Þjóðólfur - 26.01.1884, Blaðsíða 3

11
Svo mörg eru þessi assessorsins orð !
ijg skil nú ekkert í þeirri blindni í þing-
inu, að sjá ekki ina miklu og óumræðilegu
þýðing amtmannaembættanna, þar sem
bæði inn tasti og inn setti amtmaðr tjáðu
þeim hana svo rækilega.
þingið var svo miskunnarlaust að vilja
»skera niðr amtmennina,, sem kallað var,
ogþað án þess að taka tillit til þess, sern
m spartarnir sjálfir báru frarn sér til lífs ogi
§ yona að þjóðin verði ekki svona
ln , ún mun gæta þcss, að það er meira
marka, hvað þeir segja, sem eru sjálfir
pattar í málinu, heldr en óvilhallir menn,
sem ekki hafa haft færi á að taka ástfóstri
við amtmanns-vald, amtmannsúníform og
amtmannslaun1 * *.
Lg sé nu á amtmanns-skrifstofublaðinu,
m adrengr amtmannsins er farinn að
61 a Þ£ðð sma í allan sannleika um þetta
má og vona óg að honum takist nú loks að
ju a svo upp augum þingmanna og þjóðar-
mnar, að þeir og hún sjái, hvar fiskr liggr
mi ír steini 0g kunni að meta það sem
vert er.
Anti-BrodcLr.
— Séra Hjörl. Guttormsson á Völlum
fókk lausn frá embætti í f. m. með 350 kr.
eftirlaunum úr landssjóði.
— 17,300 kr. hefir Skjálfandafljótsbrúin
kostað.
— Jón Gunnlaugsson skipasmiðr skipaðr
vitavörðr á Reykjanesi.
— Ráðgjafinn hefir sent landshöfð. bréf
frá danska konsúluum í Niðarósi þess efnis,
að gufubrœtt meðalalýsi sé nú komið í ó-
venjuhátt verð (alt að 300 kr. tn.), sakir
þess hve lítið var til búið af því í Noregi
síðastl. ár vegna fiskileysis þar og megurðar
á fiski. Kveðr því mikla arðvon fyrir Is-
lendinga að gufubræða lýsi. A sama máli
er konsúllinn í Kristianssand, sem býðst til
að leiðbeina þeim, er vilja útvega sér áhöld
til þessa, en þau segir hann se fremr ódýr.
Vér getum þessa eítir »ísafold«, sem
landshöfðingi hefir skýrt frá því, enda þótt
hann hafi ekki haft ráð á að sýna almenn-
ingi þá nærgætni. eóa oss þá kurteisi að
skýra »þjóðólfi írá þessu.
— Kaupstaðrinn á Hólanesi (eign O. P.
Möllers) brann fyrir jólin (3 liús að
sögn).
og tímbrkofum, sem staðið höfðu í nándinni
var bókstaflega ekið í heilu líki yfir sléttuna
og inu á lóðirnar í inum tilvonandi bœ. Um
kvöldið stóðu tólf hús fullgjör í bœnum, og
mörg fieiri voru komin inn í bœinn, en vant-
aði að eins að setja þau á grunninn. þriðja
daginn voru opnaðar í bœnum nokkrar búð-
ir, nokkur veitingahús og eitt gestahús (hó-
tel). Síðari hlut þess dags var kosin bœjar-
stórn og komið í lag svartholi eða faugahúsi.
Bœrinn hafði fengið. nafnið Mac Gregor.
Nokkrum vikum síðar var bœrinn orðinn
nafnkunnr sem »einn inn blómlegasti í út-
suðrhorni landsins« og auðvitað hafði hann
þegar fengið dagblað út af fyrir sig, sem gat
þess eftir opinberum skýrslum, að síðustu
tvo mánuðina hefði þar frá bœnum verið
fluttir út 15000 »ballar« af baðmull.
[,,Nutiáen“ 18H3].
— Manntal í nokkrum borgum. Eftir
skýrslum þeim, sem til voru ný'jastar i sum-
ar, er leið. var íbúatalan í Lundúnum
3 832 440 sálir, í Parísarborg 2 225 910, í
Berlinni 12225000, ogí Vínarborg 1103 110.
þessir 4 bœir höfðu því til samans 8 283 960
íbúa, eða sem næst tvöfalda íbúatölu við
minstu heimsálfuna (Eyjaálfuna 0: Astral-
landið og Polynesíu), sem hefir 4 232 000
íbúa.
HITT OG þETTA..
Aðsent.
Islenzkr cða tlanskr landsliíífðingi ?
»það liggr í hlutarins eðli, að menn varla
f* 0lmta^ af útlendingi, aó hann hafi
ína °Inna Þekkingu á einkennileikum lands-
g ‘ skapferli þjóðarinnar, og um fram
ban ^ T vDn tilfinnmguna fyrir því, að
n,°f an(hð sð eitt, sem að eins getr átt
r,S a ’ Þe8ar viðkomandi bæði að fortíð
og ramtíð er fast bundinn við hag landsins.
