Þjóðólfur - 23.10.1903, Qupperneq 3

i7i
ekki í ljóðum ? Var þér ekki heitt um
hjartaræturnar á eptir ? Eg vildi bara, að
eg hefði séð þig innan um alla þessa em-
bættismenn og burgeisa! Ja, sei, sei, —
Þeir hefðu átt að vita, 1 hvaða ástandi
eg hef stundum séð þig! Ef þá hefði
grunað —
Elskan mfn góða, gerðu það fyrir mig,
að hætta meðan tfð er til viðþennan sjón-
arleik! Farðu að mínum ráðum og hættu
hið bráðasta!
Satt að segja, minn háttvirti, ertu að
ekki að eins dóni; þú ert þar á ofan sauð-
heimskur. Mig langaði að segja þér þetta
og nú skal eg sanna þér, að svo er. —
Einu sinni hélstu að eg elskaði þlg; stend-
ur það ekki heima? Og þú varst svo
sannfærður um það, að sfðasta kvöldið,
sem þú varst hjá mér og raukst út í fússi
og þóttist vera vondur, þá var það hrein
og klár uppgerð; þú snerir þér við og
hélzt að eg færi að dekstra þig! Þú var-
aðir þig ekki á því, greyið, að sá, sem þú
varst hræddur við, stóð þá á hurðarbaki
og heyrði alltsaman ! En þú heyrðir ekki
til okkar á eptir! Eg get sagt þér eins
og er : við dönsuðum af kætinni, hlógum—
eg ætlaði jafnvel að fá krampa af hlátri!
En hvað eg var búinn að gabba þig
lengil Hver hræða í allri Parísarborg
vissi það og talaði um það: íiienn bara
skemmtu sér við það! Þú varst sá eini.
sem ekkert sást og ekkert skildir; bæði
blindur og heyrnarlaus.........!
Heyrðu nú: Eg hef aldrei kært mig
minnstu vitund um þig sjálfan — en um
gjafirnar frá þér. Eg elska. Jón, eg tilbið
hann og eg dæi af sorg, ef eg kæmist að
þvf, að hann héldi við aðrar.
— Sérðu ekki hvað þú ert vitlaus?
Kannastu nú við það! Eg ræð þér fast-
lega til þess að koma hvergi fram sem
landsins faðir. Þér fer það svo illa. Og
ef eg á að segja þér eins og er, mundirðu
verða hálfu hlægilegri í þeirri roilu en í
ástarollunni sælu.
Svo óska eg þér og þfnum alls hins bezta
og að æfi þín megi líða í baráttu fyrir
fósturjörðina (!). Berðu þig samt að sofa
rólega og hafa stillingu á geðsmununum.
Farðu svo norður og niður!
Klóthildur Dupont.
Þr i ðj a b r é f.
Hjartkæri Artúr!
Bréf þitt meðtekið í þessu augnabliki,
Sömuleiðis póstávísunin. Hjartans þakkir
fyrir! Þú ert inndæll. Þú kemur þá á
þriðjudaginn. Blessaður komdu! Kærðu
þig ekki um bullið úr mér í síðasta
bréfi. Þú ert. konungurinn og enginn
kemst í hálfkvisti við þig. Svo kyssi eg
þig hundrað kossa, dengsi minn ! Þúsund
sinnum þegar við hittumst.
Þín einlæg Klóthildur.
Hval
40 álna langan rak nýlega á Tvískerja-
fjöru í Öræfum.
Slysför.
Aðfaranóttina 4. þ. m. fyrirfór sérgipt
kona frá Hvammi í Lóni Bergljót
J ó n s d ó 11 i r (frá Hofi í Öræfum Þorláks-
sonar). Hafði hún verið nokkra daga til
lækninga á Reynivöllum í Suðursveit, en
gisti á Stapa í Nesjum áleiðinni heim til
sín laugardagskveldið 3. þ. m. Var horf-
in úr rúminu um morguninn og fannst
dauð í Þveitinni, vatni fyrir innan Bjarna-
neshverfið. Hún hafði verið þunglynd
um hríð og heilsubiluð, en myndarkona.
Var komin hátt á fertugsaldur.
Mannalát.
