Þjóðólfur - 09.05.1868, Blaðsíða 2

því að verja svo stórmiklu fe til útbreiðslu hei-
lagrar ritníngar meðal vor og sem verðsknldar
innilegt þakklæti vort; en það sýnum vér bezt
með því, að færa oss þenna velgjörníng í nyt og
leitast sem ílestir við að eignast og lesa fessar
helgu bækr, sem eru grundvöllur trúar vorrar og
vonar.
— Hæstaréttardómrí" Iláreksstaðamálinu».
— Má! þetta, er fyrst háfst um árin 1831 —1832*, er risií)
útaf því frá npphafl, hvort nýbýlib Háreksstaíúr, er reist var
fímn árnm fyrri af þeim Jáni nokkrnm Sólvasyni og Vigfúsi
Pftrssyni, skyldi álítast úíalsnýbýli þeirra, er reistu, eþr afbýli
Srfi jórþinni Skjóldúlfstuþnm í Norþrmúlasýsln, og heflr svo
mál þetta verií) fyrir dómstúlnnum í samtals 3ti—37 ár; lá a?)
vísn niþri þau 18 árin: 1836—1852, en síban hafa gengib
í því 3 diímar viþ landsyflrréttinn og tveir í Hæstarétti aí)
þessum meiitiildnm. Vír tiikum her þenna fullnaþardúm
Hæstarfcttar eptir Berlíngatftindum 10. Jan. þ. árs.
Sóknarpreslrinn sira Einar Hjörleifsson (áValla-
nesi, eigandi jaröarinnar Skjöldúlfstaða) —(Liebe),
gegn Jóni Sölvasyni og Vigfúsi Pétrssyni (enginn
kom fram af þeirra liendi til varnar fyrir Hæsta-
rétti) ábrærandi það, hvort (þessir) liinir stefndu
skuli skyldir til að gjalda landskuld af nýbýlinu
Háreksstöðum til áfrýanda (sira Einars Hjörleifs-
sonar) sem eiganda jarðarinnar Skjöldúlfstaða, m.
fl. Með dómi hins íslenzka landsyfirréttar 14.
Septbr. 18G31 2 er dæmt rétt að vera:
"Áfrýendrnir (Háreksstaðamenn) eiga í þessu
máli sýknir að vera af ákærum hins stefnda
(sira Einars). Málskostnaðr fyrir báðum réttum
á að falla niðr«.
En við aukahéraðsréttNorðrmúIasýsIu 30. Októ-
ber 1856 er dæmt rétt að vera: »Hinir stefndu
Jón Sölvason og Vigfús Pétrsson skulu annar fyrir
báða og báðir fyrir annan gjalda prestínum sira
Einari Hjörleifssyni, sem er eigandi jarðarinnar
Skjöldúlfstaða, landskuld af nýbýlinu Iláreksstöð-
um: 12 rd. árlega frá 14. Október 1854, ef ekki
verðr öðruvísi um samið, en að öðrum kosti skulu
þeir skyldir að víkja frá jörðinni með ailt sitt í
næstu fardögum (þar á eptir, þ. e. i fardögum
1855). Að öðru leyti skulu málsviðeigendr, hvorir
af annars ákærum, fríir að vera.— Hæstaréttardómr-
inn 10. Janúar 1868, pvi dœmisl rett að vera:
«Dómr heraðsrettarins á óraslcaðr að standa.
Málslcostnaðr við yfirdóminn og hcestarett falli
niðr. llinir stefndu (Háreksstaðamenn) slculu
1) Sbr. þjúþúlf IX., 141; X, 131; XV., 80.
2) Vflrréttardúmrimi er prentaþroxþréttr í þjúþúlfl XVI.,
25 -26.
lúka til Jústilskassans 5 rd. Málaflutníngs-
manni Liebe bera í málsfœrsiulaun fyrir Hœsla-
relti 60 rd. er greiða skal úr opinberum sjóði*.
(Aíisent).
