Þjóðólfur - 11.02.1898, Blaðsíða 3

3i
ar.iö og þykir „gaman að börnunum". — Það er
nógu laglegt réttarástand, þetta og þvílíkt.
Eins og menn muna, sakaði HeimdallurKefl-
víkinga um, að þeir hefðu í haust sem leið aðvar-
að botnvörpuskip með ljösagangi á landi, sv,o að
Heimdallur hefði þessvegna ekki getað handsam-
að sökudólgana við veiðar 1 landhelgi. Yarþetta
kölluð „Þjóðarsvívirðing" eða „Keflavíkurhneyksl-
ið“ og mikið um það rætt. Nú er rannsóknum í
þessu máli lokið, og hafa Keflvíkingar reynzt hvít-
ir °g fágaðir, en sökin öll Heimdellinga, er farið
bafi með rugl eitt, og kvað þetta allt vera sann-
með vitnaleiðslum, svo að Keflvíkingar eru held-
ur enn ekki hróðugir, eins og eðlilegt er, því að
Það var ekki neitt skemmtilegt, að vera stimplað-
]r svona alvarlega sem þjóðarafhrak.
Katólskur unglingaskóli í Reykjavík?
Hinn danski, katólski biskup Jóhannes v. Euch
heirnsótti um jólaleytið hinn „heilaga föður" Leó
páfa 13. í Rómaborg á 60 ára prestskaparafmæli
hans óg færði honum að gjöf 1700 franka (um
!2oo kr.) frá katólskum mönnum í Danmörku.
Varð páfinn mjög hrifinn af gjöfþessari, eigi sak-
ir þess, hve stórfengleg hún var, heldur af því,
að þetta var fyrsta peningasendingin, er danskur
biskup hafði afhent í Róm síðan á dögum siðbót-
bótarinnar. KyaðSt páfinn sjá þess ljósan vott,
að börnsín í Danmörku minntust yfirhirðis þeirra
og hét að biðja fyrir Danmörku o. s. frv.
í danska blaðinu „Aftenbladet“ (12. jan.) sem
þetta er tekið eptir segir ennfremur:
»Eina klukkustund töluðu þeir páfinn og bisk-
upinn saman og hné ræða þeirra allmjög að á-
standinu á Islandi, er einnig tilheyrir biskupsdæmi
Jóhannesar v. Euchs. Kvaðst páfinn vona, að
loks mætti takast að stofna þar katólskan spítala
fyrir holdsveika. Meðan á samtalinu stóð af-
henti Jóhannes biskup Leó 13. 'mynd af hinum 9
íslenzku unglingum („smaa Islændinger"), er sækja
katólska skólann í Reykjavík«.
Samkvæmt þessari skýrslu er svo að sjá, sem
katólsku prestarnir hafi hér barnaskóla eða ung-
lingaskóla, og er það eflaust trúkennsluskóli, þar
sem katólsk fræði eru kennd, þótt dult fari. Það
fer að minnsta kosti ekki mikið orð af honum
hér, og ókunnugt er það mönnum, hverjir þessir
9 unglingar eru, sem páfinn hefur fengið mvnd
af.
Að því er stofnun höldsveikrásþítalá snertir
þá virðist tilgangslaust fyrir hma katólsku að
hugsa frekar um þá stofnun til stuðnings trúboð-
inu, því að Odd-fellowregkn hcfur nú orðið þar
snarpari, og verða hinir að Iáta~sér það lynda.
ísfélagið við ‘Faxáflðá hélt aðalfund sinn 31.
f. m.Formaður(TryggviGunnarson bankastjóri) end-
urkosinn í einu hljóði. Félagið hafði næstl. sum.
ar sett á stofn útibú á Stóru-Vatnsleysu tilað geyma
í ís og frysta síld, og hafði það kostað rúmar 1400
kr. Fjárhagur félagsins nú 1 góðu lagi, ársgróðinn
talinn rúmar 1400 kr., og var meiri hluti þess fjár
ætlaður fyrir fyrningu á húsum og áhöldum, en um
300- kr. varið til vaxtagreiðslu af hlutabréfum félags-
rnanna, erfundurinn ákvað, að skyldi vera 8%. Tala
hlutabréfa orðin 113, 50 kr. hvert, og ákvað fund-,
urinn, að selja mætti enn 7 hlutabréf, svo að þau yrðu
alls 120, en fleiri eigi. Svona skiptist stundum veð
ur í lopti á skömmum tíma. Nú munu færri fá
þessi hlutabréf en vilja, en fyrir 2—3 árum voru
blutabréf félagsins talinn svo að segja einskisvirði
og hefðu líklega ekki selzt fyrir helming verðs. En
þá voru aptur á móti baðhúshlutabréfin 1 háu gengi,
en erunúsvofallin,að enginn vill við þeim líta,jafn-
vel ekki gefins. Að ísfélagið hefur þannig hafið
sig er meðal annars mikið að þakka formannin-
um Tr. Gunnarssyni, er eigi lét hugfallast, þá er aðrir
gerðust veilir, og eigi síður féhirði félagsins, kon_
súl Chr. Zimsen, er með mikilli reglusemi og stak.
