Þjóðólfur - 27.04.1888, Blaðsíða 4

84
Gjöld:
1. Lánað gegn:
a, Fasteignarveði............................
b, Sjálfskuldarábyrgð........................
c, Handveði .................................
d, Ábyrgð sveita- og bæjarfjelaga............
2. Keyptir víxlar................................
3. Keyptar ávísanir..............................
4. Varið til að kanpa konungl. skuldaorjef . . .
5. Endurborguð bráðabyrgðalán......................
6. Útborgað fyrir varasjóð sparisjóðs Reykjavíkur .
7. Endurborgaðir vextir af láni..................
8. Útborgað af sparisjóðsinnlögum................
9. Útborgaðir Vextir af sparisjóðsinnlögum. . . .
10. Kostnaður við bankahaldið:
a. Laun......................................
b. Húsaleiga, eldiviður, ljós og ræsting . . .
c. Bækur, ritföng og prentunarkostnaður . .
d. Ymisleg útgjöld...........................
11. Vextir af:
kr. a. kr. a.
159885 00
18280 00
810 00
8900 00 187875 00
22210 00
457 13
37117 90
40000 00
16 00
< 31 81
152134 67
1036 43
5500 00
470 69
491 47
321 41 6783 57
a. Innstæðufje samlagsmanna í sparisjóðsdeild bankans
til 31. desbr. 1887 ................................. 11430 55
b. Innstæðufje varasjóðs bankans fyrir 1887 .... 269 72
c. Innstæðufje varasjóðs sparisjóðs Reykjavíkur frá 11.
des. 1886 til 31. des. 1887 ............................. 991 88 i2692 15
12. Móti tekjalið 12 færist til jafnaðar........................ 389001 79
13. í sjóði 31. desbr. 1887 ................................. 57126 75
Grjöld alls 906483 20
L. E. Sveiribjörnsson. J’on Pjetursson. Eirikur Briem. 145
Misprentast hefur í óskilakindaauglýsingu íir
Lundareikjadal í 13. tbl. bls. 51. 3. d.: 6. Lambhr.
tvístýft fr. fj a. v., en á að vera: tvístýft fr. h.,
fj. a., stýft v. fj. a. 146
— ^
Tnæstliðnum rjettum var mjer dregið lamb
með mínu marki stýft fj. fr. hægra, sýlt
biti framan vinstra. Kjettur eigandi getur vitjað
verðsins til nndirskrifaðs að frádregnum kostnaði
og samið við mig um markið.
Tungufelli i Lundareekjadal 15. mars 1888
Jón Jónsson. 147
Seldar dskilakindur
í Laxárdalshreppi í Dalasýslu haustið 1887
1. Hvítur sauður 2 vetur, mark: tvístýft framan
hægra biti aptan, tvístýft fr. vinstra. Brenni-
mark S. r. E. Q.
2. Hvítt geldingslamb, mark: sýlt biti aptan hægra,
hvatt vinstra.
3. Hvítt geldingslamb mark: blaðstýft framan
biti aptan hægra, sneiðrifað aptan vinstra.
Eigendur pessara kinda mega vitja andvirðis
peirra, til hreppstjórans í nefndum hreppi til 30.
september pessa árs.
Þorbergstöðum 26. mars 1888.
Kr. Tómasson. 148
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Þorlell'ur Jónsson, cand. phil.
Shrifstofa: á Bakarastíg.
Preutsmiðja S. Eymundssonar og S. Jðnssonar.
74
nokkurn gaum. Þeir Ijetu jafnvel svo, sem þeir sæju
ekki hina hvítu menn, og forðuðust að koma í nokkur
kynni við þá. Jón sagði, að þetta vœri merki um, að
nú hugsuðu þeir til alvarlegra hefnda, og að þeir ljetu
ekki á sjer bera, til þess að geta því betur njósnað um
óvini sína. Hann bað því vini sína, að vera svo var-
kára, sem mest mátti verða, með því að Indíanarnir
mundu sæta hverju færi til að hefna sín. Og það kom
á daginn, að Jón hafði rjett fyrir sjer.
Þrátt fyrir aðvörun Jóns gleymdu hinir smámsaman
ótta sínum við Indíana og gættu sín því ekki svo vel,
sem vera bar.
Einn dag fór Ingibjörg niður að vatnsbólinu að
sækja vatn; sonur hennar, 2 ára gamall, hafði elt hana.
Hún fór aðra leið til baka og varð þannig ekki vör
við barnið. Það leið nokkur tími, áður en Outtorms
litla var saknað, og þegar farið var að leita, fannst
hann dauður, ógurlega lemstraður og höfuðkúpan flegin.
Að þetta vakti sorg og heipt gegn Indíönum, var ekki
furða. Einkum varð faðir drengsins alveg hamslaus.
Hann og mágar lians fóru nú á reglulegar veiðar ept-
ir Indíönuin og feldu marga þeirra. Af þessu leiddi, að
þeir hjeldu burt til vesturs, og að menn vissu loks ekki,
hvar þeir voru, og liugðu sig fyrst um sinn óhulta fyr-
ir þeim.
75
Svo leið og beið til jóla; jólanóttin var komin.
Allt heimilisfólkið hjá báðum húsbændunum var statt
inni hjá Knúti, og ætlaði að setjast að kveldverði. En
í sama bili heyrðust svo voðaleg óhljóð allt í kring um
húsið, eins og allir herskarar myrkranna hefðu mælt
sjer þar mót og æptu nú af öllum mætti. Pierre og
synir hans þutu til dyranna milli húsanna, en þar mættu
þeir Indíönum. Þeir voru þegar komnir inn í hús hans,
því að liann hafði gleymt að loka hurðinni nógu vel.
Nú varð óttalegur aðgangur. — Óhljóð, blót og ragn,
riffla- og skammbissuskot heyrðust í sífellu. og húsið
fylltist með reyk, svo að erfitt var að greina vin frá
óvini. Það heppnaðist loks, að. koma Indíönum út, og
setja slagbrand fyrir hurðina, en þeir höfðu áður getað
kveikt í einhverju þar inni. og veitti erfitt að slökkva
eldinn. En þegar nýbyggjendurnir loks komust, hálf-
kafnaðir af reyk, upp á loptið, sáu þeir, að allra mesti
sægur af Indíönum var úti fyrir, sem reyndu að brjót-
ast inn í húsið. í hálfan klukkutíma stóð nú bardag-
inn með miklum ákafa á báðar hliðar. Indíanar skutu
spjótum inn gegn um skotaugun, og royndu með öllu
mögulegu móti, að ná lífinu af mótstöðumönnum sínum.
En sakir hins stórkostlega mannfalls meðal Indíana,
hörfuðu þeir þó loks burt, og þá þustu nýbyggjendurn-
ir út og hjeldu orustunni áfram undir berum himni, og