Morgunblaðið - 01.10.1994, Page 33

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 1. OKTÓBER 1994 33
ÞÓRÐUR HÓLM
BJÖRNSSON
+ Þórður Hólm
Björnsson
fæddist í Reykjavík
27. október 1976.
Hann lést af slys-
förum laugardag-
inn 24. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Björn Jónasson
skipstjóri frá Felli
i Sléttuhlíð og kona
hans Hólmfríður
Þórðardóttir frá
Stóragerði í Ós-
landshlíð. Bræður
Þórðar eru Snæ-
björn Hólm og Halldór Þor-
steinn. Útför Þórðar fer fram
frá Sauðárkrókskirkju í dag.
HANN Doddi vinur okkar og frændi
er dáinn. Það er eins og eitthvað
bresti innra með manni og maður
spyr: „Af hverju hann, þessi mynd-
arlegi, lífsglaði drengur, aðeins
tæplega 18 ára?“
Doddi var sérstaklega ljúfur og
iéttur í lund, alltaf síhlæjandi og
glaður. Við eigum eftir að sakna
glaðværðar hans meira en nokkurs
annars.
Doddi var bara smápatti þegar
hann fór fyrst til sjós með pabba
sínum á Drangey og í gegnum árin
eignaðist hann þar ásamt bræðrum
sínum marga vini og félaga sem
treystu honum vegna einlægni hans
og hlýju. í landi var hann mömmu
sinni sérstaklega góður og hjálp-
samur. Við munum minnast hans
sem elskulegs og kærs vinar.
Harmurinn er sár og sorgin er
mikil, en Guð ræður og við verðum
að trúa því að hann hafí kallað
Dodda til áríðandi verkefna á himn-
um. Kannski stendur hann núna
hlæjandi um borð í togara í himna-
smugunni.
Ekki eru nema nokkrar vikur síð-
an Doddi varð fyrir þeim harmi að
missa einn sinn besta vin og skipsfé-
laga. Áður voru þeir búnir að skipu-
leggja framtíðina, nú eru þeir aftur
saman félagarnir og nú verða allir
þeirra framtíðardraumar uppfylltir.
Elsku Didda, Bjössi, Snæbjöm
og Halldór, missir ykkar er mikill
og sár og við sameinumst ykkur í
sorginni. Við trúum því að ljósið
og kærleikurinn lækni sárin en
minningin um góðan dreng mun lifa
með okkur öllum. Ykkur og öðrum
fiðstandendum vottum við okkar
innilegustu samúð og biðjum Guð
að vera með ykkur á þessari erfiðu
sorgarstund.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég fínn aftur andans fógru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyr.
(M. Joch.)
Páll, Alma, Hildur, Selma,
Auðunn og Álfheiður.
Elskulegur bróðursonur okkar
hann Doddi lést af slysförum hinn
24. september sl., langt fyrir aldur
fram. Okkur langar með þessum
fátæklegu orðum okkar og ljóði
Davíðs Stefánssonar að senda hon-
um okkar hinstu kveðju:
Þú ert eins og náttúran vildi, að þú værir
vöxt þinn hindraði aldrei neinn.
Allir vegir voru þér færir,
viljinn sterkur og hreinn.
Þrunginn krafti, sem kjarnann nærir,
klifrar þú, þú djarfur og einn,
léttur í spori, líkamsfagur.
Lund þín og bragur er heiðskír dagur,
fijálsbomi fyallasveinn.
Elsku Bjössi, Didda, Halldór,
Snæbjörn og aðrir nánir ættingjar
og vinir. Við sendum ykkur innileg-
ustu samúðarkveðjur. Algóður guð
geymi elsku litla frænda okkar.
Hulda, Þórdís
og fjölskyldur.
Þórður er farinn. í
örfáum orðum viljum
við minnast þessa látna
vinar okkar.
Þórður, eða Doddi,
eins og hann var alltaf
kallaður í stóra vina-
hópnum hans, var allt-
af glaður og kátur.
Hann var sífellt bros-
andi og í góðu skapi.
Alveg frá því að við
kynntumst honum
fyrst höfum við fyrst
og fremst tekið eftir
prakkaranum í honum.
Doddi var alltaf góð-
ur við allt og alla og særði aldrei
neinn.