þaon 4. Maí 1867 deyíii þúrdís J> ú ríi ard ú 11 i r rúmra
78 ára, koria nppgjafarprestsins Júns Signrísssonar, síbast prestr
aí) Siindnm viþ Dýrafjiiríi; hún var fædd aí) Stat) á Snæ-
fjiilliim 29. Marz 1789. Faþir hennar var þúrðr prestr sein-
ast aþ Ögnrþíngiim hvar hann deyþi sem júbilprestr, sonr þor-
steins prests ab Stah í Súgandaflrtíi, þúrþarsonar prests á Gren-
jatarstat), Gntmiindssonar prests ( Selárdal vestra. Múbir
hennar var Guþbjiirg, dúttir Magnúsar búnda í Sútavík Ólafs-
sonar búnda aí) Eyri vit) Seyþisfjört) og sýslnmanns um nokknrn
tíma i noríiari parti Ísafjartíarsýslii, Júnssonar hvalfángara.
Arit) 1812 16. Agúst giptist hún Júni stúdent Sigurhssyni á
Hvítanesi í Ögnrssúkn livar þan bjuggu í 2 ár fyrst, þar næst
3 ár á Eyri vit) Seytisfjiirt, og þar eptir voru þau 7 ár vib
húndlnn á Isaflrbi, hvar cptir rnabr liennar vígbist ti! prests
ab Otrardal 1824.
þeim varí) 3 barna anbit), hvar af 2 lifa, en hit) elzta mistn
þan á 18. aldrsári. Hún var trúfnst vina abstob og yndi
ektamanns síns fram tii elliára, frít) kona ásýndum og nett-
kvendi í vitnnúti og umgengni, gutírækin og sörlega frúi) í
gnbsorbi einkiim í biflíunni, er liún hafti ybnlega lesit) á
sírinm ýngri árnm, og þar af> auki í fornsngum Islendínga og
Norbrlanda; hún var flestuin ef ekki úlliirn frernri Vestan-
lands í handytjuum, er hún hafbi numii) af tveimr merk-
iskorium; hún var ættrækin og trúfúst, sér í lagi viþ for-
eldra og syzkini, sem alt nririi henni hngástiim, hún var til
stublun til þess ab mabr herinar túk tvo bræbr henriar hvern
eptir annan, og kendi þeim allan skúlalærdúm, þann er hanu
hafbi sjálfr nnmit), utidir forstúbn herra Steingríms bisknps
og met) kennara hans; hún var hjartagúti og vibkvæm vii
alla auma, opt framar en efni leyfin. þau hjún nppúlu als,
auk barna sinna, 7 búru til fulloriins ára, fyrir utan miirg
fleiri til skemri tíma.
— Slysfarir. — Um mibþorrann, þegar enn var
ís áölfusá som mest fram úr gegn, v0ru útrútirarmeiin aust-
anyflr þjúrsá, svo at) segja daglega á ferb útyflr ána tii út-
vers. Kinri þessara dagauna, þá var frosthart og kalt, lúgtiu
nokkrir sjúmenn úrlloltasveit út á ána útyflr, var einu þeirra
viiiiiumatr frá Sumarlibabæ, og haftli þá vorit) nokkut) drukk-
inu; þegar þeir lögtm út á ána gangandi, hittu þeir þar
meun met) nokkra hesta er einnig ætliibu útyflr, og slónst í
at) verba samferlba. pegar lítib eitt var komib út á ána,
brotnahi rsinn undan einum hesti ebr fleirum, svo þeir snerir
aptr meb hestana til sama lands, eu sjúrúbramenn heldu allir
áfram útyflr. Hinn keudi mabr frá Sumarlibabæ hafbi viikn-
ab í ánni ebr farib ofan í ásamt liestunum, og bar þú lítib
á ab honum hefbi orbib meint vib eba ab hanu væri mátt-
farinri, fyren komib var yflr ána, þar hne hann þá nibr úr-
magua; fúru þá nokkrir af samfylgdarmúnnura hans heim >
þorlákshúfn, sem hrabast þeir máttu, til ab útvega honum
hest svo hann yrbi reiddr til bæa, en 2 urbu eptir yflr hon-
1) Sira Kinar Hjúrleifsson fekk gjafsúkn veitta vib Hæsta-
rett, í bæbi skiptiu som málib var þar fyrir, bæbi 1861—62
nú.