Þjóðólfur - 21.06.1889, Blaðsíða 3

107
Ný stjórnarfruuivörp:
18. Um löggæslusamþykktir fyrir kaup-
staði.
19. Um að bannaðar sjeu fiskiveiðar með
botnvörpum.
20. Um bann gegn eptirstæling peninga
og peningaseðla o. fl.
21. Um heimild til að selja jörðina Á
i Kleifahreppi.
Mannalát. 18. þ. m. andaðist upp-
gjafaprestur Magnús Jónsson, síðast prest-
ur á G-renjaðarstað.
Hinn 18. maí andaðist að Goðdöium
Sigriður Stefánsdóttir, ekkja Gruðjóns
Hálfdánarsonar, er síðast var prestur að
Saurbæ i Eyjafirði, móðir sjera Hálfdáns
Guðjónssonar í Goðdölum.
Húnavatnssýslu, 14. jiiní........,Hjeð-
an er fátt frjettnæmt um þessar mund-
ir. Tíðarfarið hefur verið ágætt hjer í
vor eins og alls staðar anuars staðar
norðanlands. Heyfyrningar talsverðar
hjá íiestum eptir veturinn og skepnuhöld
með langbesta móti, og svo mikið leifir
víðast í ám, að mjólka verður af til
þess, að þær skemmist eigi. — Nýlega
hefur Sigurður Sæmundsson haldið hrossa-
markaði hjer í sýslunni og keypt hross
fyrir Zöllner & Co. í Newcastle á Eng-
landi. Hrossin geyma seljendur fyrst
um sinn, þangað til skip kemur að sækja
þau. Yerðið á hrossunum var kring um
50 kr. fyrir flest. — Nokkrir menn aust-
an til í sýslunni hafa pantað vörur hjá
Slimon, eins og að undanförnu. Að öðru
leyti er hjer lítið gert til að bæta versl-
unina, og ekkert varð úr samtökunum
um verslun við kaupmenn, sem stofnað
var til hjer í sýslunni seint í vetur, enda
gengu þau samtök naumast í rjetta stefnu.
— Menn vonast hjer eptir góðu grasári í
sumar, og er útlit fyrir, að margt kaupa-
fólk fái atvinnu norðanlands í sumar, ef
það býðst með góðum kostum. — Það
má telja víst, að sláttur byrji með fýrsta
móti, og ætti því kaupafólk að koma
snemma. — Ágætur afli er nýlega kom-
inn úti í Nesjum á Skaga. — Um 40
Ameríkufarar fóru hjeðan úr sýslunni með
Thyru af Skagaströnd 6. þ. m., en yfir
höfuð er Ameríkuhugur minni hjer nú,
en undanfarin ár“.
Grænlandsför Friöþjófs Nansens.
(Framh.). Loks, kveldið 15. ágúst, lögðu þeir upp
á jökla. Bátana skildu þeir eptir i klettarifu á
hvolfi, og undir þeim púður og högl til nota, ef
þeir skyldu verða að hverfa aptur. „Blikkhox" með
ferðasögu í skildu þeir líka eptir. Nansen óskaði sjer
mikils kulda, svo snjórinn yrði harðfreðinn, en þeir
fengu meiri kulda, en þeir óskuðu. Ef heiðingjar
hafa ekki tekið þetta, þá er það þar enn, og ganga
vist margar tröllasögur um þá Nansen í Austur-
byggðinni. Allan farangur fluttu þeir á 5 sleðum.
Sverdrup og Nansen drógu hinn þyngsta, en hinir
sinn hver. Matar forðinn var: þurrkað nauta-
kjöt og riklingur, kjöt-„hiscuit“ (kökur), harðar
kökur (knækkebröd), hafra-„keks“, lifrapilsa, bauna-
pilsa, smjör, misuostur, „súkkulade“, te, kaffiseyði,
sykur, mjólkurþykkna, kjötmauk, þarfakál. Enginn
dropi af brennivini og tóbak ekki meira en svo, að
þeir gátu reykt eina pípu á hverjum sunnudegi.
