Morgunblaðið - 15.01.1970, Blaðsíða 24

24
MORGUKBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. JANÚAR 1S70
— Af því að hann langar að
verða læknir, og það vildi ég
Mka l'áta hanm verða. Ég hef
vel efni á því og sé enga á-
^æðu til þess, að kxakkan’
ir erfi mdg í beinhörðum pen-
ingum. Ég vil að þau komist eitt
hvað áfram. Ég vil mennta þau
og koma þeim í góðar stöður.
Þau geta ekki öll orðið timb-
ursalar og kaupmenn, skilurðu.
Frick og Green kunna að staekka
eitthvað með tíð og tíma, en
það þýðir ekki sama sem, að
krakkarnir eigi endilega að
taka við fyrirtækinu. Þau verða
að fá tækifæri til að verða það,
sem þau langar til. Skilurðu
mig?
Dirk kinkaði kolli, dræmt.
Hann snuggaði eitthvað en
sagði svo — Og ég, sem var að
segja það við Corneliu, ein-
hveoi tíma, að þú værir væru-
kær og þig skorti algjörlega
allan metnað! Þar hetfur mér
heldur betur skjátlazt, Jakob.
En hvað Jim snertir, þá máttu
skoða það sem búið og gert
ég sfkal skrifa umboðsmannin-
um mínum í London, og hann
kemur þessu öllu í kring fyrir
þig-
— En hvað um þína eigin
stráka, Dirk? Ætlarðu ekki að
senda þá neitt til Englands?
Dirk hristi hötfuðið. — Nei,
það held ég væri ékki klókt,
Jaikob, — ekki mína stráka.
Plantelkrubændur eru allt ann-
ar handleggur. Eina menntunin,
sem þeir þarfnast, fá þeir á bú-
unum sjálfum. Lesa og skrifa og
reíkna — jú, það þurfa þeir að
kunna, og það er þeim líka
kennit. Jafnvel þó að þeir lœri
eitthvert hraff í latínu og grísílai
um leið, þá sakar það ekki. Ég
kann ofurlítið í því sjálfur.
Groenwegelættin hefur alltaf
haft góða kennara, en við erum
bændafólik, og það er búskap-
urinn, sem við verðum fyrst og
fremst að læra.
Jakob glotti. — Mig langaði
bara til að heyra þig segja það,
en annars vissi ég það vel.
Á næsta ári fór Jim Frick til
Englands og Elfrida sagði:
— Ég vildi óska, að hann Franc
es gæti farið líka, Dirk. Mig
langar svo til, að hann geti orð-
ið læknir. Ég held ekki, að hann
sé neitt lagaður fyrir búskap-
inn. Og Dirk hló og svaraði:
— Nei, ekki frá náttúrunnar
hendi, heldur af forlögunum,
sem létu hann verða van Groen
wegel.
Enda þótt þetta væri bara
gamansamiar víðræður, fann
Dirk samtt að honum var eitt-
hvað órótt. Hann var ailtaf að
Cheerios
SÓLARGEISLI í HVERRI SKEIÐ
&
GENERAL Vf MILIS
NATHAN & OLSEN HF.
mdnnaist barna Grahams, og svo
hans sjálfs. Reginald — Green-
field — var nú í Eton og Ern-
estine í einhverjum afskaplega
fínum telpnaskóla í Belgíu. Ekfci
gat Dirk skilið, hvað Graham
var að vilja með það að gera
Reginaid að enskum höfðingja.
Auðvitað yrði hann að koma
atftur og tafca við atf Graham
í Kaywana? Eða, hafði Graham
kannski ekki reiknað dæmið
þannig? Mundi hann kannski
selja búið í hendux eirihverjum
ráðsmianni, þegar 'hann hætti
sjálfur? Það var nú ekki alveg
í samræmi við erfðakenmingar
ættarinnar, en að vísu hét hann
nú Greenfield, og krakikarnir
hans voru hörundsdökkir . . .
