Þjóðólfur - 20.05.1892, Blaðsíða 3

95
DÁNARSKRÁ.
Kristján Jónsson, bóndi á Ytri-Rauða-
mel í Hnappadalssýslu, bróðir Jóliannesar
snikkara í Reykjavík (f 1890), andaðist
24. apríl. Hann var einn kinna merkari
bænda þar vestra.
Gnðríin Jóhannesdóttir (bónda í Helg-
árseli í Eyjafirði Halldórssonar og Rósu
Bjarnadóttur) andaðist á Sigríðarstöðum í
Ljósavatnsskarði á páskadagsmorguninn
(17. apríl). Hún var fædd í Helgárseli 8.
apríl 1819, giptist 1839 Jóni bóndaBjarna-
syni í Leyningi, er dó 1845; áttu þau
saman 3 börn, einn son, er dó ungur, og
2 dætur, er lifa: Elizabet kona Skúla óðals-
bónda Kristjánssonar á Sigríðarstöðum og
Rósa kona Þorsteins Thorlaciusar hrepp-
stjóra í Öxnafelli. Aptur giptist Gruðrún
Þorsteini bónda Sæmundssyni i Melgerði
(bróður Ara Sæmundsens á Akureyri).
Hann dó 1865 og áttu þau hjón 3 börn
og dóu 2 þeirra ung. Guðrún sál. var
gáfuð, guðhrædd og mesta þrek- og dugn-
aðarkona. (P- J-)-
Sigríður Þorsteinsdóttir, kona Einars
bónda Erlendssonar á Víðivöllum í Fnjóska-
dal, andaðist 17. marz. Hún var dóttir
merkismannsins Þorsteins hreppstj. Gísla-
sonar á Stokkahlöðum og síðari konu hans
Sigríðar Árnadóttur frá Vöglurn Sigurðs-
sonar. Meðal systkina hennar var Dóm-
hildur kona Ólafs Briems á G-rund (móðir
séra Valdimars Briems og þeirra systkina)
og voru þær Sigríður tvíburar. Af börn-
um Sigríðar lifa 2 synir, Jóhann bóndi á
Víðivöllum og Gunnlaugur bóndi í Fjósa-
tungu. Hún var mesta sómakona, vel
gáfuð og guðhrædd. (P. J.).
Hildur Melsteð, dóttir Jóns prófasts Mel-
steðs (f 1872) og frú Steinunnar (f 1891)
Bjarnadóttur (amtm. Thorarensens), andað-
ist í Klausturhólum eptir langvinnt heilsu-
leysi 12. þ. m., á 30. aldursári (f. 30. jan.
1863).
Elín Helgadóttir ekkja Jóns gullsmiðs
^ Ökrum í Hraunhreppi Eyjólfssonar (dbrm.
í Svefneyjum Einarssonar), andaðist hér í
bænum 9. þ. m. rúmlega hálfáttræð (f. 1816).
Hún var dóttir Helga lireppstjóra Helga-
sonar í Vogi (f 1852) og Ingibjargar Jóns-
dóttur aðstoðarprests í Hítarnesi (f 1792)
Sigurðssonar prests 1 Stafkolti Jónssonar.
Áf 4 börnum hennar lifa 3: Helgi kaupm.
1 Reykjavík, Eiríkur Kuld snikkari og
*n&ibjörg.
Guðrún Bernliöft (Ólafsdóttir f kaup-
manns í Hafnarfirði Jónssonar og Kristínar
Ólafsdóttur Þorvaldssonar), kona Daníels
Bernhöfts bakara, andaðist úr brjóstveiki
hér í bænum í gærmorgun 27 ára gömul,
einkar siðprúð kona og vel látin af öll-
um, er henni kynntust. Þau hjón áttu
einn dreng, er lifir.
Óverðskulduð árás.
