Morgunblaðið - 04.07.1989, Side 48

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚLÍ 1989
'48
-I
f/ pú Scg\6t fraPct hnng'iivjL)
A/rir ■eyrunum...."

... mjög tmflandi.
TM Reg U.S Pat Off. —all nghts reserved
c 1989 Los Angeies Times Syndicate
Þú hlýtur að muna eftir
mér. - Ég sem lærði á bíl
hjá þér?
Með
morgunkaffinu
Hvora stöðina viltu nú
horfa á, ef þú skyldir aftur
verða spurð í skoðana-
könnuninni?
Þjóðin sem fyrir var
gleymdist algj örlega
Ágæti Velvakandi.
Það er sitthvað fleira heiliandi
við íra en ofsafalleg þjóðlög þeirra.
Andstætt við kenningar kynþátta-
hroka, verða oft framfarir við sam-
runa ólíkra menninga sé græðgin
ekki leiðarljósið.
Sagan er ekki margorð um þá
sem verða undir í lífsbaráttunni.
Öðru hvoru berast fyrirspurnir til
stjórnvaida Brasilíu frá ijármagns-
eigendum, hví mannlaus verndar-
svæði fyrirþjóða séu lokuð landnem-
um og náttúrugæði þar engum að
gagni.
Svo virðist sem mannkyn hafi
dreifst hratt um alla jörð, fyrir um
tíu þúsund árum eða fyrr. Ekkert
stórt land slapp við mannabúsetu,
nema Antarktis. Kalldid Núnat
(Grænland) hefur verið byggt
mönnum í árþúsundir, sífreri varð-
veitir mannvistarleifar vel.
Túnítar, þjóð nr. tvö á Græn-
landi, áttu sér sama uppruna,
menningararf, gildismat og afstöðu
til móður náttúru sem Ínúítar og
allar aðrar fyrirþjóðir Vesturheims.
Meðalhæð Túnítanna var hærri en
Ínúíta, þeir voru einnig grennri, en
húð-, hár- og augnlitur sá sami.
Fólk þetta sá fjöll Vestfjarða, þá
er það stundaði veiðar á Grænlands-
sundi. Það nam ísland, en landið
var að mörgu leyti erfiðara en
Grænland, erfiðara að veiða seli og
smáhveli, veðrátta óstöðugri og
skapaði vandamál, einkum á vetr-
um. Flest var þjóð þessi við innfirði
Faxaflóa og Breiðafjarðar, þar er
mismunur flóðs og fjöru mikill og
er það fæðuuppspretta í skelfiski
og krabbadýrum sem svo aftur dró
að fugl. Auðvelt var að ná laxi í
grunnum smáám. Papar voru írskir
munkar af írsku kirkjunni, sérstöku
afbrigði af Rómar Páfakirkjunni,
þeir leituðu Guðs síns á afskekktum
stöðum og lögðu kúða skinnbátum
sínum til úthafsins óhræddir með
öllu. Trúarheit sín héldu þeir vel
og gátu eigi af sér börn. Blíðlyndir
Túnítar tóku Jesú vel og urðu
gelískumælandi við trúskiptin og
ritningarlesturinn sem fýlgdi í kjöl-
farið, hvergi kemur fram að ofríki
hafi verið beitt. Sauðféð sem Pap-
amir komu með varð grundvöllur
fólksfjölgunar er það tók að tímgast
sjálfala í ' birkiskógunum. Þjóð
fylgdi fé eftir, til Vestfjarða og
suður með landi og varð áberandi
í Þjórsárdal, Rangárþingi og Vest-
mannaeyjum. Alltaf var þó þjóð
þessi fjölmennust á Mið-Vestur-
landi, jafnvel utarlega eins og á
Skipaskaga. Fyrsti landnámsmað-
urinn taldi sig því þurfa að fylgjast
með mannaferðum og lét reisa skála
og hafði þar vörð, á Skálafellum
tveim.
Ari fróði þagði um fyrirþjóð, til
að eigi kæmu frá niðjum hennar
kröfur til landa. Hins vegar sagði
hann rétt frá munkum sem forðuðu
sér til vingjarnlegra umhverfis.
