Þjóðólfur - 15.06.1900, Síða 3

III
ar ferðir til fjár. Þá er þeir næst lána stimpil frá
alþýðumanni til að innsigla einhvern óhróðurinn,
verða þeir að varast, að það sjáist á eyru þeirra út
undan dularfeldinum. Og þótt þeir þykist fara
varhluta í viðskiptum sínum við Þjóðólf, og finnist
þeir eiga erfitt með að reisa rönd við honum, þótt
tveir séu, þá er sæmilegra fyrir þá, að koma sjálfir
til dyranna, eins og þeir eru klæddir, heldur en
taka á sig í heimildarleysi gerfi þess flokks í land-
inu — alþýðumanna, — er þeir ímynda sér, að bezt
muni trúað til að fara ekki með lygaþvætting og
öfgar. Slíkt atferli er að minnsta kosti dálítið lubba-
legur atvinnurógur. Kannske „Isafold" vilji koma
1 það, að láta ganga til atkvæða um það, meðal
íslenzkrar alþýðu, hvort sé betur þokkað blað, hún eða
Þjóðólfur, hvort sé talið sjálfstæðara, óháðara eða
vandara að virðingu sinni, og hvort hafi betra traust,
hetri tiltrú almennings. Þjóðólfur er ekki svo sér-
lega smeikur við það, hvernig sú atkvæðagreiðsla
mundi falla.
Húnavatnssýslu (Miðfirði) 5. júní.
Héðan er fátt að frétta nema veikindi. Inflú-
•enzan hefur farið hér sem logi yfir akur, en er nú
að mestu komin hjá, þótt margir séu lasnir. Tals-
vert hefur dáið af fólki hér, helzt gamalmenni. Tíð-
arfar hefur verið fremur kalt það sem af er vorinu,
gróður því lítill. Fénaðarhöld almennt fremur góð,
enda var veturinn að heita mátti I bezta Iagi. Tölu-
verður Amerikuhugur er í fólki hér um slóðir, þótt
þeir séu ekki mjög margir, sem fara í vor, sem
kemur til af því, að el»ki er hægt að selja. Þessi
útstraumur er auðsjáanlega skaðlegur fyrir landið,
því margt af fólki, sem fer, er ungt og vel vinnandi,
þar að auk eru margir, sem ekki komast, óánægðir
hér, leggja allt annað til hliðar, þeir byggja allar
framtíðarvonir sínar á fyrirheitna landinu. Að vísu
■eru þeir ef til vill ekki mjög margir, sem þannig
/diugsa, en þó eflaust allt of margir. Ekki er vel
hugsandi, að þetta lagist stórum, þótt ísland fengi
sérstakan ráðgjafa með öllum þeim ímynduðu hlunn-
indum, er Valtýingar útmála, eða þótt stóri bankinn
kæmist á laggirnar. Eitt er að vísu víst, og það
er, að hann gæti ef hann kæmist á, hjálpað rnönn-
um til að komast af landi burt, hjálpað einstöku
mönnum til að kaupa af þeim, sem fara vilja, skepn-
ur með lágu verði og leigja þær síðan fátæklingum
fyrir ærna peninga, sem í fáum tilfellum hjálpar
mönnum stórum til að lifa. Það sýnist annars ríkj-
andi sú liugsun, að með eintómum lánum geti menn
hafið sig upp, enda þótt reynslan sýni og sanni hið
gagnstæða; þeir eru nú víst teljandi, sem svo heppn-
ir hafa verið.
Sýslumaður okkar er nýlega búinn að þinga, og
uýstárlegt má telja það, að hann sektaði nokkra
roenn, sem ekki böðuðu fé sitt í haust, eins og amt-
tnaður fyrirskipaði, heldur báru í það duglega, tóbaks-
sósu upp á gamla móðinn, og héldu fé sínu fyrir
Það kláðalausu. Böðin hafa reynzt mjög illa, kláði
verið eptir sem áður, og einnig í vetur, þótt nokkru
sé minni en áður, enda hjá þeim, sem böðuðu tvis-
var með stuttu millibili. Fáir höfðu umsjónarmenn
hér í haust, þótt amtmaður skipaði það. Bændur
Þykjast hafa reynslu fj'rir sér í því, að kláðanum
verði ekki útrýmt, fremur fyrir þá en án þeirra. Þeim
er víst fáum vel við kláðann, það er mér óhætt að
segja, og gera sitt ítrasta til að vera lausir við hann.
Það virðist líka að amtmaðurinn hafi látið sér vel
hka, að hreppstjórarnir smöluðu skýrslum frá bænd-
’htn um, að þeir hefðu baðað, og eptir þessai munn-
tttælaskýrslu væri svo samin skýrsla eptir beztu sann-
færingu. Þetta álíta yfirvöld vor gott og blessað
ePtir útliti að dæma. En öðrum sýnist þetta, að
fylgja lögunum á pappírnum, sem auðvitað hefur
nu út af fyrir sig mjög litla þýðingu upp á útrým-
in8u kláðans.