í 9. tölubl. „Fjallkouunnar“ þ. á. er grein frá
ritstjðra hennar um hirðuleysi pðstafgreiðslumanna,
sem einnig er nokkurs konar harmagrátur yfir þyí
eignatjóni, sem liann bíði fyrir vanskil á blaðinu,
og sem hann álítur ómótmælanloga okkur póstaf-
greiðslumönnum að kenna. Samt tilnefnir ritstjór-
inn ekki nema 2 þessa alveg bersyndugu póstaf-
greiðslumenn, nefnil. póstafgreiðandann á Höfða á
Völlum, sem er eg, sem rita þessar linur, og Hrút-
firðinginn, sem afgreiðir á Stað, og tilfærir rit-
stjórinn i grein sinni, hversu mikið hann sé búinn
að eyðileggja af „Fjallkonunni" þegar það sé reikn-
að til peninga. Það atriði kemur nú ekkert mér
við, og eg voná, að Hrútfirðingurinn svari fyrir sig.
Hvað áhrærir tjón það, sem haun þykist bíða fyrir
hirðuleysi mitt, þá tilfærir ritstjórinn alls enga
upphæð á því í grein sinni. Það getur máske ver-
ið svo rnikið, að hann eigi bágt með að koina töl-
um yfil’ það. Ritstjórinn segist liafa mjög sterkan
grun á mér fyrir hirðuleysi í póstafgreiðslustörfum,
og óskar, að eg sé klífðarlaust rekinn frá þeim
starfa, þvi umkvartanir komi úr nágrenninu um
vanskil blaðanna. Eg fyrst og fremst lýsi nú
þennan áburð ritstjórans, hvað mig snertir, ósann-
indi, og því ástæðulausan og mér liggur við að
segja illgirnislegan óhróður. í öðru lagi skora eg
á ritstjóra „Fjallk.“ að auglýsa tafarlaust í blað-
inu nöfn þeirra manna hér úr nágrenninu, sem
kvartað hafa undan því, að vanskil, sem þeir kunna
að verða fyrir á‘„Fjallk.“, væru afdráttarlaust
mér að konna.' Það er liklegt, að hann geti þetta
og geri, en ef hann getur það ekki, þá virðist það
nokkuð rustaleg ósvífni að snara ástæðulaust út á
prenti svona svertandi grunsemdum; auglýsi hann
nöfn mannanna, þá er hann laus við frekari jögun
trá minni hálfu í bráðina, þvi þá á eg aðganginn
að þeim, og eg þekki svo vel Héraðsbúa, að þeir
eru svo góðir drengir, að þeir kannast við orð sín
í þessu tilliti, en auglýsi hann ckki neitt, þá legg
eg á dóm lesendanna, hvernig ritstjórinn er stadd-
ur í þessu máli. Það er ofur einfaldlegt í grein
ritstjórans, að beina þvi að mér, að vanskil þau,
sem kunna að eiga sér stað i Fljótsdalshéraði, séu
mér að kenna. Skjddi hann halda, að eg notaði
„Fjallk.“ sjálfur til mins brúks eptir að hún er
hingað komin, eða eg sé nokkur skuld i þvi, þó að
einhver eintök af blaðinu hafi dagað uppi á leið-
inni af þeim einfóldu orsökum, að umbúðirnar hafa
bilað í póstskrínunum, svo ómögulegt er að vita,
liver átt hafi að vera inóttakandi, því þótt gengið
sé frá i póstskrinunuin með allri vaudvirkni, þá get-
ur þó auðveldlega atvikazt að svo íari, en hingað
hefur þó ekki komið neitt af Reykjavíkurblöðun-
um, sem eg hef ekki getað komið til skila fyrir
þær orsakir. Það segir sig sjálft, að á meðan
aukapóstar voru nærri engir hér á Héraðinu, þá
hef eg orðið að senda blöðin frá mér, sem menn
kalla á skotspónum, og get því ekki beinlínis um
það sagt, hvort þau hafa öll komizt til skila, sem
hingað hafa komið, þó eg voni að svo hafi verið,
en mér hefur ekki fundizt það vera á minni ábyrgð
að gera meira en mitt ítrasta til, að þau kæmust
til skila eins og eg þykist hafa gert. En það ber
opt við, að blöð, sem ekki geta gengið héðan með
aukapóstum eða aðalpóstuin, liggja hér um tíma,
af því að eg fæ ekki umfarendur til að bera þau
áleiðis, því þeir þykjast ekki geta það eða vera
skyldugir til þess og hafa eigendurnir optast vitjað
blaða sinua sjálfir.
