Þjóðólfur - 03.04.1882, Blaðsíða 2

26
enn annað Geok Tepe, og er varla
hætt við, að Skóbeleff hafi fengið harða
ofanígjöf þegar heim kom þrátt fyrir
fyrirspurnir eða umkvartanir, sem hreyft
var við Pétursborgar stjórnina áf hálfu
þýzku og ensku stjórnarinnar. Sumir
ætla að Rússar muni hyggja til sam-
bands við Frakka ef þeim lenti saman
við Austurríki og J>ýzkaland, og er
það ekki ólíklegt, þó enn sé ekkert
kunnugt um það með vissu.
Á Frakklandi var það einkum tíðinda-
vert, að ráðaneyti það er Gambetta
setti saman í nóvembermánuði f. á.
varð frá að fara í janúarmánuði, enn
orsökin til þess var sú að Gambetta sá
sér ekki fært að framkvæma þeim póli-
tisku breytingum, sem hann hefir gjört
að kappsmáli, en þær eru fólgnar í
endurskoðun stjórnlaganna og innleiðslu
listakosningar. Listakosningin (scnitin
de listes), sem Gambetta áður hefir
árangurslaust reynt að koma fram, er
þannig, að departementin eða fylkin
kjósi sameiginlega í heild sinni vissa
fulltrúatölu, en ekki hvert kjördæmi
(arrondissement) sér, og ætlast Gam-
betta til að með þessari aðferð verði
meiri eining í kosningaverkinu, og af
kjósendunum meira litið á allsherjar-
gagn landsins og þjóðarinnar enn ein-
staklega hagsmuni. En þótt Gambetta
hafi ekki að þessu sinni fengið sínu
framgengt, þá telja samt margir lík-
legt að það muni verða síðar, og að
ekki líði, ef til vill, á löngu áður enn
hann kemst til valda aptur. Við frá-
för Gamb. myndaðist þegar nýtt ráða-
neyti og er Freycinet vinur hans for-
sætis ráðherra í því.
Hinar aðrar fréttir er fljótt yfir að
fara; á írlandi heldur landfélagið sínu
stryki áfram og enska stjórnin sínu;
róstur og hryðjuverk koma fyrir eins
og áður og má með sanni segja að
þetta írska mál sé opið sár á hinu
hugsanfögur hjón sátu úti’ á hlaði, og
spegluðu sig hvort í augunum á öðru.
Aldrei hafði neinn verið svo ókurt-
eis, að segja við hana: „þér megið
ekki taka mér þetta illa upp, ungfrú
góð !“ Væri ekki fróðlegt fyrir yður,
að líta á mál þetta frá annari hlið, og
athuga snöggvast ranghverfuna. Ef
það væri nú ekki annað enn skrauttjöld
úr pappír frá upphafi til enda. Hvernig
færi þá?
Nú hafði kona Sörens haft nóg
tækifæri til að athuga ranghverfuna á
skrauttjöldunum, þótt hún hefði ekki
verið gipt í mörg ár.
Frú Ólsen hafði heimsótt hana frá
því fyrsta, seint og snemma, og dengt
yfir hana ráðum og ávítum. Sören og
kona hans voru opt orðin dauðleið af
henni, enn þau máttu ekki styggja
hana. þ>au áttu Ólsens-fólkinu svo
mikið upp að unna.
Smámsaman rénaði þó ákafinn hjá
brezka ríki.—í Rússlandi ber ekki sem
stendur mjög mikið'" á níhilistúm, þó
nærri megi geta að þeir muni ekki
vera aðgjörðalausir. Málsransókn var
nýlega enduð mót einum flokki þeirra
og dómur uppkveðinn, sumum líflát enn
sumum æfilangt fangelsi.—Á Egiptalandi
hefir kostijarlsinsframvegis verið þröng-
vað af flokki þeim er upphlaupið gerði í
haust eð var undir forustu Arabi Bey, að
því er menn ætla eptir undirróðriTyrkja-
soldáns, sem vill gera Egiptaland að
skattlandi sínu. það vilja Engl. og
Frakkar með engu móti, því þeir eiga
mikilla hagsmuna að gæta á Egipta-
landi. Menn hafa talað um að stórveld-
in öll mundu skerast í leikinn, en óvíst
er hversu það afskipast.
Guiteau, sem myrti Garfíeld for-
seta er nú dæmdur til lífláts og á að
hengjast. Hann heyrði dóm sinn með
sömu gallhörku og ósvifni sem hann
hefir sýnt áður, og hyggja sumir hann
hálf brjálaðan.—í Wien brann stórt og
fagurt leikhús (Ringtheater) meðan ver-
ið var að leika, var það hryllilegur við-
burður og sorglegur, því full 400 manna
brunnu þar inni eða köfnuðu.
Ur bréfi að norðan. (3. marz þ. á.).