Til að sjóða með snjó notuðu þeir „sprit“ og suðu-
vjel. Skíði, snjóskór, skíðastafir, ísaxir, reipi, tvær
bissur, skotfæri, snjógleraugu, hnífar, 2 bollar úr
blikki, verkfæri til að mæla lopthæð, hita o. s. frv.,
ljósmyndavjel, tjald, tvo svefnpoka. Meira en 200
pund voru á hverjum hinna ljettari sleða. Framan
af gengu þeir um nóttina, þvi þá var færðin betri
vegna þýðu á daginn, en svo gengu þeir á dag-
inn vegna kuldans. Miklar jökulsprungur voru yfir
að fára og duttu sumir þeirra upp undir handlegg
ofan í snjóbrýrnar yfir þeim, en björguðu sjer með
því, að smella stöfuuuin flötum. í tvo daga mun-
aði þeim þó upp i móti væri. Svo kom kellirign-
ing og rok, sem kyrsetti þá i þrjú dægur. Vatns-
lausir urðu þeir daginn eptir að þeir lögðu af stað
og drukku alla leið snjó bræddan i suðuvjeliuni og
í blikkflöskum, sem þeir báru inni á brjóstinu. Svo
þyrstir voru þeir, að þeir löptu vatnið eins og hund-
ar, þegar þeir komu að vatnspolli á vesturströndinni.
(Niðurl.).
---oW=>Oö-<o---
104
mun, munu uppskera fyrir það aðdáun og virðingu heims-
ins“.
* *
*
Hawkins andvarpandi: „Er það ekki meira?“
Dixon : „Nei! Finnst yður ekki þetta vera nóg?“
Hawkins: „Það er voðalegt! Að hugsa sjer, að
sonur minn er kvæntur línudansmey!“
Dixon: „Og dóttir mín gipt Ieikara!“
Hawkins: „Hvað ætlið þjer að gjöra? Gjöra þau
arflaus, skilja þau, reka þau burtu?“
Dixon : „Nei, alls ekki. Jeg ætla að fara eptir
ráðum Heralds. En þessir lilaðamenn! Frjettaritar-
inn er líklega í vitorði með börnum okkar. Hvað ætlið
þjer að gjöra? Allir halda, að við sjeum börnum okk-
ar samþykkir og skoða okkur sem hetjur. í stuttu
máli: Jeg læt við svo búið standa og fæst ekki umþað“.
Hawkins: „Þá verð jeg líklega að gjöra það sama,
ef línudansmærin er nokkurn veginn bærileg11.
101
hvað hann gerir. Pað er ákaflega mikið varið í liann.
Aðrir eru að slæpast í leikhúsum, sýningarstöðum o. s.
frv., en það gerir liann ekki. Hann fleygir aldrei pen-
ingum út fyrir slíkt og þvílikt. Jcg var langtum verri,
þegar jeg var ungur. Hann er hyggnari, settari og
skynsamari. Hann hefur litið dóttur yðar ástaraugum,
hefur sannfært hana og hún hefur náttúrlega ekki get-
að staðist það. Eigum við ekki að óska bvor öðrum
til hamingju. Börn okkar eru gipt“.
Dixon: „Það er merkilegt, hversu jeg hef reiknað
dóttur mina skakkt. út. Jeg hefði aldrci trúað, að hún
mundi láta undan. Hún lætur aldrei undan. Og hefði
hún í raun og veru haft ást á leikaramim, eins og þjer
minntust á, hefði jeg orðið að láta undan. En það hef-
ur allt farið betur, guði sje lof“.
Úti á götunni kallar blaðadrengurinn og býður
morgunblöðin til sölu. Hawkins lýkur upp glugga og
segir við drenginn: „Heyrðu, drengur minn, láttu mig
fá Herald. Hvaða blað viljið þjer, Dixon?“—„Tim,-
es“.—„Gott. og vel, láttu mig líka bafa Times. Þarna
hefurðu peningana!“
Dixon: „Jæja, vinur minn, þjer getið þá verið við-
búinn, að sjá í blöðunum grein um flóttann eptir svo
sem hálfsmánaðartíma11.
Hawkins: „Jeg hlakka til þess“.