Norðri - 30.11.1854, Qupperneq 4

88
edur sem engin Tieimild er fyrir, Er, 125, ndng-
nr og lcjœtis dsett málu. Tídav, 1810, er. 34,
..háta lestuu, ekki Iilestu. Er. 110, xþeirra hannu,
i stadin fyrir: þeirra kann. Tidav. 1812, er. 1,
mundmnu, eitt ord. Tidav. 1813, er. 54, vhrektuu,
.•kki hröktu.
Xwst því ad fd þœr iimtölndu Tidavisur sem
rjettastar ad audid var undir prentumna, heyrdi
ug þad til vamladrar útgáfu, ad leidbeina þeim
iiied nokkrum athugascmdum, þegar þœr komu svo
seint fyrir almennings sjónir, t. a. m. iná þad
Jinna, ad suinstadar er orda val i þeim ekki sem
islenzkulegast, og mdtti hœglega fœra því tii af-
hötunar þad sem satt er, ad d þeimtima, semvis-
urnar roru orktar, var svo ad seqja enjum farid
ad koma i hug, ad hreinsa íslenzkuna frá ýmsum
mdlvillum, sem nú md ka/la ad ordinn sje al-
uiennur áhugi. Líka kann sumt ad vera mishermt
i þcim, eptir því sem frjettir bárust höfandinum i
þad og þad skiptid, ekki allar sem sannastar, en
þad segir sig sjálft ad visurnar ern orktar árlega,
'vo ad segja jafnódum og fregnirnar bárust. ~Ver-
id getur og ud í þeim Jinnist kíinni eda sneidyrdi
uin einstaka menn, eptir þvi sem ordrómur Ijek á
nm þœr mundir, þó sidar haji gejist raun á, ad
þeir sömu tned bteytni sinni hafa vottad sig ad
rera lieidursverda dánu - og dugnadarmenn, mun
þetta eiga sjer stad um Gudmund Schevtng og ej til
l illfleiri. Tídavisurnar, eins og öíl timarit, verda
ad segja fi á atbiirdunum og útliti lilutanna eins
"!) llad kemur fyrir sjónir þann og þann timann,
og má þvi ekki álítast sem keskni af höfundinum,
þvi sidur sem haiin, vidar enn á enutm stad i vís-
inium, vottar sannleiks elsku, og óskar annara um-
hótar á því sem ofhermt eda ránghermt kynni vera
ysjit er. 158 í Tídav. 1810). pess konar ummœli
virdast mjer sannleikanum samkvœin, höfundinnm
og verki hans verdug, og útgejendunum til meiri
sóma eitn ad veita afkomendum hans ámœli, þvi
injer þótti betra ad vísurnar hefdii verid óprent-
udar, heldur enn ajlagadar eg ójimlcga úr gardi
gjördar lagdar undir prentun.
pessar athugasemdir bid jeg ritstjóra IXordra
gódfúslegast ad taka inn í timarit sitt. B. 1».
(A 'b b e n t).
Fáeinar spurníngar.
Má jeg spyrja yíiur, ágæti hðfundur greinarinnar í
21. blaíii Noríira, eíiur 16. nóvember 1851, til J>jóí>ólfs.
1: Setti herra B. Olsen sál. á píngeyrum nröur bánkóseílana ?
2. Græddi landií) margar þúsundir dala á falli þeirra?
3. Er þar nm getna stórjöríiin Bjarnastabir mörg hundr-
n?> dala viríii ?
1. Fram fleyta Hnansar af eigin landkostum nálægt bundr-
a% hundrníium í fríbum peníngi?
Innlendar frjettir.
til hefnr frjetzt um land allt, hsfur, þaí af er vetri,
vicrac) líkt og hjer noríanlands. — Fiskiafli hafcli verÆ gó^-
Bi' á suíurlandi þá sjaldan gaf aí róa.
Fyrir vestan Snafellsjökul, tjálst drukknaíi hafa gamalí
bóndi Guílmflndur á Máfahlýí), merknr matiur, meb son sinn
og 3 menn atra í lendíngu, A Isaflrti 12. október næstl.