Hinn 7. þ. m. andaðist hér í bænum
Halldóra Á r na dó 11 i r ekkja Eiríks
Ásmundssonar, er lengi bjó í Grjóta hér
1 bænum. Hún var dóttir Árna, sem bjó
í Brautarholti Magnússonar á Utskála-
hamri Magnússonar á Bakkaá Kjalarnesi
(•j* 1815) Hallgrímssonar á Bakka Þorleifs-
sonar Jónssonar Indriðasonar, en móðir
Hallgríms var Guðrún Eyjólfsdóttir Hall-
grímssonar sálmaskálds f Saurbæ Péturs-
sonar. Af börnum Halldóru heit. og
manns hennar iifir að eins eitt: Árni verzl-
unarmaður í Rvík. Annar son þeirra Ás-
mundur að nafni dó í latínuskólanum,
mesti efnispiltur.
Hinn 18. þ. m. andaðist hér í bænum
eptir þunga og langa legu Á r m a n n
J ó n s s o n , sonur Jóns Arasonar og Ingi-
bjargar Sigurðardóttur, erlengivarí Skál-
holtskoti. Hann var rúmlega fimmtugur
að aldri. Kvæntur var hann eitt ár Á-
gústu Eiríksdóttur, systur frú Guðríðar
Thorsteinsson. Hún dó mislingasumarið
1882 af barnsförum. Ármann heit. var |
stillingarmaður og að öllu hinn vandaðasti
og bezti drengur. Hann var mállaus eða
því sem næst frá unga aldri, en kunnugir
menn gátu skilið hann furðanlega vel án
fingramáls.
Sumarið
sem er aðkveðja í dag hefur veriðsvo
einmuna gott hér á Suðurlandi frá upphafi
.til énda, að lengi mun í minnum haft,
hver dagurinn svo að segja öðrum betri
til sumarloka. I hinum fjórðungunum hef-
ur þetta sumar aptur á móti verið eitt-
hvert hið lakasta, og í suraum héruðum
svo, áð naumast nokkur heytugga hefur
náðst óskemmd. Einna lakast er látið af
ástandinu í Strandasýslu norðanverðri. I
Trékyllisvík er t. d. sagt, að bændur hafi
borið töðuna aftúnunum í sjóinn, svo ger-
skemmd var hún orðin. En bót er það
mikil í máli, að kaupfélag Strandamanna,
er á töluverðan sjóð, og er eitthvert hið
bezt stadda kaupfélag landsins, mun hafa
allmiklar kornbirgðir aflögu til fóðrunar
búpenings þar í sýslu í vetur.
Réttdæmis-msBlivog bæjarfóget-
ans hérna reyndist með sömu annmörk-
unum sem áður við yfirréttinn nýja á
mánudaginn var í »títuprjónamáli« Krist-
jáns Jónssonar assessors gegn útgefanda
þessa blaðs, — sektin færð niður um helm-
ing (niður í 50 kr.). — Heyrzt befur, að
einhverjar umleitanir séu í hinum yfirrétt-
ardómaranum, Landvarnar-sendiherranum
nafnkur.na, að láta títuprjónana sína sigla
og láta skoða þá í hæstarétti(!). En hann
kvað ekki, vilja kosta neitt til þess úr sín-
um vasa, og er því allhætt við, að hann
fái hryggbrot, og verði sagt, að hann sé
ekki ofgóður að kosta þetta sjálfur, ef
hann langar til að halda þessu barnaspili
lengur áfram. Reykvíkingar hafa líka ver-
ið svo hugulsamir, að hvíla manninn frá
þingstörfum sjálfsagt fyrir fullt og allt,
svo að hann getur haft því betra næði til
að þjóna sinni eigin lund. En hvað sem
þessum vísu herrum J. J. og Kr. J. þókn-
ast að gera frekar í þessu hlægilega mála-
vastri þeirra, munu flestir álíta, að lítið
hafi orðið úr því högginu, er svo hátt var
reitt hjá þeim, og að orðstír þeirra hafi
lítt aukizt við þetta vesaldarlega þakkará-
varp(!) til Þjóðólfs fyrir athugasemdir hans
um pólitiska starfsemi þessara herra, því
að ekki er mála-hégómi þessi af öðru
sprottinn.
Silfurbriiökaups
landshöfðingjans og frúar hans var minnst
hér í bænum 18. þ. m. með veifum á
hverri stöng. Nokkrir bæjarbúar færðu
þeim hjónum að gjöf standskál úr silfri,
binn bezta grip, er kostað hafði 800 kr.
Um morguninn snemma lék lúðrafélagið
nokkur lög á horn úti fyrir landshöfð-
ingjahúsinu, og um daginn færðu ýmsir
bæjarbúar þeim 'hjónum heillaóskir.
