Þjóðólfur - 04.12.1891, Blaðsíða 3

235
mikíð og straumliart, fullt af íiskum og
krókódílum; það rennur mörg hundruð
mílur eptir frjósömum engjum; en það
rennur þó ekki út í hafið, heldur hverfur
niður í jörðina, nokkrar mílur frá ind-
verska hafinu. í Kentucky í Ameríku er
fljót, sem rennur 300 fet niðri í jörðinni
og er 30 feta breytt og 40 feta djúpt. —
í Derbyshire í Englandi eru tvær smáár,
Hamos og Manifolg, sem renna báðar að
hæð einni; þar hafa þær grafið sjer far-
veg í gegn um og koma fram hinu meg-
in undir hæðinní.
Blað á ensku eru þeir Porlákur Jolin-
son kaupmaður og Björn Jónsson ritstjóri
farnir að gefa út, til þess að vekja eptir-
tekt útlendinga á íslandi og reyna að
hæna hingað útlenda ferðamenn. Blaðið
heitir The Tourist in lceland, á að koma
Ú1; einu sinni í mánuði, hvert nr. 8 bls.
Syrsta blaðið fyrir janúar 1892 út komið
og sent með síðasta póstskipi víðsvegar um
keim.
Dáinn 28. f. m. merkisbóndinn Nikulás
Jonsson í Norðurkoti í Vogum á 77. aldurs-
ári.
f Hinn 23. f. m. andaðist hjer í bænum
húsfrú Anna Katrín Þorsteinsdóttir á 48.
aldursári; hún var vel gefin kona bæði
til sálar og líkama. a.
Otull og- giptingar. Maður, sem átti sjö gjaf-
vaxta dætur, glataði viljandi brjefi, þar Bem sagt
var frá því, aö hann ætti 7 skeppur af gulli geymd-
ar í kjallaranum heima hjá sjer. Að 5 mánuðum
liðnum voru allar dætur hans giptar.
Spakmæli. Gæfan er þar sem menn finna hana,
en sjaldan þar sem menn leita hennar.
Hvernig sem mann hafa aflað sjer auðs síns, þá
hafa menn þó jafnan í heimsins augum breytt bet-
ur, en ef menn hefðu tapað honum.
Menn nota samviskuna eins og eineygður maður
notar gleraugu sín — ekki nema að hálfu.
Eitt er erfiðara en að yrkja góð kvæði, og það
er að selja þau.
í reikningi, sem málflutningsmaður gaf manni,
sem hann hafði flutt mál fyrir, stóð meðal annars:
Yaknað á næturþeli og hugsað um málið 10 kr.
Fyrirspurnir og svör.
1. Jeg er daglaunamaður og vinn yfir voriö og
sumarið i sama stað og i sömu sveit scm svarar
5 mánuðum af árinu. En hinn tímaun af árinu
er jeg vistráðið hjú í annari sveit og fór þangað
seint í október. Til hverrar sveitarinnar ber mjer
að gjalda útsvar til fátækra? Eða er það rjett,
að jeg greiði útsvarið i báðum?
Svar: Aukaútsvarið ber að greiða í báðum
hreppunum, en vitanlega í hvorum hrcppnum að
eins tiltölulcga eptir þeim tíma, sem spyrjandi hcf-
ur haft fast aðsetur í hvorum þeirra fyrir sig (sjá
lög 9. ág. 1889 um viðauka við lög 9. jan. 1880);
2. Eru námsmenn í hvaða handverki sem er
skyldir til að vinna lengur en frá kl. 6—7 eða
7—8, eða álíst það ekki heill dagur?
Svar: Það verður að fara eptir þeirri venju, sem
tíðkast þar sem nemendurnir eru í kennslu eða
námssamningi, hafi hann verið gjörður.
Enginn nema W, Ó. Breiðfjörð,
Hver hefur eins stórt, gott, og marg-
breytt úrval af kamgarni, klæði, búkskinni,
duffeli, og alls konar fataefnum? Hver
hefur eins stórt úrval af' hálstaui, krög-
um, flibbum, manchettum, slifsum, löngum
og stuttum humbúgum og slaufíum? Hver
hefur eins skrautlega og margbreytta liluti
á jólaborði? (Fyrirsögnin vísar á svar-
ið). 439'
Rahbeks Allé ölið.
Af þessu kröptuga, nærandi
og styrkjandi ágætisöli hef
jeg nú nógar birgðir; ótelj-
____ andi hrós-vottorð frá þeim
kring um landið, sem fengu ölið hjá mjer
í sumar, hafa komið til min með öllum
ferðum í haust.
440 W. 0. Breiðijjörð.

188
ugri sem kvennmaðnr, prýddur með pislarvættiskórónu
sjálfsafneitunarinnar.
Chicago.
Borgin Chicago í Illienois í Bandafylkjunum í Am-
eríku brann, eins og kunnugt er, 1871 til kaldra kola,
Ofl hefur síðan risið úr rústunum, margfalt fegri og
auðugri en áður. Þar á að halda liina miklu heims-
sýningu 1893, og vekur því borgin nú enn meiri eptir-
tekt en áður.
Það er mikilsvert fyrir borg í jafnvoldugu og auð-
ugu landi eins og Ameríku að vera valiu úr öllum öðr-
um borgum til þess að halda þar heimssýningu. Sjö
borgir kepptu um þennan heiður: New York, Washing-
ton, Boston, Fíladelfía, Chicago, St. Louis og New
Orleans, en Chicago varð hlutskörpust, og er það al-
menningsálit, að það hafi farið að maklegleikum.
Ohicago er fyrirmynd meðal ameríkskra borga. Fyrir
60 árum voru íbúarnir þar ekki nema fáeinar hræður,
185
nú, þegar hún var horfin um aldur og ævi. Hún lok-
aði sig inni og tók ekki á móti neinum, ekki einu sinni
unnusta sínum. En hún skrifaði honum litlu síðar og
leysti liann frá heitorði hans við sig eða með öðrum
orðum, hún afsalaði sjer sjálf þeirri hamingju, sem hún
átti í vændum í lijónabandi við liann, en nú skoðaði
liún það ómögulegt. — Ómögulegt, þótt kjarninn væri
liinn sami og það að eins væri skurnið, sem skemmt
var.
Alma hafði litið rjett á málið — hinir tilfinningar-
næmustu menn eru einnig opt hinir skarpskyggnustu: —
hinn ungi kaupmaður dáðist mjög að þessari göfuglyndu.
stúlku, en tæpu ári eptir fjekk hann ást á snnari stúlku
og trúlofaðist henni.
Alma stofnaði seinna barnaskóla handa stúlkubörn-
um, þar sem hennar hreina og fagra sál hafði hin
bestu áhrif á börnin, sem henni var trúað fyrir. Jeg
kom stundum til hennar til þess að biðja hana að
taka í skólann börn, sem jeg hafði verið beðinn að
koma þar fyrir. Einu sinni — jeg gleymi því aldrei —
sat jeg lengi og talaði víð hana. Hún var þá um 25
ára gömul. Hið fagra andiit liennar var eins og brot-
inn spegill, sem þó enn kastar geislum frá hverju broti
og hverri flís.
Hún hafði tvö herbergi; hið ytra notaði hún fyrir