Þjóðólfur - 22.05.1918, Blaðsíða 4

36
ÞJÓÐÓLFUR
Innlendar fréttir
og tfning'iiT’.
Tíðin er indæl, fágæt slík tíð
um þetta leyti, Skrifar svo rosk-
inn maður, að slíkt vor muni
hann ekki síðan 1879. 1890 hafi
verið gott vor, en þó jafnist það
ekki á við þetta vor.
Pingskemtun. Mikla skemtun
höfðu áheyrendur af þingfundi
síðasta laugardag. Var þá rætt
um fossanefndina. Gísli Sveins-
son o. fl. hafði borið upp fyrir-
spurn til stjórnarinnar um fossa-
nefndina og störf hennar. Skýrði
hann þar frá því, er fáum var
víst áður kunnugt, að landstjórn
vor hefði í fyrra falið Klemenz
Jónssyni, fyrverandi landritara,
að rannsaka, hver ætti fossa á
afréttum og sum önnur fríðindi
þar. Settist nú landritari við og
tók að rannsaka fornar rúnir
um þessi efni, las á landskjala-
safni og vann vel og lengi. í
haust hafði hann komizt að
einhverri niðurstöðu um ráðn-
ing þeirra myrku stafa, er hann
fékkst við. En er til kom og
stjórnin krafði hann sagna um
álit hans, neitaði hann með öllu
að láfa nokkuð uppi um þetta
efni, af þeirri sök, að hann
væri í stjórn fossafjelagsins »Ti-
tan«. Hefir stjórninni tekizt illa
til að fela þessum lögfræðingi
efni þetta til rannsóknar, er
henni gleymdist að spyrja um,
hvort hann sjálfur væri ekki við
riðinn fossafélagið. Verður þetta
málinu til tafar, og er illa farið.
Það varð Ijóst af umræðunum,
að Bjarni frá Vogi hefir tekið
að sér sögulega rannsókn á
málinu, en hr. Guðm. Eggerz,
yfirvald Árnesinga, á lögin að
kanna um.hver afrétta-fossa á. Er
mælt, að það sé vandamál ekki
lítið. Annars urðu umræðurnar
mestmegnis hnútuköst, einkum
er á leið, og hlógu menn dátt
að. Áttust þeir einkum við og
skemtu hið bezta, nafnarnir,
Sigurður prestur og Sigurður
fjármálaráðherra, en litt mun
landið hafa grætt á þeirri sennu. ;
Allmjög hafði þeim Gísla Sveins-
syni og Bjarna frá Vogi lent j
saman í fundarlok.
Fyrirspurninni svaraði at-
vinnumálaráðherra þannig, að
hann las bréf frá fossanefnd,
þar sem hún skýrði frá, að
hún ætti ólokið rannsókn á öilu
því, er henni hefði falið verið
að rannsaka.
Nokkuð var þráttað um það
tvent, hve vel hefði tekizt val í
fossanefnd, og livort þingflokkar
þeir, er stjórnina styðja, hefðu
heimtað sinn inanninn hver í
fossanefnd.
Hátt á 12. þúsund kr. hefir
nefndin kostað til þessa. 15 kr.
eru hverjum nefndarmanni goldn-
ar á dag, er þeir halda fundi.
Heyrzt hefir, að allir ætli
nefndarmenn að sigla í sumar;
var minnzt á það i umræðum,
en um það urðu menn engu
sannfróðari á fundinum.
Þjóðólfur drepur síðar á fossa-
málið.
Prestskosning hefir nú farið
fram í Oddaprestakalli. Hlaut
kosningu cand. theol. Erlendur
Þórðarson frá Svartárkoti í
Bárðardal. Næstur honum var
cand. theo. Tryggvi Hjörleifsson
Kvaran að atkvæðatölu. Þrír
prestar ungir sóttu og fengu
sama sem ekkert. Vóru það þeir
séra Guðbrandur Björnsson í
Viðvík, séra Þorsteinn Briem á
102
leifur um kvöldið viö Ingiríði, »mér ferst nú orðið ekki að ásaka
hann, og þarf ekki að hreykja mér hátt sjálfur“.
Guöleifur kom aftur heim að Furugörðum og var það öllum
gleðiefni. Hann var nú orðinn alheill aftur ,eftir fótbrotið. Þor-
leifur var við hann í allri umgengni eins og hann hefði aldrei
af heimilinu farið. En ef Guðleifur vildi sýna föður sínum híý-
leik og ástúð í viðmóti, dró Þorleifur sig í hló; hann var fálát-
ur og afskiftalítill við alla, nema Sigríði. Með henni vildi hann
helzt vera.
Fyrstu nóttina, sem Guðleifur svaf aftur í heimahúsum, gerði
mesta foraðsveður, svo að brast og brakaði í gamla húsinu.
Sigríði var ekki svefnsamt og vakti lengi fram eftir nóttunni.