„Laura“
kom af Vestfjörðum í fyrra kvöld. Með
henni kom frá ísafirði Hannes Hafstein
sýslum. og bæjarfógeti, Lárus Snorrason
kaupm. o. fl. »Laura« brá sér til Kefla-
víkur á leiðinni hingað og setti þar á
land nýja Utskálaprestinn, séra Kristinn
Daníelsson frá Söndum, með skylduliði
sínu öllu og öðrum flutningi.
Málarinn Ásgrimur Jónsson
úr Árnesssýslu, er styrk fékk af þinginu
í sumar, er nýkominn hingað til bæjar-
ins, en siglir til Hafnar með »Laura« á
morgun. Hann hefur í sumar dvalið lengst
í Hreppunum í Árnessýslu, óg ferðast
austur á Rangárvöllu. Hann hefur og
verið uppi í Borgarfirði. Hefurhannmeð
sér allmörg málverk af ýmsum stöðum,
þar sem bann hefur verið í sumar, og
eru flest þeirra ágætlega vel gerð. Sum-
ar myndirnar eru ekki fullbúnar, að eins
frumdrættir (skitser). Hann hefur og
málað andlitsmynd af séra Valdimar Briem
mjög góða. Málverk þessi voru til sýnis
í gær, og eru það einnig í dag í Melsteðs-
húsi (húsi Kristilegs unglingafélags). Með-
al þeirra ^ru mörg frá Vestmannaeyjum,
er Ásgrímur málaði þar í vor. Viiðist
hann vera mjög gott efni í listamann, og
fé því vera vel varið, sem honum hefur
veitt verið til að æfa sig frekar í málara-
listinni, enda heyrðust engin mótmæli frá
nokkrum þingmanni gegn þeirri fjárveit-
ingu, og er það þó sjaldgæft, er um styrk-
veitingar til einstakra manna er að ræða.
Ásgrfmur gerir ráð fyrir að koma hingað
aptur að sumri.
Ávarp til konungs vors
á 40 ára ríkisstjórnarafmæli hans 15.
nóv. næstk., hefur verið samið af nefnd
manna úr bæjarstjórninni (J. Magn., Þórh.
Bj. og Kr. J.) og verður sent héðan nú
með »Laura«. Það liggur frammi til undir-
skripta í landsbankanum í dag og fyrri
hluta dags á morgun.
Eptirmæli.
Hinn 28. f. m. andaðist Hannes Magnús-
son bóndi í Deildartungu; hann var fæddur
að Vllmundarstöðum í Reykholtsdal, 17.
nóv. 1839. Faðir hans var hinn nafnkunni
merkisbóndi Magnús Jónsson á Vilmundar-
stöðum, en faðir Magnúsar var Jón bóndi
á Þorvaldsstöðum í Hvítársíðu, hreppstjóri
Slðumanna, sonur Auðuns bónda í Hrísum
í Flókadal, Þorleifssonar hins auðga, bónda
á Hofsstöðum í Hálsasveit, Ásmundarsonar
á Bjarnastöðum í Hvítársíðu, Ólafssonar
bónda á Bjarnastöðum, sonar Jölda-Helga,
Ólafssonar, Sveinssonar. Það er göfug og
fjölmenn bóndaætt f Hvítársíðu og víða um
Borgarfjörð. Móðir Hannesar bónda var
Ástríður dóttir Hannesar á Steinþórsstöðum,
Jónssonar frá Höfða, Jónssonar I Kvíum
Brandssonar. Þau Magnús bóndi og Ást-
ríður giptust 23. júlí 1838. Móðir Hannes-
ar á Steinþórsstöðum var Sigríður Hjálms-
dóttir bónda í Norðtungu (d. c. 1745), Guð-
mundssonar á Hafþórsstöðum (d. 1707),
Hjálmssonar (Hamra-Hjálms) á Skarðs-
hömrum (d. eptir 1681), Guðmundssonar
bónda á Merkigili í Skagafirði, lögréttu-
manns I Hegranesþingi (d. 1681), Kolbeins-
sonar á Merkigili (bartskera Guðbrands
biskups, 1594—d. 1616), Hjálmssonar [Iög-
réttumanns I Eyjafirði (d. eptir 1579) Sveins-
sonar]. Þegar Hannes Magnússon kvæntist,
reisti hann bú í Deildartungu, og gerðist
brátt hreppstjóri Reykdæla. Þvt starfi hélt
hann til dauðadags, og var það eigi öðrum
