Þjóðólfur - 22.08.1890, Blaðsíða 3

155
yatn í hann og taka vatnið þannig til neyslu, ept-
ir að það hefur runnið um slor og ýms ðhrein-
indi.
Er ekki heilbrigðisnefndin klögunarverð fyrir
þetta afskiptaleysi ? Fyrir hverjum er að klaga?*
Hver ráð eru til að afstýra þessum sjálfskapaða og
svívirðilega heilsuspilli?
Er nokkur efi á að þessu yrði kippt í lag, ef
aukalæknir fengist hingað?
Síðan eptir hret það, sem kom fyrst í júní mán.,
hefur verið að kalla má ágætistíð. Grasvöxtur í
betra lagi á tíinum, en aptur iakari á engjum.
Nýting ágæt alian júlimánuð, en síðan ágústmán.
byrjaði hafa verið óþurkar. Fiskafli hefur verið
hjer mjög rýr i sumar, en á Sandi og Kefiavík
var allgóður afli fram að slætti, siðan fiskast þar
lítið.
Ólafsvík 8. ágúst 1890.
Húsráðandi.
Embættisprófi við prestaskólaim luku
í gær : eink. stig
Einar Þórðarson .... með 1. 45
Hans Jónsson — 1. 43
Eyjólfur Kolb. Eyjólfsson . — 2. 37
Þórarinn Þórarinsson . . — 2. 33
Jón Árnason — 3. 15
Fjórir stúdentar gengu frá próli.
*) &að er reynandi að skrifa landlækninum um
þetta, sem sjálfsagt gerir ráðstafanir til að kippa
þessu í lag. Annars geta íbúarnir sjálfir með sam-
tökum best bætt úr þessu, ef einhverjir málsmet-
andi menn gengjust fyrir því. Ritstj.
Verkefni í skriflega prófinu:
Biblíuþýðing: Jóh. 16, 7—15.
Trúfrœði: Hvað hefur verið kennt i kirkjunni og
hvað kennir nýja testamentið um gíldi skyn-
seminnar gagnvart opinberuninni ?
Siðfrœði: Að ákveða skylduhugmyndina og síðan
lýsa röngum skoðunum á víðtæki hennar og
dæma um þær.
Rœðutexti: Hatt. 5, 13.—16.
líog'i Tli. Melsteð, cand. mag. í Kaup-
mannahöfn, var i byrjun þ. m. nýkominn
til Khafnar úr 2 mánaða ferð um Noreg,
sem hann fór á eiginn kostnað, til þess
að kynna sjer landið, ýmsa sögustaði, söfn
er snerta sögu o. s. frv.
(xuíiibátur. Sigfús Eymundsson var,
áður en hann fór frá Skotlandi um daginn,
kominn í samninga um kaup á gufubát,
sem ætlaður er til ferða um Faxaflóa. Það
stóð að eins á því að skoða þurfti gufu-
vjelina, til þess að kaupin væru fullgjörð.
S. E. fal öðrum að gera það og borga
bátinn, ef gufuvjelin reyndist góð. Hann
er 45 smálestir að stærð, átti að kosta
9000 kr. Ef af kaupunum verður, er
hann væntanlegur hingað á hverjum degi.
Þingmannskosnlngin í Yestmanna-
eyjum á að fara fram 22. septbr. Eyja-
skeggjar hjeldu fund um kosninguna 20.
f. m. og var helst í orði að kjósa endur-
skoðara Indriða Einarsson; auk hans hafa
boðið sig fram próf. Jón Jónsson í Bjarna-
nesi og sjera Páll Pálsson i Þingmúla;
fleiri eigi tilnefndir í brjefi 12. þ. m. úr
eyjunum.
Mannalát. Að Mælifelli í Skagafirði
andaðist 5. þ, m. rúmlega hálfsjötug að
aldri merkiskonan Sessélja Arnadöttir,
ekkja Þorsteins sál. Þorsteinssonar frá
Úthlíð, er síðast bjó í Reykjavík og dó
1875, móðir þeirra sjera Árna Þorsteins-
sonar prests á Kálfatjörn og Steinunnar
Þorsteinsdóttur, konu sjera Jóns Maguús-
sonar á Mælifelli.