í mikla landsunnan vetrínu, haftí matreltslumatur á kaup-
skipi nokkru, er þar lá, fallit í sjó út og drukknat. Einn-
ig hafti í hinu mikla umgetna vetri skip og bátar fokit og
brotnat á Isaíirti og Hrútafirti. Oddur Ögmundsson á Nes-
hjáleign í I.otmundarflrti, úngnr matur og frískur, giptur
fyrir 7 dögum, hafti 17. október næstl. verit fenginn frá
ötrnm bæ, at ná 2 lömbum í svo köllutum Nesflngnm eta
klettum; fannst hann þar litlu sítar hrapatur til dautsk
marinn og beinbrotinn; hjeldu meun at skaflhengja mundi
hafa fallit á hann eta nndan honum. — Á Brætratúngu í
Arnessýslu hafti komit upp eldur í heygarti, hvar allar
heybyrgtir stóbu saman, eins og venja er til, víbast eta
allstatar á suturlandi, og er sagt aí> þar hafl brunnit hjer
nm bil 3,000 hestar af heyi, þó miklu yrti bjargat, at
hverju vorn unnin 260 dagsverk, auk þess, sem heiinilisfólk
og kvennfólk af ötrum bæum vann þar at. 1 þessu til-
liti virtist sú venja Nortlendínga vera betri, at hafa pen-
íngshús sín og hey strjált út um tún, enn öll heyin í
einum gaiti.
6. þ. m. fauk 40 hesta hey á Brúnavík í Bergarflrti
eystra, og sömu nótt 20 hestar heys og 1 hús á Hufn í
sömu sveit.
Útlendar frjettir.
Met norbanpóstinum, Vigfúsi Gfslasyni, semkom híng-
at aptur úr suturfert sinni 26. þ. m., frjettist ab póst-
skipit hefíii komit til Keykjavíkur 31. f. m., eptir 3. vikna
fert. Og annat skip hafbi komit þar daginu eptir, sem
stórkanpmatur Knútzon á, hafti þat haft 6 vikna útivist,
fermt koruvöru og ýmsum nautsynja vörum ötrum, þgr
á metal hampi og færum. Uppskera á korni og verb-
lag á því í Danmörku, er eins og átur hafti frjetzt
híngat, þó var þat í Reykjavík sagt euu á 10 eta jafnvel
12 rd. tunnau.
Strítiþ var sagt enn nú í september hit sama mill-
um Rússa og Tyrkja, og komnir voru þá þessir ásamt Sam-
bandsinönnum meí) óvígan her til Krím, og orustu höftu
þeir hát vit Rússa hjá ánni Alma, og fallit margt manna
af hvorutveggjum, en Rússar þó betit ósigur. Seinna var
og sagt um mánata mótin, september og október, at Sam-
bandsmenn og Tyrkir heftu verit búnir ab vinua borgina
Sebastópól, en ekki þótti þetta mega fnllherma, þó allar
líkur væru til þess, at svo mnndi vera eta fara. Sítan at
Sambandsmenn uuriu Bómarsund og Álandseyjarnar í Eystra-
salti, hefnr þatan ekkert merkilegt frjetzt. Sum skip s£a
höftu þeir at sönnu látib fara heim, met hina herteknu
Rússa, sem heldur kjósa at gefa sig á vald óvina sinna, enn
flýja á nátir Nikulásar, sem eitt af þrennu, lætur drepa slíka,
varpa í dítlissu eía æfilánga útlegb £ Sfberfu.
Nafntogabnr jartyrkjumatur á Hollandi, hefur ný-
lega fundit upp á ab verja jartepli fyrir sýki og skemmdum
metan þau væru f ökrunum, þannig, ab þá þau væru sett
nitnr, skyldi sá yflr hvcrt fyrir sig hnefafylii af steinkola-
öskn, og hefur honum reynst þetta óbrygtult.
Ritstjóri: f). Jónsson.
Brentab í prenísmitjmini á Akureyri, af Helga Helgasyni.