Þjóðólfur - 07.02.1896, Síða 3

bætur á sjó og landi gera þeim greiðan
aðgang að skólunum; þær eru líka ekki
til þess, að hver hýrist í sínu horni,
heldur hins, að við færum oss saman og
vinnum í félagi sem siðaðir menn.
Að sumu leyti virðist betra fyrir nem-
endur, að skólarnir séu fáir; opt er minnst
álit á þeim í kringum þá, er mikið kem-
ur af þvi, að þeir geta eigi sýnt fáfróð-
um almúga yflrnáttúrleg furðuverk, eða
skrifað út almáttug undrabörn eptir 2 ára
námstima. Tímár dásemdarVerka og stór-
merkja eru þvi miður ekki daglegír við-
burðir hér hjá oss!
Margir hafa gott af því, að ferðast
ögn út úr túninu heirna hjá sér, ekki sízt
þeir, er ætla að afla sér fróðleiks og menn-
ingar. Þeim er einkar hentugt, að skól-
arnir séu nokkuð burt, svo að kostur sé
á, að sjá nokkurn part landsins og kynn-
ast siðum manna í fjarlægum héruðum.
Væri skólarnir fáir og vel útbúnir að
kennsluáhöldum, húsrúmi o. s. frv., og fær-
ir menn stjórnuðu þeim, þá mundu þeir
ávinna sér meira traust í brjósti þjóðar-
innar, en þeir hafa nú, og þá gengu efni-
legir menn á þá, sem yrðu færir um, að
leiðbeina bændum og gera fósturjörðinni
gagn, þegar þeir færu af þeim.
Nú eru Norðlingar að hugsa um, að
sameiná sína kvennaskóla; þeir setja að
líkindum hinn sameinaða skóla á Akur-
eyri, enda sýnist ^þann þar bezt settur,
verði fyrirkomulag hans eins og það hef-
ur verið á kvennaskólum vorum.
Yér Austfirðingar ættum að taka til
alvarlegrar athugunar, hvort eigi er hyggi-
legt af oss, að hætta við sérstaka kvenna-
skólastofnun á Austurlandi, og ganga heldur
í kvennaskóiasamband við Norðlinga gegn
því, að fá tiltölulcga að ráða fyrirkomu-
lagi hins sameinaða skóla.
Einn skóli nægir til að mennta kvenn-
þjóðina á Norður- og Austurlandi. Á hon-
um gmti verið þægilegra húsrúm, betri
kennslukraptar og fullkomnari kennslu-
áhöld, en nú eru á kvennaskólum vorum,
því honum yrði lagt sæmilegt fé til sinna
þarfa.
Eg læt svo staðar numið að sinni,
biðjandi alla hyggna, hugsandi menn á
Austuriandi að gæta þess, að vér þurfum
meira, en að hreykja upp kvennaskóla; vér
þurfum árlega að leggja honum talsvert
fé, útvega honum góða kennslukrapta, og
síðast en ekki sizt, að senda á hann efni-
lega nemendur. Þegar allt þetta er gert,
þá segja líklega einhverjir: „Komin skóla
er nú öld, og áþján bænda nöpur"... .
28
Austfirðingum er nóg að sjá um bún-
aðarskólann á Eiðum, þeir ættu fremur að
hlynna að honum eptir mætti, svo hann
yrði þeim til sóma, en að tildra upp eins-
konar keppinaut við hlið hans.