Árni Óla rithöfundur sá réttilega
gelískumælandi þjóðina bak við
norræna landnámið, en virðist ekki
hafa áttað sig á ættarlegum upp-
runa hennar, að þeirri vitneskju
fenginni, smellur allt saman. „Áð
vera dökkur eins og Dalamaður“,
er orðtak sem ekki er dregið af
heimsóknum franskra fiskimanna
sem lögðu skipum sínum lítt inn í
skeijaklasa innijarða langt frá
fiskimiðunum bestum. Reyndar
komust Forn-írar til meginlands
Ameríku, „írland hið mikla“, en
þeim „landafundum“ verða eigi
gerð frekari skil hér.
Bjarni Valdimarsson
Er hávaði á þínum vinnustað?
Láttu ekki það slys henda, að missa heyrnina vegna
þess að þú trassar að nota eyrnahlífar við vinnuna.
Víkverji skrifar
Fyrir nokkrum dögum var
Víkverji að keyra um fjölfarna
umferðargötu. Það var heitt í veðri
og ökumaður opnaði glugga á
bílnum. Þá brá svo við, að megn
mengunarstækja barst inn í bílinn
og ekki fjarri því, að sviði kæmi í
augu.
Mengunin á götum Reykjavíkur
er orðin áberandi mikil. Raunar svo
mikil, að þegar kyrrt er í veðri er
hún orðin vandamál. í fréttum
Morgunblaðsins fyrir nokkrum vik-
um kom fram, að engar reglur hafa
verið settar um útblástur frá bílum.
Slíkar reglur eru í gildi í Banda-
ríkjunum og nýlega hefur Evrópu-
bandalagið sett strangar reglur um
þetta efni. í þessum reglum felst,
að bíiarnir verða að vera sérstak-
lega útbúnir til þess að selja megi
þá í Bandaríkjunum eða í aðild-
arríkjum Evrópubandalagsins.
Það skiptir hins vegar engu máli,
hvernig bílarnir eru útbúnir, þegar
þei’r eru seldir til íslands. Um það
gilda vafalaust svipaðar reglur og
þegar bílar eru fluttir til þróunar-
landanna eða Sovétríkjanna. Það
er kominn tími til að breyting verði
hér á.
xxx
Bílafjöldinn hefur mismunandi
áhrif eftir því hver atvinna
manna er. Þannig hefur stóraukinn
innflutningur bíla dregið mjög úr
vinnu leigubílstjóra, enda er svo
komið, að akstur með leigúbílum
er hlutfallslega ódýrari en hann var
fyrir nokkrum áratugum. Þó hefur
notkun leigubíla eitthvað aukizt á
ný að því er leigubílstjóri sagði
Víkvetja á dögunum. En hvernig
má það vera?
Svarið er þetta: þegar fólk hefur
á annað borð vanizt því að ferðast
um í bílum, jafnvel þótt um stuttar
vegalengdir sé að ræða, notar það
ekki strætisvagna, ef bílinn er bilað-
ur eða ekki hægt að nota hann af
öðrum ástæðum. í stað þess að
fara í strætisvagni við slíkar að-
stæður, notar fólk leigubíla. Þetta
hefur orðið til þess, að notkun leigu-
bíla hefur aukizt eitthvað, eftir að
dragast mjög saman um skeið í
kjölfar mikils innflutnings á bílum.
Fyrir u.þ.b. 30 árum var svipað
verð á því að fara stutta vegalengd
innanbæjar með leigubíl og að fara
í klippingu til rakara. Nú kostar
það um helming að fara í leigubíl
miðað við klippingu hjá rakara.
Markaðsaðstæður hafa verið óhag-
stæðari leigubílstjórum en rökurum!
xxx
Ung stúlka, sem átti leið fram
hjá Tjöminni fyrir nokkrum
dögum hafði orð á því, að varla
sæust ungar þar um þessar mund-
ir. Ástæðan væri líklega sú, að
mávurinn væri orðinn svo fyrirferð-
armikill á Tjöminni, að hann væri
búinn að éta nánast alla ungana.
Vegfarendur, sem ætluðu að gefa
öndunum brauð hefðu enga ánægju
af því, þar sem mávurinn ryddi
þeim til hliðar. Hvað segja gæzlu-
menn andanna um þetta?