14. þ. m. andaðist hjer í bænum Jó-
hannes Jónsson trjesmiður, fæddur 3. apríl
1820.
180,000 kettir voru seldir á uppboði í Liver-
pool í vetur. Þeir voru dauðir en ekki lifandi, og
er saga að segja frá þvi, hvernig þeir voru þang-
að komnir. Maður nokkur suður á Egyptalandi,
sem var þar einn góðan veðurdag við vinnu úti
við, dumpaði niður i holu í jörðina; þegar hann
fór betur að gæta að, fann hann að þar voru neð-
anjarðargöng, sem láu inn í ótal herbergi, sem
voru hvert inn af öðru neðanjarðar. Yeggirnir
voru alsettir hyllum, og á þeim lágu einhverjir
hlutir þúsundum saman. Maðurinn tók einn af
þeim og skoðaði; þetta voru þá kettir, smurðir á
sama hátt, eins og Fornegyptar smurðu líkin, og
120
Kramparnir hættu, en í þeirra stað kom hitasótt
(feber), sem ekki hætti, fyr en lífskraptarnir voru
þrotnir.
Það varð ekkert af för fógetans til höfuðborgar-
innar. Það var að eins konan hans, sem ferðaðist, ekkj
þangað, heldur til eilífðarinnar og dauðans höfuðstaðar.
„Guðdómur Selmu“ var ekki mönnunum sinnandi —
það var ekkert eptir af guðdómsljómanum; hann hafði
Selma tekið með sjer í gröfina. Hinn óhamingjusami
ekkjumaður var sem örvita; örvinglaður fór hann aptur
og aptur að leiði hennar; örvinglaður sneri hann þaðan
aptur.
Segið ekki, að það sje þögn í heimkynnum hinna
auðu. Hinir dauðu geta talað; og það, sem þeir segja,
gengur í gegn um merg 0g bein. Um sjerhvað gott
til ort,|s ot)a æt)ts» sem þú hefur svarað með illu í orði
eða verki, tala hin minnstu strá í leiði hinna dauðu, hin
minnstu korn i hinni dökku mold. Lifðu þess vegna
þannig með hinum lifandi, að þú getir án angistar talað
við hina danðu!
117
inni og gert óhrein fötin sín . . . í þeim fötum gat jeg
ekki látið hann fara af stað . . . öll önnur föt hans
voru niður í koffortinu, svo jeg mátti til að fá það
upp hingað aptur . . . en jeg er rjett að segja búin“.
„Það er þjer að kenna, að þú getur ekki farið
þessa ferð með mjer“, tók hann fram í og gekk út.
Með meiri óró og angist en hægt er að lýsa flýtti
hin unga kona sjer, það sem henni var lífsmögulegt og
óðara hafði hún klætt drenginn, sett dótið niður í kof-
fortið og læst því. En klukkan sló 12, og í sama
augnabliki heyrðist vagninn fara af stað. Börnin hlupu
hágrátandi út að glugganum. Móðir þeirra fór á eptir þeim
oíurhægt, gekk á tánum út að glugganum og hjelt niðri
í sjer andanum. Hún kom nógu fljott út að gluggan-
um, til að sjá á eptir vagninum.
„Þið megið ekki gráta, börn“, sagði hún, skjálf-
andi eins og hrísla, „faðir ykkar fer ekki frá okkur . . .
hann kemur bráðum aptur“.
Vagninn hvarf úr augsýn. Selmaopnaði gluggan og
teygði sig út um hann og horfði í áttina á eptir vagn-
inum, varð æ fölari og fölari og þrýsti hendinni fast að
hjarta sjer. Nú heyrði hún ekki lengur til vagns-
ins.
„Veslings litlu börnin!“ sagði nú Selma og hnje
niður á gólfið, þar sem hún tók bæði börnin í faðm