Þjóðólfur - 09.09.1898, Blaðsíða 4

i68
Hjá kaupmanni Jóni Magnússyni fæst
kj'ót 18 aura í heilum kroppi pd. á fostudag
og laugardag.
800 smáar blikkdósir
kaupi eg mót peningum út í hönd.
Rafn Sigurdsson.
Verð á kjöti við verzlun Jóns Þórð-
arsonar er í dag:
18 a. pundið í heilum kroppum.
19 og 20 a. í pörtum
NÝSILFURBÚIN SVIPA tapaðist um Jóns-
messuna á leið úr Reykjavík upp að Lækjarbotn-
um. Finnandi er beðinn að skila henni á afgreiðslu-
stofu Þjóðólfs.
Skilvindur.
Umboðsmaður óskast til þess að selja
frábærlega hentugar skilvindur, sem nokkuð
hefur nú þegar flutzt af til íslands.
Tilboð ásamt meðmælum sendist með
utanáskript „ Landbrugsartikler “, poste restante,
Christiania, Norge.
Fæði, húsnæði og þjónustu geta nokkrir
einhleypir menn fengið frá 1. október næstkomandi
fyrir mjög væga borgun. Ritstjóri vísar á.
Buchwaldstauin
ágætu selur
Björn Kristjánsson.
Efni til húsbygginga
svo sem, lamir, skrár, húnar, o. fl
einnig múrsteinn og panelpappi
fæst mjög ódýrt hjá
Th. Thorsteinsson.
/
(Liverpool).
VERZLUN
BJÖRNS KRISTJÁNSSONAR
í REYKJAVÍK
selur fyrir lægsta verð fyrir borgun út í hönd
Rúg. Bankabygg, 4 tegundir. Baunír.
Hveiti. Rúgmél. Sagogrjón. Kafli.
Sykur allskonar. Exportkaffl. Græn-
sápu. Vefjargarn. Rúsinur. Sveskj-
ur. Baðlyf. Neftóbak. Munntóbak.
Reyktóbak.Stálskóflurnargóðu. Hóf-
fjaðrirnar ágætu. Þakjárn ágætt, og
Þaksaum. Öngla nr.7ognr. 8. Man-
illaogtjörutóg. Fiskilínur. Hrátjöru.
Fernisoliuágæta, Steinfarfa. Stanga-
sápu. Handsápu, þýzkt Salt. Mott-
ur ágætar á eldhúsgólf. Steinoliu o, fl.
Munið eptir aö kaupa
baðmeðulin frá
S. Barnekow,
fyrir baustið, þau reynast
iang bezt.
„Naftalins" og „01íusætu“-bað fæst í smá-
um og stórum ílátum hjá aðalumboðsmanni
fyrir ísland.
drengrjafrakka úr góðu efni, hlý og ódýr
eptir gæðum svo og karlmannaalföt,
yfirfrakka, jakka og buxur
selur undirskrifaður með mjög lágu verði.
Enska vaðmálið
kom með „Laura".
Björn Kristjánsson.
Velverkuð
KEILA
UPSI og
HNAKKAKÚLUR
fæst hjá
Th. Thorsteinsson.
(Liverpool).
Prjóllles að norðan, svo sem
fingra vetlinga, sokka og
sjóvetlinga selur undirskrifaður með
mjög lágu verði.
Björn Kristjánsson.
BIBLÍUFYRIfJLESTUR verður haldinn í
Good-Templarahúsinu sunnudag kl. 6V4 síðdegis..
Allir velkomnir.
D. Östlund.
Smjör
í dunkum 20—25 pd. selur
Björn Kristjánsson.
Th. Thorsteinsson.
(Liverpool).
Drengjaföt, drengjakápur og
OTTO MÖNSTED’S,
a 'MáTff'O '■•'1 ^-vfáðleggjum vér öllum að nota. Það er hið bezta og ljúffeng-
illdl XXlH?asta smjörlíki, sem mögulegt er að búa til.
Biðjið því ætíð um:
OTTO MÖNSTED’S margarine,
er fæst hjá kaupmönnunum.
Eigandi og ábyrgðarmaður: Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Dagskrár.
