Morgunblaðið - 21.11.1972, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGÚR 21. NÖVEMBER 1972
Ragnheiður Guð-
mundsdóttir, Hey
dalsá — Minning
Fædd 24. ágúst 1894.
Dáin 24. október 1972.
Haustsins napran þey ei þolrii,
þ&ði Kf og ynnti gjöld.
Eins og grösin faEa að foidu,
feigðin kaliar vinar f jöld.
Það hefur dregizt, að minnast
hennar Ragnheiðar, og sannast
þar, að hinir fyrstu eru oft síð-
astir. Hún var ekki löng sam-
búðin okkar, en hún skilur eft-
ir ógleymaniegar minningar.
Svo mun hafa verið, hvar sem
hún för. Glðð i anda, vildi
hvers manns vanda leysa og
gerði gott þeim, sem hún til
náði. Við vorum báðar vistkon-
ur hér á Hrafnistu, og vorum
síðasta ár i nánu sambýli. Mér
var hún að góðu kunn áður. Við
vorum systkinabörn, maðurinn
htennar og ég. Ragnheiður Guð-
mundsdóttir er faedd í Ófeigs-
firði á Ströndum. Hún var dótt-
ir Guðmundar Péturssonar og
seinni konu hans, Sigrúnar. Hún
var gift Guðbrandi Björnssyni,
frá Smáhönrrum. Þau hjón hefja
búskap að Hvalsá, en fiytja það
an að Heydalsá í Tungusveit,
þar sem þau búa, þar til hann
lézt 1£M6, og hún ásamt somtm
sínum iengur. Heydalsá eT fal-
legt býli, og voru þau hjónm
sanrdient í, að gera garðinn fræg
an, enda var Guðbrandur bú-
fraeðmgur. Þeim hjónum búnað-
ist vel, og var heimiKð rómað
fyrir gestrisni og gneiða-
semi. Fýrsti skugginn er féli á
þeirra heimili, var af völdum
berkla, er voru viðloðandi skól-
anum, sem þar var, og margt
ungmennið bar þeirra merki
ævitangt. Ragnheiður veikt-
ist líka sjálf. Hún var þrekkona
mikil. Þó hún yrði að yfirgefa
bú og börn, hefur mér verið tjáð
af þeim, sem voru henni samtiða
á Vifilsstöðum, að hún hafi verið
sú, sem gat miðŒað uppörvun og
gleði, í veikindabaráttu þeirra.
Það reyndi margt á hennar mikla
þrek. Mann sinn missir hún
1946, eftir mikla veikmdubar-
áttu. Þó hún væri sjálf sjúklinig
ur, var hún yfir honum, þar tiJ
yfir lauk. Eftir það er hún við
búskapinn með börnum sínum.
Stærsta sorgarsárið mun hún
hafa hlotið, er hún missti
tvo elztu syni sína í sjóinm, 1950.
Ragnheiður og Guðbrandur eign
uðust 11 börn, mikiismetið dugn-
aðarfóUt.
AUtaf voru þau hjón öðrum
veitandi. Ragnheiður var aidrei
glaðari, en þegar hún veitti
öðrum. Hún var bundin sterkuim
böndum við Heydalisá og byggð-
ina, þar sem hún lengsit dvaldí,
enda búa tveir synir henn-
ar enn á Heydalsá.
Hann var orðinn Iangur, henn
ar veikindaferill. Hún fliutti hér
að Hrafnistu fyrir tveim árusm.
Hér likaði henni vel. En heils-
unnd hnignaði stöðugt. Þð hafði
hún fótavist þar til 10 dögum
fyrir andlátið.
Vertu kvödd mirmi hinztu
kveðju. Með hjartans þökk fyrir
samveruna. Ölliuim afkomendum
þínum bið ég btessunar Guðs.
Þú lifir landi ljóss og friðar.
Þar sameinast sáíir sem unnast.
Far þú i friði, friður Guðs þig
blessi.
