Þjóðólfur - 13.06.1868, Síða 2

— 118 —
npp nnl lífl, vorn þeir flnttir landveg þafian á Djúpavog, en
þar tók ,Fylla“ viþ þeim og flutti til Seyþisfjaríiar.
— Hvalrekar og festir hvalir á sjú. — Undir miþjan
f. mán. rak tvo hvali á land í Austr-Skaptafellssýslu báha i
Snþrsveit (Borgarhafnarbrepp) ntanverímm rett austarivert viþ
Breiþamerkrsand, annan á Breihabúlstaþareka, hinn á Fells-
reka; sá hvalrinn var minni, og hljúp á larid mci festarnar
í s&r, er Capit. lieut. Hammer hafþi fest í hann, þv,í hann
hafþi skotiþ hvalinn og fest þar rétt suþrnndan, og hófhn
hfcraþsmenn séb á þab, og aþ hvalrinn sleit af sfcr festarnar
Hammers. Hann heflr og sjálfsagt séb hvalinn verba land-
fastan þarna, því hann sneri þá þegar frá og austr á Djúpa-
vog, og reit þaban Arna sýslumanni Gíslasyni, er þá var á
þíngaferbum sínnm fyrir austan Breibamerkrsand, „ab hann
gæll sveitinni skotmannshlut sinn í hvalnnm11. I þeim hvaln-
um, er rak á Breibabúlstabarfjóru, en hún er rétt fyrir aust-
an hina afarvíblendu reka, er liggja nndir Fcll í Hornaflrbi,
kvaþ ekkert skeyti hafa fundizt, en þú varhann nokkub skor-
inn ab spiki. — 24—26. f. mán. rak mikinn hval á þykkva-
bæarkl. reka í Alptaveri (Vestr-Skaptafellss.); þaí) er kúngs-
reki, og stúb því til a% selja þann hval allan á uppboþsþíngi
óndverban þ. mán. — Um sama leyti ebr 26. f. mán. réru
Vestmanneyíngar npp og til lands, (ab sögn mob 2 eba fleiri
áttrúnnrn skipnm), mikinn hval 30—40 álna milli skurba og
fanst skeytií lionum; sagt er ab sýslumabr hafl Iagt haldábálfan
hvalinn allan, snmpart í skotmannshlnt, ef skotmabr kæmi
fram og holgabi ser, en sumpart til landshlutar handa land-
eiganda (konúngi) þar sem hvalrinn var landfestr; nokkrir
segja og ah Eyamenn hati hitt fyrir s&r á sjú annan hval um
sama leyti, en eigi náí) ab koma í hann festum og rúa til
lands, heldr hafl þeir aí> eins getab flensab af honnm nokkr-
ar spikvættir og orbib svo aí> gefa upp feng þenna ab öbru.
— Um mánabamútin hitti og flskijagtin Louise (þeirra Egils
í Vogum og Björns í Jrúrukoti) fyrir sér mikinn hval öbru-
hvoru megin Reykjaness, þegar hún var í annari hákallalegu
sinni; hvalrinn flant þar daubr á bakinu, og vissi kvibrinn
npp, festu þá skipverjar svo hendr á bonnm, ab þeir nábu ab
Bkera af honnm 20 tunnur af rengi mest en nokkub var spik,
en eigi áræddu þeir ab setja festar í hvalinn og hafa svo
meb skipino, af því þeim hafbi þútt útryggilegt vebrútlitib.
— Frakknesk heiörsmedalía. — Eptir uppá-
stúngu sjóliðsráðherrans og ráðherra utanríkismál-
anna á Frakklandi hefir hans keisaralegu tign Na-
poleon þóknazt að veita factor Petri Bjarnesen á
Vestmanneyum björgunarmedalíu úr fremsta flokki,
úr silfri, fyrir hina manndómslegu framgaungu
hans og frammistöðu við að bjarga skipverjunum
á frakkneska fiskiskipinu (skonnert) Amiral l’Her-
mite úr berum lífsháska þar við Eyarnar 30. Apríl
f. árs1. Jafnframt veitti Frakkakeisari hverjum
hinna 12(?) háseta sem voru á meðhr.P. B. 25 fr.
(þ. e.nál.8rd. 4 mörk). — Herskipið «Loiret» átti
nú, er það fór héðan um daginn, að koma við á
1) Um lífsháska þann, er skipverjarnir á Amiral l’Hermito
vorn þá staddir í og hvo manndúmslega þeim var bjargaþ,
má lesa groiniloga skýrslu í pjúbúlfl XIX, 126—127.