102
meir. En mér virtist þó, sem hjálp myndi vera í nánd, ef eg
einungis kallaði og mér tókst að ná í dálitla hljóðpípu, sem
eg var vanur að bera á mér. Eg lét hana á munn mér. En
eg gat ekki komið upp nokkru hljóði og nú virtist mér ískuld-
inn einnig ná að hjarta mér og ætla að stöðva það. Eg neytti
hinna síðustu krapta minna til þess að kalla á hjálp — mér
fannst eg heyra sjálfur mitt eigið neyðaróp — — og síðan
vaknaði eg..........“
„Auðvitað!", sagði doktorinn „Það er eins og það er
vant að vera, þegar geðshræringin í draumnum er komin á
hæsta stig, þá vaknar maður..........“
„Eg er ekki búinn enn“, sagði ungi Austurríkismaðurinn
„Viljið þér hlusta á það, sem eptir er?“
„Með mestu ánægju!" sagði doktorinn og hneigði höfuðið.
„Eg vaknaði. Þegar eg leit á úrið mitt, sá eg að tími
var kominn til þess að fara á fætur og ef eg færi og sækti félaga
minn myndum við koma nógu snemma á brautarstöðina. Draum-
urinn, sem mig hafði dreymt, stóð mér lifandi fyrir hugskots-
sjónum. En eg var of léttlyndur til þess að skeyta neitt um það.
Eg flýtti mér að komast á fætur, batt á mig töskuna og eptir
tíu mínútur var eg kominn til félaga míns. Hann var alveg
ferðbúinn, en meðan eg batt fastara á hann töskuna, leit hann
við og sagði:
„Á eg að segja þér nokkuð, Fritz. Mig dreymdi undar-
legan draum í nótt. Þú trúir víst ekki á fyrirboða fremur en
eg — og þess vegna get eg gjarnan sagt þér hann". Og síðan
sagði hann mér, hvað hann hefði dreymt. . .
Austurríkismaðurinn þagði dálitla stund.
„Jæja, og hvað svo?“, sagði doktorinn og var auðsjáanlega
íarið að þykja meira varið í söguna en áður.
103
„Já, í stuttu máli. Okkur hafði báða dreymt hið sama
— öldungis sama drauminn!"
„Hver þremillinn!"
En ungi maðurinn hélt áfram án þess að taka eptir, að
tekið væri fram í fyrir honum:
„Eg sagði honum frá, hversu kynlega það hefði hittzt á,
að okkur skyldi báða dreyma hið sama og dálitla stund held
eg, að við höfum litið ráðþrota hver á annan. En rétt á eptir
hentum við gaman að þessu. Hvorugur okkar var hjátrúarfull-
ur og við lögðum af stað, eins og við höfðum ákveðið. . .“
Ungi maðurinn þagnaði, en í þetta skipti tók enginn fram
í fyrir honum. Rétt á eptir tók hann aptur til máls:
„Þegar við vorum komnir til Rosenheim fékk eg málþráð-
arskeyti. Móðir mín hafði skyndilega orðið veik og eg átti þeg-
ar í stað að snúa við.
Eg sagði félaga mínum frá þessu. Það var ekkert hægt við
því að gera. Eg varð að minnsta kosti að snúa við aptur.
„Og hvað ætlar þú nú að gera?“ spurði eg félaga minn.
„Það er auðvitað mjög leitt, að við skulum ekki geta farið
ferðina báðir", svaraði hann. „En úr því eg er nú kominn
svona langt, þá verð eg þó að sjá bajersku fjöllin. . ."
„Ætlarðu að fara einn--------þrátt fyrir drauminn?" bætti
eg við hikandi.
Hann hló að mér og svaraði, að hann myndi fyrirverða
sig alla æfina, ef hann hefði verið sú bleyða, að óttast
drauma. Eg bað hann þrátt fyrir það innilega um að fara ekki
— eg held að það hafi ekki verið einungis vegna draumsins,
en eg gat ómögulega fellt mig við, að hann færi einn. En hann
hélt fast við áform sitt og í Rosenheim skildum við. . .
Fjórtán dagar liðu og páskaleyfið var úti. Móður minnj