lega vandaðri reikningsfærslu hefur imnið félaginu
mjög mikið gagn. En auðvitað er þroski félagsins
aðallega því að þakka, að menn hafa smámsam.
an sannfærzt um nytsemi þess, og aukið viðskipti
sín við það á margan hátt. Þao þarfopt nokkuð
langan tíma til að ryðja nýjum og j arflegum end.
urbótum braut hér á landi, og kenna almenningi
að færa sér þær í nyt. Fólkið er svo lengi að átta
sig á öllum nýjungum, og hefur ótrú á þeim, þang-
að til það fær að þreifa á árangrinum. — Næst-
komandi vor og sumar hefur félagið í hyggju að
halda úti báti til síldveiða og fiskveiða, einkanlega
til þess að tryggja sér góða og ósvikna vöru til
frystingar. __________
Búnaðarfélag suðuramtsins hélt fyrri
ársfund sinn 5. þ. m. Forseti (H. kr. Friðriksson)
/
skýrði fr2 efnahag félagsins og lagði fram reikn-
inga þess. Var eign þess við næstl. árslok rúm
29,000 kr. Félagatala 316. I þjónustu félagsins
næstl. sumar voru búfráeðingarnir Gísli Þórbjarn-
arson, Gissur Jónsson. Hjörtur Hanssón, Sigurður
Sigurðsson og Sveinbjörn Olafsson. Eptir nökkr-
ar umræður, er dr.J. Jónassen vakti um farandbú-
fræðingana, var samþykkt að veita stjórn félags-
ins heimild til að verja allt að 1500 kr. til þeirra
óg Einars Helgasonar garðyrkjufræðings. Synjað
var beiðni Vigfúsar bónda Guðmundssonar í
Haga í Gnúpverjahrepp um ferðastyrk til land-
búnaðarsýningar í Björgvin að sumri, einkum sak-
ir þess, að menn þóttust vita, g.ð einhverjir bún-
aðarskólastjórar mundu fá styrk þann, er síðasta
alþingi veitti 2 mönnum í þessu skyni, og svo
sakir þess, að félagið hefur lagt svo fyrir, að
Sigurður búfr. Sigurðsson, er nú dvelur utanlands
sækti sýningu þessa í umboði félagsins. — Frum-
varp til laga fyrir búnaðarfélag íslands er nú
prentað í skýrslu búnaðarfélags suðuramtsins, og
fól fundurinn stjórn þess að koma á fullnaðar-
samningum um þetta mál í sameiningu við nefnd
þá, er amtsráð landsins höfðu valið til þess í fyrra,
og kemur svo þetta mál til fullnaðarúrslita á áð-
alfundi félagsins í sumar.
Glímuféiagið »Ármann« sýndiglímur hér
í leikhúsi W. Ó. Breiðfjörðs 4. og 6. þ. m. Var
skemmtun þessi allvel sótt, og klöppuðu áhorf-
endur allmjög lof í lófa. Glímdu þar sumir dá-
vel, en nokkrir gamlir og gráhærðir glímugarpar
á áhorfendabekkjunum létu á sér heyra, að í ung-
dæmi sínu hefðu þeir eigi verið sérlega smeikir
við að slá í eina bröndótta við þá fræknustu
þarna, hvort sem það hefur nú verið tómt raup
eða ekki. Glímusvæðið þarna í leikhúsinu var
alltof þröngt og óhentugt, svo að menn gátu auð-
sjáanlega ekki fullkomlega beitt sér. Til slíkra
æfinga þarf að vera sérstakt, stórt herbergi með
dýnum á veggjunum og helzt þykkum dúk á
gólfinu, svo að síður sé hætt við meiðslum. —
Vonandi er, að félagi þessu verði langra lífdaga
auðið, því að glímurnar eru gömul og fögurþjóð-
leg íþrótt hér á landi, sem mjög hefur hnignað á
siðari árum, og væri skömm mikil, ef hún legðist
algerlega niður. Forstöðumaður þessa glímufé-
lags, Pétur Jónsson blikksmiður, er mun vera að-
alstofnandi þess, á því miklar þakkir skllið fyrir
myndun þessa félagsskapar, og gæti svo farið þá
32
sagði Dick, „það getur vel verið, að þeir séu faldir í svefnher-
bergi Davíðs, undir sænginni, í ofninum eða annarsstaðar«.