Doddi var sjómaður í húð og hár
og vinir hans sem eftir voru í landi
biðu alltaf með óþreyju eftir að
hann kæmi aftur heim. Hann hafði
yndi af að vera með vinunum og
styðja þá sem áttu erfítt og rétta
þeim hjálparhönd.
Með þessum orðum viljum við
votta fjölskyldu Þórðar, ættingjum
og vinum innilega samúð okkar.
Ásgerður og Jóhanna.
Okkur langar til að minnast
Þórðar Hólm eða Dodda frænda
eins og við kölluðum hann.
Þú varst kallaður burt aðeins 17
ára. Okkur finnst erfitt að hugsa
til þess að við munum aldrei sjá
þig aftur. Margar góðar minningar
rifjasl upp sem við áttum saman, á
Hofsósi, síðan á Króknum og hér
fyrir sunnan. Alltaf varst þú, Doddi
frændi, í góðu skapi, skemmtilegur
og hjálpsamur. Margar sundferðir
fórum við Doddi í sundlaugina á
Króknum og þá var Snæbjörn bróð-
ir Dodda með okkur.
Þú fórst ungur á sjóinn með föð-
ur þínum og bræðrum, eftir það
fækkaði samverustundum okkar.
Þú komst til okkar í vetur og mun-
um við minnast þess tíma sem við
áttum saman.
Guð hjálpi ykkur, Didda, Bjössi
og Halldór og Snæbjörn í þessari
miklu sorg.
Gúð geymi þig, elsku frændi okk-
ar.
Þú, Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum fóðurönnum þínum
og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
(M. Joch.)
Þín frændsystkini,
Hafsteinn og Lilly.
Mjög góður vinur okkar, Þórður,
eða Doddi eins og allir kölluðu hann,
er dáinn. í blóma lífsins var hann
hrifinn burt svo snögglega og við
sitjum eftir og söknum hans sárt
og skiljum ekki hvers vegna svo
ungur og glaður drengur sem átti
framtíðina fyrir sér var kallaður úr
þessum heimi. Við gleymum seint
öllum þeim góðu stundum sem við
áttum með honum og voru þær
mjög margar.
Doddi var sjómaður og í hvert
einasta skipti sem hann var í landi
kom hann heim til okkar ævinlega
kátur og glaður, það þýddi ekkert
fyrir neinn að reyna að vera í vondu
skapi nálægt honum svo smitandi
var glaðværðin í kringum hann.
Það var alltaf mikið að gera hjá
honum enda inniverurnar ekki lang-
ar og stór vinahópur sem hann
ræktaði samband við því tryggur
og góður vinur var hann og vildi
öllum vel, alltaf var hann boðinn
og búinn að hjálpa þeim sem þurftu.
Okkur er minnisstætt hvað hann
hélt upp á litlu dóttur okkar og þær
gjafir sem hann gaf henni. Er það
svolítið skrýtið að hann gaf henni
fallegan kjól þegar hún fæddist og
var hún klædd í hann daginn sem
Doddi kvaddi þennan heim.
Doddi var góður drengur og við
trúum því að honum líði vel þar sem
hann er núna.
MINNIIMGAR
Elsku vinur, Guð blessi þig og
gefi þér frið. Fjölskyldu Dodda,
ættingjum og vinum sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Halldór, Sonja og Hafrún Ýr.
Elsku litli Doddi frændi minn og
vinur lést af slysförum laugardag-
inn 24. september, aðeins tæplega
18 ára að aldri. Við Doddi vorum
allta mjög góðir vinir. Okkur kom
alltaf mjög vel saman, töluðum
mikið hlógum og fífluðumst, enda
var ekki erfítt að hlæja með Dodda
því hann var mjög fyndinn og hlát-
urmildur strákur. Eg hitti Dodda
síðast fyrir meira en ári. Þá var
hann að tala um að við þyrftum
endilega að hittast fljótlega og tala
saman. Auðvitað vildi ég það, en
ég hitti hann aldrei aftur og mun
ekki gera, ekki í þessu jarðlífí. Þessi
stund, þegar við hittumst síðast,
verður mér alltaf mjög kær og
minnisstæð.
Ég sakna Dodda mjög mikið og
ég á mjög erfítt með að sætta mig
við að hann sé ekki lengur á meðal
okkar. Það var gott að eiga Dodda
fyrir frænda. Blessuð sé minning
hans.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið,
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Selma frænka.
