Sunnanpósturinn - 01.12.1838, Blaðsíða 6

182
Idf wpp, 'Jjíi fjún fom inn, og mftlti, t fmt fiu’ fnu
fellu t fnbmlog: mtnbóttir! nttn (BvijiU gnbit, fjarí
fnbir! vórn fenimr orb, og f fmf fama fmrfabi f)tín ta’r
nf nuga. „Jpimininn mun íjugga og varbvfitn fig, mitt
bnrn" fagbi 0ír 3ón, f fvf fnnn fabmnbi fmua ab
fw og fi;fíí á fjetmar enní; eg var f)idbbur um, ab eg
munbi fjljo’tn ob bet;a, ft;rr enn eg gjírti blefénb fíg,
mitt elffu barn, og fcféi til^ugfan var mer óttalegrt
enn baubinn, eii nú ertú ber, mtn bóttir, og fíné ólucftt;
lega febttré ffbajta bleféan. „--------" 3íei! nci! ftrttu!
tóf bóttirtn frara t’, fnb er eefi ft’n ffbafta bleféan! fab
er ómergulegt! fabír mínn ntá ecfi bei;a!„
„ SSertu róleg mítt 6nrn! fagbí fabirinn, <r ab eg
g'jtrti mebbeilt fer eínfwrja fmggun! eit vlt von erttti;
eptir'frjá baga ert ftt og mt'n vnnur bvrn — fyann ntlí
abi ab fegja — foburiaué, en orbib bó á Ijané vttrum."
<£ptir frja bnga, fagbi f>ún, ijóf upp Ijefubib, og tóf í
f)vnb foburéiné, eptir frjá baga" fá er ei íll von fiovftn,
enn — fá verbur Iffí ft'nu bjargab; er ecfi fabir finn vín;
ur ffriftaforbuvé ^óttgéítté, fann mutt bíbja ttm It'f fottar
ffné, og ftí, minn fabír! munt ei miféa Itftb.
„26 <5ri5il! ttrlbu ei fja'lfa fig; fje'r er eingitt
von; ^ónguriitn cr búinn ab ffrífa unbír baubabómimt,
og fenbimabur, fá fem fe'mur meb bóminn, er á ferbinnt
f)tngab." Og fó fvo fe', jTal fabir minn fattit ecfi bet;a!
nei! neí! fatnt |Tal ecfi bei;a! íteí! neí! fagbi f)tín apt;
ur og aptur, og meb áfafrí gebéfrcmiigu ntibbabi ftitt
faman (tonbunum, „íjiminimt muit verba nte’r nábugur,"
ftban fne'ri f>úit fe'r f>óglátlega ab fobur ffntint og ittfflti:
„utí verbum víb ab jTílja til fefé ab fjaft aptur." ájvont;
init á eg ab ffilja f etta, itiitt barn! fpurbi 0ir 3ótt,
03 leit órólegur tíl bóttuv ftnnar. „0purbu mig ecft