Ritað á Hrafndstu 16.11.
Þnríður Giiínmndsdéttii,
frá Bæ.
Guðmundur Guð-
mundsson fasteigna-
sali — Minning
Þegar vimir falla fná í blóma
lífsins verður okkur gjarnan
hugsað tit þeirra handa, sem
haida í lifstauma vora og
stjóma málum okkar á yfirskil-
vittegan máta. Við skuium ekki
ætla okur þá dul að l'eysa Idfs-
gátuna, ern vegir Drottins eru
órarmsakaiTleg ir og ald't hefur
sion tilgang. Við gerum að visai
ráð fyTir að deyja einhvern
tíma, en það eru aidtaf ósjáMráð
viðbrögð, þegar sviplegt andlát
góðs manins ber að höordum, að
spyrja: Hvers vegna hann og af
hverju nún.a? Það er óklkur
t
Eignkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GlSLlNA VAIDIMARSDÓTTIR,
Hlaðhömrum,
verður jarðsungrn frá Fossvogskirkju, miðvikudaginn 22. nóv-
ember kl 1.30 e. b.
Sigurður Snæland Grímsson,
böm tengdaböm og bamabörn.
t
Hjartkær eiginmaður minn
og stjúpfaðir,
Ingvar Jónsson,
Stigahlíð 10,
andaðist 19. þ. m. í Borgar-
spítalanum.
F. h. aðstaindenda.
Lilja Eiriksdóttir
og börn.
huggurt harmd gegn að vita að
Drottinn vakir yfir okkur ödiuna
og í forsjóm hans er aliit okkar
láfshlaup, hvort sem það ©r iamgt
eða stutt, og hanm laeknair þau
sár, sem við fáuim í lífiniu og hjÁ
honium eigum við góða heimvon,
þegar kal'lið keraur.
Guðmiutijdiur Quftmu rwjsson var
fæddur 19. júli 1924 að Gurðrún-
arstöðum í Vatnisdai. Var hann
somur hjónanma Guðrúnar Jóas-
dóttur og Guðmundar Magnús-
sonar, er þar bjuggu. Þau eign-
uðust, auk Guðmrundar, þrjár
dætar: Sigurlauigu Margréti,. f.
1921, SHefanáu Jónínu, f. 1919 og
Sigþrúði, f. 1926. Eru þær aíl'ar
giftar og búa í Reykjaví'k. Árið
1937 andaðist faðir Guðnrunidar
og fór hann þá til Vesitmanna-
eyja og siðan til Reykjavikur,
þar sem hamn bjó til ævi'Ioka.
Guðmundur kværntist eftirlif-
andi konu sirrni Guðbjörgu Guð-
muinidsdóttur 1948 og eigniuðusit
tvo syni, Pál, bifreiðastjóra,
sem kvæntur er Guðleirfu Gurð-
laugsdóttur, og Guðmund seim er
nemamdi í Skógasikólia.
Guðmund'ur stundaði alla al-
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og útför eigrnmanns mrns, föður, tengdaföður og afa,
SIGURJÓNS SVEINSSONAR,
byggingarfulltrúa.
Óföf Steingrímsdóttir,
Steingrímur Sigurjónsson, Kristirm Sigurjónsson.
Sveinn Geir Sigurjónsson, Salóme Friðgeirsdóttir,
Sigurjón og Páll.
' ............................................ —............
t
Þðkkum ínnilega auðsýndan vinarhug við andlát og útfftr
JÓNASAR MAGNÚSSONAR.