Mig langar til þess að minnast
Þórðar í örfáum orðum, hann var
búinn að vera skipsfélagi minn und-
anfarin ár. Annars var ég búinn
að þekkja hann frá því hann var í
vöggu, því hann ólst upp hér á
Hofsósi fram á unglingsárin, en þá
fluttist hann með foreldrum sínum
til Sauðárkróks.
Sjórinn var það sem Þórður unni
og má glöggt sjá það því aðeins
var hann 15 ára þegar hann fékk
pláss sem fullgildur háseti á Drang-
eynni og orðinn fastráðinn 16 ára
gamall. Doddi, eins og við skipsfé-
lagar hans kölluðum hann, hafði
óskaplega gaman af að fara á sjó
þegar hann var smápolli. Það voru
ófáir túrarnir sem hann fékk að
fara með Hegranesinu þar sem fað-
ir hans var stýrimaður. Síðan fór
hann að fara með Drangeynni eftir
að pabbi hans tók við skipstjórn þar.
Það lýsir áhuganum best að þeg-
ar Doddi var í 9. bekk í grunnskóla
Sauðárkróks, þá fóru nemendur í
starfskynningu sem nam einum
degi á einhveijum vinnustað. Áhug-
inn hjá stráksa var ekki í mjólkur-
samlaginu eða í steinullarverk-
smiðjunni, nei, hann valdi túr á
togara þegar valið var í bekknum.
Það er undarlegt hversu fljótt
hlutirnir gerast. Maður situr fyrir
framan sjónvarpið þegar síminn
hringir og manni eru sagðar fréttir
af þessu hörmulega slysi. Við félag-
arnir af Drangeynni vorum ný-
komnir heim úr Smugunni eftir
átakanlegan túr þegar annar ungur
drengur, Gunnar Helgi, var tekinn
frá okkur á leiðinni norður í Bar-
entshaf. Það er óskiljanlegt hversu
þetta líf er miskunnarlaust.
Það eru ófáar ánægjustundirnar
sem maður var búinn að eiga með
þessum ljúfu og kátu drengjum,
þótt stundum hafí slegið í brýnu
þegar menn voru þreyttir og úrillir,
en það varði yfirleitt stutt í mönn-
um, það nægði að minnast á eitt
ball með Siggu, þá færðist bros
yfir andlit þeirra. Steinu og fjöl-
skyldu sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Það var mér ómetanleg ánægja
þegar Þórður var að koma upp í
brú á nóttunni með blað og penna
og við vorum að reyna að rissa ein-
hverjar skipamyndir. Við áttum í
mesta basli með stefnin, en þegar
við lögðum saman þá gátum við
þó leyft okkur að sýna öðrum að
okkur var að takast þetta.
Það er sárt til þess að vita hversu
fljótt og skyndilega menn eru tekn-
ir frá okkur, menn sem hafa svo
margt til brunns að bera og áttu
allt sitt eftir.
Bjössi, Didda, Halldór og Snæ-
björn, megi Guð gefa ykkur styrk
á þessum erfíðu tímum. Ég votta
ykkur dýpstu samúð mína.
Finnur Sigurbjörnsson.
Nú kveðjum við Þórð, þennan
lífsglaða vin sem okkur þótti svo
vænt um. í blóma lífsins er hann
hrifinn burt frá okkur.
Allt vildum við gefa til að fá
hann aftur, en því miður er sumt
sem við fáum ekki breytt.
Þegar við fréttum af þessu
hörmulega slysi, var eins og lífs-
neisti okkar slokknaði. Það er svo
erfitt að trúa því að við sjáum aldr-
ei framan brosið hans, heyrum aldr-
ei framar hlátur hans og fáum aldr-
ei framar að njóta návista við hann
með allri þeirri gleði sem þeim
fylgdu.
Doddi var alltaf tilbúinn að hjálpa
og aðstoða alla eftir bestu getu.
Þetta var yndislegur vinur og erum
við afar þakklátar fyrir þennan
góða, en þó allt of stutta tíma sem
við þekktum hann.
Doddi, þín mun verða sárt saknað
og munt þú alltaf eiga sérstakan
stað í hjörtum okkar.
Við vottum fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð við þennan mikla
missi, megi Guð vernda þau og leiða
um ókomna tíð.
Herdís, Steina og Þóra.
Kveðja frá bekkjarfélögum
í dag kveðjum við vin okkar og
félaga, hann Þórð Hólm eða Dodda,
eins og hann var ætíð kallaður.
