Þjóðólfur - 18.08.1891, Qupperneq 4

160
þökmin af sveitarsjóíli 25—75 kr. árlega,
ef gjaldendnr samþykkja, á sama liátt og
fyrir er mælt í 1. gr.
3. gr. Samþykki það, sem um er rætt
í 1. og 2. gr., gildir íyrir 3 ár í senn.
4. gr. Sjerliver ágreiningur, er rísa kann
út af lögum þessum, lieyrir undir fulln-
aðarúrskurð sýslunefndar.
Fjárlaganefml cfri dcildar leggur til
að færa styrkinn til búnaðarfjelaga niður I
í 12000, að netna burtu 1000 kr. styrk til j
fjenaðarsýninga, að færa styrkinn til þil-
skipaábyrgðar á Vestfjörðum úr 4000 nið-
ur í 3000. að veita 3000 til vegfræðings
að eins síðara árið, veita fyrra árið 2400
til að koma tvcim svifferjum á Hjeraðs-
v.ttnaósana í Skagafirði, vill kljúfa styrk-
inn (21000) til strandferða þannig í sund-
ur: til strandferða allt að 18000 og þar
að auki 3000 með því skilyrði, að strand- .
ferðnnum sje í öllu ltpgað samkvæmt þings-
ályktun alþingis. leggur til að veita eng-
an styrk til gufubáts á Breiðatirði, en að
eins 2400 til hvers ltinna gufubátanna, að
fella burt alla fjárveiting til skólaiðnaðar,
veita stórstúku íslands 200, færa ferða-
styrk til Ásgeirs Blöndals niður í 1200,
styrkinn til Boga Helsteðs niður í 600,
veita tanulækni 0. Nickolin 500 til að
halda áfram tanntækningum hjer á landi
og 500 til Björns Ólafssonar læknis á
Akranesi til að lialda lijer áfram augna-
lækningum, nema burt styrkinn til Torf-
hildar Holm og skáldlaun til Matth. Joch-
umssonar, en í þeirra stað bæta upp Ak-
ureyrarbrauðið til bráðabirgða um 600
gegn því, að presturinn í Grundarþjngum
njóti lcigulausrar ábúðar á kirkjujörðinni
Hrafnagili.
Fallin frumvörp, þessi öll í efri deild:
28. um amtrskipunina með 6 á móti 4.
29. um lögaldur. 30. um fjölgun þing-
manna. 31. um stofnun ullarverksmiðju.
32. um afnám aintmannaembættanna með
8 á móti 3. 33. um vegi (frv. Jens Páls-
sonar) með 9 á móti 2.
Stjórnarskrárbre.ytiiig-arfrv. Gr. Tliomseas.
Það er ekki nákvæint, sem stcndur í síðasta blaði,
að það hafi fallið; 1. gr. var samþykkt, 2. gr. var
felld með 6 á mðti 5, en þá tðk flutningsm. frv.
aptnr.
^ scx undanfarin ár hef jeg þjáðst
af megnum veikindum á sálinni, og hef
jeg brúkað ýms meðul, en ekkert hefur
dugað, þar til nú fyrir 5 vikum, að j g fór
að brúka „ Klna-lífs-elexír11 Vahlemars Pet-
ersens frá Friðrilcshöfn, brá þá strax svo
við, að jeg fór að geta sofið reglulega, og
þcgar jeg var búinn að brúka 3 fiöskur,
var eg orðinn talsvert betri, og hef þá
von, að jeg með áframhaldandi brúkun
verði albata, þetta er mjer sönn ánægja
að votta.
Staddur í Eeykjavik 12 Jání 1891.
Pjetur Bjarnason
frá Landakoti.
Yottorð þetta er gefið af fúsum vilja
og fullri ráðdeild.
L. PáJsson,
283 prakt. lœknir.
