Morgunblaðið - 14.10.1990, Blaðsíða 30

30 C
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFINIIÐ SUNNUDAGUR 14. OKTÓBER 1990
ÆSKUMYNDIN...
ER AF ÓLA H. ÞÓRÐARSYNIFRAMKVÆMDASTJÓRA UMFERÐARRÁÐS
ÚR MYNDASAFNINU
/ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Alltafreglu-
maður verið
ÓIi H. Þórðarson hefur illa getað þolað óreiðu í
kringum sig þó skrifborðið hans hjá Umferð-
arráði beri þess nú kannski ekki alltaf vott.
„HANN VAR snemma staðfastur,
ákveðinn og reglusamur og
þurfti þó nokkra lagni til að fá
hann til að breyta því sem hann
var á annað borð búinn að
ákveða,“ segir Oddur Þórðarson
um bróður sinn Óla H. Þórðarson
framkvæmdastjóra Umferðar-
ráðs.
Oli er fæddur þann 5. febrúar
árið 1943 norður á Þórshöfn
á Langanesi þar sem faðir hans,
Þórður Oddsson, var læknir. Móðir
Óla er Sigrún Kærnested. Óli er
elstur þriggja bræðra, en á þrjú
eldri hálfsystkini. Sjö ára gamall
fluttist Óli að Kleppjárnsreykjum í
Borgarfirði ásamt fjölskyldu sinni,
en þar gerðist faðir hans héraðs-
læknir. Að loknu gagnfræðaprófi
frá Reykholti og samvinnuskóla-
prófí frá Bifröst, lá leiðin til Reykja-
víkur. í rúmlega sjö ár var Óli aðal-
bókari Áburðarverksmiðjunnar í
Gufunesi og í annan eins tíma starf-
A* aði hann sem skrifstofustjóri hjá
Einari ríka Sigurðssyni útgerðar-
manni. Síðustu tólf árin hefur Óli
verið framkvæmdastjóri Umferðar-
ráðs.
Sem smástrákur hafði Óli komið
sér upp skrifborði með öllum til-
heyrandi skrifstofuáhöldum og
snemma lét hann hvers kyns félags-
mál til sín taka. Á seinni árum
hefur hann margreynt bindindi á
því sviði, án árangurs. Magnús
Jakobsson formaður Fijálsíþrótta-
sambands íslands ólst upp á Höm-
rum, næsta bæ við Kleppjárnsreyki
og voru þeir Óli æskuvinir þrátt
fyrir þriggja ára aldursmun. „Við
brölluðum margt saman og vorum
mjög nánir vinir þó Óli hafi verið
þetta yngri en ég. Það bar fijótt á
forystuhæfileikúm hans auk þess
sem hann var ákaflega uppfinning-
asamur á félagsmálasviðinu. Eg
plataði hann með mér í íþróttirnar.
Við vorum fullungir til að ganga í
ungmennafélagið svo við brugðum
á það ráð að stofna okkar eigið
íþrótta- ogtómstundafélag. íþrótta-
félagið starfaði á sumrin, en tóm-
stundafélagið á veturna og þá var
frímerkjasöfnun eitt aðalviðfangs-
efnið,“ segir Magnús.
„Já og það segir sína sögu um
reglusemina," segir Oddur. „Safnið
var sko ekki í einni hrúgu í kassa
- ó nei - það var aldeilis í röð og
reglu. Þessi reglusemi hefur síst
elst af honum því ennþá er það svo
að ef halda þarf utan um eitthvað
af festu innan fjölskyldunnar þá er
hann jafnan kallaður til,“ segir
Oddur.
„Ætli ég verði ekki að segja að
ég hafi alla tíð verið mikill reglu-
maður og hvorki hef ég ánetjast
áfengi né tóbaki á lífsleiðinni. Ég
hef aldrei þolað óreiðu í kringum
mig þó skrifborðið mitt hjá Umferð-
arráði beri þess nú kannski ekki
alltaf vott,“ segir Óli.
Oddur segist ekki minnast þess
að bróðir sinn hafí verið mikill bóka-
ormur. „Hinsvegar er engu logið
ef sagt er að hann hafi verið mikill
útvarpsormur sem tengdist hlustun
á Tómstundaþáttinn svokallaða.
Þegar sá þáttur var á dagskránni,
urðum við yngri bræðumir að draga
niður í okkur hvað hávaða varðar.
Tómstundaþátturinn er ekki lengur
á dagskrá, en nú em það fréttirnar
sem aldrei má missa af. Ég held
að ég þekki engan sem hægt er að
telja tryggari hlustanda fréttanna
á gömlu Gufunni," segir Oddur.
Virðuleg athöfn
ogstUhmn
X östudaginn 1. ágúst 1952 fór
■ fram í Alþingishúsinu, að lok-
inni guðsþjónustu í Dómkirkjunni,
embættistaka Ásgeirs
Ásgeirssonar, nýkjörins
forseta íslands. Sam-
kvæmt heimildum frá
þeim tíma var til þess
tekið hversu virðuleg
og stílhrein athöfnin
var, en undirritun eið-
stafs fór fram í sal
neðri deildar Alþingis, við skrifborð
Jóns Sigurðssonar, sem þar hafði
verið komið fyrir. Að þeirri athöfn
lokinni gekk forsetinn út á svalir
Alþingishússins og minntist fóstur-
jarðarinnar, og tók mannfjöldinn
undir. Síðan hyllti mannfjöldinn for-
setann og konu hans,
frú Dóm Þórhallsdóttur,
ákaft, en að lokum var
sungið „Ég vil elska
mitt land“. Úrslit for-
setakosninganna urðu
þau að Ásgeir hlaut
32.925 atkvæði, séra
Bjarni Jónsson vígslu-
biskup hlaut 31.042 atkvæði og
Gísli Sveinsson fyrrum sendiherra
hlaut 4.225 atkvæði.