Doddi var tekinn frá okkur í
blóma lífsins, en eftir sitjum við
með söknuð í hjarta og hugann
fullan af minningum um góðan
dreng.
Doddi kom til okkar í tíu ára
bekk og ekki leið á löngu þar til
hann var orðinn einn af okkur, og
alla tíð síðan höfum við fylgst með
uppátækjum hans og prakkara-
strikum sem komu okkur alltaf til
að brosa.
Það er ótrúlegt hversu margar
minningar um hann fela í sér hlát-
ur, við komumst að raun um það,
er við sátum að þessum skrifum
og vorum að rifja upp minningar,
sem margar hveijar eru svo skondn-
ar að ekki er hægt að koma þeim
í orð. En svona er lífið, það tekur
sinn toll. Það er svo erfitt að skilja,
við spyijum sjálf okkur: Af hverju,
af hverju hann, sem átti svo mikið
eftir?
Öll áttum við eftir að segja eitt-
hvað við Dodda, sem ekki komst
að, við bjuggumst öll við að sjá -
hann næsta dag. Lýsir sú tilfinning
sér vel í þessu ljóði Tómasar Guð-.
mundssonar:
Ég veit að þú fékkst engu, vinur, ráðið um það,
en vissulega hefði það komið sér betur,
að lát þitt hefði ekki borið svo bráðan að.
Við bjuggumst við að hitta þig oft í vetur.
Og nú var um seinan að sýna þér allt það traust,
sem samferðafólki þínu hingað til láðist
að votta þér. Það virtist svo ástæðulaust,
að vera að slíku, fyrst daglega til þín náðist.
Nú sjáum við hann ekki oftar,
en við vitum að hann Doddi okkar _
verður alltaf hjá okkur öllum, hann
mun lifa áfram í minningunni, sem
er svo sterk. Elsku bekkjarbróðir,
við biðjum góðan Guð að geyma
þig. Elsku Hólmfríður, Björn, Hall-
dór og Snæbjörn. Guð veri með
ykkur og veiti ykkur styrk í þess-
ari miklu sorg.
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður og þú munt sjá að
aðeins það, sem valdið hefur
hryggð þinni, gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur hug þinn, og þú
munt sjá að þú grætur vegna
þess sem var gleði þín.
(Úr spámanninum.) 1 -•
Doddi er farinn frá okkur. „Það
getur ekki verið,“ var okkar fyrsta
hugsun þegar okkur barst þessi
sorgarfrétt um að Doddi hafði látist
í bílslysi.
Doddi var okkur sem dýrmæt
gjöf og það er erfitt að trúa því að
eiga ekki eftir að sjá hann birtast
með fallega brosið sitt, fullan af
lifsgleði. Alltaf var stutt í gamanið
hjá Dodda og við getum huggað
okkur við allar þær góðu og dýr-
mætu minningar sem hann skilur
eftir í huga okkar.
En af hveiju hann? Okkur þykir
ósanngjarnt og sárt að Guð hafí
hrifsað hann frá okkur svo fyrir-
varalaust. Doddi verður meðal okk-
ar allra, en sárast er að geta hvorki
séð hann né snert. Var þetta tilvilj-
un ein eða var þetta allt fyrirfram
ákveðið? Þessi spurning brennur á
vörum okkar allra, en hvergi fást
svör. Við vitum að Dodda líður vel
núna þar sem hann er og þar er
hann á meðal vina. Far þú í friði,
kæri vinur.
Við" vottum fjölskyldu hans, ætt-
ingjum og vinum okkar dýpstu sarm-
úð.
Valgerður, Margrét, Hulda,
Harpa Lind, Anna Kristín,
Elísabet og Berglind.
+ Ástkær faðir okkar, ÞÓRÐUR GÍSLASON, Öikeldu II, lést í Sjúkrahúsi Akraness að kvöldi 29. september. Börnin.
+ Faðir okkar, EINAR SIGURÐSSON hrl., Rekagranda 2, Reykjavfk, andaðist 29. september. Dætur hins látna.
+ Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma, UNNUR GUÐMUNDSDÓTTIR, Hólmagrund 13, Sauðárkróki, andaðist 30. september í Sjúkrahúsi Skagfirðinga, Sauðárkróki. Jarðarförin auglýst síðar. Magnús H. Sigurðsson, Sigurlaug Magnúsdóttir, Guðmundur Guðmundsson og barnabörn. •