Þjóðólfur - 15.09.1893, Blaðsíða 4

176
Til athugunar.
Hér með er skorað á þá, sem skulda
mér fyrir „E>jóðólfu, að borga þessar skuld-
ir sem allra fyrst, í síðasta lagi í næst,-
komandi haustkauptíð. Borgun verður tek-
in gild eigi að eins í peningum, heldur
einnig í innskriptum við þessar verzlanir:
allar stærri verzianir í Reykjavík, Thom-
sens verzlun á Akranesi, Brydes verziun
í Borgarnesi. Riis verzlun á Borðeyri,
Höepfners yerzlun á Blönduósi, verzlun
Claesens eða Gránufélagsins á Sauðárkróki,
verzlun Gránufélagsins á Vestdalseyri,
verzlun þá, sem hr. Ólafur Árnason veitir
forstöðu á Eyrarbakka, og þurfa menn
ekki annað en skrifa borgunina inn í reikn-
inga mina við verzlanir þessar. Þar sem
mönnum er gert jafnhægt fyrir, að borga
skuldirnar, er vonandi, að þeir láti nú
ekki dragast lengur að greiða þær.
Skuldir þær, sem jeg á hjá mönnum í
Reykjavík, Kjósar- og G-ullbringusýslu og
Mýra- og Borgarfjarðarsýslu, hef jeg afhent
herra cand. jur. Eggert Briem í Reykjavík
til þess að innheimta þær, ef með þarf,
með lögsókn á kostnað skuldunauta. Jeg
hef sömuleiðis fengið menn til að innheimta
skuldir mínar í öðrum sýslum landsins með
lögsókn, ef þær verða ekki greiddar í
næstkomandi haustkauptíð.
p. t. Rcykjavik 28. ágúst 1893.
Þorleifur Jónsson. 367
Kirkjuréttur, 2. útg. aukin og endurbætt,
er til sölu á skrifstofu Þjóðólfs. 368
“I
MPiano“- verzlun
,5Skandinavien“
verksmiðja og sölubúð
Kongens Nytorv 22, Iíjöbenkavn.
Verksmiðjunnar eigið smíði ásamt
verðlaunuðnm, útlendum hljóðfærum
Birgðir af Orgel-Harnionium.
Er allt selt moð 5°/o afslætti gegn
borgun í peningura, eða
gegn afborgun.
Göraul hljóðfæri t.ekin i skiptum.
Verðskrá send ókeypis.
Vottorö,
Þá er konan mín hafði nokkra hríð
þjáðzt af óregluiegri meltingu ásetti eg mér
að láta hana reyna „Kína-lífs-elixír“ herra
Valdemars Petersen’s í Frederiksliavn. Er
hún hafði eytt úr einni flösku tók matar-
lystin að aukast, og við brúkun annarar
og þriöju flöskunnar fór henni dagbatnandi
en jafnskjótt sem hún liætti að neyta þessa
ágæta læknisiyfs, jukust veikindin aptur
og er eg því sannf'ærður um, að hún má
eigi án þess vera nú fyrst um sinn.
Þetta get eg vottað með góðri samvizku,
og vil því ráða sérhverjum, sem þjáist af
samkynja veikindum, að reyna heilbrigðis-
bitter þennan.
Skipholti í Ytrahrepp, í janúar 1893.
J'on Ingimundsson
hreppstjóri.
Kína-lifs-elixirinn fæst hjá fiestum kaupmönnum
á ÍBlandi.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn ekta
Kína-lífs-elixír eru kaupendur heðnir að líta vel
eptir því, að j, - standi á flöskunum í grænu Iakki
og eius eptir hinu skrásetta vörumerki á flösku-
miðanum: Kínverji með gla8 í hendi, og firma-
nafnið Valdemar Petersen, Frederikshavn, Danmark.
Jtl.a'U.QllOtta, skemmtilegasta barna-
bók með skrautlegum myndum, fæst með niðursettu
verði á skrifstofu Þjóðólfs. 370
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, eand. theol.
FélagspreutsmiOjan.
90
að eg hefði ekki tekið neinn þátt i þessu hryllilega
morði“.
Grafton vissi ekki, hvað hann átti að ímynda sér.
Hann trúði ekki á vofur. Það getur þó varla átt sér
stað, hugsaði hann með sjálfum sér, að Ben gamli sjálf-
ur hafi framið giæpinn, hafi svo ef til vili orðið hrædd-
ur um, að hanu yrði uppvís, skrökvað upp sögunni um
vofuua, og vouazt til að verða þannig laus við allan
grun raeð því að gera sjálfur morðið uppvíst. En þá
kom Grafton í hug, hversu Ben var alþekktur að
ráðvendni. góðmennsku og vandaðri hegðun, og allur
grunur gegn honum hvarf í sömu svipan. Samt, var
hann engan veginn sannfærður um, að Smith væri sek-
ur, þótt allmiklar líkur væru óneitanlega fyrir því.
Heimamenn Fischers voru krafðir til sagna og báru
þeir, að húsbóndi þeirra hefði opt talað um að ferðast
til Englands til að heimsækja vini sína, og ætti þá
Smith að hafa umsjón yfir eignum hans á meðan. Enn-
íremur sögðu þeir, að þá hefði að vísu furðað á því,
þegar Smith hefði komið og sagt, að Fiscker væri far-
inn, en þeim hefði þó ails ekki fundizt það óeðliiegt.
Smith var þvínæst ákærður fyrir að hafa framið
morð af ásettu ráði. Var hann þá fluttur til Sidney,
því að þar átti málið að dæmast af hinum æzta dóm-
stól. Sem nærri má geta vakti mal þetta mikla eptir-
91
tekt í nýlendunni. Sumir hugðu, að Smith væri sekur,
sumir ekki, og um það var þráttað fram og aptur.
Dórasúrskurðardagurinn var kominn og réttarsalurinn
var troðfullur af áheyrendum. Hinn lögskipaði málfærslu-
maður tók það fram með réttu, að þessu máli væri svo
varið, að það væri alveg sérstakt í sinni röð og ólíkt öllum
öðrum málum, er dómstóll þessi hefði nokkru sinni haft
til meðferðar. Hin einu vitni voru Ben gamli og Grafton.
Smith varði sig með mestu lipurð og gætni og lagði
ýmsar flækjuspurningar fyrir vitnin aptur og aptur.
Þegar yfirheyrslunui var lokið sneri hann sér til kviðdóm-
aranna1, sem allir voru hermeun, og hélt langa og snjalla
varnarræðu. Hann játaði, að margt væri sér andhverft
í máli þessu, en honum tókst snilldarlega að snúa því svo
við, að það virtist ekki geta orðið honum til áfellis. Hann
fullyrti, að Fischer sjálfur hefði ritað heimildina, sem
hann lagði fram og að hann hefði ritað nafn sitt undir
hana, og hann stefndi ýmsum vitnum, sem sóru, að
undirskriptin væri með eiginhendi hins látna, að því er
þeim virtist. Ennfremur lagði hann fram arfleiðsluskrá,
*) Kviðdómarar eru nefndir eiðfestir menn, sem kjörnir eru til
að kveða upp sakfellingar- eða sýknudóm, og eru þeir optast í líkri
stöðu og hinn ákærði. Hafi kviðdðmurinn dæmt einhvern „sekan“,
ákveður hinn fasti dómari hegningarháttinn, því að það gerir kvið-
dómurinn aldrei.