Þjóðólfur - 04.02.1898, Blaðsíða 3

27
með; „þ“ og „ð“ bljóðið, sem vér höfum ekki
átt að venjast, hvarf að mestu, og maður gat
stundum ímyndað sér, að það væri maður úr
Sogni [héraði í Noregi], er ræðuna héldi. — Pað
var einkennilegt að heyra í fyrsta skipti á æfi
sinni, flutta guðsþjónustu hér í Noregi á hljóm-
fagurri fornnorrænu — hina fyrstu eptir margra
alda dá. Hversu mikið höfum vér misst undir
yfirráðum erlendrar stjórnar! Það var ekki af-
bakað sveitamál, er þessi maður talaði, mál, er
hann sjálfur blygðaðist sín fyrir. Nei, það var
fagurt, fullkomið mál, vei lagað fyrir allskonar
umræðuefni, mál, sem var eigin eign hans og brot
af honum sjálfum«.------— I öðru númeriblaðs
ins nokkru síðar (23. des,) er einnig minnzt á
þetta sama efni, og segir þar: „Det gjer so godt
i hjarta" að heyra sitt eigið (forna) mál, það teng-
ir saman hið gamla og nýja, endurminningar
vakna, og það er sem maður heyri sjáfarölduna
suða við klettótta strönd".
Það er engin furða, þótt Norðmenn þykist
hafa mikils misst við glötun forntungu þeirra, og
starf þeirra manna, er leitast við af alefli aðreisa
hana að nokkru leyti upp frá dauðum er mjög
virðingarvert, þótt því miður sé hætt við, að það
verði sú Sisyfos-þraut, sem jafnvel brennandi á-
hugi og stálvilji strandi á. Það er auðveldara að
deyða en lifga, auðveldara að fella en reisa.
Gufuskipiö
ASGEÍR ÁSGEIRSSON
«r ákvarðað að fari frá Kaupmannahöfn 1.
apríl næstkomandi hingað til Rvíkur oghéð-
an til Vesturlandsins. Þar eð þetta er eins
konar milliferð á milli skipa gufuskipafélags-
ins, gíEti hún máske komið sér vel fyrir
marga, hvað snertir vöruser dingar hingað og
vestur.
Reykjavík, r. febr. 1898.
Th. Thorsteinsson.
Reyktur lax fæst í verzlun
Sturlu, Jónsso?iar.
Hænsnabyg-g fæst í verzlun
Sturht Jónsso?iar.
Hollenzkir vindlar og hollenzkt reyk-
tóbak (2 sljörnur) ásamt ýmsum öðrum teg-
undurn af tóbaki eru nýl. komnar í verzlun
Sturlu Jónssonar.
V erzlun
W. Christensen3
Með ,Laura‘
er nú aptur komið til verzlunarinnar: Otur-
skinnshúfur allsk., Stormhúfur, Kaskeiti, Hatt-
ar, Barnakjólar, Prjónahúfur á börn, Kvenn-
múffur og fl.
B. H. Bja?-?iason,
hefur nú með „Laura“ fengið nýjar og mikl-
ar birgðir, af allskonar vörum, fint kaffi til
brennslunnar og niðursoðna og nýja ávexti,
svo sem:
Vínber, Epli, AppelSÍnur, Citrónur.
Bjór og Brennivín.
Skotfæri — Mjöl — Margarine.
Confekt fíkjur og venjulegar fíkjur.
Rúsínur og Sveskjur.
Hindbærsaft — Morbærsaft.
Kirsebærsaft — Ribssaft.
Sultað engefer, ágætt við kvefi-
Ostur, margar tegundir og ódýrar.
Spegipylsa — Cajennepipar.
Agætar vindlategundir.
Herragarðssmjör ( 1 f dósum og í stærri í-
látum.
og mjög margt fleira.
Ostur, allskonar tegundir nýkomnar í
verzlun Sturlu Jónssonar.
Rónir og órónir sjóvetlingar keýpt-
ir hæðsta verði í verzlun
Sturlu Jó?isso?iar.
P. Rönning & Gjerlöff
biður þess getið, að litirnir hans séu bezt
ekta, og fáist hjá
B. H. Bjarnason.
Hvalur fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Verzlun B. H. Bjarnason
selur nú ódýrast allsk. matvöru, (o: korn-
vörur), Ost, Kafifi, allsk. Sykur, Kaffibrauð
og Tekex, Vín og önnur áfengi,
Sódavatn, Lemonade,
alsk. Tóbak,
Vindla, Cigarettur o. fl.
B. H. Bjarnason,
,Royal öaylight4 Steinolía
er álitin sú bezta. Fæst aðeins í verzlun
B. H. Bjarnason.
-------------------------------------
Fiður fæst í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Danskar Kartöflur
er eins og vant er, bezt að kaupa í verzlun
B. H. Bjarnason
Brjóstsykur, ótal tegundir, hvergi
jafn Ódýr Í stórkaupum sem í verzlun
Sturlu Jónsso?iar.
