Þjóðólfur - 09.12.1892, Síða 3

227
Yalþjófsstað og séra M. Blöndal í Vallanesi haíi
yerið boðið, að leita um sættir milli Seyðfirðinga
og séra B. Þorlákssonar á Dvergasteini. Daglega
er vonast eptir cand. jur. Einari Benediktssyni tii
að dæraa dómarabókarmál sýslum. Thorlacius og rit-
stjóra Skapta Jósepssonar, er flestum þykír óþarft,
og óttast að landssjóður bíði tjón af. Er það illa
farið; í þessu harðæri þarf bæði að spara þjóðeigu-
ir og fé einstaklinganna, þótt þrætuugar gái þess
eigi.
Eiðaslcólinn. Á honum eru uú 11 neraendur,
og mun það nóg, þegar gætt er að efnahag og bú-
stofni skólans. 1 vor voru byggð 3 fjárhús, er
taka 190 kindur, og hlaða fyrir rúma 100 hesta
af heyi. Heyfengur skólans var í betra lagi eptir
grassprettu og tíðarfari, um 700 hestar“.
Fiskisamþykktarfundur. Eins og áður
er getið hér í blaðinu hafði meiri hluti sýslunefnd-
ar Kjósar- og Gullbringusýslu á fundi 3. f. m.
samið frumv. til breytingar á lóðarsamþykktinni
(að öllum skyldi heimilt að nota lóð allt árið).
Þetta frumvarp var lagt fyrir héraðsfund á Vatns-
leysu suður 1. þ. m. og varð þar niðurstaðan sú,
að þessi nýja breyting sýslunefndarinnar var felld
með 98 atkv. gegn 4. Svona var almenningsvilj-
inn nú.
Gufubátsmálið. Nú þykja allar líkur fyrir,
að tilboð Fr. Fischers stórkaupmanns um að lialda
uppi gufubátsferðum á Faxaflóa fái einna beztan
byr. Hefur bæjarstjórn Keykjavikur á fundi 1. þ.
m. tekið vel í málið og gert ráðstafanir til að fá
sýslurnar hér við flóann til að leggja fram ásamt
sér þær 2500 kr. fyrra árið og 2000 kr. síðara
árið, er Fischer krefst að fá til að halda gufu-
bátnum úti (auk 3000 kr. styrks úr landsjóði hvort
árið). — Á þetta nauðsynjamál verður síðar minnzt
rækilegar hér í blaðinu.
Skipstrand. í ofsarokinu á fóstudagskveldið
2. þ. m. slitnaði upp hér á höfninni „skonnortan11
Andrea frá Flatey (skipstj. Bjarni Thorarensen), að
mestu leyti eign J. Guðmundssonar verzlunar. Kak
hana að landi skammt fyrir innan „Batteri11, en
skipverjar, 4 alls, björguðust með naumindum í
skipsbátnum á streng, enda var næg mannhjálp
fyrir. Vörur, sem í skipinu voru og sendingar,
sem f'ara áttu til Flateyjar, skemmdust að mestu.
Uppboð á skipsskrokknum og nokkru af kolum
verður haldið á morgun.
Póstskipið „Laura“ komst héðan okki fyr
en á sunnudagskveldið 4. þ. m. sakir ofsaroks
frá því á föstudagsmorgun, að hún var ferðbúin.
Með henni sigldu margir kaupmenn og auk þess
fröken Ólafía Jóhannsdóttir héðan úr bænum.
Nýdáinn er merkisbóndinn Sigurður ísleifs-
son á Barkarstöðum í Fljótshlíð, háaldraður. Með
konu sinni, Ingibjörgu systur Tómasar prófasts
Sæmundssonar, átti hann 10 börn, er upp komust,
en þau eru: Ingibjörg fyrri kona Jóns bónda Sig-
urðssonar á Syðstu-Mörk, Sigurður bóndi á Selja-
landi, ísleifur í Ameriku, Helga ekkja Helga Jóns-
sonar i Árbæ í Holtum, Guðbjörg kona Sigurðar
Ólafssonar i Butru, Ólöf kona Kristjáns Jónssonar
i Marteinstungu, Tómas á Barkarstöðum, Sæmund-
ur og Ögmundur, báðir suður í Njarðvíkum, og
Högni, allir jkvæntir. — Sigurður sál. var mesti
merkismaður í bændastétt, búköldur góður, höfð-
ingi í lund og ástsæll.
Hinn frakkneski rithöfundur Montesquieu átti
einhvorju sinni orðadeilu við lærðan mann, er var
mjög smámunasamur og hreykinn af þekkingu sinni.
„Eg skal setja hausinn á mér í vcð, að þér hafið
rangt að mæla“, mælti hann. „Eg tck þessu til-
boði yðar með þökkum“, svaraði Montesquieu, „því
að litlar gjafir viðhalda vináttunni".
„í rauninni ætti hver ógipt stúlka að bera á
brjóstinu miða, sem ritað væri á, hve mikinn heim-
anmund hún eigi að fá“, sagði ungur ókvæntur
maður eínhverju sinni við ógipta stúlku. „Dað
væri víst mjög hentugt11, svaraði hún, „en þá ættu
einnig ókvæntu karlmennirnir að bera á bakinu
annan miða, sem skuldir þeirra væru skráðar á“.
Vefnaöarvara aiis
konar nýkorain nú með „Lauru“ í
638 verzlun Sturlu Jönssonar.

