Þjóðólfur - 11.04.1890, Blaðsíða 4

68
V olta-krossinn,
sem hver maður ætti að bera á sjer frá vögg-
unni til grafarinnar sakir hinna dásamlegu
læknandi verkana, sem honum fylgja, er að
eins ekta, jþegar hver kross er mótaður með
Yoltasúlu; menn eru sömuleiðis beðnir að at-
huga nákvæmlega, að á umbúðirnar utan um
hvern pakka er prentað skráða vörumerkið, sem
hjer stendur fyrir ofan.
Hinn eini ekta Yolta-kross kostar 1 krönu
og er i öskju með leiðarvísi um, hvernig eigi
að nota hann.
Ef þjer þjáist
af
gigt, hjartslætti, mjaðmagigt (ischias),
hrjóstve'ki, svefnleysi, heyrnardeyfu, í-
myndunarveiki, inúttleysi, krömpum, tann-
verk, taugaveiklun eða íluggigt,
skuluð þjer jafnan bera á yður einn af vorum
alkuunu einu ekta
Volta-krossum. oru
Vottorð.
Þakkarorð til þess, sem fundið hefur upp
hinn eina ekta
Volta-kross.
Frederiksberg, 22. febr. ’90.
1 meir en eitt ár hef jeg undirrtaður þjáðst
af húðsjúkdómi, úthrotum og hringormum, sem
þrátt fyrir læknishjálp hreiddist meir og meir
út, og loks um andlitið og hálsinn, hendur og
fætur. Bptir að jeg mörgum sinnum hafði
lesið í ýmsum hlöðum um hið mikla lækn-
andi afl hins eina ekta Yolta-kross, afrjeð
jeg að kaupa einn þeirra í aðalútsölu-staðn-
um Rosenhorggade Nr. 6. Mjer til mikill-
ar undrunar og gleði, fann jeg talsverðan
hata dag frá degi og er nú eptir hálfsmánað-
artíma alheill. Og það er sannfæring mín, að
liinn einiekta Yolta-kross hafi íraunogveru
til að hera segulafl það hið mikla, sem er nauð-
synlegt til lækningar á sjúkdómi þeim, sem
jeg hef þjáðst af. Th. Thorstensen,
Bernstorfsvej Nr. 16.
Kaupmannahöfn.
Útsölumenn eru heðnir að snúa sjer til
Hoved-Depot
for det eneste ægte
V olta-Kors.
Rosenborggade 6. Stuen.
Kjöbenhavn. 205
LeiðarYÍsir til lífsáþyrgðar fæst ókeypis
hjá ritstjórunum og hjá dr. med. J. Jónassen, sem
einnig gefur þeim, sem vilja tryggja líf sitt, allar
nauðsynlegar upplýsingar. 206
Heiðruðu landar og skiptavinir.
Gleymið ekki,
þótt þið kunnið, nú í svipinn, að sjá ýms-
an nýkominn, ginnandi varning hjá hin-
um kaupmönnunum, að ef guð lofar mjer
að lifa, þá kem jeg nú heim næst með
„Lauru“ með mínar miklu og marghreyttu
vörutegundir, sem er úrval frá ýmsum
löndum. Munið eptir, að jeg hef aldrei
beitt neinum brögðum á verslunaraðferð
minni, hvorki með ginnandi, ástæðulaus-
um auglýsingum, táldragandi lántilboðum
nje öðrum þess kyns meðulum.
Hrein eptirkastalaus verslun, hönd sel-
ur hendi. Allt frjálst og óbundið, sam-
boðið frjálst-hugsandi þjóð, varan marg-
breytt og góð, sömu lágu prísarnir fyrir
ríkan sem fátækan.
Með vinsemd og virðingu.
p. t. Khöfn Hotel Kronprinsen 2% 1890.
W. Ó. Breiðfjörð. 207
Fundur í stúdeutafjelaginu laugardagskveldið
12. apríl, kl. 87.2. —■ Pyrirlestur. — Bækur og
hlaðaleifar fjelagsins seldar. 208
Eigandi og ábyrgðarmabur:
ÞORLEIFUR JÓNSSON, cand. phil.
Skrifstofa: i Bankastræti nr. 3.
Prentsm. Sigf. Eymundssonar.
46
sín á meðal og afrjeðu að ráða á mig í baðinu og drepa
mig, og skiptu þegar eigum mínum milli sín; allt þetta
sagði vinur minni Jokkai mjer seinna. Hann var á ráð-
stefnunni og rjeð frá að gera mjer aðför, án þess að
hinir gæfu því gaum. Sterkur svertingi, manna ljót-
astur og illilegastur þeirra er jeg hefi nokkurn tíma
sjeð, tókst á hendur að stytta mjer aldur; hann hafði
einlivers staðar eignast exi og var farinn að hvetja hana.
En jeg var fyrri að bragði, en þeir bjuggust við, og
var komin upp úr baðinu áður en þeir höfðu lokið við-
búnaði sínum, svo að þeir komu ekki fram fyrirætlun
sinni.
Fáa mun furða, þótt mjer eptir allt þetta væri ekki
óljúft að leggja af stað heimleiðis, enda bjóst jeg til
burtferðar og fór frá Herbertdalí lok júnímánaðar 1883.
Jokkai fylgdi mjer. Jeg hafði gefið honum alklæðnað,
sem hann var mjög hreykinn af. Hann hafði upp á síð-
kastið talað mikið um, að sig langaði til að fara með
mjer til Noregs yfir „vatnið mikla“. Þar var hann
sannfærður um, að finna gnægð af mjöli og tóbaki. í
Noregi kvaðst hann ætla að fá sjer konu; hvít yrði hún
að vera, en hann kærði sig ekki um nema eina. Jeg
hafði líka kennt honum að nefna Noreg, landið með
hinum miklu „Qöllum af mat og tóbak.i“, sem hann hugði
þar vera. En förin til sævar varð honum full-löng;
47
hann var þá fyrir löngu hættur við ferðina yfir „vatnið
mikla“ og langaði til að komast sem fyrst aptur til fjall-
anna sinna. Áður en jeg fór út í bátinn, spurði jeg
hann, hvort hann vildi verða samferða til Noregs, én
hann þverneitaði því. Jeg tók í hönd hans að skiln-
aði og kvaddi hann, og var ekki á honum að sjá, að
hann tæki nærri sjer að skilja við mig.
Jeg var bæði hryggur og glaður, er jeg fór þaðan,
hryggur af því að skilja við náttúrufegurð. þessa lands
og af því, að sú tilfinning vakti hjá mjer, að jeg væri
eins og konungur, sem sleppt hefði völdum, svo að jeg
komist að orði, eins og einn frægur ferðamaður; en glað-
ur var jeg af því, að jeg átti að hverfa aptur til þess
mannfjelags, sem betra var en það er jeg kvaddi.
Maöur, sem prjedikar í svefni.
Eptir Hermann Jónasson.
Það eru ýmsir menn, sem hafa eitthvað einkenni-
legt við sig, og einn meðal þeirra er Kristinn Pjeturs-
son á Kjartansstöðum í Skagafirði. Hann er nú 59 ára
gamall. Fyrir 26 árum síðan veiktist Kristinn og var