Þjóðólfur - 06.02.1894, Blaðsíða 4

Þjóðólfur - 06.02.1894, Blaðsíða 4
28 um til Winnipeg, til þess að ganga þar í lúterska söfnuðinn. Hann hyggur ef til vill, að þeir verði fremur sáluhólpnir þar undir hans verndarvængj- um, heldur en í kirkjunni hér heima, er honum þykir komin á fallanda fót. Og svo kveðjum vér séra Jón að þessu sinni og vonum, kirkjunnar vegna þar vestra, að hann hafi ekki verið að flétta reipi úr sandinum allan þann tíma, er hann hefur þjón- að prestlegu embætti í lúterska söfnuðinum i Winnipeg. Kartöflur, laukur, epli, kálhöfuð og annað grænmeti nýkomið í verzlnn Sturlu Jónssonar. Nr, 8 Gothersgades Materialhandel Nr. 8 í Kliöfn, stofnuð 1865, selur í stórkaupum og smákaupum all.tr material- og kolonial- og delikat.esse-vörur, ágætlega vandaðar og fyrir vægt verð. M. L. Meyer & Möller. Kaupmannahöfn K. I_____________________________________ Fataefni og tilbúinn fatnaöur fæst í verzlun Sturlu Jónssonar. Nýkomið í verzlun Eyþórs Felixsonar: Kartöflur. Herðasjöl. Otursbinnshúfur, o. fl. Kramvara alls konar nýkomin í verzlun Sturlu Jónssonar. Rúgmjöl og hveitimjöl frá verzlunarhúsinu Actieselskabet De for- enede Dampmöller i Kjöbenhavn selur undir- skrifaður, eins og að undanförnu, mót borg- un út í hönd. Nú kostar ágættrúgmjöl 200 pd. 13kr. 70 a. Ekstra Vaise Kugsigtemel pd. 9 a. — Bageri Valse Flormel pd. HP/g e. — Superfint — — pd. ÍO1/^ e. Allt í heilum sekkjum. Reykjavík 1. febr. 1894. Helgi Helgason. Pósthússtræti 2. £ ,.<v & Jw bragðbetra annað kaffi. ægte Normai-Kafíe (h’abrikken (,,NörrejyIiand“) sem er miklu ódýrra, og hollara en nokkuð í haust var mér dregið lamh með mínu marki: blaðstýft framan bæði ,og fjöður aptan bæði, sem eg ekki á. Réttur eigandi vitji andvirðisins að frádregnum kostnaði fyrir júlím.lok til Sigurðar Sigurðssonar á Reykjanesvita. Góðar kartöflur komu nú með Lauru í verzlun Helga Helgasonar, Pósthússtræti 2. Arinbj. Sveinbjarnarson bókbindari tekur bækur til bands og heptingar með sanngjörnu verði. Bækur gyltar í sniðum, ef æskt er. . Vinnustofa: Skðlastræti 3. Singers saumavélar, bezta tegund, komnar aptur í verzlun Sturiu Jónssonar. Takið eptir! Duglegir, heiðvirðir menn úr hverri stétt sem er, geta auðveldlega fengið ábata- sama auka-atvinnu án þess að eiga nokkuð á hættu. Sérstök þekking í einstökum greinum ekki nauð- synleg. Vinnulaun 200 mörk (um 180 kr.) á mánuði og föst atvinna, ef verkast vill. Tilboð merkt: „L. Y. 527“ sendist Aug. J. Wolff & Co. Annonce-Bureau, Kjöben- havn K. Eigandi og ábyrgðarmaður: Hannes Þorsteinsson, cand. theol. Félagepren tBmiöj an. 6 „Farðu nú! — hæ!“ og svo lék hún brunandi hlaup- danslag. En Bryde hélt kyrru fyrir. „Nú, hvað er þetta?“ mælti hún. „Segðu mér, ætlarðu að sitja allan fyrra hluta dagsins þarna við hljóðfærið?“ mælti hann. „Já.“ „Jæja“, svaraði hann, „þá heid eg við reynum það, eg get riðið tii Hagestedgaard og komið aptur fyrir miðjan dag“. „Já, ef þið flýtið ykkur“, mælti hún. Verta sæll, feiti Blesi! Vertu sæll, Niels!“ Svo reið hann burtu. Hún lokaði glugganum og hélt áfram að leika á hljóðfærið, en hætti brátt; — það var svo miklu skemmtilegra að „spila“, er hann var á reið þarna úti fyrir óþreyjufullur. Henning sat kyr og horfði á eptir manninum, er burtu reið. En hve mjög hann hataði þennan mann! hefði hann að eins ekki verið . . . og þau áttu alls ekki saman, bara að það kæmi einhver ofurlítil snurða á bandið, svo að þau gætu sýnt hvort öðru rækilega, hversu þau væru skapi farin. .. . Agata gekk inn í grænu stofuna og raulaði fyrir munni sér lagið, er hún hafði ieikið. Hún gekk að litla borðinu og tók að hagræða burknablómsveignum. 7 Sólargeislana lagði beint á hendur hennar. Þær voru stórar og drifhvítar og ljómandi laglegar. Henning var ávallt frá sér numinn af þessum fögru höndum, og í þetta skipti voru ermarnar svo víðar, að sjá mátti hinn sívala armiegg allt upp að olnboga. Þær voru svo ljóm- andi fallegar, þessar hendur, svo dúnmjúkar, snjóhvítar og þróttlega vaxnar, og svo þessar smágervu, breyti- legu vöðvahreyfingar, er voru svo yndislegar. Það var aðdáanlegt að sjá þessa titrandi, viðkvæmu hreyfingu handanna, er hún strauk þeím nm hár sitt. Honum hafði opt tekið sárt til þeirra, er þær urðu að hoppa og þenja sig yfir hina tilfinningarlausu snertistrengi hljóð- færisins; það væri þeim ekki samboðið, þær ættu að liggja hreyfingarlausar í kjöltu hennar á dökkum silki- kjól, skreyttar stórum gullhringum, samskonar sem konur í kvennabúrum bera. Þá er hún stóð þarna og lagfærði burknana, bar svipur hennar vott um friðsæla hamingju og það hafði espandi áhrif á Henning. Hvers vegna átti lífið að vera svo bjart og ljúft fyrir hana, er hafði svipt hann hverjum einasta ljósgeisla? Væri það ekki reynandi, hugsaði hann með sér, að hann gerði henni bilt við, svo að hún vaknaði úr þessum unaðsríka ánægjudvala; það væri ekki svo afleitt að varpa ofurlitlum skugga á braut hennar. Hún hefði varpað ást hans undir fætur sér

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.