Morgunblaðið - 19.02.1969, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. FEBRÚAR 1969
„Nú fer að færast líf í allt
Spjallað við sjómenn í önnum við
Reykjavíkur- og Hafnarfjarðarhöfn
ÞAÐ var engin lognmolla yfir
athafnalífinu í Reykjavíkur-
og Hafnarfjarðarhöfn í gær,
þegar við fórum þar um og
ræddum við sjómenn, sem
voru í óða önn að búa báta
sína og sleppa. Doði verkfalls
ins var úti, vélar bátanna voru
komnar í gang og unnið var
við hin ýmsu veiðarfæri á
bryggjunum og í bátunum.
Lína, troll, Ioðnunætur og net
voru jöfnum höndum drifin á
sinn stað og einn og einn bát-
ur brunaði út úr höfninni á
miðin. Hafnarsinfónían var
hafin á ný, öldugjálfur, véla-
skellir, vörubílaurg og bómu
væl, mávagarg, mannanna
hjal, blót og skipanir. Blóðrás
þjóðfélagsins var að færast í
eðlilegt horf aftur.
Sjómenn voru ekki á eitt
sáttir, en flestir voru ánægðir
að komast á sjó aftur. Fer hér
á eftir spjall, sem við áttum
▼ið nokkra sjómenn:
skipstjórana, hvernig þeim lík-
aði lyktirnar á verkfallinu.
— Mér líkar vel, að verk-
fallinu skuli vera lokið, sagði
Friðrik. En mér þykir mjög
fyrir því, að ekki var hægt
að nota samningaleiðina til
þrautar. Hvað um það, eitt-
hvað varð að gera og þetta
varð ofan á. Annars treysti
ég ekki á neitt núna, því mér
heyrist nokkur hugur vera fyr
ir öðru verkfalli.
— Ertu hlynntur því?
— Nei, alls ekki. Við erum
búnir að þola nóg í bili. Nú
er bezt að taka til höndunum
eins og hyer getur.
— Við trollskipstjórarnir er
um ánægðir með að komast
út, sagði Gunnar. Við erum
búnir að missa dýrmætan
tíma úr, bezta tímann, því nú
fer loðnan að koma og þurrka
sjóinn fyrir okkur.
Ég fer út í kvöld eða í fyrra
málið. Og þú getur bókað, að
ég er ánægður með að komast
á sjóinn aftur og upp að þrem
ur mílunum.
„LÖG ERTJ LÖG“
Jóhann Guðbrandsson skip-
stjóri á Árna Magnússyni var
að spjalla við aðra sjómenn á
Grandanum, þegar okkur bar
að. Þeir voru að tala u-m sjó-
inn og veiðarfærin, allir að
búa sig til róðra af fullum
krafti. Við spjölluðum við Jó-
hann:
— Við förum í nótt, beint
á loðnuveiðar. Strákarnir eru
að sækja nótina núna.
— Við förum suður fyrir
land strax í nótt. Við erum 12
á.
— Maður verður að beygja
sig undir þessi málalok í kjara
baráttunni núna. Lög eru lög.
Friðrik Asmundsson.
ÁNÆGÐIR
Friðrik Ásmundsson, skip-
stjóra á Steinunni RE, hitt-
um við upp á bátadekki, þar
sem hann virti stoltur fyrir sér
mikinn og eldrauðan tank.
— Hvað er nú þetta, spurð-
um við.
— Aaukaolíutankur, svaraði
Friðrik, eins og ekhert væri
sjálfsagðara en hitta eldrauð-
an aukaolíutank upp á báta-
dekki.
Við þóttumst auðvitað alvan
ir slíku, en Gunnar Þórarins-
son, skipstjóra á Þórarni ÓI-
afssyni, bar þarna að í sömu
mund og hvíslaði hann því að
okkur, að Friðrik ætlaði auð-
vitað að sigla á Holland —
það blauta Holland!
Hins vegar sagði Friðrik
okkur, að hann ætlaði á net
í fyrramálið. Við spurðum þá

unum um borð, því að sá guli
bíður, sagði Kristinn.
— Við förum á net frá
Reykjavík og líklega förum
við fyrst á Breiðafjörðinn. Það
er gott að þetta er komið af
stað aftur, en hængurinn er
bara sá að við förum út á
verri kjör, en við höfðum í
fyrra.
Kristinn Sölvason.
— Við erum 13 á og verð-
um á útilegu. Það er gert að
um borð og við löndum síð-
an hjá Isbirninum.
MEÐ EINHVERJUM RÁÐUM
Emil Þórðarson, skipstjóra
á Reykjanesi GK, hittum við
í Hafnarfirði. Skipverjar hans
voru að taka net um borð og
fylgdist Emil með verkinu.
