Ný tíðindi - 24.08.1852, Blaðsíða 1

NY TIÐINDI.
18. bl.
34. d. ágiistmánaðar.
1852.
ITIeð innilegum harmi munu allir mannvinir og menntavinir heyra sorg-
arfregn þá, að Sveinbjörn Egilsson, doctor theologiœ og
fyrverandi rector við hinn Iærða skóla í Reykjavík, skildist við þenn-
an heim 17. dag þ. m. En öllum náungum hans og ástmönnum ollir
dauði hans sárs saknaðar, sem vænta má. Mannvinirnir harma, því að
einhver hinn mesti úr flokki þeirra fjell frá, þar sem hann var; vísinda-
mennirnir harma, því að vísindin biðu það skarð við dauða hans, sem ó-
metanlegt er, ekki einungis fyrir þetta land, þar sem visindamönnum er
svo þunnskipað, heldur og hvervetna þar sem fróðleikur er stundaður;
því fáar voru þær fróðleiksgreinir, sem honum var ekki sýnt um, og sú
snilld og lipurð fylgdi öllum visindastörfum hans, sem fáum er auðin.
Náungar hans syrgja, frúin ástúðlegasta mann, börnin innilegasta og við-
kvæmasta föður, lærisveinar hans hinn elskulegasta, blíðasta og liprasta
kennara; því honum var lagið það sem svo fáum er gefið, að þeir hafa
jafnan þótt afbragðsmenn, sem þeim gáfum hafa verið gæddir — en það
er að gagna og gleðja um leið. Vjer kveðum þvi upp það álit vort,
að doctor Sveinbjörn Egibison hafi verið um flesta hluti frá-
bær maður, og getum ekki dulið þá ósk vora, jafnvel þó hún sje vonum
meiri, að landi voru mætti auðnast að fá hans lika sem flesta.
' Vjer erum ekki færir um, að lýsa honum nákvæmar á þessum
stað, en vjer ætlumst til, að þeir, sem þekktu hann, muni minnast hans
andlega atgjörvis, ágætis og lipurleika, hógværðar hans og stillingar, og
að þeir muni kannast við, að þvi ágætari sem andi mannsins er, því síð-
ur verði honum lýst, þó að minningin sje glögg og ljós.