Þjóðólfur - 19.10.1894, Blaðsíða 4

200
Einar Benediktsson
cand. jur.
flytur mál, innheimtir skuldir, gefur lög-
fræðisiegar leiðbeiningar. Heima frá kl.
12—2 og 5—7.
Adr.: „Vinaminni“, Reykjavík.
Rafmagnsbelti
dr. A. Owen’s hafa á síðustu árum náð
mjög mikilli útbreiðslu í Vesturheimi, sem
eitthvert hið bezta læknismeðal gegn ýmis-
konar veikindum. Þau kosta 6—15 doll.
(um 22 kr. 20 a. — 55 kr. 50 a.) hvert eptir
gæðum og þaðan af meira. Hin ódýrari
eru kraptminni en hin. Rafmagnsbelti
þessi hafa opt verið keypt af íslendingum
hér vestra og orðið þeim að góðu, þótt
önnur meðul hafi ekki gelað hjálpað, svo
eg get þess vegna mælt með þeim. Þess
skal getið, að iæknirinn borgar sjálfur
undir þau til kaupendanna. Þeir, sem
kaupa, verða að senda mál af því, hve
gildir þeir eru um mittið. Beltin má panta
hjá hr. kaupm. Heiga Helgasyni í Reykja-
vík eða hjá mér undirskrifuðum.
Magnús Bjarnason.
Mountain P. 0.
Pembina Co. N. Dak.
U. S. A.
Söngbók
hins íslenzka stúdentafélags
kostar í kápu..............kr. 1,20
— - ógylltu bandi ... — 1,60
— - gylltu eða bronzeruðu bandi — 1,80
Bókin er vönduð að pappír og prentun,
kvæðin vel valin, fjörug og skemmtileg.
Aðalútsala í bókaverzlun Sigfúsar
Eymundssonar.
Bókin verður send út tii útsölumanna
Bóksalaféiagsins nú í haust.
Stor Fortjeneste.
Solide Personer af enliver Stand
kan opnaa en maanedlig Fortjeneste paa
200—300 Kroner veð Overtagelse af en
Agentur. Billet mrk. 1355 bedes hurtig
indsendt til
Wilh. Bluhme’s
Annonce-Bureau.
Kobenhavn K.
Ungur maður reglusamur, æfður í skript
og reikning, biður einhvern góðan kaupmann að
kenna sér verzlunarstörf frá 14. maí n. k. Nánari
uppl. hjá ritstj. pessa blaðs.
Fundur í stúdentafólaginu
annað kveld kl. 9 á hútel Reykjavík.
Eg hef nokkra hríð þjáðzt af tauga-
veiklun og óhægð fyrir brjósti; þessvegna
fór eg að nota hinn nafnfræga Kína-lífs-
elixir hr. Waldimars Petersen’s, og á eg
elixírnum að þakka, að eg hef að mestu
Ieyti náð heilsu minni aptur.
Háholti 18. apríl 1894.
Þorsteinn Bjarnason.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum kaupmönn
um á Islandi.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn ekta
Kína-Iífs-elixír eru kaupendur beðnir að líta vel
v. P.
eptir því, að —jr- standi á flöskunum|í grænu lakki,
og eins eptir hinu skrásetta vörumerki á flösku-
miðanum: Kínverji með glas í hendi, og firma-
nafnið Valdemar Petersen, Prederikshavn, Danmark.
Eg undirrituð Kristín Jðnsdðttir, til heimilis í
Sviðholti, apturkalla hér með, sem dauðan og mark-
lausan, allan þann ærumeiðandi ðhróður, er eg hef
borið út um bóndann Einar Brynjólfsson á Moldar-
húsum og heimilisfólk hans. Þessa yfirlýsingu mina
er honum heimilt að birta í opinberu dagblaði.
p. t. Moldarhúsum á Álptanesi 13. okt. 1894.
Kristín Jónsdöttir
(handsalað).
Vottar:
Guðjón Erlendsson.
Magnús Þorateinsson.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
FélagBprentsmiöj an.
82
blíð og full af ástarþrá — öll yndislega fögur og svo
sannþjóðleg, að menn aldrei höfðu heyrt neitt annað
því líkt.
Nokkrir þeirra, er viðstaddir voru og kunnu að
meta gildi þessara aðdáanlegu tóna, véku sér að hinum
unga manni, létu rigna yfir hann lofræðum og spurðust
fyrir, hver hann væri, en aðrir, sem áður höfðu heyrt
þennan unga snilling leika á hljóðfæri, gátu ekki stillt
sig um að brosa og láta í ljósi undrun sína yfir því,
að hitta hann þarna. Hinir, er ekki skildu til fulls
íþrótt hans, en voru þó hrifnir af fegurðinni, hertu apt-
ur og aptur að honum til að láta hann halda áfram,
því að þeir sögðu, að það væri einhvern veginn svo þægi-
legt að dansa við slíkan hljóðfæraslátt. Og hann hélt
áfram að knýja strengi hljóðfærisins, unz hann gleymdi
öllu, sem í kringum hann var. Hinir svörtu hárlokkar
flöksuðust allavega í hinum dunandi tónanið, og það
var eins og eldgneistar tindruðu úr hinum dimmbláu
augum, er hvíldu ófrávikjanlega á fríðustu stúlkunni
í öllum dansflokknum, Valesku Ostrowa, yndi hjarta
hans. En hún. Að vísu renndi hún stundum augunum
allra snöggvast til hins íturvaxna, unga manns, við hið
gullskreytta hljóðfæri, og leit dálítið niður fyrir sig, er
hún sá, hve fastlega hann horfði á hana, en hún hafði
enn enga hugmynd um, að hann væri þar kominn ein-
83
mitt vegna hennar, eða að það væri hún, sem hefði
heillað hug hans og hjarta. Hún horfði rniklu fremur
hvað eptir annað á fríðan pólskan aðalsmann að nafni
Wladislaw von Augustow, er var einn meðal hinna á-
köfustu biðla hennar.
Það var hafrót — hafrót geðshræringanna í hjarta
vesalings Friðriks á þessari stundu. Hann hefði viljað
gefa öll ríki veraldarinnar og þeirra dýrð, til þess að
vera í sporum unga aðalsmannsins, en hann var reynd-
ar nokkuð lausungarlegur á svipinn og það var auðséð,
að hann hafði meiri hug á auðæfum Valesku en henni
sjálfri.
Svo leið og beið og menn tóku að þreytast við
dansinn. Nú gat Friðrik ekki stillt sig lengur; hann
ásetti sér að ganga fyrir Valesku og segja henni með
örfáum orðum, hve mikla ánægju hann hefði af nærveru
hennar, hvað hann hefði tekizt á hendur sakir hennar,
og hversu hann hefði þegar dáðzt að henni í laumi.
Það vildi svo vel tii, að hún gekk einmitt í þess-
um svifum úr danssalnum út á veggsvalirnar til að
hressa sig dálítið í kveldloptinu Friðrik var þá ekki
seinn á sér, strauk hárið frá enninu, herti upp hugann
og gekk á eptir henni.
„Valeska Ostrowa!“ sagði hann með hljómfagurri raust,
er lét í eyrum hennar, sem margraddaður söngur, „leyf-
x