• ana|ega fellr að vfsu saman hagr lands-
og eiginnagr útlendings, sem búsettr, er
an mu, en ef ógæfu ber að höndum, eða
egar ræ ir um að undirbúa eitthvað, sem
yrs getr komizt á eftir laugan tíma, eða
í framHAtUndarhag til að komast bjá óvissu
við *ir *nni’ ^eta menn ekki ávalt búizt
þeim, sem 8Íal£saineitun hjá
v ke”:tvið-
menn hjá sór. (P
IV, 4, bls. 543). ( ed61' H“'
bpiritus asper.
'álmanir og örðugleilca í veginn, svo sem i þess valdi,
!*ð ’ en hefir kannske nauðsynlega leitt af
st°ðu amtmannsins? Ritstj.
jlu ,og allir vita aó engum dómara dettr j
göncm lS U«ta Sér af’ hvað Vitnin blaðra’ heldr ein-
seni8. ,!Vað ”delinkventinn“ (málspartrinn) sjálfr,
°ggstokkinn á að fara, ber fram. Höf.
— Pétr á Grund, sýslunefndarmaðr og
einn helzti merkisbóndi í Borgarfirði,
tengdafaðlr Jónathans á Hálsum, er nú
sagór uppvís orðinn að sauðaþjófnaði ásamt
tengdasyninum (sbr. »þjóð.« Nr. 1. þ. á.).
I Rétt í þessu íréttist, að merkispróíastr-
inn séra þórðr þórðarson Jónassens á
Reykjaholti andaðist um miðnætti milli
13. og 14. þ. m.
Heimskringla1.
--»((-
Hvernig bœir verða til í Ameríku. »þ>ótt
ótrúlegt sé, þá er það satt«, segja þeir ein-
att, sem ljúga. En hversu ótrúlegt, semþað
vírðist, er vér skulum hér frá segja, þá er
það nú engu að síðr dagsanna.
það var að áliðnum degi í septembermán
uði 1881 að það fróttist í sveit einni í ríkinu
Texasí Norðr-Ameríku, að tvær járnbrautir,
sem verið var að leggja, aðra frá austri til
vestrs, hina frá norðri til suðrs, um ríkið,
ættu að mœtast (skerast) á tilteknum stað
þar í sveitinni. Eyrir hádegi daginn eftir
var búið að mæla út til húslóða, strœta og
torga alt ianfhð, sem átti að leggja undir
inn nýja bœ, sem hlaut að myndast þar eins
og hvervetna þar sem járnbrautir skerast.
Urn hádegi var byrjað að halda uppboð á
húsalóðunum, og um kvöldið voru þegar
seldar 422 húsalóðir, er tóku samtals yfir
300 ekrur af landi. Næst dag streymdu
bæði hús og íbúar á lóðirnar. Timbrhúsum
I) Undir þessari fyrirsögn verða jafnaðarlega
teknar upp í „pjóðólf11 (eins og á sinni tíð var í
,,Skuld“) smágreinir um liagi og háttu ýmsra þjóða,
— Ári síðar. Guðmundr ríki vildi byrja að
verzla, en var lítt sýnt um þær sakir; aftr
var Sigurðr séði vanr verzlunarmaðr, en
skorti fé. Guðmundr tók hann því í félag
við sig. — Ári síðar hitti ég Guðmund og
spurði hann, hvernig þeirra félagsskapr
gengi. »Hann er nú slitinn«, svaraði Guð-
mundr og stundi við. «Nú, hverninn lauk
með ykkr?« spurði ég. »Jú, þegar við geng-
um í félagsskapinn, ég og Sigurðr, þá hafði
ég peningana og hann reynsluna. En nú
hefir hann peningana, en ég reynsluna«.
f„Fl Bl.“l.
— Skdlarœða. I brúðkaupi mælti einn af
gestunum þannig fyrir skál brúðgumans:
»Vér drekkum þá upp á velgengni brúðgum-
ans. Hamingjan gefi, að honum megi auðn-
ast að lifa marga slíka daga, sem í dag !« —
það er mælt, að brúðrinni yrði óglatt við
óskina. [»G. & N. H.«]
Bréfaskrína ,,þjóðólfs“.
1. Hr. ritstjóri! — Viljið þér frœða mig
um eftirfylgjandi mál ?— Hver lög leyfa að
dœma málspart til að borga setudómara ?
Tökum dœmi: Setjum bœjarfógeti í Rvík
eigi föður á lífi, sem heiti X. Hann álítr sig
eitthvað áreittan af bœjarmanni, sem heitir
Y, og höfðar mál móti honum. Sökum
venzla verðr fógeti að víkja dómarasœti ;
setudómari verðr sóttr í ánnað lögsagnar-
umdæmi. X vinnr málið, og Y sem sá tap-
andi dœmist til þess, meðal annars, að borga
setudómara ferðakostnað og annan kostnað,
sem af hans fyrirhöfn leiðir. Erjþetta rétt?
Eru lögin jöfn fyrir alla, ef það er dýrara
að eiga í máli við X fyrir það, að X á fógeta