Þjóðólfur - 24.05.1856, Blaðsíða 1

9 9
ÞJOÐOLFUR.
1856.
Sendur kaupendum kostnaðarlaust; verð: árg., 18 ark. 1 rd.; hvert einstakt nr. 8 sk.; söltilaun 8. hver.
8. ár.
24. mni.
»1.
f Frú Valgerður Jónsilóttir, ekkj
fyrst eptir Dr. Hannes biskup Finnsson, og síban
eptir Steingrím biskup Jónsson, andabist a& Görfeum
á Alptanesi 17. þ. m. 84 ára og 5 mánafca görnul.
Hún var fædd ab Stórólfshvoli í Rángárþíngi,
14. desbr. 1771; voru foreldrar hennar Jón sýslu-
mabur Jónsson, og Sigríbur l’orsteinsdóttir sýslu-
manns Magnússonar, og voru þau bæöi af hinum
göfugustu ættum. I fyrra sinn giptist frú Val-
gerbur Hannesi biskupi Finnssyni 16. sept. 1789,
en varb ekkja eptir hann 4. ágúst 1796, í því
lijónabandi átti hún 4börn: Olaf yfirdómara Finsen,
Jón Finsen hérafesfógeta á Jótlandi, og eru þeir nú
bábir látnir fyrir mörgum árum eins og kunnugt
er, frú þórunni, nú í Reykjavík, liústrú Bjarna kon-
ferr. Thorsteinssonar, og frú Sigrífci í Görfcum. I
sífcara skipti giptist frú Valgerfcur 2. júlí 1806
Steingrími biskupi Jónssyni, varfc í annafc sinn ekkja
þegar hún missti hans 14. júní 1845, og áttu þau
saman einn son: kaupmann Hannes St. Johnsen í
Reykjavík; af 30 barnabörnum hennar lifa nú 17,
ilestöll upp komin og til embætta efcur gipt og hinir
mannvænlegustu ntenn; en barnabarnabörn hennar
eru nú 4. — Jarfcsetja á þessa hina framlifcnu
merkiskonu hér í Reykjavík, hjá legstafc Steingríms
biskups, og á jarfcarförin afc fara fram afc forfalla-
lausu, 27. þ. mán.
— Skipakoma var hér mikil um næstlifcna helgi;
kom mefc þeim náttúrufræfcíngur frá Berlínarborg á
Prussalandi Otto Staudinger afc nafnf, og er
„Doktor" í lieimspeki; hann ætlar afc ferfcast hér
um sveitir sunnanlands, og kanna einkum skor-
kvikinda- og skrifckvikinda tegundir hér á landi; mefc
lionum ferfcast og garfcyrkjumafcur, C. Kalisch ab
nafni, og kannar ha;in grasategundir. Vér full-
treystum því, afc allir landsmenn, þar sem þessir
útlendíngar úr fjarlægu landi fara um, aufcsýni þeim
allan þann velvilja og gestrisni, er landsmönnum
hefir híngafc til verifc talin til ágætis.
— „Hálf umbofcslaunin tekin heima í hlafcinu, slíkt er ekki
afc forsmá"! — sagfci „Norfcri" í vetur í skopi, eptir
afc „Bóndinn" fyrirnorfcan haffci í bréfi sínu í „f>jófc-
ólfi“ (8. ár bls. 6.), skorab á umbofcsniann Ólsen,
aö bifcja stjórnina um hálf umbofcslaunin, og fór
bóndinn þeim orfcum um þafc í bréfinu: „Það er
gaman að vita, hvort amtmaður vill í rettlati
sínu játa því og hvort stjórnin getur neitað því“.
Afc þessu er þafc, sem aumíngja „Norfcri" er ab
skopast.
En ekki er svo afc hlæjandi, „Norfcri" gófcur;
— vér efumst reyndar stórlega um, ab amtmafcur
Havstein „hafi játafc því í réttlæti sínti" efca styrkt
þafc mál mefc mefcmælum sínum, en víst er um hitt,
afc stjórniner búinafc veitaumbofcsmanni
Ólsen hálf umbofcslaunin.
Aiit um rit herra Jóns Sigurðssonar „Om Is-
lands statsretlige Forhol d“, í blabinu:
„Stjofcfnfcaönátiofkn", 27. jan. 1856.
I bofcsriti háskólans til fæfcíngardags konúngs-
ins, 6. okt. 1855, hefir háskólakennari Larsen látifc
prenta ritgjörfc eptir sig: „Cm (jifetíloœrenfcc
jlatöretlige ©tílling", (o: um þá stöfcu, er ísland hefir
haft til þessá í stjósnarfyrirkomulagi ríkisins), og
fannst „Dagtdafcet", eins og vifc mátti búast, sjálf-
sagt, afc hæla ritgjörfc þessari skömmu sífcar fyrir
þafc, hversu hún væri bæfci ljós og djúpsett. Eptir
afc vér höfum lesiö athugasemdir herra J. Sigurbs-
sonar vifc þessa ritgjörfc virfcist oss, afc þessir kostir
traufcla verfci tileinkafcir riti herra próf. Larsens,
þrátt fyrir þafc, hversu hreykilega honum farast
orfc, er ltann setur fram meiníngar sínar, mefc
því hann þykist vita ab þær eigi óbiluga stofc
og vísa vörn hjá miklum flokki hér í landi
(Danmörku), enda þótt sá flokkur þekki jafn-
lítifc til þess máls, er hér er um afc ræfca og harm
hefir lítinn vilja til afc skilja þafc á réttan veg.
Mefc ýmsum órækum vifcburfcum hefir próf. Larsen
leitazt vifc ab færa sönnur á: afc fyrst hafi ísland
verifc hneppt inn í („íncorporeret") Noregsríki sem einn
hluti þess, þvínæst í konúngsríkifc (ríkishlutann)
Danmörku, og afc grundvallarlögin 5. júní 1849
einnig séu sett fyrir Island, „eptir því sem allir vita
afc til var ætlab þegar þau lög voru sainin".
Afc hyggju próf. Larsens, þá var aldrei önnur
— 89