Eg hef sterkan grun á því, (svo eg brúki orð
ritstjórans), að vanskil á Reykjavíkurblöðuuum hér
eystra, ef þau eru tilfinnauleg, eigi sumpart rót
sina að rekja til þess, að blaðamenn í Reykjavík
hafa vist opt að sumarlagi sent blöð sín með ýms-
uin skipurn hér austur um land, og þau hafa, að
minnsta kosti sum, aldrei komið í þessar ómildu
liendur póstafgreiðslumanna, heldur verið sett upp
sem annað „fragtgóss“ í sölubúðir og knæpur, og
þar hafa þau liaft hvild og góðar náðir, þar til
eigeudurnir liafa rekizt á þau af tilviljun, og mér
þætti ekki nema líklegt, þótt sumt af þeim hafi
aldrei komið til skila.
Höfða 22. april 1892
líenedikt Rafusson.
Aths. ritstj. Eins og það er bein skylda blað-
stjóranna að finna alvarlega að vanskilum blaða, er
þau ganga fram úr hófi, eins er það sanngjarnt,
að þeir póstafgreiðslumenn, sem þykjast bornir fyrir
rangri sök, fái aö bera hönd fyrir höfuð sér, svo
að þeir geti sýnt fram á, að vanskilin séu ekki
þeim að kenna, þvi að þá má búast við, að aðrir
leitist við að leysa starf sitt scm samvizkusamleg-
ast af hendi og forðist að gefa höggstað á sér.
Hvað Þjóðólf snertir, hefur hann aldrei oss vit-
anlega vcrið sendur sem „fragtgóss“ með skipum,
hvorki til Seyðisfjarðar né auuara hafna, heldur
ávallt sem póstflutningur, er áreiðanlegir menn á
hverri höfn hafa veitt viðtöku og sent svo út frá
sér, og að því er snertir þann heiðursmann, er
veitt hefur og mun framvegis veita Þjóðólfi við-
töku á Seyðisfirði, þorum vér óhætt að fullyrða, að
hann muni gera sér allt far um að koma blaðinu
greiðlega til skila frá sér upp um sveitirnar. Þjóð-
ólfur liggur því alls ekki í geymsluhúsum eða sölu-
búðum á Seyðisfirði hirðingarlaus, þangað til eig-
endurnir rekast á hann (um hin blöðin er oss ó-
kunnugt).
Aíli er fremur álitlegur hér um slóðir þessa
dagana svo að útlit er fyrir, að vorvertíðin bæti
upp vctrarvertíðina hér við Faxaflóa, enda munu
margir hafa þess þörf eptir hið langvinna fiskileysi
að undanförnu. Þilskipaafli hefur orðið dágóður.
MeBt öíluðu tvö skip G. Zoéga & Co. („Margrét1*,
skipstj. Guðm. Kristjánsson, og „To Yenner“, skipstj.
Jón Þórðarson) 22,500 af vænum fiski hvort.
Yeðurátta hefur verið all-kaldranaleg langa
liríð, er eflaust stafar af hafísnum, sem að minnsta
kosti mun landfastur á Austfjörðum og eflaust ein-
hverstaðar við Norðurland, þótt áreiðanlegar fregnir
um það hafi ekki nýlega hingað borizt.
Leiðrétting. 1 dánarskránni i siðasta blaði
stendur, að Sveinn faðir Sveins búfræðings hafi búið
á Brekkuborg í Breiðdal, en á að vera á Brekku-
borg í Mjóafirði, sem er nýbýli.