Þjóðólfur - 15.06.1894, Blaðsíða 3

111
Og aptur. Ennfremur hefur kapt. Hov-
gaard lagt honum lið með því að greiða
fyrir góðri viðtöku hans meðal kunningja
sinna hér á landi.
Það er vonandi, að rannsóknarferð
þessi hafi allmikinn árangur og leiði til
þess, að sjúklingum þeim, er þjást af þess-
ari hryllilegu veiki verði betri hjúkrun
veitt hér eptir en hingað tii, svo að hið
aumkvunarverða ástand þessara vesalinga
verði nokkru þolaulegra. Það er mjög á-
ríðandi, að dr. Ehlers auglýsi nákvæmlega
í ísienzkum blöðum, hvernig hann ætlar
að haga ferðum sinum hér á Suðurlandi
°g hvar hann verði að hitta þann og þann
dag, svo að sem flestir sjúklingar geti
náð tali hans. Á höfnunum kringum land-
ið ættu menn að gæta þess, að vera þar
staddir, þá er „Thyra“ ter þar um í á-
gústmánuði.
Prestkosning er um garð gengin í
Glaumbæjarprestakalii og hlaut séra Hall-
grímur Thorlacius á Ríp kosningu með 28
atkvæðum. Auk hans voru í kjöri séra
Jónas Jónasson á Hrafnagili og séra Tómas
Björnsson á Barði.
Enibættaveitingar. Forstöðumanns-
emboettið við prestaskólann er veitt af kon-
ungi 30. f. m. docent ÞörhdUi Bjarnar-
syni.
Kennaraembættið við læknaskólann er
veitt s. d. Ouðmundi Magnússyni héraðs-
iækni í Skagaíirði frá 1. júlí.
Snœfétlsnessýsla er veitt s. d. Lárusi
Bjarnason settum sýslumanni í ísafjarðar-
sýsiu, frá 1. ágúst.
Alþingiskosningar. í Eyjafirði var
kjörfundur 4. þ. m. Kosuir voru:
Klemens Jónsson sýslumaður og
Jón Jónsson í Múla. Aðrir ekki í
kjöri.
í Strandasýslu er endurkosinn þing-
maður
Ouðjón Ouðlaugsson búfræðingur á
Ljúfustöðum, Aðrir ekki þar í boði.
Dalamenn endurkusu 9. þ. m.:
Jens Pálsson prest á Útskálum með
82 atkv. Auk hans var í kjöri Björn
Bjarnarson sýslumaður, er fékk 58 atkv.
Má af því sjá, að kjörfundur hefur verið
ákaflega, vel sóttur og kapp mikið við
kosninguna.
Bogi Melstcð cand. mag. í Khöfn kvað
hafa gefið Árnessýslu jörð nokkra Hara-
staði á Fellsströnd 11 hndr. að dýrleika.
Mun hún eiga að vera stofnfé sjóðs þess,
er heita skal „Framfarasjóður Jóns pró-
fasts Melsteðs og Steiuunnar Bjarnadótt-
ur“ og mun eiga að verja rentuuum eink-
anlega til þess, að bændur í Árnessýslu
geti feugið ókeypis vagna á 20. öld. Mjög
ítarlega skipulagsskrá sjóðs þessa sendi
Bogi til landshöfðingja nú með „Laura“.
Hún mun verða preutuð í Stjóruartíðind-
unum og sést þá betur, hvernig gjöfinni
er háttað.
Jjý lög um öœjarstjóm á Seyðisfirði
eru samþykkt af konungi 8. f. m. Aptur
á móti heyrist hvorki stun né hósti írá
stjórninni út af háskólamáiiuu, prestskosu-
ingamálinu, eptirlaunamálinu og hæstarétt-
arafnáminu.
Settur amtmaður nyrðra er Klemens
Jónsson sýslumaður á Akureyri.
Póstskipið „Laura“ kom hingað frá
Höfn 12. þ. m. Farþegar með þvi voru:
kaupmennirnir H. Th. A. Thomsen, Jón
Yídalín með frú sinni og systur friiken
Kr. Vídaliu, Sturla Jónssou, Ludv. Han-
sen, Herluf Bryde, A. Lefolii af Eyrar-
bakka, Olavseu frá Kéflavík, Thostrup frá
Seyðisfirði, Sörenseu frá Akureyri; enn-
fremur cand. med. & chir. Friðjón Jensson
og stúdentarnir Kristj. Kristjánsson, Magn-
ús Einarsson, Sigurður Pétursson (frá Áua-
44
dýrmæta forláta hatt“, endurtók hann og þrýsti honum
upp að hjartanu á sér. Á hattinum var silfur umgerð
með skringilegum laufaskurði, og mátti af henni ráða,
hversu lengi keisarinn hafði átt hann.
„Eg ætla nú að fara“, mælti yfirsmiðurinn; hans
hátign bíður óþolinmóður eptir mér, og eg ætla eigi að
þarflausu að auka á áhyggjur hans. Til allrar ham-
ingju, er höll hans rétt hérna hjá“.
„Hinkrið ofur lítið við!“ mælti Leopold og hljóp
fram að dyrunum. „Ungfrú Lovísa mun þá eigi hafa
sent yður á minn fund?“ og þér munuð eigi heldur
hafa heimsótt mig til að gefa mér góðar vonir, eða
til að taka aptur ummæli yðar í morgun, og lofa mór
hönd hennar, sem eg elska svo heitt?“
nEg hef aldrei sagt yður............“
„Nei“, greip Leopold fram í, „Eg var svona að
láta mér detta það í hug. Fáið mér hattiun, herra
Weissberg; yður hefur verið sagt, að eg hafi keypt hann,
hann er því mín eign og eg leyfi yður eigi að fara með
hann héðan, nema með þvi móti, að þér gerið mig að
tengdasyni yðar“.
„En hvað yður getur komið til hugar, herra Leo-
pold“, svaraði yfirsmiðurinn mjög ísmeygilegur, „að eg
láti yður fá dóttur mína fyrir gamlan hatt!“, því þessi
41
við það upp úr ástar-hugleiðiugum sínum, og strax var
barið aptur enn harkalegar en áður.
„Hver skyldi dirfast að gera svona fruntalega vart
við sig“, mælti hann um leið og hann stóð upp til að
opna. Óðara en hann lauk upp hurðinni, setti hann
upp stór augu og rak upp hljóð af undrun. Hann sá
skjótt, að hinn rustalegi komumaður var Weissberg yfir-
smiður faðir Lovísu.
„Herra Leopold!“ tók Weissberg til orða strax og
hann var kominn inu. „Eg bið yður að minnast þess
eigi, að eg synjaði yður um dóttur mína í morgun. Þér
getið frelsað líf mitt, viljið þér gera það?“
Frá sér numinn af fögnuði við þessi orð yfirsmiðs-
ins tók Spieldorf í höndina á honum mjög innilega. Hann
hélt að Lovísu hefði nú tekizt að blíðka föður sinn og
að Weissberg, sem komizt hefði við af tárum dóttur
sinnar, væri nú sendur af henni til að taka aptur þ iu
hörðu ummæli, sem hann hafði tekið á móti Spieldorf
með um morguninn.
„Að minnast eigi framar undirtekta yðar í morgun“,
greip hinn ástfangni Leopold fram í, „það skal eg eigi
gera, því lofa eg og legg þar við drengskap minn.
Koma yðar hingað gerir mig hamingjusamastan allra
manna. En þér voruð að segja mér, ef eg hef tekið
rétt eptir, að eg gæti frelsað líf yðar. Lofið mér að