Þjóðólfur - 15.02.1895, Page 4

32
Aðalstræti 6 Ný verzlun! Aðalstræti§6j
Undirritaður hefur opnað búð í Aðalatræti nr. 6 og selur:
Kaffi, exportkaffi, kaudía, inelíg, st. rnelís, púðursykur, rúsíuur, sveskjur,
grúfíkjur og brjóstsykur.
Tvíbökur, kringlur, kex og margskonar te og kaffibrauð.
Hveiti, matbaunir, hrísgrjón og sagógrjón.
|gP»%=t=T=^
Lax
Hummer
Sardiner
Anchovis
Leverpostei
Oysters
Marineret Sild
Ananas
Green Gage
Cocoa & Condenced Milk
Sylt. Ingefær
Pickles
Liebig’s Extract
Kapers
Gr. Ærter
Gerpulver
Baking Powder
Citronolie
Carry
Soya
Sennep. .
Hindbersaft og Kirsebersaft.
Chocolade, margar tegundir.
Hollenzkan ost Spegepölse
Mejeri do. Appetitost Reykt flesk.
Yindla, 12 tegundir, reyktóbak margskonar og ágætt rjól.
Wachenheimer Champagne Chartreuse Likör
Hvítt Portvín Bendiktiner Likör
Sherry Genever
St. Julien Kösters Bitter
Ágætt skozkt Whisky og Encore Whisky, fl. 1,60.
Grænsápu og Soda. Eldspítur, pakkinn 0,12.
Ennfremur alls konar kryddvörur og margt fleira.
Allt ágætar vörur og með lægsta verði, sem gerist hér í bænum.
Reykjavík, 10. febrúar 1895.
Gunnar Þorbjörnsson.

„Piano“-verzlun
„Skandinavien“,
verksmiðja og sölubúð
Kongens Nytorv 22, Kjobenhavn.
I
Verksmiðjunnar eigið smíði ásamt
verðlaunuðum, útlendum hljóðfærum.
Birgðir af Orgel-Harmoniinn.
Er allt selt með 5°/0 afslætti gegn
borgun í peningum, eða
gegn afborgun.
Gömui hljóðfæri tekin í skiptum.
Verðskrá send ókeypis.
eSSíí
Bigandi og ábyrgðarmaðnr:
Hannes Þorstelnason, cand. theol.
Félagsprentsmi»jan.
18
sinn; fór svo hreppstjóri beina leið að Vaði og gerði
boð fyrir Bjarna.
Bjarna hnykkti við, en gekk þó út.
Hreppstjórinn kallaði hann á eintal, og spurði hann
að, hvort það væri satt, sem dróttað væri að honum, að
hann hefði brotizt inn um stofugluggann á Stað og stolið
þaðan fiski og mör eptir háttatímann í gærkveldi.
Bjarna brá nokkuð við; hann bjóst ekki við þessu
svona fljótt; en hann sá, að það dugði ekki að mæla á
móti og sagði það satt vera.
Svo fór hreppstjórinn inn með honum; þar fann
hann þrjá smáfiska, og fáeina mola af mör í dalli; það
mundi svara tæpri hálfri mörk.
Hreppstjóri hirti fiskana, en nennti ekki að vera að
tína mörmolana saman; síðan aðgætti hann, og skoðaði
vandlega, hvort nokkuð væri meira að finna matarkyns;
en það var ekki; fleygði hann þá minnsta fiskinum frá
sér, og sagði, að það munaði litiu, hvort skilað væri
tveimur eða þremur; svo sagði hann, að Bjarni yrði að
fylgja sér til sýslumanns.
Svo skipaði hann konu Árna að halda lífinu í hyski
Bjarna þangað til hann kæmi aptur.
Bjarni fór inn, og sagði konu sinni, hvernig komið
var; hann hafði ekki sagt henni fyr, hvar hann hefði
fengið þetta, sem hann kom með um nóttina, og hvernig.
19
Henni brá við nokkuð svo; henni vöknaði um augu,
og varð að orði:
„Æ, því fórstu að gera þetta?“
Hvað átti eg að gera — hvergi var neitt að fá,
enginn vill neitt hjálpa, og getur líklega ekki heldur.
Maður verður að hafa það svona, til þess að bjarga sér
frá dauðanum meðan hægt er“.
„En það eru þó neyðarúrræði“.
„Já, neyðarúrræði eru það, en það er ekkert að
þola hýðingu fyrir eina fylli — það er sárt hungrið",
svaraði Bjarni með einskonar forherðingarsvip, „en hýð-
ingin tekur fljótt af; eg er ekkert viss um, að það sé
betra að úthýsa, heldur en að stela sér næringu“.
Konan þagði við; það var eins og hún hefði í þann
svipinn engin svör til, en svo sagði hún: „En hvað
verður svo um mig og börnin á meðan?w
„Því má guð ráða, en til Árna verðurðu að leita,
heldur en að deyja“.
Með það kvaddi hann hana og fór.
Hreppstjórinn flutti hann til sýslumanns um kveld-
ið; deginum eptir var mál hans rannsakað, og sagði
hann þegar allt, eins og það hafði gengið til; þar átti
hann sældardaga hjá því sem áður var; hann fékk mjólk-
urmörk kveld og morgna, og fisk að borða um miðjan
daginn.