Þá varð hún alt í einu vör við skæran bjarma, sem brauzt gegn-
um næturmyrkrið. Hún þaut upp úr rúminu út að glugga og
varð þess skjótt vör, að eldur var kominn upp í bæjarhúsunum
og orðinn svo magnaður, að lítil von var um, að hann yrði
slöktur.
Fyrst vakti hún alla heimamenn og fór svo út í fjós og
peningshús til þess aö hleypa skepnunum út, svo að öllu lifandi
varð bjargað.
Nú varð alt í uppnámi á bænum. Fólkið hljóp út og inn og
rakst hvað á annað, hestarnir hlupu umhverfis bæinn og kýrnar
bauluðu; alt varð hálf-trylt af hræðslu og lá við, að sumar skepn-
urnar æddu inn í eldinn, því að hlýjan af bálinu dró þær til sin
og birtan glapti þeim sýn.
Nú vaknaði kjarkurinn og þrekið í Þorleifi. Hann skipaði
fyrir með hárri röddu, ffvað gera skyldi, skepnurnar lót hann reka
burtu af túninu, öll útihús voru varin fyrir eldi, en það furðaði
Hrafnagili og séra Ásmundur
Guðmundsson í Stykkishólmi,
er allir þykja klerkar góðir og
eru menn vel gefnir.
Prestskosning þessi er ekki
ófróðleg. Kemur það nú í ljós,
sem mjög oft við prestskosn-
ingar hér, að söfnuðir kjósa
einkum unga menn og óreynda,
vilja þá fremur en reynda
menn, jafnvel þótt ungir séu.
Fer þeim líkt og alþingi, er ein-
att hefir falið þeim stjórn lands-
ins, er setið hafa í fyrsta sinn á
löggjafarþingi eða selið þar
skamma hríð.
Prestlaunalögin eru að sumu
leyti fyrirmynd þess, hvernig
launalög eiga ekki að vera.
Brauðin eru öll gerð jöfn að
landssjóðslaunum. Vandlega
sneitt hjá því að láta prestana
hafa nokkuð að sækjast eftir.—
Eða er þetta fyrirkomulag laun-
anna tilraun til að venja klerka
vora af að hugsa um Mamm-
ons gæði og jarðneska fjársjóði?
Ekki þykir mér ólíklegt, að ís-
lenzku kirkjunni verði slíkt
»sport« dýrara en velunnarar
hennar og verndarar kæra sig
uin. Er merkilegt, að helztu
menn kirkjunnar sjálfrar liafa
átt þátt í slíkum lögum.
Við þetta bætist nú, að prest-
ar vorir mega búast við að
húka á sömu þúfunni alla sína
æfi, nema ef þeir hafa lag á að
gera eitthvað það, er þeir verða
klæddir úr hempunni fyrir, eða
geta komizt í banka eða að
kaupfélagi, sem nokkuð hefir
tíðkazt í seinni tíð. Er það að
líkindum glæsilegasti árangur
prestslaunalaganna, sá er til
þessa hefir sést. Og sýnir það,
hvernig tekst, er snúa á hugum
manna að öllu frá tímanlegum
efnum.
Forseti Þjóðvinafélagsins í
stað Tryggva Gunnarssonar var
njdega kosinn Benedikt Sveins-
son, alþm. og bankastjóri.
PrcntTilla í 8. tbl.', 30. bls.,
3. dálki, 8. línu að neðan: skóla-
skyldufræðslunni, fyrir skólaskyldu-
færslunni.
Ritstjóri:
Sig-nrðnr Guðimmdssou.
Sími 709.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Kaupstefna.
Að tilhlutun Búnaðarsambands Suð-
urlands verður haldin kaupstefna að
Þjórsártúni 21.júní n. k. og hefstá hádegi.
Gefst mönnum þar kostur á að hafa á boðstól-
um allskonar varning, sauðfé og slórgripi gegn því
að greitt sé 1 °/° andvirði þess, er selja á, sem
greiðist forstöðunefnd kaupstefnunnar.
Nánari upplýsingar verða til sýnis hjá
Ólafi ísleifssyni,
Pjórsártúni.
10. maí 1918.
Forstööunefndin.
Vatnsaflið vinnur fyrir Sími 404.
bændur iandsins. • Símnefni: Álafoss.
Klæða verksmiðj an
„Álafoss“
hefir þá ánægju að geta tilkynt sínum heiðruðu viðskiftavinum,
að hún heldur áfram að vinna í fullum gaiigi, og getur tekið
á móti afskaplega miklu af ull til vinnu i
lopa, plötii og* band,
fyrir 1 æ g r i vinnulaun en tiltölulega nokkur önnur vinna fæst
unnin hér á landi.
Bændur! Það borgar sig eigi að nota handaílið til að
kemba. Látið Álafoss gera það — þér sparið stórfé með því.
Allar upplýsingar viðvíkjandi flutningum o. fl. fást hjá umboðs-
mönnum vorum.
Sendið því ull yðar strax til Afgreiöslu verfcsmid|unnar
á Laugaveg 34, Reykjavík.
Klæðaverksmiðjan „Álafoss", Rvík.