Þjóðólfur - 21.08.1895, Síða 1

Árg (fiO'arkir) kOBtar 4 kr
Krlendis 5 kr.— Borgist
íyrir 15. jtlli.
Uppsögn, bnndin viö Aramöt,
ógild nema komi tilútgefand*
fyrir 1. oktöber.
Ð Ö L F U E.
ÞJÖ
Reykjayík, miðvikudagjnn 21. ágúst 1895.
XLYII. árg.
Þj'óösöngur.
(Tileinkaður Alþingi íslendinga 1895).
Heitt vér þreyjum þessa eyju,
því oss birtiöt hún
svipuð meyju, sjálfri Freyju,
signuð undir brún;
okkar sögu, óði, lögum
eldi bundin rún;
unaðsfögur mun hún mögum
meðan gróa tún!
Austan kom með skygða skjöldu
skörunganna her,
drottning þá úr djúpi köldu
drifhvít lypti sér.
ölóði móti sólu Saga
svás og dýrðarfull,
Óði, Frey og brúði Braga
bauð hún rauðagull.
Hefur önnur ey í heimi
átt sér mannavai,
eins og það, sem guðs í geimi
Garðars byggði sal?
Sástu fegri sögumorgna,
sólar gyðja siing,
en vort glaða, göfga, forna,
guðum vígða þing?
Manstu Gizur, Gest og Kára,
Gunnar, Snorra, Njál?
manstu lífið ungdóms-ára,
óð og krapt og sál?
sérðu ennþá öðlinganna
ættarmörkin há?
manstu, drakkstu sætra svanna
Sjafnar logabrá?
Heyrist eins og Ægis niður
önnur þyngri ljóð:
þegar dó hinn dýri kliður,
draup þitt hjartablóð.
Fenris gin og Gandrinn forni
gein við píndri þjóð;
lengi fékkst við hana á hólmi
hungur, fár og glóð.
Raunatóninn þennan þunga,
þyldú íslands sær;
geym hann mæra móðurtunga
meðan hjartað slær.
Lífið gengur gegnum dauðann
geysistranga braut;
viður ís og eldinn rauðan
oss var mörkuð þraut.
Aldrei kaus þó karardauðann
kempan ern og fleyg,
heldur bað sér bæsing rauðan
blóði flétta sveig.
Sjá, af vorum dýpsta doða
dagur rann um síð;
sjáum ei í sorg og voða:
sólin gyllir hlíð!
Yígjum landi vit og krapta,
vegum hart og títt;
sníðum fjötur fleiri hapta;
fram á lífsskeið nýtt!
Þóttú mætir þremur, fjórum,
þá er sigurvon;
hvað er það mót hugarstórum,
hrausti Snælauds son!
Já, vér þreyjum þessa eyju,
því 0S8 birtist hún
svipuð meyju, sjálfri Freyju,
signuð undir brún;
okkar sögu, óði, lögum
eldi bundin rún;
unaðsfögur mun hún mögum
meðan gróa tún!
Matth. Jochumsson.
Útlendar fróttir.
Kaupmannahöfn 5. ágflst.
England. Skömmu eptir að ráðaneyti
Salisburys var sezt að völdum, var þingið
leyst upp og eflt til nýrra kosninga. Nú
eru þær um garð gengnar, og hefur hið
nýja ráðaneyti borið þar ágætan sigur úr
býtum. Alls hefnr það 150 atkvæða yfir-
tölu, og er það fáheyrt. Má það þannig
að fullu og öllu ráða lögum og lofi á þing-
inu. Eptir að ráðaneyti JRoseberys var
oltið úr tigninni, tóku menn að gera sér
vonir um, að Olaðstone gamli mundi enn-
þá einu sinni bjóða sig fram til þings, en
sú von hefur brugðizt. Þó hefur hann
ritað hinum fornu kjósendum sínum í
Midlóthían tvö bréf, er nýlega voru lesin
upp á opinberum mannfundi norður þar.
Telur hann í bréfum þessnm upp hinar
helztu framfarir á síðastliðnum 60—70 ár-
um og sýnir fram á, að frjálslyndi flokk-
urinn eigi alla þökkina skilið fyrir þær.
Nr. 41.
Að lokum stappar hann enn einu sinni
stálinu í Midlóthíansbúa, að fylgja fast
fram öllu því, er til framfara horfi. Kveðst
hann óska þess, að Midlóthían ávallt megi
vera öruggt vígi frelsis og framfara.
Búlgaría. Hinn 15. f. m. bar svo við,
að Stambulow, fyrverandi ráðaneytisforseti,
síðla kvelds kom frá samkundu nokkurri
og ætlaði heim til sín. Allt í einu réðust
að honum fjórir flugumenn og hleyptu á
hann úr skammbyssum sínum. Brölti hann
skjótlega út úr vagni sínum og bjóst að
verja sig, en hinir þyrptust að honum og
veittu honum mörg sár með rýtingum sín-
um, og fékk hann eigi komið við neinni
vörn. Hann féll þegar í öngvit, enda hafði
hann fengið yfir 100 rýtingsstungur á hend-
ur og arma, mikil sár á höfuðið og hnífs-
stungu í augað. Einn af vinum hans, er með
honum var, viidi koma honum til hjálpar, en
það stoðaði ekki; fékk hann einnig svöðusár
á höfuðið, en morðingjarnir hlupust á brott
úr höndum honum, áður hann fengi áttað
sig. Lögregluþjónn einn, er stóð á verði
á strætinu, tók til fótanna, er hann sá
hvað verða vildi. Stóð lögregluvaldið ráða-
laust uppi í fyrstunni og vissi hvorki út
né inn, því enginn kunni deili á flugu-
mönnum, þar til Stambulow raknaði úr
rotinu. Kvaðst hann hafa borið kennsl á
tvo þeirra, Halew nokkurn og Tufektschiew.
Yar hinn síðarnefndi þegar gripinn ásamt
tveim öðrum kumpánum, og þykir líklegt,
að þeir séu valdir að frumhlaupinu. Stam-
bulow lézt af sárum sínum tveim dögum
síðar við hin mestu harmkvæli. í fórum
hans fannst skjal nokkurt, er hann hafði
ritað skömmu fyrir morðið, og segir hann
þar fyrir, að hann muni myrtur og nefnir
til mann þann, er upptökin muni eiga til
þess. Sumir hafa látið á sér heyra, að
Ferdinand prins og stjórnarráð haus muni
hafa verið í vitorði með um þetta, þvi þeim
stóð ótti af Stambulow og flokki hans, er
bæði var harðsnúinn og illvígur. Ekkja
Stambulows synjaði viðtöku krönsum þeim
og bréfum, er prinsinn sendi, og vildi
þannig gefa það í skyn, að hún áliti prins-
inn eigi sýknan saka. Allt er í uppnámi
í Búlgaríu^út af þessu og við greptrunina
voru hinar mestu óspektir og sviptingar.