Þjóðólfur - 19.04.1856, Blaðsíða 1

þJÓÐÓLFUR.
1856.
Sendnr kanpendnm kostnaðarlaust; verð: árg., 18 ark. 1 rd.; hvert einstakt nr. 8 sk.; sölnlaun 8. hver.
8. ár.
19. nprií.
16.
— IIin nýju prentírelsislögá Islandi, dags.
5. maí 1855, urfeu um sííiir þínglesin fyrir bæjar-
þíngsréttinum hér Eeykjavík, 4. þ. mán. og eru
því nrt orbin gildandi hér í bænnm. Eptir 4. og
17. gr. þeirrar tilskipunar erum vér þá um síSir,
og abrir blabamenn hér á landi, leystir af þeint
laga-ánaubum, ab verba afe þola, at fyrsta ebaönn-
ur pröförk blabsins væri send stiptamtmanni rak-
leiíiis rtr prentsmiöjunni, en hann mátti þá, efhon-
um mislíkabi einhver greinin, eba þókti hún milur
lögleg, beinlínis banna og aptra prentun þess og
þess nrtmers án undangángandi málssóknar og
dóms; menn muna aí> „þjóbólfur" varÖ aí> þola
þenna strángleika eldri laganna, þegar hann var á
öbru árinu. En þá sannleiksvifeurkenníngu erum
vérumskyldugir herra stiptamtmanni greifa Tramp e,
a?> hann heftraldrei beittþessum strángleik laganna
vii) oss, enda þótt stundum haíi má ske máttþykja
nokkub nærri sjálfum honum höggvib, heldur hefir
hann í þessu tilliti sýnt oss viímrkenníngarvert um-
burbarlyndi og mannúblegleika.
IiÖff, um ferjurnar í Árness- og Rángár-
vallasýslum.
§ 1. Einn skal ferjumafeur vera vib hvern ferju-
stab. Hann skal svo ferjur og fólk hafa, a?> engi
vegfarenda geti kært, og skyldur er hann a?> færu
veiíri og vatni tafarlaust aí> flytja. BíÍ>i vegfarandi
ferjunnar yfir hálfa stund eptir þa?> hann hefir gjört
vart vii> sig á fcrjustabnum og ferjumanni má þa?>
kunnugt vera, sektist ferjumabur, ef vegfarandi kær-
ir, meb dómi frá 1 til 2 rdl. eptir málavöxtum, en
sííian tvöfalt hvert sinn. Brjóti hann í stjötta sinni
og sé fimm sinnum á?mr dæmdur eptir þessari grein,
varíiar 50 rdl. sekt, og missi ab auk ferjumanns-
réttindi eptir dómi.
g 2. Ferjumaiur skal ferjnna sjálfur ábyrgjast
og bæta þa?) fyrnist eírnr lamast fyrir réttri meb-
feri), svo og ef ferja brotnar af vatni, vindi. e?mr
fær annan skaba af skjótum tilfellum, skal hann
aiira til hafa sem fyrst má hann. Nrt skabar nokk-
ur eba skemmir ferjuna viljandi, bæti skaba allan
er af verimr eptir dómi, ef ferjumaimr kærir; en
ef af óvilja veriur, bæti skemmdir ai> eins. *
§ 3. Taki nokkur ferjuna óleyfba, bæti skaba
þann allan, er af verímr, nema hann bíbi lengur
en skylt er eptir § 1, svo enginn komi til a?> flytja,
þá er sektalaust þótt hann flytji sig og sitt góz,
en ábyrgjast skal hann ferjuna fyrir þeirri mebferb
sinni, setja upp og brta um svo ab ei skabi.
g 4. Ferjumabur eba hans trúverbugur flutn-
íngsmabur skal fyrir skipi rába; hann skal mebtaka
í skipib svo mikinn farm í einu sem honum líkar,
og sjálfur fyrir koma, en vegfarendur til skips bera.
Nú kallar ferjumabur skipib hlabib um sinn, og
skal þá ei meira á bera, en vegfarendur ábyrgist
ella, ef rtt er kastab. En er skip er hlabib ab til-
sögn ferjumanns, skal liann sjálfur ábyrgjast fyrir
handvömmum sínum yfir ána og afhenda gózib veg-
farendum til uppburbar; er þá af hans ábyrgb.
§ 5. Eigi skulu vegfarendur skyldir ab róa ferju
nema sjálfir vilji; en hafi þeir meiri farm á borib
enn ferjumabur leyfbi, þá skulu þeir skyldir ab róa,
meb því þá er á þeirra ábyrgb.
§ 6. Nautpeníng og saubfé, en hross ab eins á
vetrardag,er skylt ab skipleggja, cf vegferlar (?) óska;
Ieggi ferjumabur til umbrtníng allan í skipinu og
bönd, er vib þarf ástórgripi; hjálpist hvorirtveggju,
ferjumabur og vegfarendur, ab koma stórgripum til
skips, en ferbamenn sjálfir saubfé öllu.
§ 7. Nrt vilja menn hross meb skipi hafa, leggi
sjálfir taum til, en ferjumabur segi til hversu halda
skal og mebhöndla og rábi sjálfur hvab mörg í senn
skulu skipi fylgja, svo hann sjái öllum fært eptir
hætti skips, veburs og straums; en gjöri nokkur
þar á móti, bæti skaba allan sem af verbur. Deyi
hestur á sundi fyrir vangá eba tilhlutunarleysi ferju-
manns, er þab ábyrgb hans; en sé hross þreytt eba
magurt og ferjumabur af skilur ábyrgb sína, ebur ef
sá, er taumi heldur, eigi fer ab rábi og bobi ferju-
manns, ábyrgist sjálfur þab cr af verbur, og skal
hver sinn taum ábyrgjast. Nú slitnar taumur og
snýr hross frá skipi, þá skal eigi aptur snúa, ef
fleiri fara hross meb skipi; þab hross er í ábyrgb
— 69 -