SUNNUDAGSSPORTIÐ...
HANDKNATTLEIKUR
BÓKIN PLATAN
Á NÁTTBORÐINU Á FÓNINUM
MYNDIN
í TÆKINU
„í HANDBOLTA notar maður
allt, hendurnar, fæturna; maður
hleypur og stekkur og þú verður
líka að sjá hvenær á að gefa
boltann og hvenær maður er í
færi,“ segir Rakel Salóme Ró-
bertson sem æfir í fjórða flokki
kvenna í handbolta með íþrótta-
félaginu Fram.
Fyrir þrem árum
drógu bekkjar-
systur hana á
æfingu með
fimmta flokki og síðan
hefur hún af kappi og
skothörku æft íþrótt þessa.
Æfingar era þrisvar í viku
1-1 '/< tíma í senn, „Oftast bara 1
tíma því aðrir þurfa líka að komast
að í salnum." Æfingar í handbolta
eru nokkuð alhliða rétt eins og
íþróttin sjálf; þolæfíngar, kraftæf-
ingar, stökkæfingar og síðast en
ekki síst skotæfingar.
— En leikir og keppni?
„Það era æfíngaleikir öðra
hveiju og núna er Reykja-
víkurmótið hálftiað og Is-
landsmótið verður í mars.“ —
Það komast ekki nema sjö í liðið,
verður ekki einhver út undan? „Þá
er bara að fjölga liðum, mörg félög
hafa bæði A- og B-lið, það á að
vera pláss fyrir alla.“
Hvað kostar þetta sport? Árs-
gjald til íþróttafélagsins bv um 13
þúsund krónur og kostnaður vegna
keppnisferða getur tekið sinn toll
formi fjárútláta og sjálfboðavinnu.
Rakel bendir einnig á að góðir skór
kosti nú sitt, 7-8 þúsund. „En hand-
boltinn er hverrar krónu virði.“
Morgunblaðið
/KGA
Eg er aðlesa„Tuminn á heims-
enda“ eftir William Heinesen.
í bókinni segir skáldið frá æsku
sinni og ímyndunaraflinu sem börn
hafa. Mér finnst þessi bók alveg
stórkostleg, enda er ég að lesa hana
í annað sinn. Þetta er ein af þeim
bókum sem maður tekur reglulega
úr bókaskápnum til að lesa aftur og
aftur.
Anáttborðinu mínu eru margar
bækur sem ég gríp niður í
öðra hvora, en nú er ég að Ijúka
lestri á ferðasögu eftir Theroux sem
heitir „Writing the Iron Rooster“.
Ég hef gaman af ferðasögum, sér-
staklega ef þær nálgast það að
vera sjálfsævisögur. Þessi bók er
um járnbrautarferðalag um Kína
og er afskaplega vel skrifuð og
skemmtileg.
Garðar
Cortes óper-
usöngvari
Eg er nánast hættur að nota
grammófóninn sé ég, því ég
er ennþá með 9. sinfóníu Beetho-
vens á fóninum! í geislaspilaranum
er hins vegar Sálumessa Verdis og
í bílnum hef ég snældu með hljóm-
sveitinni Take Six. Ég hef gaman
af alls kyns tónlist og er mjög hrif-
inn af þessum strákum í Take Six,
sem syngja meðal annars bakraddir
með Madonnu í bíómyndinni um
Dick Tracy.
Jóhannes
Arason
fyrrverandi
útvarpsþulur
Eg hef enga plötu á fóninum, því
ég nota ekki plötuspilara. Ég
á þó gamlan fón sem gengur ennþá
og síðast spilaði hann „Gullna hlið-
ið“ eftir Davíð Stefánsson. Það eru
sennilega tvö ár síðan. Ég les hins
vegar mikið, er löggilt gamalmenni
og les nánast allan sólarhringinn.
Núna er ég að lesa „Gerplu" eftir
Laxness.
Inná milli les ég samtalsbækur,
til dæmis „Þau gerðu garðinn fræg-
an“ eftir Valtý Stefánsson.
Páll Stein-
grímsson
kvikmynda-
gerðarmaður
Eg horfí aldrei á myndbönd,
nema þau sem ég framleiði
sjálfur. Ég vinn mikið við gerð á
kynningar-og fræðslumyndum og
horfi á myndimar um leið og ég
klippi þær. Nei, annars er ég ekki
að segja alveg satt. Vinur minn tók
upp fyrir mig „Grikkjann Zorba“
um daginn og ég horfði á hana.
Myndin var tekin upp úr erlendri
sjónvarpsstöð og hún er að mínu
mati ein af fimm bestu
myndunum í heiminum.
Geirþrúður
Alfreðs-
dóttir fíug-
maður með
meiru
Eg er ekki búin að eiga mynd-
bandstæki nema í einn mánuð,
svo ég er ekki enn orðin virk í að
leigja og horfa á myndbönd. Mér
þykir skemmtilegast að horfa á fjöl-
skyldu- og gamanmyndir og síðast
sá ég „Tumer & Hooch" með Tom
Hanks í aðalhlutverki. Þetta var
skemmtileg gamanmynd um lög-
regluþjón' sem lendir óvart í að taka
slefandi hund uppá sína arma.