Trollið gert klárt á bryggjunni.
— Nei, ekki strax. Ætli ég
haldi mig ekki norðan við
Nesið fyrstu lotuna.
Eirikur Jónsson og Björn Jónsson (t. v.)
— Það var ekkert annað að
gera úr því sem komið var,
sagði hann. Með einhverjum
Gunnar Þórarinsson.
Jóhann Guðbrandsson.
— Jú, víst er maður orð-
inn leiður í landi og mér
finnst að við höfum lítið skor
ið upp í þessu verkfalli.
— Við löndum bara eftir
því hvar veiðist. f Vestmanna
eyjum, Grindavík eða Reykja
vík.
— Mér heyrist það á und-
irmönnunum að þeir séu
ánægðir, en yfirmenn eru ekk
ert ánægðir svo sem, en það
þýðir ekkert annað en að vera
hress, við náum okkur örugg-
lega niður á réttum aðilum
síðar í þessari launbaráttu.
„SÁ GULI BÍÐUR"
Kristinn Sölvason 2 .stýri-
maður á Ásberg var að vinna
á bryggjunni við að koma net
um og netasteinum um borð.
Það var handagangur í öskj-
unni við að koma veiðarfær-
Emil Þórðarson.
ráðum varð að koma flotan-
um af stað.
— Hvert leitið þið fiskjar?
Suður fyrir land?
EKKI ÞURFTI AÐ GANGA
Á HLUT SJÓMANNANNA
Við gripum Eirík Jónsson,
skipstjóra á Ásgeiri RE, og
Björn Jónsson, skipstjóra á
Ásberg RE, glóðvolga, þar
sem þeir stigu út úr hvítri
„lúxuskerru“ á Grandanum.
— Þetta verkfall varð að
leysa, sagði Eiríkur, en hitt
er annað mál, að ekki þurfti
að ganga á hlut sjómannanna
eins og gert var. Útgerðar-
menn hefðu líka getað gefið
eitthvað eftir.
— Annars er ég ánægður
með að komast út aftur, bætti
Eiríkur við. Ég er búinn að
vera til sjós síðan ég var 14
ára og eftir stutta dvöl í landi
langar mig alltaf á sjóinn aft-
ur.
Björn tjáði sig samþykkan
Eiríki í þessu. Mér finnst, að
þið blaðamenn, sem skrifið
um sjóinn og útveg, ættuð að
kotma með okkur á sjó og fá
svolitla nasasjón af því, sem
þið eruð að skrifa um, sagði
hann og glotti við. Eiríkur
hló og kvaðst vera Birni „koll
ega“ sínum alveg sammála í
þessu. Hann kvaðst hafa sjón-
varp um borð, ef blaðamenn-
irnir fengju sig fullsadda af
dekkinu!
Við gerðum okkar bezta til
„að líta sjóaralega út“ og kváð
umst hafa séð, að þeir ætluðu
báðir með net.
— í útilegu?
— Já. Við förum með 7 tross
ur hvor og ætlum að reyna að
draga daglega og slægja og
ísa um borð, sagði Björn. Ætli
við reynum ekki að vera 5-6
lagnir í einu.
— Og hvert skal halda?
— Það má enginn segja,
hvert farið verður, svaraði Ei
ríkur. En við verðum líklega
með netin eitthvað fram í maí.
„NÚ FER AÐ FÆRAST LÍF
f ÞETTA"
Karl Sigurgeirsson 2. vél-
stjóri á Faxa frá Hafnarfirði
var að taka vatnið um borð
og aðrir skipsmenn voru að
gera klárt á dekki og ganga
frá því síðasta, sem þurfti að
ditta að áður en lagt yrði úr
höfn.
í vélarhúsinu um boið í
Faxa var um að litast eins og
í sýningarglugga vélarverk-
smiðju. Allt var svo hreint og
snyrtilegt að það var erfitt
að ímynda sér að nokkur vél
hefði verið látin í gang.
— Ertu ekki ánægður að
komast á sjó aftur, Karl?
— Jú það er gott að kom-
ast á sjóinn aftur.
— Hvernig leggst þetta f
þig?
— Þetta leggst ágætlega í
mig, vertíðin og allt saman.
Þetta er búið að vera alveg
voðalegt í verkfallinu. Það er
bara ekki hægt að vera svona
í verkföllum, það er ekki hægt
að lifa með því móti.
Þó að maður væri ekki
ánægður með allt í þessum
samningum, þá hefur margt
lagast, en ég er fegnastur því
að það var tekið af skarið
svo að róðrar gætu hafizt aft-
ur. Ef það hefði dregizt öllu
lengur hefði alveg eins verið
hægt að kútta á hálsinn á
manni.
— Farið þið á net?
— Já, við förum á net og