En samt — og það var aðal-
áhyggjuefnið — þó að þau hétu
Greenfield og væru hönunds-
dökk þá var þeirri staðreynd
ekki hrundið, að þau höfðu í
æðum sínum blóðið frá Adriarn-
sen og Kaywania, Hendrikje og
Hubertus — gamla Ættarblóð-
ið!
113
Það var orðið að vana hjá hon
urn, á hverjum sunnudegi síðdeg
is, að setjast við gluggann og
lesa eimhver bréfin úr járnkass-
anum. Eftir því sem stundir liðu
fram, fengu þessi brétf aukið
gildi, og þessi lotningarbjarmi,
sem hamn hafði gætt þau
í huga sínum varð skærari en
ekki daufari. Samt gat hann
stundum litið út um gluggamn
og horft á mangótrén, og fann
þá stundum einhverja tilgangs-
leysiske-nnd grípa sig tökum.
Einu sinni datt honum í hug:
Hetfði nú kassinn sá arna verið
geymdur í Edwardshúsinu, þá
væri hann nú ekki amnað en
beyglaður málmur og bréfin
ekki anmað en aska. En á næsita
augnabliki rétt eins og einhver
skuggi hefði komið svífandi ut-
an úr horni og leitað inn í huga
hans, heyrði hann, eins og eiitf-
hvert kuldalegt hvísl: — Mákn-
urinn og skinnið er ekkert,
drengur minn! Það eru orðin á
Skinninu, sem aldrei geta eyðzt,
og eins það, sem þau hafa frætt
þig um. Og samstundis áttaöi
hann sig atftur Innihald kassans
stóð aftur ljóslifandi fyrir hug-
arsjónum harns. Ættarstolfið
gauis enn upp í almætti sinu, og
allir drauimar hans um ættina
fengu nýja og aufcna þýðingu.
41.
Snemma næsta árs, 1833, lét
Dirk reisa nýja álmu við húsið
í Nýmörk. Börnin voru að vaxa
upp og þu'rftu meira rúm.
í miðjum marzmánuðii var álm
unni lokið. f apríl komu Jan og
Benjamín Liéker, til að vera í
viku, samkvæmt boði Dirks. Jan
hafði skrifað, að fjölskyldan
væri að selja eignir síniar og
flytjast til Surin.am. — Það er
gamla sagan, Dirk, andvarpaði
jan. — Það er vinnukraftsskort
urinn. Og auk þess er kaffiverð-
ið slæmt. Við hefðum átt að fara
að þínum ráðum, 1815 og slá yf-
ir í sykur. Þar hafðir þú á rétfu
að standa.
— Ætlarðu að reyna með syk-
ur í Sutrinam? spurði Dirk, og
Jan kvað það vera ætlun þeirra.
Benjamín greip fram í: — Við
erurn þegar búnir að semja um
að kaupa jörð nokkrar mílur
frá Paramaribo. Eigandinn er
að hugsa um að flytjast til Hol-
lands og setjast í helgan stein.
8PILAKVÖLD
Sjálfstæðisfélaganna í Hafnarfirði
verður í kvöld fimmtudaginn 15. janúar kl. 20.30 í Sjálfstæðishúsinu.
Góð kvöldverðlaun. — Kaffiveitingar.
N E F N D I N .
—Hann heitir Bafcker, sagði
Jan, — Cornelius Bafcker. Pabbi
hitti hann í Paramaribo, þegar
hann var þar á ferðinni fyrir
tuttugu eða þrjátíu árum, og síð
an hafa þeir skrifazt á að stað-
aldri — það kom bréf frá hon-
um bara tveknur dögurn áðUr en
pabbi dó. Hann heldur því fram,
að hann sé eitthvað skyldur æbt
okkar.
— Skyldur okkur? Hvernig
þá, ef ég má spyrja? Gerði
hann nokkra núnari grein fyrir
því?
