Þjóðólfur - 10.11.1852, Síða 6

6
skera einir {>au Iaunin og {>á uinlxin, seni ástundun,
fraintak og alúð í emliættisstjórn liafa til þessa gelaft
bori5 og átti að bera úr bjtiun, og seui einmitt liafa
bvatt og inunu, á ineðan heimur stenður, livetja menn
til ástundunar dugnaðar og framtakseiui í hverri stétt
sein er. J>ó |>að sé fögur og kristileg hugsan, að inenn
eigi ekki að gángast fyrir þessa heims gatðum, í þvi
að rækja dyggilega skyldu sina og fullkoinnast í hvers
kyus inannkosliim, heidur gjöra allt því um likt ein-
gaungn fyrir samvizkiinnar, trúarinnar og eilífðarinnar
sakir, þá mun það þó lengst verða, að menn gángist
ineð fram fyrir gæðum þessa heims og góðinn dögum,
og að uppskera þess hvetji mcnn til alúðarfulls undir-
búnings og ötullar slarfseini og framkvæmdarseuii í
hverri þeirri stétt, sem menn hafa ákvarðað sig til og
geíið sig við. Eptir iippástúngunní, eiris og hún er,
gæti aldrei orðið neitt uintal um það, eða livöt til þess,
að Ijúka v e I af undirhúníngi sínuin til prestsemhættis-
ins, hcldtir að eins að Ijúku honuin af s e m f I j ó t a s t
pg komast i embætlið sein f y r s t , en þegar þar væri
komið, þá væri alll það áurinið sem áunnizt getur, að
eins ef embættisverkin og hegðanin er vítalaus að
1 ö g u m. En þó aldrei verði liælt þessum niiklu
brauðaskiptum, hér á laidi, sem opt orsakast eptir því
sem sýnist, fyrir að eins tveggja eða þriggja smjör-
fjórðúuga ávinning, og þó því uin líkt naumast beri
vitni iini, að sumir prestar vorir álíti sig kallaða frem-
ur til að upphyggja söfnuðina tneð þvi að dvelja sem
lengst l.ijá þeim sömu, lieldur enn til að sjá og vinna
að hagsmunum sjálfra sin, — þá uggir oss, að söfnuð-
irnir naumast myndu græða stórvægilegt sér til" la:r-
dóms eða upphyggingar af hinum óhræranfega blivan-
legleika prestanna í sama brauði eptir þessari uppá-
stúngu, þar sem fyrir hana væri «11 hvöt horfin prest-
iinum til að uppbyggja söfnuðina i anda og sannleika,
með alúðlegri og ávaxtarsamri barnauppfræðíngu, Ijósri
og kröptugri kenningu, og því dagfari og framferði, ,,sem
lýsi fyrir mönnum**. (Framhald í næsta blaði).
Sif/linf/ar o(/ frettir frá útlöndum.
P ó s t s k i p i ð, scm kom 27. f. m. cfiis og áður var
sagt, var fermt alskonar jarðar ávöxtum og kaup-varn-
íngi, einkum kornvöru, kalfe, siluir og brennivíni; en
það er þó spá manna, að helzt til oflítið hafi fluzt í
hollann, því hcita mátti að kalfelaust væri uuilir í höfuð-
staðnum.
Verðlag á íslenzkri vöru var gott, og kaupmönnmn
í hag yíir höfuð að tala; var einkum saltfiskur í góðu
verði; framan af í sumar 20—21 rbd.; (Bfldudals fiskur,
að sögn, allt að 26 rbd.), en seinna 17—20 rbd.; fyrir
ullina mun nálega liafa náðst það verð sem hér var gcf-
ið, og fyrir tólgina eins, en fyrir lýsið allt að 29rbd.
fyrir hverja 'tunnu. Fiskurinn seldist á Spáni, þegar
seinast fréttist þaðan, nálægt því cins og í Kaupmanna-
höfn.