Steingrímur Johnsen
s e 1 u r
vín og vindla
frá Kjær & Sommerfeldt.

Fundur verður ekki haldinn í stúdenta-
félaginu á morgun. 640
144
næsta sinn fyrir réttinum dirfist að veita mér jafnmikl-
ar árásir og síðast, skuluð þér vara yður, því að þá
skuluð þér eiga mig á fæti“. MálsfærsLumaðurinn
hneigði sig kurteislega og svaraði: „Það gerir ekkert
tSI, herra marskálkur, vér Austurríkismenn höfum lært
af yður, að vera ekki hræddir“. Ekki er annars getið,
en að Radetzky hafi geðjazt vel að svarinu.
Hvað á maður að gera til þess að verða garnalH
Það þykir fullsannað, að efnahagur foreldranna hafi áhrif
á barnið þegar í móðurlífi, því að hjá hinum efnaminni
stéttum fæðist að jafnaði eitt barn andvana af 120, hjá
hinum efnaðri eitt af 500, og hjá hinum auðugu eitt af
2700. — Meðalaldur allra stétta er talinn 35—40 ár.
Hann verður styttri hjá daglaunamönuum og fátækum
iðnaðarmönnum eða 30 ár, en lengri hjá kenuurum, máls-
færslumönnum, læknum og Iistamönnum eða 55—58 ár.
Þær stéttir, er minni áhyggjur haf'a, t. d. æðri embættis-
menn, hermenn og sveitabændur, verða að jafnaði 60—64
ára gamlir, en prestarnir verða að jafnaði 70—75 ára
gamlir, og tíundi liluti þeirra jafnvel áttræðir eða meira.
Af þessu má draga þá reglu: „því minni áhyggjur, því
lengra líf“. (Berliner Tageblatt).
141
að honum látnum. „Þetta er siðasta ósk mín“, mælti
hann, og vildi eg gjarnan að hún yrði uppfyllt eptir
dauða minn, og ef þú ekki gerir það, hver annar í
heiminum myndi þá hirða um, að uppfylla síðustu ósk
beiningamanns ? Jenny hét aumingja viu sínum öllu,
er hann krafðist, og þegar hún daginn eptir vitjaði lians
að nýju, var hann aðfram kominn, og gaf upp andann
rétt á eptir, haldandi í hönd hennar. Næsta dag opn-
aði hún hið leyndardómsfulla skjal með tárvotum augum
og sorgbitin yfir missi vesalings Jakobs; á skjalið voru
rituð þessi orð: „Þér skuluð fara með frú N. til 0.
arfleiðsluskjalaritara í Montmartregötu. Hann mun af-
henda yður markvert skjal. Undirritaður Jakob Per-
manon“. En skjal þetta var arfleiðsluskrá, er ánafnaði
Jenny 100,000 franka í gulli og bankaseðlum, er Jakob
hafði flutt til skjalaritarans, þegar hanu fann til sjúk-
leikans, fjórtáu dögum fyrir andlát sitt. Nú skorti
Jenny ekki marga biðla, er hún var bæði auðug og
fríð, og að litlum tíma liðnum valdi hún liinn ráðvand-
asta og bezta þeirra til eiginmanns, og lifði upp frá því
í góðu gengi.