„Heldur þú það?«, sagði Kulp ákafur, „farðu þá og gœttu
að því, eg ætla að bíða hérna við stigann og gæta þess, að
jómfrúin þarna uppi sleppi ekki. En vertu nú ekki eilífðartíma
í burtu«,
,.Nei, vertu rólegur", svaraði Dick, og flýtti sér inn í
húsið.
Hvorugur þeirra hafði énn heyrt til járnbrautarlestarinnar,
því að vindurinn bar hljóðið í aðra átt; aptur á móti heyrði
Meg hana færast nær og nær, en svo hægt fannst henni í ang-
ist sinni, að blóðið stirðnaði næstum í æðunum af ótta fyrir,
að hún myndi koma of seint til hjálpar sér. Unclir eins og
Ihck var farinn, tók Kulp rýting upp úr vasa sínum, dró hann
úr slíðrum og lét hann milli tanna sér og síðan bjóst hann til
að fara upp stigann; hann hafði auðsjáanlega ráðið með sér að
bíða ekki eptir, að. Dick kæmi aptur, en framkvæma hefnd
sína a meðan félagi hans væri í burtu. Hann var kominn upp
tvær tröppur í stiganum, þegar hann heyrði blásturinn 1 járn-
brautarlestinni, og hann sá nú, að hann varð annaðhvort
að flýta sér eða hætta alveg.
Rauða merkið hafði sést. í kring um litlu járnristina,
sem Meg sat á, voru járngrindur, svo að hún þurfti ekki að
óttast, að hún dytti niður. Hún gat dálítið hreyft sig og var
heldur ekki aðgerðalaus.
Fyrir nokkrum dögum hafði stiginn upp að merkjastöng-
inni verið tekinn í burtu til aðgerðar, en annar gamall látinn í
staðinn, sem var bundinn með digrum kaðli við endanná stöng-
inni til þess að halda honum uppi. Meg hafði tekið að leysa
hnútana, áður en Kulp ha0i farið upp, en kaðallinn var digur
29
þær voru nægilegur tími fyrir þá til að fullvissa sig um, að
Mcg hefði ekki falið sig neinstaðar niðri. Því næst réðust þeir
á dyrnar neðan undir stiganum og undir eins og Meg varð vör
við það, fór hún hljóðlega upp litla stigann, dró hann síðan
upp á hanabjálkann til sín og settist við loptsgatið og beið
þess með áköfum hjartslætti, hvað verða vildi. Dyrnar létu brátt
undan hinum þungu höggum þeirra, og Kulp var enga stund að
rýma burtu húsgögnum þeim, sem Meg hafði hlaðið fyrir innan
þær. Nú var þeim þá opin leiðin til svefnherbergjanna. Meg
heyrði, að Kúlp bauð Dick að súpa á brennivínsflösku sinni og
bað hann síðan fara og leita að ljósi og eldspítum; á meðan
hann gerði það blótaði Kulp og ragnaði óstjórnlega og þegar
Dick kom aptur með það, sem hann bað um, fóru þeir upp
stigann. Þegar þeir komu að læstum svefnherbergjunum tóku
þeir að ráðgast um, hvað gera skyldi. Dick vildi helzt brjótast
þegar í stað inn í svefnherbergi gamla mannsins, af því að hann
vissi, að peningarnir voru ávallt geymdir þar á nóttunni, en
Kulp hafði brátt tekið eptir loptsgatinu og sagðist ætla, að
bæði stúlkan og peningarnir væru falin uppi í þessu dimma
skoti upp undir þakinu; þeir urðu þá ásáttir um, að hann skyldi
rannsaka loptið, en Dick brjóta upp dyrnar að svefnherbergi
Davíðs á meðan. Það sem Kulp fyrst gerði var að sækja tvo
stóla neðan úr húsinu og þegar hann hafði látið hvorn ofan á
annan tók hann að reyna þennan standpall en í sama bili heppn-
aðist Dick að brjóta upp dyrnar.
Meg sat grafkyr í fylgsni sínu, einblíndi á loptsgatið og
beið eptir, að hún sæi höfuð Kulps gægjast þar upp. Himin-
inn var orðinn nokkru heiðari og það, kom nægilegt ljós inn
um rúðuna á þakinu til þess að Meg gæti greint sérhvern hlSt f
kring um sig. Hún heyrði þegar Kulp klifraðist upp á stólana