Þjóðólfur - 04.07.1894, Blaðsíða 3

123
Heyrt höfum við hér kosningaúrslitin
og una margir þeim allilla, eu okkur dug-
ir ekki að deila um það, því kosningalögin
segja við okkur hér allmarga: „Ykkur
varðar ekkert um það piltar, hverjir eru
þingmenn, fyrst þið ekki leggið 12 kr. til
sveitar"; þessu þykir nú mörgum hartund-
ir að búa, og illa álítum við það orðið,
að ekki náði kosningu hið eina þingmanns-
efni, (hr. Hannes Þorsteinsson), sem við
höfurn heyrt, að hafi víljað framfylgja
breytingu á þessu, en menn eru yfirhöfuð
ekki svo miklir mannréttinda vinir, að
Þeir taki mikið tillit til þessa, og svo er
ekki furða, þó þeir hafi meira fylgi, sem
húsvitja í hverri sveit, heldur en hinir,
sem láta sér óðslaust. Þorlákur kom hér
í einhverjum erindagerðum fyrir kjörfund
og var hér að vepjast meir en hálfan dag
og telja rnönnum trúna (á sig náttúrlega
og sína margháttuðu þekkingu að þim/leg-
um hyggindum!! ógleymdum, en helzt mun
það hafa heyrzt, sem aðalmeðmæli með
honum, að hann væri búinn að vera þing-
maður Árnesinga svo lengi, að ekki mætti
hafna honum, en þær ástæður! hvílík
speki! rétt eins og nú yrði að veita hon-
um afgömlum þingmennsku til 6 ára að
eins fyrir langa en — lélega þjónustu;
hvað hann hefur farið víða í þessum leið
angri hef eg ekki heyrt, en óefað hefur
hann komið víða og notað þenna vikutíma
rækilega. Þó menn uni nú úrslitunum all-
illa, þá eru þeir þó óánægðari með Þorlák,
þvi allslælega hefur hann rekið erindi
Eyrbekkinga á þingi til þessa, en þó marg-
ir gruni Tryggva um apturhald í sumum
málum, þá er hann hér að góðu kunnur
og menn vona að hann muni verða ötull
formælandi atvinnu- og samgöngumála.
Svo man eg nú ekki meira. Með vinsemd
og vírðingu.
XVIII.
Embættispróf á læknaskólanum tóku
í lok f. m.
1. Sigurður Pálsson með 1. eink. 96 st.
2. Wilhelm Bernhöft — 2. — 88 —
3. Skúli Árnason — 2. — 76 —
íitskrifaðir úr latínuskólanum 30. f.
m. þessir stúdentar:
Eink. stig
1. Halldór Steinsson .... . I 98
2. Georg Georgsson .... . I 96
3. Guðmundur P. Eggerz . . . I 93
4. Jón Þorvaldsson .... . I 91
5. Haraldur Þórarinsson . . . I 86
6. Magnús Jóhannsson . . . . I 85
7. Jón P. Blöndal................I 84
8. Axel Schierbeck...............H 78
9. Guðmundur Pétursson . . .II 74
10. Sigtryggur Guðlaugsson. . .II 69
11. Þorv. Þorvarðarson (utanskóla) H 69
Einn þeirra, er útskrifast átti (Jón Run-
ólfsson) gat ekki tekið próf sakir veikinda.
Geta má þess, að uudir árspróf 4.
bekkjar gekk í þetta skipti einn kvenn-
maður (frk. Elinborg Jakobsen dóttir J.
Jacobsens skósmiðs hér í bænum) og stóðst
hún prófið.
Einar Tliorlacius sýslumaður í Norð-
urmúlasýslu hefur verið sviptur embætti
af landshöfðingja fyrst um sinn frá 1. júlí
og er cand jur. Axél Tulinius settur til
að þjóna sýslumannsembættinu frá sama
degi.
Póstskipið „Laura“ fór héðan í nótt
vestur og norður um land.
Scliierbcck landlæknir sigldi nú með
„Laura“ áleiðis til Hafnar, að líkindum
alfarinn liéðan. Þó hefur hann ekki sagt
embætti sínu lausu.
Þorvaldur Tlioroddsen skólakennari
fór héðan með „Laura“ til rannsóknar-
ferða í Austur-Skaptafellssýslu. Fylgdar-
48
legt né samboðið þeim manni, er eg sæmi vináttu minni.
En hvað sem um það er, þá var þetta engin ástæða til
að verða vitstola og fella niður borðbúnað minn. Þessi
læknir í 3. herdeild riddaraliðsins hefur sýnt yður með
fögru eptirdæmi, að maður á að liafa mætur á hverjum
þeim hlut, sem keisarinn hefur gefið manni, hversu lítið
sem annars kann að þykja í hann varið. Þér nefnduð
hann Leopold Spieldorf. Eg kannast við nafnið. Hann
er trúr þegn, ráðvandur maður og vitur og lætur eigi
mikið yíir sér, og eru þetta þrír eiginlegleikar, sem
næsta sjaldgæft er að finua hjá einum og sama manni“.
— „Eg vil láta senda eptir Spieldorf lækni“, mælti
keisarinn og snéri sér að Lédérer hershöfðingja. „Mig
langar til að heyra af lians eigin munni ástæðuna fyrir
því, að haun neitaði yður um hattinn11.
Þjónustusveinn var þegar seudur eptir Leopold og
innan fárra mínútna var honum vísað inn til keisarans.
„Herra Spieldorf!“ tók keisarinn blíðlega til orða.
„Hvers vegna vilduð þér eigi láta herra Weissberg fá
aptur hattinn, sem hann beiddi yður um?“
„Yðar hátign!“ svaraði Leopold. „Eg skal hrein-
skilnislega skýra yður frá því. Til þess eru tvær ástæð-
ur. Hin fyrri er sú, að mig langaði til að eiga ein-
hvern hlut, sem yðar hátign hefur átt“.
„Og hver er hin?“ spurði keisarinn.
45
hattur er það eina, sem þér hefðuð að leggja í búið
með henni, annað eigið þér ekki.
„Þér fáið eigi hattinn, nema því að eins að eg fái
Loví8u“, svaraði Spieldorf um leið og hanu reif hann
af honum. „Kjósið nú um“.
„Æ! guð minn góður hjálpi mér! Þér viljið vist
dauða minn?“
„Nei, eg vil öllu heldur dóttur yðar“.
„En þér sjáið að það er ómögulegt. Þér eruð að
vísu heiðvirður maður, góður og gildur hermaður og
dugaudi læknir; þetta veit eg allt saman . . . . en þér
eruð bláfátækur, en Lovísa á að fá 100,000 gyllini í
heimanmund á heiðursdegi sínum. Þér hljótið því að
sjá, að þér eruð næsta ósanngjarn í kröfum yðar og að
þér með engu móti getið orðið eiginmaður hennar“.
„Gott og vel! ef þér eruð þrár og harðsvíraður,
þá skuluð þér sjá, að eg get verið það líka. Eg gef
engum öðrum hatt þennan en tengdaföður mínum. Nú
getið þér snúið aptur til hallarinnar, ef þér viljið, og
megið segja hans hátigu þessi orö mín, ef yður þóknast
svo. Eg svara yður nú eigi framar“.
Yfirsmiðurinn reyndi nú til með loforðum og bæn-
um að fá Spieldorf til að breyta ákvörðun sinni, en
allar hans tilraunir i þá átt reyndust árangurslausar,