Dr. Bolilen lækuisráð og hjeraðslæknir
í Gotha ritar:
Af þeim læknisfræðislegu athugunum,
sem jeg hef gjört, get jeg fyrir mitt leyti
mælt mjög mikið mcð Brama-lífs elexír
Mansfeld Bullner & Lassens.
Gotha. I)r. Bohlen. -
Einkenni á vorum eina ekta Brama-lífs-elixir
eru firmnmerki vor á glasinu og á merkiskildin-
um á miðanum sjest blátt ljðn og guilhani, og
innsigli vort WB &Lí grænulakkier á tappannm.
Alans/eJd-Búllver & Lassen,
sem einir búa til hinn verðlaunaöa Jirama-lifs-elúcir
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Eörregade No. 6. 284
Eigandi or ábyruöarinaöur:
ÞORLEIFUR JÖKSSON, cand. phil.
Skrifsto/a: i BankaBt.ræti nr. 3.
Fj elagsprentsmiöj an.
126
I.
Þriðjudagskveldið í 10. viku vetrar árið 1751 var
dimmt veður og drungalegt. Frost var lítið, en hríðar-
kampar ofan í fjöllin, og Iopt þykkt. Nokkur stormur
var úti, og skúf að eins. Snjórinn var lítill.
Það var hjer um bil hálfrokkið. Jón bóndi Guð-
mundsson í Sveinshúsum, einni af mörgu hjáleigunum hjá
Möðruvöllum í Eyjafirði fctaði á móti hríðinni út fyrir
ofan göturnar, þangað til liann var kominn út á túnið
í Kálfagerði, þar sem sagan segir, að Guðmundur liinn
ríki hafi látið ala kálfa sína.
Hann stefndi að lambhúskofa, sem þar var á tún-
inu; kofinn var lágur og hrorlegur, og heykumbl við,
mjög fallið inn. Hann gekk að dyrunum, og aðgætti
hvort aptur væri hurðin; svo var, en ckki bundið aptur,
heldur var að eius hallað aptur, og lagður torfuskækill
að hcnni að innan.
Jón ýtti á hurðina, og gekk hún upp þegar. Þegar
hann kom inn í kofann, var hann svo lágur, að Jón
gat ekki staðið þar upprjettur, eg var hann þó ekki
meira en meðalmaður á hæð.
„Hjer sje guð — er hjer nokkur?11 spurði Jón í
dimmum rómi, er liann kom inn á kofagólfið.
„Gnð blessi þig — livað ertu að fara nú, Jón“,
sagði heldur unglingsleg rödd innan úr kofanum. Kom
127
þar fram maður á að giska á tvítugu, og tók í hönd
Jóni, og heilsaði honurn.
„Jeg ætlaði að finna þig hjerna Jónki“, svaraði
Jón aðkomni, „cf þú væiir ekki kominn inh — jcg ætla
að halla aptur kofanum — það þarf enginn að vita, að
jeg er að finna þig hjerna“.
„Hvcrn djöfulinn ætl’ þú svo sem viljir mjer -
jeg vil nú sem minnst við þig eiga síðan þú reyndist
mjer eins og þú gerðir í haust með klyfjarnar niðri á
bökkunum“.
„Ekki að vera að tala um það Jónki minn — eða
hefur þjer ekki faliist á þinn part úr þeim? — við
sluppum nú grýti laglega úr því, að það skyldi aldrei
komast fyrir sýslumann“.
„Það áttu mjer að þakka, þinn deli, eða heldurðu
að Páll í Skriðu hefði ekki ráðið við þig einsamlan,
þegar liann har það upp upp á þig í vetur?“
„Já, þú snorir hann fallega niður, enda gerðum við
hann svo smeikan þá, að hann þorir varla að eiga við
mig framar“.
„En þú veist að jeg átti kiyfjarnar einn, bæði fisk-
inn og mjeiið og kútinn, því að jeg var húinn að ná
þeim áður en þú komst“.
„En jeg vissi þú stalst þeim, og það var mjer
nóg. — En af því jeg voit að þú ert svoddan snillingur