu fiipiBti jfijBq snpi5{ ijqireg 3® »I®Afin« suia iima JsipuXaa fin<j
■'■'' ’JOIU
B ITBjn gB(J BJOq gB 7JBJ
ga gB ‘ni jsBijæ bjjba
jnjaS rwj ue ‘rnsoABigas
jjbas xbjjs Jpur Tjdifoji
3g 'gBc] 3? iJðg jsja —
■sílBq IPI gTA TJjjaUMBgJOS
ijiaui buXs gB jiijæ rntf gB
JpUI JSUUTJ ‘SU7(f BpuæjJ
BJflJ SUBIJ TgUlJJOBJIUia
jjo nif uias jbö[ —-
•VIIIHSS
ez 'siq ? Suiugpn
•Bioq SI
•JiigXqjo ‘pi
•jndnBi £i
•B'fjaq z\
‘gpjssog ’OI
'guisæi '9
•BUUiílUJlB g
‘BggijqBgijiBq
III jngBjou jnjiniq 'f
‘BUUBUBqSUJBA '£
•JTJ UBUIBS jas 'Z
•st[inqpf ‘i
ijjajfifiT
•gJOuglBS-61
•BliiqiBUiij ’SI
‘BgUBJJS BJgUBI •/,!
'BfguiuiBq Zl
•pglifj -0i
'Bgun 'ii
•Bqc-u iijji '6
•BfqjC»T '8
‘Í9IÍ 'i
■e!í<?q >
•UOA ‘I
:jjajBT
ueie6ssoj)|e|0|‘
VNjsiVKava uoasai n
30
IcESBÓK BABNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
Kötturinn Allegró og
Konungurinn ungl hraup niður og setti lítið leikfang variega frá sér.
fónelska
TJNGFRÚ Polly Pratt
étti heima í gömlu húsi
ásamt kettinum sínum,
honum Allegró, Hún lék
evo vel á píanó, að hún
var með nemendur í spila
tímum frá því snemma að
haustinu og fram í miðj-
an júní.
Litlir drengir og stúlk-
«r úr nágrenninu komu
síðdegis í kennslustund-
irnar og var vel fagnað
af ungfrú Pratt og kett-
inum hennar.
Allegró var þá vanur
að sækja boltann sinn og
gúmmímúsina og setjast
og bíða þolinmóður, þar
til ungfrú Pratt og gestir
hennar fóru að veita hon-
um athygli. ;>á tók hann
til við að leika listir sín-
ar! Ungfrú Pratt hló að
ioftköstunum, sem hann
tók á þessum ímynduðu
músaveiðum, þar til hún
‘msz/MU'
saigði: „Hættu nú, Allegró
þetta er nóg í dag!“
Þá settist Allegró með-
an ungfrú Pratt kenndi
nemendum sínum. Hann
sveiflaði rófunni eins og
tónlistarmaður taktsprota,
eftir hljómfalli þeirra
laga, sem spiluð voru.
Á morgnana, þegar eng-
ir komu í heimsókn, leit
Allegró ekki við boltan-
um og blakaði letilega
við múisinini með annarri
framiöppinni. Enginn kött
ur var eins einmana og
hann. Ungfrú Pratt hafði
drengur. Þar fann hann
það, sem hann leitaði að
og hraðaði sér út til
úlfaldalestarinnar. í
hendinni hélt hann á
lítilli gjöf til viðbótar.
Samferðamenn hans
urðu forvitnir og héldu
að þarna kæmi hann
með ennþá dýrmætari
gjöf en þeim hefði tek-
tet að finna meðal alllra
sinna fjársjóða. >eir
beygðu sig niður til að
sjá haná og úifaldarek-
arnir gátu jafnvel ekki
dulið forvitni sína, þar
sem þeir sátu í sínum
háu söðlum. Hvaða gjöf
skyldi þetta vera sem
tafið hafði alla lestina?
Konungurinn ungi
kraup niður og setti lítið
leikfang varlega frá sér
ofari á eyðimerkursand-
inn. >að var hjindur,
skorinn 1 tré og málaður
hvítur með svörtum
blettum. Á stöku stað
hafði málningin slitnað
af við snertingu litilla
handa, sem fjötlúðu um
hann í leik. Lítill dreng-
ur, sonur eins úlfalda-
rekans, starði húgfang-
inn á tréhundinn, hann
var svo kostulegur á
svipinn og virtist næst-
um eins og lifandi.
En vitringunum gömlu
geðjaðist ekki að þessu
tiltæki. >eir ávítuðu