Harðfiskur, saltfiskur, skata, keila,
ög blautt tros, fæst í verslun
Sturlu Jónssonar.
Alþýðufyrirlestrar stúdentafélagsins,
Sunnudaginn 6. þ. m. kl. 6 síðdegis
talar amtmannsskrifari Hjálmar SÍgurðSSOfl
um ljósaskiptin miklu.
Borð- og gólfvaxdúkur fæst í verzlun
1 Sturlu Jó?issonar.
25
„Já, eg er aleinn, kæra Meg; eg hljóp hingað neðan úr
þorpinu, eins fljótt og eg gat og hef síðan engan mann séð
nema yður sjálfa, elsku Meg“.
„Þarna ljúgið þér, Dick Carradus" kallaði Meg, »þó eg
geti ekki skilið hversvegna, Eg held að hann faðir minn sé
ekki veikur, eins og þér hafið sagt mér, og er alveg viss
um, að þér eruð ekki einn'*.
Aður en Dick gat svarað, kom maðurinn, sem leynzt hafði
og Meg sá nú í tunglsljósinu, að það var Kulp; hún hafði ávallt
verið sannfærð um, að það gæti ekki annar verið en hann.
»Hættu nú öllu þessu rugli, Dick; ef þú hefðir viljað fara
að mínum ráðum, þá hefðum við nú getað verið búnir að ná
því, sem við ætluðum okkur, en þú vilt ávallt fara eptir þínu
eigin heimska höfði og nú sér þú, hverjar afleiðingarnar verða;
við höfum eytt dýrmætum tíma. til einskis og engu komið til
lciðar".
.Jfeyrið þér þarna uppi" sagði hann við Meg, „þér getið
ekki búizt við, að hann faðir yðar komi heim enn þá; það hef-
ur verið séð um, að hann skuli ekki verða neinum til fyrir-
stöðu fyrst um sinn; það er enginn lifandi maður hér nálægt
nema við tveir —- tveir piltar, sem ekki láta hugfallast afkveini
stúlku einnar. Við skulum þó ekkert mein gera yður, ef þér
viljið láta undan — við komum til þess að ná í peninga, sem
eru í húsinu, ekki peninga föður yðar, heldur þá, sem járn-
brautarfélagið á, Þér þurfið ekki annað en kasta peningunum
út um gluggann, við vitum nákvæmlega, hve miklir þeir eiga
að vera og þá skulum við þegar fara í burtu og þér verðið
engu fátækari fyrir það — það er að eins járnbrautarfélagið,
sem bíður skaðann og það má vel við því. . En ef þér reynið
að veita nokkra mótstöðu eða ieika á okkur, þá munum við
28
þessari von varð hún glöð, hljóp upp í svefnherbergi sitt og
gægðist út um gluggann. Nei, þarna voru þeir þá báðir enn.
Þeir beygðu sig yfir járnbrautateinahlaða og þegar þeir höfðu
valið sér einn teininn tóku þeir hann upp á axlir sér og mund-
uðu hann á útidyrnar. Við hið fyrsta högg rak Meg upp hljóð og
hné náföl og skjálfandi niður á stól. Allt hugrekki hennar hvarf
og hætta sú, sem hún var í, varð henni nú fyrst ljós. Eptir
nokkra stund lét hurðin undan og Kulp hljóp inn í húsið með
sigurópi ásamt hinum þögla félaga sínum. Meg spratt upp,
lokaði dyrunum á herbergi sínu, æddi síðan að glugganum og
ætlaði að fleygja sér út um hann — Hún hafði í þeim svifum
gleymt, að í glugganum, sem sjálfur var lítill, var póstur úr
járni, svo að ómögulegt var, að hún gæti komizt út, þrátt fyrir
það, hvað hún var lítil vexti.
Með örvæntingarópi sneri Meg sér frá glugganum, en í
sama vetfangi lá henni við að brosa að sjálfri sér, hvernig hún
hefði algerlega getað gleymt hanabjálkaloptinu uppi yfir svefn-
herbergjunum. Þar var bersýnilega öruggasti staðurinn í hús-
inu, og var hann notaður sem skrankompa. Þar var að eins
ein lítil, kringlótt rúða. Litli stiginn, sem faðir hennar gekk ept-
ir og upp þangað var ávallt hulinn á bak við svefnherbergis-
dyr hans. Hún opnaði dyrnar á herberginu sínu, náði í stig-
ann og reisti hann upp við múrvegginn undir loptsgatinu, sem
enginn hlemmur var fyrir og eigi heldur var lokað á neinn
annan hátt.
Meg þreifaði á brjóstinu eptir peningunum, fór inn í her-
bergi föður síns, slökkti ljósið, tvílæsti báðum dyrunum, lét
lyklana í vasann, steig öðrum faeti í neðstu rimina í stig-
anum og ætlaði að hlaupa upp. Það voru ekki liðnar nema
örfáar mínútur, síðan útidyrnar höfðu verið brotnar upp, eu