Nú kvað vera byrjað að leggja nýjan veg út
ttieð Hrútafirði að austan, en margan furðar á, að
e^ki skyldi heldur vera byrjað á vegagerðinni yfir
fútafjarðarháls; þar er þó áreiðanlega brýnni þörf
uýrri vegagerð; svo myndi það hafa reynzt, ef rælti-
eku hefði verið aðgætt.
Árnessýslu 5. júní.
Prestafrumvarpið er nú á dagskrá hér í sýslu
og beita prestar sér rnjög fyrir því, og telja hina
mestu réttarbót, að þeir komist á landsjóðinn. Hin-
ir fátækari segja þeir að losni við öll þau ranglátu
gjöld, sem á þeim hafi hvílt, svo sem dagsverk, tí-
undir, heytoll o. fl., en þurfi ekkert gjald að bera í
staðinn. Þetta er nú fallegt og aðgengilegt, enda
er almenningur mjög blindaður af þessum loforðum
og þiggja réttarbótina svona. í stöku prestaköllum
vilja sóknarmenn þó hafa gamla gjaldmátann, telja
það fyrirkomulag betra fyrir samvinnu milli presta
og safnaða, enda verður varla annað sagt en svo
sé, að minnsta kosti til sveita; þar mun prestum
borgað refjalítið, — Þegar þess er gætt, að þingið
í fyrra samdi lög um tekjur presta, skýrði óljós á-
kvæði, og bætti að öðru tekjur þeirra, þá er manni
hreint óskiljanlegt, hvað þeim flutningsmönnum gat
gengið til að koma með þessa ómynd inn á þjóð-
ina strax á eptir og berja hana svo áfram með þessu
líka smáræðis kappi, sem sumstaðar er nú beitt.
Drukknun, Aðfaranóttina 8. þ. m. vildi
það hraparlega slys til, að 4 menn druknuðu hér
vestur á Sviði af fiskiskútunni »Guðrúnu« (eign
H. Helgasonar kaupm.), ætluðu þeir að heimsækja
íslenzkan mann, er var háseti á enskum botnverpli,
og voru þeir á lítilli kænu og hvolfdi henni við
skipshliðina, með því að skipið var á ferð og dá-
lítið öldusog frá skritfunm, og muh kænan hafa
sveiflazt inn í það eða orðið fyrir botnvörpustrengj-
unum, en blæjalogn var. Varð einum manninum
bjargað, en þeir sem drukknuðu voru: skipstjór-
inn Guðtrundur Sigurðsson, nýkvæntur maður,
búsettur hér í bænum, Gestur bróðir hans til
heimilis suður í Garði, Ólafur Ebenezersson frá
Eyrarbakka og Sigurður Sigttrðsson frá Bitru í
Flóa. Sfæddust lík þeirra tveggja upp í botn-
vörpu enska skipsins, er kom með þau hingað
morguninn eptir, en lík bræðranna eru ekki enn
fundin. — Slys þetta, er vildi til í bezta veðri
og blíðasta ætti að kenna mönnum að viðhafa
varúð mikla, er þeir leggja smákænum að stór-
skipum, einkum séu þau á ferð, því að það get-
ur verið mjög hættulegt.
Prestskosning er um garð gengin á
Mælifelli í Skagafirði og hlaut kosningu séra S i g-
fús Jónssoní Hvammi í Laxárdal með 24
atkv. Hinn, sem í kjöri var, séra Einar Pálsson
á Hálsi, fékk 6 atkv.
Dómur. I fyrra dag var kveðinn upp
dómur fyrir aukarétti Reykjavíkur í sakamáli því,
er höfðað var gegn Einari Finnssyni vegagerða-
stjóra fyrir skjalafölsun og sviksamlegan f járdrátt,
er minnst var á í Þjóðólfi í vetur, og var Einar
dæmdur í 14 daga einfalt fangelsi og til að greiða
allan mdlskostnað. — Dómi þessum verður af hálfu
réttvísinnar skotið til landsyfirréttarins.
Infiúenzasóttinni má nú heita af létt
hér í bænum, og hefur enginn sýkzt svo menn
viti undanfarna 3—4 daga. En margir eru enn
lasnir, og ekki búnir að ná sér eptir veikina.
Skarlatssóttin hefur enn gertvart við
sig hér í bæntim, að því er fullyrt er. Hefur
unglingspiltur einn sýkzt og verið fluttur í ein-
angrunarhús það (Framfarafélagshúsið), er leigt
hefur verið í sumar til slíkra afnota. Hvar pilt-
ur þessi hafi fengið veikina þykist héraðslæknir-
inn ekki geta sagt, og lítur út fyrir, að það verði
fólki jafnhulinnleyndardómur, eins og hvernig hún
barst í fyrstu að Lónakoti. Að hjúkrunarkonan,
sem stundar stúlkuna, er lagðist í veikinni 5. f.
m. hafi flutt hana út 1 bæinn, er sagt átyllulaust,
því að hjúkrunarkonan hafi ekki haft neinar
samgöngur við aðra bæjarbúa, eins og fullyrt var
þó af mörgum, að hún hefði haft.—Það er sjálfsagt
óþarft að brýna læknana hér til að gæta skyldu
sinnar í þvl að sporna gegn útbreiðslu sýkinnar,
því að þeir' munu gera það. En til þess þarf
þó meira en fögur orð og fögur loforð.