Af öðrurn útlcndum fréttum er það helzt í letur
færanda hér, að friður er og sauiþykki um gjörvallan
norður heim, og þykir nú velinegan heldur oflast í
ríkjunum, eptir það styrjöldinni er slotað og flokkndrættir
þeir liggja niðri, sem svo injög briddi á hin undanfórnu
3. ár; þar til eru og flsslir einvaldsdrottnar farnir að
láta sér skiljast það af dærnum Engilsmanna. heldur nú
enn fyrri, að linan á tollvernd og verzlunar höiidum eflir
verzlun og aðflutnínga, en þetta aptur atvinnuvegi og
velmcgun alinenníngs; ekki er saint þess getið með þcss-
ari ferð, að stjórp Dana konúngs sé farið að skiljast
cnn, að þcssi albcimslærdómur megi ná til íslands.
C o 1 e r a-sóttin, ’ sem legið Uefir niðri um gjör-
valla Norðurálfuna uú nm 2 ár undanfarin, hcfir hr elft
sér á ný á þessu sumri í vestara bluta Rússlands, á
Pólínalandi, og norðan til í Prússaveldi vestur með
Eystrasalts ströndum; ekki hafði hún saint náð vestur
til Hamborgar svo inenn vissi með sanni, þegar síðast
fréttist, heldur að eins þar í grend. Ókenrls sjúkleika
er getið á vinviðar ávöxtum í hinum syðsta liluta Ítalíu,
Frakklands og Spánar og á Madeyra-ey, þaðan vínið
keinur góða. Rínfljólið hefir gengið mcð hinu óvana-
legasta fióði yfir árbakkana, og hafa 17 smá-staðir farið
í kaf og eyðzt al’ mönnum, en þó enginn grandazt.
I Danmórku var árferð og veðurátta hin bezta
á þessu sumri, mesti hiti og „þurkar, og kornskera
bezta, svo út lítur nú fyrir miklu vægara verð á korn-
vör allri hið næsta ár. Af stjórnarmálcfnnm Dana cr
ekki anuað að segja enn nálega bina sömu óvissu og
verið beflr. Svo er fjarri' að Stjórnarskráin 1849, nái
til Sljesvíkur eða neitt sé enn gjört í þá stefiiu, cða til
þess að koma þeirri skipan á um gjörvalt konúngs-
veldið samkvæmt Grundvallarlögunum, sem ráðgjört er
f boðan konúngs 28 janúari 1852, að nú f september-
inánuði gekk út skipan frá konúngi, um að kosnfngar
skyldi fara fram um gjörvalla Sljesvík, og þeim lokið
fyrir nýár, til ráðgcfanda þíngs, éins og var
f'yrir 1848, og eptir liinum fornu rfgbundnu kosníngar-
lögum liá 1834, sanikynja kosníngarlögum vorumtil Al-
þfngis. það var samt í mæli, að ráðherrarnir lielði átt
samkomur nokkrar um frainvarp til fýrirkomulags á
stjórninni, eptir þcirri stefnu s»m auglýst var 28, janúar,
en að þeim bafi ekki komið sem bezt ásamt, heldur enn
fyrri, því snmir liafi lagt til nógu stórkostlegar breyt-
fngar á Stjórnarskránni, og svo, að eptir yrði þá litið
meira enn hysmið, en aðrir liali viljað lialda henni mcð
sem minnstum breyltogum. En þó þykir mega gánga
að þvf vísu, að vcrði stjórnar - máluin þessum hrcift í
| vetur á Ríkisþíngi Dana (þ. e. Eydana Jóta og Fær.-
eyínga, þóí þetta er þa# sein nú er verið að nefna
Ríkisþíng), þá muni Grundvallarlögunum ef til vill, verða
talsvcrt brcytt; þvi heldur þykir sá flokkurinn, scm
helzt hefir viljað efla þaú eg vernda, þ. e. þjóðcrnis-
mennirnir1) liafa farið halloka í kosníngunum í sum-
ar til þessa þíngs, — scm átti að koma saman 4. f. m.—
fyrir b æ n d,a v i n u n u m1 því þeir réðu nú vist miklu
*) Sjá uin þessa tvo flokka Skírni 1850 bls. 134—135