Eyunum til að afhenda bæði heiðrspenínginn og
féstyrk þenna. En eigi hefir enn frézt, að Dana-
konúngr sé búinn að leyfa factor P. B. að bera
heiðrspeníng þenna á brjósti á mannfundum, þóað
auðvitað sé, að á því verðr engin fyrirstaða.
— Drnkknun eör manntjún á sjú. — pegar lokkertskip-
it> „Jeune Delhpine", skipst. Nieisen var á uppsiglíngn híng-
at> 26. eba 27. f. mán. og var kominn riokkob inn fyrir
Keykjanos, sá hanu einn mann á báti, er stúb upp í bátnum
og veifabi aí) þeim ebr benti meti höndunum, stefndi þá
Nielson skipherra þángaþ, en er hann kom ab bátnum var
mabrinn hníginn nit)r á þúpturnar, og var þá örendr; bátr-
inn var sem næst fullr meb sjú; túk Nielsen þá líkib og hafbi
meb sör inn til Hafnarfjarbar. Hinnsama dag höfbn þeirrúib
úr Hvalsneshverfl 2 á bát: Gutmnudr Halld úrsson frá
Nýabæ og vinnnm. hans pors teinn Asmun dsson; varþetta
lík hans er þarna hittist, en haldib er aí> Gubm. hafl máske
hitt fyrir einhvern mikinn drátt or hafl valdib því, ab bátr-
inn hafl hallazt og fylzt, en mabrinn vib þab tapab jafn-
vægi sínu, steypzt útbyrbis og farizt svo. — A hvítasunnu-
dag (31. f. mán.) fúru subr yflr Skerjafjörþ á bát, í kynuis-
ferb, bræbr tveir Júnas Erleudsson, frá Seli í Grímsnesi,til
sjúrúþra í Mýrarhúsum og Olafr Erlondsson vinnuinabr í Görb-
unum hér vií> Reykjavík1. Eptir nokkra vibdvöl lögbu þeir
aptr norbr yflr fjörbinn afhallandi messu; en eigi vissi fyrri
en ab frá Görbunum var sébr bátr á hvolft á flrbinum þar
subr af og oinn mabr á kjöl; brá þá húsbúndinn ’þar Kristj-
án Gíslason vií> sem skjútast og setti út skip til aí) bjarga,
var þá Olafr þarna á kjöl meí> fullu lífl en til Júnasar sázt
hvergi og er hann úfnndinn enn. Olafr kvat) muna þaí> síþ-
ast til er bátnuin hvolfbi undir þeim í svo sriöggu bragþi,
aí) hann leiddi engan grun í hvaþ því olli; en flestir telja
víst aí> knlstagrinn hafl raknaþ, og liafl svo bátnum hvolft
vib þaí>.
— Svipleg œfiloh tveggja mœðgna2. — Gnþrún
Arnadúttir nál. þrítngu, var vinnukona í Bryþjnholti í
Hrunamannahr. næstl. hjúaár, en hafþi vistaskipti og fúr aí>
Iiaiikholtnin í sömri sveit á næstliímum hjúaskildaga. En er
hdn kom í þessa hina nýju vist sína, fckk hún þa¥> úyndi
aí> hún naut hvorki svefns né matar, hvarf hún þá aptr at)
Bryþjnholti, og segja nokkrir at) þaþ hafl fullgjörzt föstud.
fyrir hvitasunim, (29. f. mán.) aí> hún mætti verþa kyrr þar
af nýu. A hvítasunnudagsmorgnn fúr Guþrún á fætr um
sama leyti eins og hitt fúlkiíi, drakk kaffe, skúk siíian
strokkinn og bar ekkert á henni fyrir manna sjúnum, en ept-
ir dagmálin fanst hún hengd í lambhúskofa þar skamt frá.—
Nú víkr sögnnni til múþir Guþrúnar: GnSbjargar Arna-
1) peir eru synir merkisbúndans Erlendar heitins á Gröf
1 Grímsnesi, og bræþr Erlendar á Breiþabúlstöþum á Alpta-
nesi.
2) Vér hermum hér viþburíii þessa eptir því sem siraJún
Jacobsson sagþi oss frá, hör staddr 10. þ. mán., og kva?)st
hann hafa frásöguna nm Guþrúnu eptir „morkum maoni
austan úr Ttri-hrepp, er hafþi veriþ nýskefc á forb suí)ri
Grindavík. En sira Jún var sjálfr súknarprestr Guþbjargau
því Járgerþarstaþir eru í Grindavíkrsúkn eins og allir vita.
Ritst.