Sérstaklega þökkum við starfsfólki í sjúkradetld Hrafmstu fyr-
Ir góða umönnun á meðan hann dvaldí þar. Guð blessi ykkur
ML
Oddný Eiríksdóttir, bðm
og tengdabörn.
genga vinnu eftir að hann fór
að vinma fyrir sér og vatnn hjá
Reykjavikurborg mörg ár áður
ein hann réðst til Loftleiða. Þar
varan hann í um 6 ár unz hann
hóf störf við fasiteignasöliu hjá
Einari Sigurðssyni, lögfræðjingi,
frænda símum, en þair haifði hann
verið um það bil 12 ár, er hann
féll frá. Allir þeir, sem kynntust
Guðmumdi í starfi, ljúka upp ein
, um rómi um það, að allt, sem
hanin sagði, stóð hann við og
fasteiignasalan hefur unnið sér
traust og virðingu fyrir áreiðan-
lei'k, bæði kaupenda og s&ljienda.
Guðmiundur var graTnnur mað-
ur, rauðlhæröur, frekar lítiH
vexti, soöggwr í hreyfingum
og glaðvæar. Hann vair hrókur
alls fagnaðar i vmaíiðpi og mik-
ill höfðingi heirn að sækja á hið
faliega heimili þeirra Guðbjarg-
ar að Safamýri 67. Þrátt fyrir
langvarandi veikindi þeirra
beggja var engin uppgjöf í Efs-
viðhorfum og fáir ókuoinra
vissu, að Guðmundur vair með
sykursýki á háu stigi.
Þrír jöklar hlupu
fram í sumar
MIKIL hreyfmg hefur verið á
jöklum iamdsimis í somar og við-
ar orðið framhlaup í jöklum en
frá hefuar verið sagt í btöðum.
Þetta kemur fram í viðtali við
Helga Bjömsson, jöklafræðing, í
blaðkiu í «iag.
Auk Eyjabakkajökuls norðari
í VaftoajökM, sem htjióp fram um
niokkra kílómetra og sagt var
frá, er Helga kuranugt vn fram-
hliaup í tveiimur jöklum. Múla-
jökuiH suranan i Hofsjökli hef ur
hlaupið fraim um nálægt 300 m,
samlkv. mælmiguim JölklaféLags-
manma og mikið upprót var þar
að sjá. Eimnig var fraimih'laup í
Hagafeltsjökli sunnar í Hofsjö'kli
og bárust fregnir af raski þar.
Fréttabréf úr Holtum:
Rafvæðingu lokið
Mykjunesi, 12. nóv.:
Síðan um veturnætirr hefur
verið firemur kalt í veðri og najög
úrkomusamt eiras og áður. Ur-
koma hefur öðru hvoru verið
snjór þó hanm hafi rignt af
öðru hvoru. Mjög hörkul’egan
byl gerði hér 27. ofct. sl. og dró
þá snjóimn í stóra skafla og er
óttiazt að eltthvað af fé hafi þá
fennt en þó hvergi í stóruim stil.
Vitað er þo að hross hrakti í
skurði t.d. á einum bæ hér dráp
ust f jögur hross af þeiim sökum,
var það I Árbæjarhjáleiigu. Ekki
er það venja hér að svoraa snög'g
áhliaup geri á þessum árstíma.
Mátti segjia að bæði memn og
skepraur væru þvi óviðbúin ag
Eg átti því Iáni að faigna að
kynraast Guðm'UJrdi fyrir uim það
bil 15 árum síðain og þröaðist
sð kuraningsskaputr upp í mifeta
viraátitu okkar á miiííi. Ég á hon-
um miarga áraægjustuind að
þafeka og mairgam viraéttuvotit,
og gegn um hamn kynratist ég
mörgu ágætistfáBki, s>e<m ölltr var
mjög hlýtt til hams og korau
hans. Mmningim uim GuðnruTfd
Guðmiundsson mun geymast i
huga mér svo lemgi sem ég lifi,
mmmingin um góðam drerag, létt-
stigam og hnairreistan, alltaf með
spaiugsyrði á vör, og atonkusam-
am að öilu þvi sem hann tök sér
fyrir heradur. Á kveðjustuncf
verður mér bugsað til eigimkowu
hams og sona, sem horaum þófcti
svo vænt urai, tfi aldraðar móður
hans og systra og bið Guð um
að vetta þeim styrk og huggun.
