Þjóðólfur - 14.06.1893, Blaðsíða 4

108
lega veikur, því að þá fær hann fulla
dagpeninga. Það myndi einnig vera góð
regla hér.
í mörgum öðrum enskum nýlendum fá
þingmenn laun fyrir starfa sinn. í Nýja-
Suður-Wales á Nýja-Hollandi eru þau
fastákveðin 5400 krónur fyrir hvern
um árið, en í Kapnýlendunni 18 kr. 90
aurar um daginn, eða 32 kr. 40 aura
fyrir þá, sem eiga heima í 15 (enskra)
mílna fjarlægð frá Höfðaborg (Kapstaðn-
um.
Samkvæmt nýju stjórnarskipuninni í
Japan, fær þar hver þingmaður i báðum
deildum 800 „yen“ (um 2430 kr) árlega,
auk ferðakostnaðar, og það er skýrt tekið
fram, að enginn megi skorast undan að
taka þá upphæð, er honum ber.
Snemmbær kýr tii söiu. Ritstjór-
inn vísar á seljanda. 231
ísienzk liestajárn fást
ódýrust í verzlun
232 Sturlu Jönssonar.
Smáar blikkdósir kaupir
233 Rafn Sigurdsson.
Allskonar kramvara nýkomin í
234 verzlun Sturlu Jónssonar.
Stranduppboð.
Föstudaginn 23. þ. m. verður í fjörunni
fyrir framan verzlunarhús Steingríms kaup-
manns Johnsens liér í bænum opinbert upp-
boð haldið á gufuskipinu „Solide" frá
Itzehoe, sem hér er orðið að strandi, með
rám, reiða, seglum, köðlum, keðjum, akker-
um og öllu öðru skipinu tilheyrandi.
Uppboðið byrjar kl. 11 f. hád. Grjald-
frestur er 8 vikur. Söluskilmálar verða
birtir á undan nppboðinu.
Bægarfógetinn í Reykjavík 8. júní 1893.
Halldór Daníelsson.
E»eir sem ætla að kaupa ný úr, ættu
að kaupa þau hjá Gluðjóni Sigurðssyni,
úrsmið á Eyrarbakka, því þar hafa menn
vissu fyrir að fá góð úr (og vel „aftrekt")
fyrir lægsta verð. Komið og sjáið þau,
áður en þér kaupið úr annarsstaðar. ^
Sjöl af ýmsum tegundum ný-
komin í verzlun
237________________Sturlu Jónssonar.
'fjf&ir Næsta blað „Þjóðólfs44 kemur
út á laugardaginn 17. þ. m.
r

„Piano'-verzlun |
„Skandinavien", f
verksmiðja og sölubúð I Ij
Kongcns Nytorv 22, Kjöbenliavn. f |r
__ . 11

Verksmiðjunnar eigið smíði ásamt
borgun í peningum, eða
gegn afborgun.
Gömul hljóðfæri tekin í skiptum.
Verðskrá send ókeypis.
Eigandi og ábyrgöarmaöur:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
FélagsprentsmiDjan
62
Jón gekk með Magnúsi að tjalddyrunum, og beið
úti, en Magnús fór inn.
Enginn maður var fyrir sunnan bæinn, nema þeir
einir.
Magnús losaði nú um hælana á tjaldbaki, og smeygði
sér í kápu sína; svo smaug hann út undan skörinni, og
tók svipu sína. Kom þá sýslumaður, og spurði, hví þeir
kæmi ekki.
„Eg skal gæta að hvað tefur“, svaraði Jón, og fór
inn í tjaldið, og beið þar ögn við; svo kom sýslumaður
inn á eptir; þá sáu þeir, að hann var ekki í tjaldinu, eða
fundu hann ekki, enda var þá farið að skyggja. En í sömu
svifunum heyrðu þeir hest sleginn miklu höggi á tjald-
baki; tók hesturinn ákaflegt skeið upp allt tún. Var
það jafnsnemma að þeir komu út, og þeir sáu Magnús
þeysa á þeim brúna út og upp allt fjall, og á hvarf
vestur af rétt fyrir sunnan Háis.
Voru nú menn gerðir út að elta hann; náðu þeir
honum vestur í Yxnadal daginn eptir, og tóku hann
þar. Var hann svo í haldi um sinn á Möðruvöllum.
Enga fengu þeir til þess að vinna með sér synj-
unareiðinn, og voru þeir því dæmdir útlægir af landi
héðan á lögþingi 1706. En ekki þótti vera hægt að
kveða upp yfir þeim harðara dóm, af því að ekki þóttu
fullar sönnur á, að þeir væri valdir að morðinu.
63
Fóru þeir utan um haustið; vorið eptir kom Magn-
ús aptur, og var að búi sínu að Hólum um sumarið
1707; fór hann svo um haustið aptur.
Lauritz Scheving og þeim öllum, sem helzt voru
riðnir við mál þessi, var nú stefnt utan þetta sumar, til
þess að verja gerðir sínar í því fyrir hæstarétti. Höfðu
vinir Magnúsar komið því til leiðar, og vildu með því
afla honum uppreisnar. En það ár gekk stóra bóla, sem
kunnugt er, og varð ógreitt um utanfarir; þó fór Magn-
ús utan um haustið. Scheving fór eigi fyrr en sum-
arið 1708; vann hann öll þessi mál fyrir hæstarétti, og
var dómur felldur í hæstarétti 1709; var Magnús þar
dæmdur á Bremerhólm eptir prófunum, og sýslumanni
400 dala af fé hans, en hitt undir konung; stóð þá
Magnús félaus uppi; hafði hann setið lieima að búi síuu
þessi misseri. En um vorið kom konungsbréf til Odds
lögmanns Sigurðssonar að láta taka Magnús og senda
til Bremerhólms, og svo um upptöku fjár hans. Komst
Magnús á snoðir um þetta, og strauk frá heimili sínu,
og flæktist um laud allt, og fór huldu höfði til 1713.
Var hann þá stundum með Eggerti á Ökrum frænda
sínum. Bú hans sundraðist allt, og hyski hans fór á
víð og dreif.
Árið 1713 náðist hann loksins, og var þá fluttur
utan, og settur á Bremerhólm. En þar var hann bæði