Þjóðólfur - 26.08.1893, Blaðsíða 4

164
t. d. urn aukalæknana í efri liluta Árnes-
öýslu og austustu hreppum Húnavatns-
sýslu, um 2500 kr. viðurkenningarlaun
handa Schierbeck landlækni, um burtnám
styrksins handa Nickolin tannlækni o. fi.,
er allt var fellt, en aptur á móti var
samþykkt 500 kr. hækkun til búnaðarskól-
ans á Hólum síðara árið (alls 4000 kr.) og
500 kr. hækkun til Eiðaskólans fyrra árið
(alls 3000 kr.), ennfremur lækkun á ölmus-
um prestaskólans úr 400 kr. niður í 200
kr. síðara árið. en hækkaður styrkurinn
til Fornbréfasafnsins úr 600 kr. upp í 800
kr. hvort árið. Yfirhöfuð má heita, að
fjárlögin séu r,ú óbreytt, eins og efri deild
skildi við þau við 2. umr. (sbr. síðasta
tölubl. ,,Þjóðólfs“). Björn Ólafsson augna-
læknir fær 2000 kr. til að setjast að hjer
í bænura, D. Thomsen kaupmaður 1800 kr.
til að kynnast sölu á ísienzkum vörum
ytra, og fjárveitingin til skrásetningar
landsskjulasafnsins, 1000 kr. fyrra árið,
stendur óhögguð og hefur p.idrei mætt nein-
um hrakningi meðal deildanna.
Alþingi var sagt upp kl. í dag.
Lög afgreidd. frá alþingi:
36. Lög um gœzluvarðliald að bsekju.
37. Lóg um vegi.
38. Lóg um að selja salt eptir vigt.
39. Lög um löggiltar reglugerðir sy'slu-
nefnda (breyting á 3. gr. laga 22. marz
1890, um að kostnað við eyðing refa
i heimalöndum á almenningum og af-
réttum þeim, er sveitarfélög eiga, skuli
greiða úr sveitarsjóði).
40. Lóg um löggilding verzlunarstaðar við
Beykjatanga í Erútafirði.
41. Lög um atvinnu við siglingar.
42. Lög um stofnun háskóla á Islandi
(samþykkt í dag í efri deild).
43. Fjárlög fyrir árin 1894 og 1895.
Útskrifaðir af prestaskólanuin 24.
m. eink. stig
1. Bjarni Símonarson . . . 1 49
2. Sveinn Guðmundssson . . 1 46
3. Jes A. Gíslason . . . . 1 45
4. Júlíus Kr. Þórðarson . 11 37
5. Vigfús Þórðarson . . . 11 35
6. Björn Blöudal . . . . . 11 33
7. Björn Björnsson . . . . 11 31
8. Magnús Þorsteinsson . 11 29
9. Guðmundur Jónsson . . . 11 23
Verkefni í slcrifiega prófinu voru:
í trúfrœði: Að lýsa eðli kristindómsins og
höfuðyfirburðum yfir aðrar teg-
undir átrúnaðarins.
f siðfræði: Hvernig skoðar kristindómur-
inn hin stundlegu gæði, og
hvernig ber samkvæmt honum
að afla þeirra og fara með þau?
Biblíuþyðing: Róm. 3., 21.—28.
Bœðutexti: Efes. 1., 3.—6.
Skilaréttir
í Klausturbóium í Grímsnesi haustið 1893
verða haldnar þannig:
1., fimmtudaginn í 24. viku sumars,
2., fimmtudaginn í 26. viku sumars.
í þeirri fyrri verður óskilafé tekið til vökt-
unar, en selt í annari skilarétt,
Gi'ímsneBhreppi 12. ágúst 1893.