Mannalát. Á Vesturlandi hafa látizt nýlega
úr inflúenzu eða afleiðingum hennar:
Jóhann Eyjólfsson, fyr bóndi í Flatey, gamall
maður, sonur Eyjólfs dannebrogsmanns í Svefneyj-
um og bróðir Hafliða, er þar bjó lengi. Sonurjó-
hanns var Eyjólfur kaupm. I Flatey, er lézt í vor
mánuði á undan föður sínum.
Guðrún Sœmundsdóttir skipasmiðs Sigurðssonar,
stúdents í Geitareyjum Sigurðssonar, ekkja Halldórs
Sæmundssonar snikkara á Búðum (-j- 1864) en móð-
ir Sæmundar kaupmanns í Stykkishólmi.
Hildur Vigfúsdóttir bónda í Brokey Sigurðs-
sonar stúdents í Geitareyjum, ekkja Jóns bónda
Bergssonar Hjaltalíns í Brokey (-j- 1887) og móðir
Vigfúsar, sem nú býr í Brokey,
Nyrðra hafa Iátizt: Jón Jónsson bóndi á Mel-
um í Hrútafirði, faðir Jóns prófasts á Stafafelli og
þeirra systkina, á 76. aldursári og Jón Þorkelsson
bóndi á Svaðastöðum í Skagafirði, einhver auðug-
asti bóndi á Norðurlandi og mörgum kunnur að
nafni. Hann var allmjög lmiginn að aldri.
Hinn 14. f. m. andaðist að Fjalli á Skeiðum
bóndinn Ofeigur Ofeigsson á 70. aldursári, fæddur
þar í Fjalli 16. des. 1830. Faðir hans var Ofeigur
bóndi í Fjalli, búhöldur mikill og auðugur (-j- 1858)
Vigfússon bónda sarna staðar Ofeigssonar, er þar
bjó einnig Sigmundssonar frá Ofeigsstöðum hjá
Steinsholti Helgasonar. Bræður Ofeigs Sigmunds-
sonar voru Helgi bóndi í Vola (J- 1785) og Jón í
Vorsabæ á Skeiðum, föðurfaðir Guðmundar Eiríks-
sonar, er lengi bjó rausnarbúi í Haukadal, en and-
aðist í Miðdal í Mosfellssveit. Kona Ófeigs Sig-
mundssonar var Jódís Þorsteinsdóttir frá Geldingaholti
Bergþórssonar og Gunnhildar Guðmundsdóttur, syst-
ir Jóns bónda á Ásólfsstöðum, en kona Vigfúsar Ó-
feigssonar var Ingveldur Helgadóttir frá Andrésfjós-
um Þórðarsonar á Álfsstcðum Jónssonar, systir Gísla
á Álfsstöðum afa Brynjólfs Einarssonar, sem nú
býr á Sóleyjarbakka. Áttu þau Vigfús og Ingveld-
ur fjölda barna, sem mikil ætt er frá komin. En •
fyrri kona Ófeigs Vigfússonar ríka og móðir Ófeigs
yngra var Ingun Eiríksdóttir frá Bolholti Jónssonar
systir Guðlaugar f. k. Eiríks sýslumanns Sverrisson-
ar og móðursystir Kristínar s. k. hans. — Ófeigur
heit. Ófeigsson var kvæntur Vilborgu Eyjólfsdóttur
hreppstj. í Auðsholti Guðmundssonar og áttu þau 9
börn; eru 8 þeirra á lífi: Guðmundur bóndi í Fjalli,
Ólafur verzlunarstj. í Keflavík, Ófeigur þar einnig,
Eyjólfur verzlunarm. í Rvík, Helga kona Arna Zak-
aríassonar vegagerðastjóra í Reykjavík, Sigríður, gipt
Guðmundi Þorkelssyni í Fjalli, Ingunn, gipt Guðna
bónda á Hlemmiskeiði og Ingibjörg ógipt. — Ó-
feigur heit. var mjög merkur maður ( sinni stétt,
ráðsvinnur, stilltur og vel metinn.
SUNDMAGAR
vel verkaðir verða keyptir fyrir þeninga við
verzl. „EDINBORG" í Keflavík, Stokkseyri
og Reykjavík.
ÁSGEIR SIGURÐSSON.
4
5 «
Ekta anilinlitir
fást hyergi eins góðir og ódýrir eins
qg í verzlun
STURLU JÓNSSONAR
Aðalstræti Nr. 14.
1
=
> C
'E
cí
rö
s
1 ui
■UIIIUB r>PI3
Munið eptir
að bezt er gefið fyrir
sundmaga
hjá
Th. Thorsteinsson.