Morgunblaðið - 25.07.1997, Síða 2

MORGUNBLAÐIÐ
2 B FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ 1997
DAGLEGT LÍF
ö
iu
Q
D
I-
0)
:0
II.
v<
-I
'O
u.
RAGNA fór í gegnum barna-
og gagníræðaskóla eins og
gengur og gerist og hafði þá al-
veg fulla sjón. Eftir það lá leið
hennar í Menntaskólann í
Kópavogi en bekkjakerfið
hentaði henni ekki svo hún
sótti um inngöngu í MH. Hún
beið í ár eftir að komast inn og
vann þá bæði í ferskfisk- og
saltfiskverkun í Kópavogi.
„Eftir að ég byrjaði í MH
tók ég eftir því að sjónin var
farin að minnka,“ segir Ragna
eftir að hafa borið fram gos-
drykk og hnetur. „Fyrstu önnina
settist ég alltaf aftast eins og allir
aðrir í bekknum. Svo fór ég að
færa mig framar og framar og var
að lokum komin á fremsta bekk og
sá samt ekki á töfluna. Þá fór ég að
hugsa minn gang og fór til augn-
læknis.“
I ljós komu miklar skemmdir í
augnbotnum á báðum augum og í
kjölfarið fór Ragna í leysigeisla-
meðferð. Hún tók sér frí frá skól-
anum í eina önn en eftir að hafa
leitað ráða hjá blindrafélaginu og í
skólanum hóf hún námið aftur í
janúar 1992. Þá hafði hún ratsjón
en sá ekki á námsbókina.
„Það höfðu engir blindir eða
sjónskertir farið í framhaldsnám í
mörg ár á undan mér. Ég vissi að
Gísli og Ai-nþór úr Vestmannaeyj-
um höfðu tekið stúdentspróf en
ætli það hafi ekki verið hátt í tutt-
ugu árum áður. Á þessum tíma var
því ekki mikið til af námsbókum
hjá blindrabókasafninu en þetta
Hún er blind
en hefur mörg járn í eldinum
Morgunblaðið/Þorkell
„ÞAÐ er erfitt fyrir blinda að fá vinnu en ég trúi því að það muni ganga upp,“ segir Ragna Guðmundsdóttir.
Ragna Guðmundsdóttir
er rúmlega þrítug.
Tveggja ára greindist
hún með sykursýki sem
síðar leiddi til blindu.
Ragna hefur ekki látið
mótlætið draga úr sér
kjarkinn. Sigrún Birn-
isddttir komst að því að
hún er að Ijúka fram-
haldsnámi frá Tækni-
*
skóla Islands og er í
tímafreku starfí hjá
Þjóðsögu. Svo ferðast
hún um Evrópu þegar
tími gefst til.
„ÞESSA skó nota
ég rosalega mikið
enda er mjög gott
að vera í þeim.
Segja má að þetta ■
sé nýtísku út-
færsla á gömlu
fótlaga inniskón-
um sem svo marg-
ir eiga.“

sandölum
ö'g ermalausum bol...“
Á SUMRIN er tánum gjarnan
hleypt út úr lokuðum vetrar-
bomsunum og þeir viðraðir í
sandölum og opnum skóm. Und-
anfarið hefur mikið borið á hin-
um fjölbreytilegustu gerðum
þessa efnisminna skótaus.
Ýmist verður manni starsýnt á
þykkt sólans, sem virðist engin
takmörk sett eða örmjó böndin
sem ætlað er að halda fætinum á
sínum stað ofan á skósólanum.
Skórnir minna á skúlptúr og oft
er eins og það sé ekki gert ráð
fyrir að þeir séu brúklegir til
göngu.
Hvernig skyldi fólk kunna við
þessa sumarskótísku? Eru skórn-
ir eins óþægilegir og þeir líta út
fyrir að vera eða er bara nokkuð
gott að svífa ofar jörðu á þykk-
um skósólanum?
Daglegt líf brá sér í bæjarferð,
tók vegfarendur tali og bað þá
um að lýsa skótaui sínu. Hafi til-
gangurinn verið sá að fá fólk til
að viðurkenna kvalirnar sem
fætur þeirra liðu vegna skótísk-
unnar, mistókst ætlunarverkið
hrapallega en sú niðurstaða að
hver og einn er alsæll með sína
skó ætti kannski ekki að koma á
óvart.
HS
„ÞAÐ kemur fyrir að
ég misstíg mig á skón-
um en annars eru þeir —
rosalega þægilegir."
„SKÓRNIR eru þægilegir því
sólinn er mjúkur og auk þess
er svampur undir leðrinu ofan
á sólanum og þunn bót með
svampi undir hælnum svo þetta
er eins og að ganga á mjúku
teppi. Ég féll líka fyrir litnum
og kínverska mynstrinu í efn-
inu. Þetta eru bestu sandalar
sem ég hef eignast."