—»Góðan róm gjöra menn hér nyrðra að
greininni í þjóðólfi um miðsvetrarpóstskips-
ferðina. Hér er hin mesta gremja yfir að-
gjörðum oráðgjafa ráðgjafans« í því máli og
óvíst hvort hann hefir gjört landinu meira
ógagn með afnámi lestagjaldsins og þeim
30,000 krónum, sem landssjóður missir fyrir
hans áhrif á nýju útflutningslögin, heldur
enn það óheinlínis tjón, sem leiðir af því, að
engin miðsvetrarferð er. Hvaða hnekki
getur það ekki gjört verzlununum, þegar
reiðarinn fær engar fréttir allan veturinn af
því, hvað verzlun og vörubyrgðum líður hér
og hvernig tíðarfarið er; hann getur enga
hugmynd haft um það, hvort óhætt muni að
senda skip hingað í fyrra lagi, hvaða önd-
vegistíð sem er, og þó hagur verzlunarinnar
gömlu konunni. Hún hætti hreint að
heimsækja ungu hjónin, þá er fram í
sótti, því þá var hús þeirra ekki leng-
ur svo hreinlegt, þá var bústjórn þeirra
ekki lengur svo skipuleg og eptir-
breytnisverð, að hún hefði nokkurn
sóma af því, að vera riðin við hana.
Og ef það kom fiyrir, að kona Sör-
ens beiddi hana að leggja sér ráð eða
lið, þá var sýslumannsfrúin undin upp
í hrútshorn, svo unga frúin sá, aðekki
var til neins að leita til hennar. Enn
þá er talið hneigðist í samkvæmum að
tollvaldi sýslumannsins, og einhver lýsti
yfir því, að hann kendi i brjósti’ um
veslings konuna, sem hefði svo litlar
tekjur, enn ætti að sjá fyrir svo mörg-
um börrium, þá glumdi ávalt í frú Ól-
sen: „Eg segi yður öldungis satt, að
þótt María væri alveg barnlaus og hefði
helmingi meira fé sér til framfæris, þá
myndi það ekki hrökkva. þér megið
trúa mér til þess, að hún er — — Og
og þarfir landsbúa gjörðu það mjög áríð-
andi, Enn að þessu fráséðu skal eg tilfæra
eitt dæmi, sem getur sýnt, hvaða tjón ein-
staka menn geta liðið af þessari ráðsmennsku
»ráðgjafanna« og gufuskipa-félagsins. Hér
var í vetur stofnað sfldarveiðafélag við Eyja-
fjörð með 40,000 kr. höfuðstól. Forgöngu-
mennirnir reyndu að fá hina álitlegustu
norsku Dnótbassa#1 sem verið höfðu hér,
til að ganga í félagið og hétu þeir góðu um
það ef þeim yrði gjört aðvart í tíma um
það, að nægilegt fé fengist, til að haga út-
haldinu eins og þeir álitu bezt og nauðsyn-
legast. Umboðsmaður var líka fenginn,
kaupmaður, sem er erlendis á vetrnm; hafði
hann hin sömu skilyrði og kvaðst því að eins
geta tekið þetta að sér, að féð og skýrslum-
ar yrðu komnar til sín ekki seinna enn með
miðsvetrarferðinni, því þegar fram á kæmi,
væri hann svo bundinn við innkaup á vör-
um til verzlunar sinnar, ferming skip-
anna o. fl. að ómögulegt væri fyrir sig
að gefa sig við útvegum fyrir félagið á veiði-
úthaldi, mönnum, skipum, tunnum og salti
og öðru, sem til útgjörðarinnar þarf, og sem
er svo mikið og margt og útheimtir svo
langan tíma fyrir umsjónarmennina og
stöðuga nærveru á útgjörðarstaðnum til þess
að sjá um, að alt sé í lagi, og félagið fái
hentug skip og áhöld við sanngjörnu verði,
og nýta menn.
Af því félagið varð svo stórkostlegt eptir
efnunum og kringumstæðunum hér, þá varð
það ekki fullmyndað þegar nóvember-póst-
ur fór, enn alt komið í lag þegar janúar-
póstur fór og peningarnir og skýrslurnar
sendar þá, og liggur nú vel geymt á Beykja-
víkur póststofunni síðan. Afleiðingarnar
lítur því út fyrir að verði, annaðhvort að
félagið komist aldrei á í sumar og missi því
af mörgum tugum þúsund króna eptir und-
anfarandi ára veiði að dæma, eða ef betur
fer, að það getur fengið úrkastið af veiðiá-
höldum og veiðimönnum fyrir það verð, sem
seljanda þóknast að selja, því litlar líkur
eru til að góð áhöld og duglegir menn liggi
1) Svo nefna Norðmenn formennina við veiðina.
Bitst.
frú Ólsen hreifði höndurnar þannig, að
það var eins og hún væri að ausa á
báða bóga. Maria fór ekki opt í sam-
kvæmi. Og ef það kom fyrir, að hún
legði af stað í brúðkaupskjól sínum,
sem hún hafði breytt víst tiu sinnum,
þá sat hún optast alein úti’ horni, eða
talaði við einhverja húsmóður, er var í
sömu sporum og hún um að allt væri
svo dýrt, og að þjónustustúlkurnar næðu
ekki neinni átt. þ>að hefir verið skemti-
leg viðræða, eða hitt þó heldur.
Piltarnir höfðu flykst utan um
ungu og ógiptu rneyjarnar annaðhvort
úti’ á miðju gólfi eða í herbergjum
þeim, þar sem voru mýkstir og nota-
legastir stólar. pær hvísluðu hver að
annari: „Enn hvað það er leiðinlegt,
að ungu konurnar skuli aldrei geta
talað um annað enn bústjórn og barna-
föt“.
María hafði átt margar vinkonur,
og höfðu þær opt heimsótt hana fram-