Gröf Abels fundin(í). Á skaganum
Yucatan, millum Mexikóflóa og Caríbahafs
í Mið-Ameríku, þykist amerískur fornfræð-
ingur nokkur, Plongeon að nafni, hafa
fundið gröf Abels Adamssonar, ásamt skýr-
um frásögnum um aðdraganda morðsins,
er letraðar finnist á ýmsum eldgömlum
rústum þar í landi. Þykist hann eptir
langa mæðu loks hafa getað ráðið þær
rúnir, er séu mjög svipaðar „heróglýfum41
Egypta og standi auðsjáanlega í nánu
sambandi við þær, en séu auðvitað miklu
eldri, því að þá er Yucatan á að vera
vagga mannkynsins, hefur Egyptaland
byggst þaðau, á þeim tímum, er hið mikla
mikla meginland Atiantis, er Plató talar
um, var ekki sokkið í sæ, og Afríka og
Amerika voru samfast land. Þessi forn-
fræðingur segir, að Kain hafi viljað eign-
azt konu Abels, er var systir þeirra, og
þess vegna hafi hann drepið Abel með
þremur spjótstungum 1 bakið, en ekkja
hans hafi látið reisa honum minnisvarða
í Yucatan, einskonar lépardsmynd með
mannsandliti, og samskonar minnismark
hafi hún iátið reisa á Egiptalandi, og sé
það „sfinxinn" mikli (!). En það| er ekki
allt þar með búið. Plongeon segir, að hið
mikla meginland Atlantis hafi sokkið í
jarðskjálfta með 64 miljónum íbúa fyrir
11,500 árum, 13. dag febrúarm., og þess
vegna sé 13 jafnan siðan skoðuð sem ó-
heillatala, en viðburður þessi sé syndaflóð
það, sem talað er um í biblíunni. Þó
kastar tólfunum, þá er Plongeon heldur
því fast fram, að gríska stafrofið sé brot
af kvæði um þessi undur, og beitir hann
miklum lærdómi til að sanna það. Þetta
allt á að vera byggt á nákvæmri vísinda-
legri rannsókn, en dálítið undarlegt er það,
að Plongeon hefur ekki fengið neinn
amerískan bókaútgefanda til að gefa út
þessa stórmerkilegu bók sína um rann-
sóknirnar á Yucatan, og hefur þvi látið
einn vin sinn skýra opinberlega frá aðal-
innihaldinu og birta það á Englandi, og
þá skýrslu hefur Stead ritstjóri tímaritsins
„Review of Rewiews" látið prenta, en
svo trúgjarn sem hann er, getur hann þó
ekki stillt sig um að draga dár að þessum
uppgötvunum, sem vitanlega eru ekki ann-
að en erki-húmbúg, og sýnir ljósast, hvað
Ameríkumenn eru leiknir í að ljúga með
vísindalegu yfirskini og sprénglærðum at-
hugasemdum til að gera það sennilegra.
l'óstskipið „Laura“ kom hingað loks
snemma í morgun, 9 dögum á eptir áætl-
un. Hafði þó lagt af stað frá Höfn á
réttum tíma, en tafizt svona lengi í Fær-
eyjurn fyrir veðurs sakir, að sagt er. Með
skipiuu kom Sveinn Sveinsson snikkari
og 2 kvennmenn.
Lagapróf við háskólann (fyrri hlutann)
hafa tekið: Oddur Oíslason með 1. eink.
og Marínó Havstein með 2. eink. Fyrri
hluta læknaprófs hefur tekið: Sæmundur
Bjamhéðinsson með 1. eink.
Héraðslæknisembættið í Norðurmúla-
sýslu er veitt Stefáni Oíslasyni aukalækni
í Mýrdal.
Dáinn er í Kaupmannahöfn 14. f. m.
Valdimar Davíðsson fyrv. verzlunarstjóri
á Vopnafirði. Hann fékk „slag“.
Smávegis.
(Eptir M. J.).
Victoria drottning er hin meata hunda-vinkona.
Æzti seppi hennar og elzti, sem Darnley annar
heitir, býr í sérstöku seppakúsi og þykir sannur
Sókrates meðal rakka. Maður nokkur ræddi við
hana um dyggðir hundsins. Drottniug kallaðl hrein-
skilnina, (einlægnina) hans aðalkost, og tilfærði
þessi orð_ Schoponhauers hins nafnkunna þýzka rit-
höfundarjog „pessimista“: „Ef við horfðum ekki eins
opt framan í hundana okkar, mættum við halda,
að hreinskilni hefði aldrei verið til i þessari ver-
öld“. _________
Á siðastliðnum 30—40 árum hefur tala saka-
manna á Englandi minnkað ótrúlega mikið, orðið
tæplega þriðjungur við sakamannatöluna 1860. Þó
hefur fólkstalan vaxið meir en um þriðjung á sama
tíma.
Vilkjálmur keisari er ekki illa fataður maður.
Hann á — segir eitt biað — 128 „úníform“, fyrir
utan „gullúníformið“, konungsskrúðann sjálfan, og
feikilega mikinn og margbrotinn annan fatnað.
Plöntur dafna fullt eins vel við raíljós sem sól;
sýnir það, aö rafljós er alveg samskonar.
„Hver er munur á mola af svörtu kolefni og
björtu lampaljósi? Sá, að rafstraumur rennur
gegnum kolefnið í lampanum. Sama gerir guðs-
trúin. Hún sendir guðlegan ljósstraum gegnum
hversdagslíf mannanna".
Japansstjórn gefur hverjum liðBmanni vasaúr í
I stað minuispeninga eða krossa.
írsk kona var ákærð fyrir stuld á Mariumynd
og krossi úr kirkju. „Þú ert staðin að því að
hafa stolið þessu i messunni, kerling", sagði sýslu-
maðurinn. — „Blessaðir verið þér“, svaraði konan,