Þjóðólfur - 25.07.1874, Blaðsíða 1

VIÐAUKABLAÐ
við 26. ár 37.—38. nr. «{>.fÓÐÓLFS'>. laugardag 25. júlí 1874.
(Aðaent).
Herra ritstjóri!
|>jer haíið i 34.—35. tölubl. blaðs yðar getið um „Lestr-
ftrbók handa alpýðu á íslandi“, sem nýprentuð er í Ifaup-
Hiannahöin. Eg íinn ástæðu til að leiðrfetta að nokkrtt
Þessa bókafregn yðar.
Fyrst hafið þjer getið pess, að landshöfðinginn haíi
veitt 500 rd. til útgáfu bókarinnar, cn hins látið pér ó-
getið, að j>að, sem afgangs verðr jieim kostnaði, sem eg
tef lagt út, gengr í almennings paríir, án pess eg hafi á-
skiliö mér nokkuð í ómaks- eða ritlaun, og [>á undir eins
íJessir 500 rd. líka. Landabréfin hafa yður mistalist, pau
firu 4, en ekki 3. J>að parf engar getgátur um pað, að
Þau eru teiknuð af hinum alkunna snillingi B. Gröndal,
Þvi að [>css er getið síðast í bókinni. pér teljið pað skaða
uð bókin var ekki bundin inn i Kaupmannahöfn óg má
vera, að sumum hefði komið [>að betr. En bandið á upp-
laginu mundi hafa kostað yfir lOOOrd. og [>á hafði eg ekki
fyrir hendi eptir að eg haf Öi greitt allan annan kostnað, scm
oðliloga var mikill. pér teljið bezt valið og af hendi leyst
íað, er snertir fagrann fróðleik, og kafiann um höfuð-
skepnUmar; en eg álít [letf a engu betr af hendi leyst en
annað sumt, svo sem „um herminn", „líkama mannsins11,
»hringferð efnanna“ o. fi. Eg hafði búist við, að [>ér mund-
úð sérstaklega benda á kaflann um „lcrapt sjálfra vor“;
Það áleit eg hina pörfustu kenningu fyrir landa mína, og
sú bók, sem pað er mest tekið úr, var prentuð 80 sinnum
Ú fáum mánuðum, er hún kom fyrst út á Englandi. pér
segið, að mest af öðru sé sniðið eða dregið út úr Barna-
vininum, en [>að er eigi rétt; svo eru eigi kaflarnir: „lcrapt-
er sjálfra vor“, „um heiminn“, „um höfuðskepnurnar“,
»hringferð efnanna“, „sálin“, „landið helga“, „trú ogkær-
leikur", „kristin kirkja“ o. fl. pér teljið sögu lands vors
fótæklegasta kaflann. pér hafið [>ó víst okki búizt við
ítaiiegri íslandssögu í peirri bók, sem hafði svo marg-
hreytt innihald. peir, sem gefa út pessiconar bækr, liafa
h’ka pess að gæta, að hið hclzta, er til fróðleiks hcyrir,
hafi rúm, og hæfilega mikið rúm. Ætlan mín með sögu-
kaflann var að eins sú, að peir, sem ekki pekktu sögu
l^ndsins, fengju nokkra hugmynd um æfi og kjör pjóðar
Slnnar, svo peir væru nokkru nær, og pessum tilgangi
v°na eg að eg hafi náð. Til að bæta úr fátækt pessari
hafa menn nú fengið hinar heimspekilegu skýringar yðar
Ulu Pjóðerni vort, og vil eg ekki segja, að pær séu fá-
heklegar, pó eg hafi clcki auðgast af poim. pað getr
Sannarlega sýnst sitt hvorum um pað, hvað standa eigi í
ah’kri bók, eins og pað má svara mörgu peirri spurningu,
"að er fróðleikr? Eg vil leýfa mér, að taka upp pað,
s?nr eg hefi sagt í formálanum, að enginn sá/ verði talinn
Us ófróðr, er veit allt, sem er í bók pessari, og bæta
1 1 'ið, að hún stendr, að minni ætlun, ekki langt að baki
sa>ukynja bókum lijá sumum öðrum pjóðum, pó stærriséu
?n Vor Pjóð. Meðmæli yðar öll með henni kann eg yðr
hakkir fyrir. (Framh. síðar).
— LÝSING. priðjudaginn 30. Júní p. á. fann róðra-
skip frá Hlöðunesi hér í hreppi d a u ð a n mann á sjó, var
líkið nokkuð skaddað; föt pau, er maðr pessi var í, voru:
prjónaðar nærbuxur og vaðmálsskyrta, hvorutveggja hvítt,
millumskyrta röndótt úr útlenzkum dúk. IJtanyfirfÖt:
fornar vaðmálsbuxur svartar, pijónpeisa svört með vind-
ingum, vaðmálsvesti með dökkleitu baki, rauðr trefill is-
lenzkr, einir sokkar gráir og leðrskór á fótum. Ekkert
mark fanst á neinu af fötum pessum, en í vösimum var:
landvetlingar lykkjubrugðnir, mórauðir með rauðri fit og
græna úrtöku, trébaukr með látúnsstút og skorið B á
stéttina, sjálfskeiðingr, danskr lykill, dönsk budda meö
járnlás, í henni voru nokkrar stórar látúnsvírlykkjur og
2 tölur. Baukrinn, hnífrinn, lykillinn og buddan verðr
sent á skrifstofu „pjóðólfs“, og er par til sýnis.
Hver sem pekkja kynni mann penna eftir lýsingu
pessari, er beðinn að gjöra undirskrifuðum par um vís-
bendingu, bæði nafn, heimili og stöðu; einnig er skorað á
hlutaðeigendr, cf maðrinn pekkist, að borga kostnað pann,
er ieitt liefir af jarðarför hans.
Brunnastöðum, 8. Júlí 1874.
GuBm. ívarsson, hreppst.
— Svo er ákveðið, að þjöðhátíð Ueykvíkinga
verði haldin 2. dag Ágústm., eftir að guðsþjón-
ustugjörðinni í dómkirkjuntii er lokið, og að hún
byrji með þvt, að menn safnist safnaná Austrvelli
kl. 3 V2 e. m. til þess þaðan að ganga í hóp upp
á Öskjuhlíð, og að henni síðan verði haldið þar
áfram með söngum, ræðum og skemtunum þeim,
er fengizt geta.
— Falleg og vönduð stór flögg geta bæarmenn
fengið keyft fyrir 5 rd. 8 sk. hjá lögregluþjóni
Alexíusi Árnasyni.
— jVTÝUPPTEIvIN fjármörk :
Jóhannes Jónssonar á Skógsnesi:
Tvístýft fr. hægra, hamarskorið vinstra.
Jóns Einarssonar á Eyvindarholti:
Sneiðrifað aptan hægra, heilhamrað vinstra.
Porgerðar Árnadóttir á Eyvindarholti:
Stýft hægra, heilhamrað vinstra.
Erfðamark:
Önnu Porvarðardóttir á Eyvindarholti.
Hálfr stúfr aptan hægra, stýft vinslra.
— Fjármark mitt.v Miðhlutað í stúf bæði, brúk-
að með leyfi eigandans, sbr. töfluna); brennimark
mitt: II. J.
Helgi Jónsson á Móakoti við Kálfatjörn.
— 167 —