betur fengið. Hannes var jafnan stoð sveit-
ar sinnar og sannnefndur. Hann bjó hinu
. bezta búi, og lagði þó ærið I kostnað, bæði
við uppeldi hinna mörgu barna sinna og
fósturbarna, og eigi síður vegna hinnar
miklu gestrisni, er heimili hans sýndi hverj-
um, sem þar bar að garði. Hannes var
gætinn maður og vitur, fáskiptinn um ann-
ara mál, en ráðdrjúgur og ráðheppinn, ef
hans var leitað, sem opt þurfti við. Má
segja að hann væri maður bæði djúpvitur
og góðgjarn I ráðum, og öll var framkoma
hans svo prúð, að fá dæmi finnast slíks
heimilisföður, sem hann var. Og þótt hanu
sýndist fremur fáskiptinn hversdagslega, var
hann þó sfglaðúr og skemmtandi, hver sem
við hann mælti, svo að allir, er hann þekktu,
hlutu að Iíta hann með virðingu og vinar-
hug. Hann var sístarfandi á heimili sínu,
og liélt þar öllu í reglu með frábærri elju
og stiilingu. Mun jörðin Deildartunga lengi
bera menjar þessa merkismanns. Hannes
var kvæntur Vigdísi Jónsdóttur bónda f
Deildartungu (Jónssonar, Þorvaldssonar). Þau
hjón voru mjög samvalin, og mátti það sjá á
heimili þeirra, sem jafnan var fyrir flestum
öðrum, að rausn ög reglusemi. Þau hjón
eignuðust 7 börn, er til aldurs komust, en
eitt barna sinna misstu þau á þroskaskeiði,
það var sonur, er Magnús hét, hið líklegasta
mannsefni. Sex börn þeirra ,eru á lífi, og
þegar komin úr æsku: Jón, Ástrfður, Guð-
rún, Helga, Vigdís og Hallfríður. Öll eru
þau vel mennt. Auk barna sinna tóku þau
hjón mörg fósturbörn og ólu önn fyrir þeim,
eigi síður en eigin börnum sínum.
Allir, sem þekktu Hannes, sakna hans á
margan hátt, því að hann var hið mesta
göfugmenni í hvívetna, og væri óskandi að
víða fyndust hans jafningjar. Jarðarför hans
fór fram að Reykholti, miðvikudaginn 7.
þessa mánaðar, og var þar mikill fjöldi
manna til kominn, sem sýndi maklega vin-
sæld hins látna merkismanns, er margur
vildi úr helju heimt hafa. (JÞ
Penlngabudda hefur tapaztáLauga-
vegi. Skilvís finnandi skili henni á afgr.-
stofu Þjóðólfs gegn fundarlaunum.
Frá hinu konunglega
sjókortasafni í Kaupm.höfn
hef eg nú til sölu mikið af
,parta-kortum‘
yfir strendur landsins.
Kort þessí, sem eru ómissandi fyrir
fiskiskip, eru þau allra nýjustu endur-
bættu og flest á lérefti.
3igf. Eymundsson.
Alþýðufræðsla Stúdentafélagsins.
10 fyrirlestrar
um líf og heilbrigði
heldur Guðm. Björnsson í barnaskól-
anum, á miðvikudögum og laugardögum
kl. 8“/2—9^/2 e. h., í fysta sinni miðviku-
daginn 4. nóvember.
Aðgöngumiðar á 1 kr. fást hjá Sigf.
Eymundssyni, meðan rúm vinnst.
Vel skotna fálka
kaupir Júlíus Jörgensen Hotei
ísland.
Ljósmyndir
stækkaðar betur en víða
erlendis hjá
Sigf. Eymundssyni.
Landbúnaðarblaðið
,Plógur‘
ritstj.: Sig. Þórólfsson,
kostar að eins 1 krónu árgangur-
inn 12 tölubl. Flytur margar góðar
og þarflegar bendingar. Ætti að vera
á hverju sveitaheimili.
Borgun fyrir blaðið sendist undir-
rituðum, er annast útsendingu þess.
Allar eldri skuldir blaðsins greiðist
og mér einum.
Rvík 22. okt. 1903.
Hannes Þorsteinsson.
Eigandi og ábyrgðannaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theol.
Prentsmiðja Þjóðólfs.