Ilreppstjórinn. 339
Hálf húseign (vaudað steinhús) við
Skáiholtskotsstíg fæst ttl kaups. Um skil-
málana má semja við húsfrú Björgu Jóns-
dóttur i Skálholtskoti. 340
Kirkjuréttur, 2. útg. ankin og endurbætt,
er til sölu á skriístofu Þjóðólf's. 341
Kaupendur „Þj6ðólfs“ í Kjósinni eru
framvegis heðnir að vitja hlaðsins hjá lierra
verzlunarstjóra J. Norðmann við Knudtzon’s
verzlun.
Eigandi og ábyi'gðannaður:
Hannes I’orateinsson. crmrí. theuL
Félassprentsmift,|aB
86
á landeign hans. (Uessir svörtu villimenn hafa stund-
um verið nefndir: „Hinu síðasti hlekkur hins mannlega
fjöturs"). Foringi flokks nokkurs litils, sem þá var þar
á næstu grösum, var nefndur John Crook. Það er al-
kunnugt, að margir fornbyggjar Nýja-Hollands eru einkar
leiknir í því, að rekja spor manna, ekki að eins á
graslendi og gljúpum jarðvegi, heldur um gróðurlaus
fjöll og firnindi, og opt leita þeir uppi strokumenn, eptir
einhverjum teiknum, er öðrum eru dulin. Þessi áðurnefndi
foringi, John Crook, var einkum nafnkunnur fyrir skarp-
skyggni sína í þessu efni. Hann hafði þá fyrir skömmu
náð nokkrum strokumönnum, er hann elti meir en átta
mílur nm klungur og kletta, og þó höfðu þeir gengið
berfættir, til þess að honum yrði erfiðara að rekja spor
þeirra.
Þegar Ben Weir morguninn eptir kom til Grafton,
var John Crook sóttur og kom hann með nokkra menn
sína með sér. Svo gekk Grafton og þeir allir saman
þangað, sem Ben hafði séð vofuna. Hann fann fljótt
staðinn aptur, því að grcinarnar, sem hann hafði brotið
af öspinni fyrra kveldið, voru visnaðar, og þeir gátu
því nákvæmlega skoðað staðinn, þar sem vofan hafði
setið. Þar voru blettir á girðinguuni. John Crook, sem
ekki hafði fengið að vita, hvað hann skyldi gera, sagði
undir eins, að þessir blettir væru blóð úr hvítum manni
87
og þegar hann hafði litazt um nokkra stnnd, benti liann
á einn stað, þar sem hann sagði að lík hefði legið á.
í Nýja Suður-Wales kemur ekki regn úr lopti opt
mánuðum saman, eins og kunnugt er, og í þetta skipti
hafði ekki komið ein einasta skúr siðastliðna 7 mánuði.
Sakir þess, hve langt var umliðið, frá því að Fischer
hvarf, varð John Crook allt erfiðara fyrir, en að hér
um bil tveim klukkustundum liðnum tókst honum samt
að rekja mannsspor að tjörn nokkurri þar skammt frá.
Hann þóttist einnig sjá merki til þess, að annar maður
hef'ði verið dreginn á eptir. Því næst gekk hann um-
hverfis tjörnina og kannaði vandlega sefið og grasið,
sem óx við bakkann, en varð ekki neins var. Það hafði
ekkert borizt upp á tjarnarbakkana, sem gæti bent á,
að nokkru óvanalegu hefði verið varpað í tjörnina, en
að lokum lagðist hann niður á barminn og liorfði hvöss-
um augum eptir yfirborði vatnsins. Allt í einu spratt
hann á fætur og rak upp óp mikið, sem er venja villi-
manna, og láta þeir með þvi opt ánægju sína i ljósi yfir
því, að hafa fundið eitthvað, er þeir longi hafa leitað að.
Hann klappaði saman lófunum og benti út á miðja
tjörnina, en þar hafði rotnun einhvers hlutar myndað
marglita, slímkennda himnu á vatninu. „Þetta er fita
af hvítum manni“, hrópaði hann.
Tjörnin var þegar í stað könnuð, og fundust þá