— Eftir því, sem pabbi sa.gði
var Bakker-ætti-n upprunalega
firá Eseequibo. Einn af ættimni
giftist konu, sem var van Gro-
enwegel og fluttist með henni
til Surinam. Einhvern tíma á
sautjándiu öld, að ég held.
— Það er eftirtéktarvert.
Kannski vildirðu, þegar þú ert
fliutitur þaingað, spyrjast nánar
fyrix um þetta, og reyna að kom
aist að því, hver þetta var af
ætt dkkar.
Þeir sábu að miðdegisverði,
þegar þetta samtail fór fram, og
FraníCÍs, sem hlustaði á, greip
fram í: — Leitaðu í öllum kjöll-
urum í Paramaribo, frændá, og
viittu hvort þú finnur þar ekki
neinn gamilan bréfakassa.
Allir við borðið ráku upp
Skellihlátur.
Dirk roðnaði, en hló samt með
hinum, og sagði: — Ég kynnd
niú að senöa þig þanigað í þeim
erimdum, kalli minn. Þetta er á-
gætis tillaga hjá þér. Hann.
sneri sér að Jan og sagði:
— Taktu hann alvarlega, Jan.
Hatfðu auga með öMum gömlum
bréfum. Mér er alvara. Sendu
mér, hvað sem þú kannt að finma
viiðvíkj amdi ætt ofckar.
Jan og Bemjamín lofuðu báðir
að gera sitt bezta.
Liekerfólkið fluibti til Surinam
í maímániuði, og lagði af stað
einum þremur dögum siðar en
D‘Urban, landsstjóri, sem hafði
verið settur í nýtt embætti við
Góðrairvonarhöfða.
Hinn tuttuigaista o-g a-nin-an
júní kom nýi landsstjórinn, Si-r
Jam-es Carmichael — Smith til'
Georgetown og stra-x breiddi-st
sá orðrómur út, a-ð hann væri
negravinu-r. — Hann er sjálf-
sagt vandlega va-lin-n a-f þræla-
vinaflokknum, s-nörlaði í Willem
í Fl-agsta-ff. — Áður en við get-
um lltdð við, fáum við á ofckur
nýtt uppþot.
— Það er ég ekkert viss um,
sa-gði Graem-e Cl-ackson, og
kveitkti sér í vindli. Þeir sátu
f-ram-mi í forsfcálanuim, eftir mat.
— Það er sa-gt, að hainn sé sterk
ur inaður. Honum þykir vænt
uim negrana, en ha-nn he-fur ba-ra
vit á því að gefa þeim efcki lau-s
an tauimi-nn.
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Þér gengur óvenjuvel að losa þig við jarðneskar eigurw Gættu
Pyngjunnar.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Þú skalt alveg eins fá þér nýjan útbúnað eins og að vera að
lappa upp á þann gamla.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Þér finnst rétt að breikka biUð milli þín og einhvers, sem er held-
ur bráðlátur. Skipuleggðn viðgerðir.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Það hafa ýmsir greiðari aðgang að fjármunum þínum en æskilegt
er.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Reyndu að fara á einhvern óvenjulegan stað í dag. Reyndu að
aðskilja vandlega viðskipti og einkamál.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Veldu einfalda og heina leið. Fréttir breyta afstöðn þinni.
Vogin, 23. september — 22. október.
Návist þín hvetur fólk til að aðhafast það, sem þvi kæmi aldrei til
hugar að fremja, ef þú værir hvergi nærri.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Félagseignir og sameiginlegt átak eru ofarlega á baugi.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Hugsaðu þig tvisvar um, áður en þú opnar munninn, og sérð svo
eftir öllu saman.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Skjótur frami krefst átaks, en það er sannarlega þess virði að
leggja það á sig. Hafðu þolinmæði með samverkamönnum.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þú skalt ekki skipta þér af öllu, sem þér kemur ekkert við, það
getur þvælzt fyrir þér síðar.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Góð framkoma og smávegis stífni gera þér flestar lciðir greið-
færari, en til stóð.