Guð blessi minmínguna um
þemnam látraa vin.
Guðjón Sigurðsson.
Elnholti 4 Stmar UOT og 14154
var fé dreift um allar jarðir og
víða voru geldir naufcgripir úti,
en ekki veit ég til að það haii
neims staðar komið að söfc. Erost
hefur ekki verið fceíjandi
fyrr en nú lítilsiháttar síðustu
dagana.
Viðast hvar er búið að tafca
lömto og einraig er farið að gefa
fulfliorðnu fé.
Sauðfjárslátrun iauk rétt fyr-
ír mánaðamótm siðustu. Mum út
karraa hafa orðið Iakari en s.L
ár og munar þar viða mjög
miklu. Talið er að þar valdi
miklu að jörð Iét mjög smemma
á sjá í sum'ar, en greri fljófct í
í vor. T.d. má raefna að túm, sem
borið var á affcur í byrj'um áigúst
tóku ekkert við sér, eins og það
er kaHiað, naumast að kom á
þau grænn Htur, hvað þá að
nokkuð sprytti. Haustbeitin var
þvi víðast mjög léleg. Svo þeg-
ar slátrura dregst svo lenigi frarn
eftir hausti er von að úfckoman
verði eims og raum ber vitni.
Mifeið magn er tii af heyjum, en
sjálfsagt misj-afnt að gasðum eft-
‘ ir hið erfiða sumar og sums stað
ar hröktust hey verabega. AIl-
mikið er sett á af lörtibum og
margír ala orðið upp nautífeálfa
1 tiT sl'átrumar. Tæplega gefur það
þó nógu góða úfikomu, því upp-
eldiskostnaður slíkra gripa er
afflfnikiB. Þurfa þau mál vafa-
laust endurskoðunar við.
Nú, þegar kominn er vetur og
smjór, hefur færzt líf i vegagerð
ina. Hér er nú verið að hæfcka
veginn í svonefndu Holitsmúla-
sundi og var vissulega
þörf á því, en ekki hefur ver-
ið borið ofan í slitna og holótta
vegi hér. T.d. hefur ekki verið
borið neitt ofan í Hagabraut,
sem hefur orðið fyrir gífurlegxi
þungaumferð í sumar. Þá hefur
vegagerðin séð um að bera í
sýsluvegi hér, en hefur því mið
ur einhverra hluta vegma eikki
komið því í verk ennþá. Gefur
auga DeiO að það fjármagm, sem
tö Þess er ætlað, drýgist ekki
við að framkvæma verkið, þegar
komið er fram á vefcur.
Verið er að leggja rafimaigm í
tvo bæí hér í sveit og eru það
síðustu bæirnir, sem rafmagn fá,
m.ö.o. rafvæðingu er lokið hér.
— M.G.
Stórgjafir
til styrktar
vangefnum
STYRKTARU; UAGI vangefinna
hafa borizt tvær stói-.ir gjaflr,
60.000,00 kmnur, frá öldruðum
hjónnm á Selfossl og 50.000,00
krónur frá börnum og tengda-
bömum Andreu K. Giiðmnnds-
dóttur og Halldórs Högnasonar
I minningu 100 ára afmælis
Andreu.
Aðrar gjafhr og áheiit, sem
s tyrtot airféíagirau haifa borizt ný-
lega, eru firá N. N. 1.000,00 tor.,
Bjanraa 200,00, BrynihiMi Kjiart-
amsd. 1.500,00, EýfirOingi 300,00,
N. N. 2.000,00, N.N. 5.000,00,
Þóru Þorkelsd. 1.000,00, Helgu
Sig'urjórasd. 1.000,00, N. N. 500,00,
N. N. 1.000,00, Norðtemdin'gi 100,-.
Styrfetarféiag varagefimna fær-
ir öftem geferadum sánar beztu
þakkir.
(Frá Styrfetarféfengl
varagefinma).